Morgunblaðið - 24.09.1995, Blaðsíða 15

14 B SUNNUDAGUR 24. SEPTEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 24. SEPTEMBER 1995 B 15
'Káttí
Skíðakennarar
KENNARARNIR stilltu sér upp með Loðmund í baksýn. F.v.: Pétur Valgeirs-
son, Theodór Ásgeirsson, Jóhann Oskar Heimisson, Órnólfur Þorvarðarson.
Skíðaskólinn í Kerlingarfjöllum var
stofnaður fyrir 35 árum. Síðan hefur
fjöldi fólks átt þar unaðsstundir til
fjalla. Guðni Einarsson blaðamaður
o g Ragnar Axelsson ljósmyndari
heimsóttu Kerlingarfjöll í sumar og
fengu nasasjón af hinni rómuðu
Kerlingarfjallastemmningu.
KERLINGARFJÖLL á
Kili eru á miðju há-
lendi Íslands. Þessi
sérstæða fjallaþyrping suð-
vestan við Hofsjökul dregur
nafn sitt af Kerlingu, svört-
um steindrangi, sem stendur
upp úr ljósri líparítskriðu
sunnan í Kerlingartindi. í
Kerlingarijöllum' er ótrúlega
fjölbreytt landslag á litlu
svæði. Tignarleg fjöll, jöklar,
hverasvæði, íshellar, hrikaleg
gljúfur og hlýleg dalverpi. I
þessari stórfenglegu umgjörð
hefur Skíðaskólinn í Kerling-
arfjöllum starfað í 35 ár.
Skíðaskólinn er í Árskarði
og rennur Árskarðsá eftir
dalbotninum. í skarðinu er
þyrping húsa. Þeirra stærst
er aðalskáli Skíðaskólans og
í næsta nágrenni sex smá-
hýsi sem kölluð eru næpur,
baðhús, rafstöðvarhús, bú-
staðir og skemmur. í hlíðinni
gegnt Skíðaskólanum standa
nokkrir sumarbústaðir eig-
enda Skíðaskólans. Á ár-
bakkanum er grasigróið
tjaldstæði.
Það var blíða og fremur
hlýtt þegar okkur bar að
garði. Krakkar voru að
stökkva á tveimur trampolín-
um framan við aðalskálann.
Stökkin mynduðu þungan
trumbutakt sem blandaðist
niði árinnar. Krakkarnir voru
óþreytandi og þeyttust upp
og niður í fastri hrynjandi.
Þau linntu ekki stökkunum
fyrr en einn pabbinn rak þau
af dýnunni og fór sjálfur að
hoppa. Hann virtist jafn frá
sér numinn og krakkarnir,
eini munurinn á hoppi hans
og afkvæmanna var að takt-
urinn þyngdist og tónninn
dýpkaði.
Stofnendurnir enn að
Við knúðum dyra í skálan-
um og spurðum eftir skóla-
stjóranum. Sigurður R. Guð-
mundsson skólastjóri var að
koma úr heita pottinum.
Hann tók á móti okkur sól-
brúnn og sællegur á hvítum
stuttbuxum. Það var anna-
söm helgi að baki og stund
milli stríða þar til næsti hóp-
ur kæmi.
Sigurður stofnaði Skíða-
skólann ásamt Valdimar
Örnólfssyni og Eiríki Har-
aidssyni fyrir 35 árum. Sig-
urður og Valdimar skiptast á
um skólastjórnina og hafa
dvalið meira og minna í Kerl-
ingarflöllum undanfarin 35
sumur. Stofnfélagarnir þrír
fengu ýmsa sérfræðinga í lið
með sér og nú eru eigendur
Skíðaskólans átta talsins.
Þeir hafa allir unnið meira
og minna við starfsemina í
Kerlingarflöllum.
Það var liðið á dag og
hætt að skíða. Fjórir skíða-
kennarar voru ókomnir úr
fjallinu og Sigurður bað þá
að taka nokkur brun fyrir
ljósmyndarann. Skíðabrekk-
an er neðan við Fannborgar-
jökul. Fyrir ofan gnæfa Loð-
mundur, Snækollur og Fann-
borg. Jökulfönnin bráðnar
ekki og þarna er gott færi
allt sumarið. Hofsjökull blas-
ir við úr brekkunni og í góðu
skyggni má sjá langt norður
Kjöl.
Skíðakennarar í
stellingum
Skíðakennararnir Pétur
Valgeirsson, Theodór^ Ás-
geirsson, Jóhann Óskar
Heimisson og Örnólfur Þor-
varðarson tóku nokkur brun
í skíðabrekkunni neðan við
Fannborg og Snækoll.
Þetta var fyrsta sumar
Péturs Valgeirssonar, sem
fastráðinn skíðakennari í
Kerlingarflöllum, en hann
hefur áður kennt í Bláfjöll-
um. Pétur er ævintýramaður
og hefur víða farið. Hann á
að baki ferðalög um AsíUj
Afríku og Suður-Ameríku. I
fyrravetur var hann í Hi-
malayafjöllum, Pakistan og
íran. En hvað dró Pétur í
Kerlingarfjöll?
„Mig langaði að vera um-
kringdur dásemdum Is-
lands,“ svaraði Pétur.
Hvernig gengur kennslan,
hvað tekur langan tíma að
læra á skíði?
„Það voru tvær fjölskyldur
hér í dag sem aldrei höfðu
stigið á skíði. Fólkið fór í
verslun í gær og keypti allan
skíðabúnað. Þau voru farin
að skíða hér niður brekkuna
eftir þriggja tíma kennslu!"
Pétur segir skíðakennar-
ana gera fleira en að bruna
á skíðum og spila á gítar.
Þeir fara einnig með nemend-
urna í göngu inn í Hveradal.
Morgunblaðið/RAX
Stígur ekki á skíði
JÓHANN Óskar Heimisson kennir á snjó-
bretti í Kerlingarfjöllum. Hann hefur ekki
stigið á skíði í sjö ár eða frá því hann fékk
snjóbrettið. Fram að því æfði hann á skíðum
í tvö ár.
„Eftir að ég kynntist brettinu finnst mér
leiðinlegt á skíðum,“ sagði Jóhann. „Bretta-
fólk hefur verið nánast svelt á skíðasvæðum,
annars eru menn alltaf að verða liðlegri gagn-
vart okkur. Hér í Kerlingarfjöllum hefur þessi
íþrótt mætt miklum skilningi."
í sumar var haldið mót brettabrunara í
Kerlingarfjöllum. Þangað komu tæplega 90
snjóbrettaunnendur, „flóran af landinu" eins
og Jóhann orðaði það. Ýtt var upp hólum og
hæðum og meðal annars keppt í „free-style“-
bruni. „Það fóru allir óbrotnir heim,“ sagði
Jóhann, sem sigraði í mótinu.“
Skólastjórinn
SIGURÐUR R. Guðmundsson skólastjóri Skíðaskólans að koma af kvöldvöku með
gítarinn. Á bakvið má sjá trampolínin sem krakkarnir hömuðust á sem mest þau máttu.
Kvöldvaka
ISLENSKIR og erlendir gestir tóku vel undir sönginn á kvöldvökunni og klöppuðu með.
Auk velþekktra íslenskra rútusöngva voru tekin alþjóðleg númer með auðlærðum texta.
Morgunblaðið/RAX
í sumarfríi
ÞAU Sigrún Ólafsdóttir, Eva Dögg Rúnarsdóttir og
Rúnar Sigurpálsson voru búin að aka hringinn í kring-
um landið og enduðu sumarleyfið í Kerlingarfjöllum.
Enduðu sumarfríið
á skíðum
Kennararnir- eru klæddir
klofstígvélum og vaða með
göngufólkið yfir ána. I daln-
um er mikill jarðhiti og bræð-
ir hann ísinn og myndar ís-
hella. „Fólki þykir mjög
áKrifamikið að koma þarna,“
sagði Pétur.
Byrjuðu í
Ferðafélagsskála
Sigurður R. Guðmundsson
var skólastjóri Heiðarskóla í
Borgarfirði en hefur látið af
því starfi. Auk skólastjórnar
í Kerlingarfjöllum fæst hann
nú við fararstjórn í ferðum
eldri borgara og hefur stýrt
sparidögum Hótels Arkar.
En hvers vegna stofnuðu
þeir félagarnir Skíðaskólann
á þessum stað?
„Valdimar fór hingað í
ferð með Ferðafélagi íslands
og tók með sér skíðin," segir
Sigurður. „Hann sá strax
möguleikana hér og það var
smalað í tvær rútur fyrsta
sumarið. Til að bytja með
fengum við lánaðan gamla
Ferðafélagsskálann hér í Ár-
skarði."
Búið er að byggja upp
góða aðstöðu í Árskarði. Þar
er nú gistipláss fyrir 90
manns í aðalskálanum og sex
„nípum“ eða smáhýsum.
Uppi í fjalli eru skíðalyftur
og annar búnaður sem þarf
í skíðabrekkurnar. Þeir
Skíðaskólamenn reistu
vatnsaflsvirkjun sem næst-
um annar raforkuþörf skól-
ans. Þokkalegur akvegur er
í Kerlingarfjöll og vel fær
öllum jeppum og jafnvel
fólksbílum á góðum degi.
Leiðin liggur yfir nokkrar ár
sem geta bólgnað í vatn-
avöxtum. Þá eru tveir flug-
vellir í næsta nágrenni Kerl-
ingarfjalla og ekki óalgengt
að skíðafólk komi á smáflug-
vélum.
Fjölbreyttar snjóíþróttir
Sigurður segir ólíku sam-
an að jafna nú og í byijun.
„Þá kenndum við í tveimur
hópum. Þetta voru kannski
25-30 manns. Nú eru nem-
endurnir fleiri og kennt á
svigskíði, gönguskíði og snjó-
bretti. I tengslum við þetta
hafa líka verið haldin mót,
bæði svigskíðamót, göngu-
skíðamót og snjóbrettamót."
Aukin umsvif hafa kallað á
Ijölgun starfsmanna. Við
Skíðaskólann starfa nú um
20 manns, skíðakennarar,
starfsfólk í eldhúsi og við
ræstingu og lyftumenn. Sig-
urður segir að börn stofnend-
anna og eigenda sem síðar
bættust í hópinn hafi sótt í
að starfa í Kerlingarfjöllum.
Þá hafa starfsmenn unnið sig
upp. Jafnvel byrjað að koma
til skíðaiðkana og náð leikni
á því sviði. Síðan hafa þeir
fengið vinnu sem lyftuverðir
og unnið sig upp í að vera
skíðakennarar.
Nemendur á báða bóga
„Ef maður kemur í Blá-
fjöll eða á önnur skíðasvæði
heilsar maður fólki á báða
bóga,“ segir Sigurður. „Það
sýnir að fólk notar skíða-
kunnáttuna sem það öðlast
hér. Fólk kemur líka stund-
um til að undirbúa sig fyrir
skíðaferðir til útlanda. Við
þökkum okkur að hluta þann
aukna skíðaáhuga sem verð-
ur vart á höfuðborgarsvæð-
inu og víðar.“ Sigurður segir
langflesta nemendur Skíða-
skólans vera íslenska. Ekki
hefur verið lögð áhersla á að
laða hingað útlendinga, en
þó slæðast þeir í Kerlingar-
fjöll. Þeir útlendingar sem
koma eru gáttaðir á kvöld-
vökunum og þeirri samkennd
sem næst í hópunum. Kana-
díska skíðalandsliðið kom
hingað í fyrra og æfði í Kerl-
SIGRÚN Ólafsdóttir og
Rúnar Sigurpálsson voru
nýkomin í Kerlingarfjöll
ásamt dóttur sinni, Evu
Dögg. Þau búa í Mosfellsbæ
og fóru lengri leiðina í
Kerlingarfjöll, voru búin
að aka hringinn í kringum
landið. Ekki var brunað
beinustu leið eftir hring-
veginum heldur lögðu þau
á sig marga króka. Fyrir
austan fóru þau meðal ann-
ars í Loðmundarfjörð og
Mjóafjörð, heimsóttu
Vopnaskak á Vopnafirði,
þræddu Melrakkasléttuna
og komu við á Síldarævin-
týrinu á Siglufirði.
Eva Dögg hélt dagbók á
ferðalaginu og skráði það
markverðasta sem fyrir
augu bar. Hún var búin að
sjá hreindýr, uglu, smyril
og minkafjölskyldu.
Nú nálguðust ferðalok
og fjölskyldan ætlaði að
eyða síðustu dögunum á
skíðum í Kerlingarfjöllum
þar sem hún var í boði
Skíðaskólans. Sigrún tók
„ÞETTA ER svo stórfeng-
legt land. Náttúran er fal-
leg og óspillt af ferða-
mennsku og iðnaði,“ sagði
Walter Schoonus, sérkenn-
ari og ferðalangur, í Kerl-
ingarfjöllum. Hann býr í
Breda í Hollandi og var i
sinni fyrstu íslandsferð.
Hann sá mikinn mun á
heimalandi sínu og íslandi.
„Hollander einungis einn
þriðji af Islandi að stærð.
Þar búa 14,5 milljónir
manna og margar kýr.“
Gönguhópurinn, sem
Schoonus var i, ferðaðist á
vegum hollenskrar ferða-
skrifstofu sem sérhæfir sig
þátt í keppni í sjónvarps-
þætti í fyrravetur og var
svo heppin að vinna dvöl í
Kerlingarfjöllum.
Þeim þótti gaman á
fyrstu kvöldvökunni og
leist vel á staðinn. Það var
þó ekki laust við að þau
væru farin að kvíða því að
annast skemmtiatriði á
kvöldvöku síðar í vikunni.
Fólksbílar á Kili
Rúnar starfaði í vegalög-
reglunni þar til fyrir fjór-
um árum. Honum þótti
mikið til um hvað vegirnir
höfðu batnað. En hvernig
þótti honum að aka um
Kjalveg?
„Mér fannst ógurlega
skrýtið að fara upp hjá
Blöndu, aka upphækkaðan
veg og mæta þar fólksbíl-
um á 70 km hraða. Það eru
komnar þessar fínu brýr
og ekkert sull í ám lengur.
Einu alvöru fjallavegirnir
sem við fórum nú voru í
Loðmundarfjörð og Öxi
fyrir austan."
í ferðum fjarri manna-
byggðum og hefur ein-
kunnarorðin: Þar sem mal-
bikið endar byrjum við.
Yfirleitt er farið í dags-
göngur og síðan ferðast
milli landsvæða í bíl. Hóp-
urinn var á kvöldvökunni í
Kerlingarfjöllum og það
var fyrsta kvöldið sem þau
voru innan um Islendinga.
Hvernig líkaði þeim
kvöldvakan?
„Við höfðum mikið gam-
an af söngnum. Við erum
þegar farin að undirbúa
skemmtidagskrána fyrir
annaðkvöld, bæði söng og
fleira skemmtilegt."
ingarfjöllum. Það var mjög
ánægt með veru sína hér á
landi, að sögn Sigurðar.
Kvöldvökurnar
vinsælar
Kerlingarfjallastemmning-
in hefur verið rómuð bæði í
bundnu máli og óbundnu. í
hverju er hún fólgin?
„Söngnum og kvöldvökun-
um,“ svarar Sigurður að
bragði. „Hér er allt upp í
átta manna hljómsveit skipuð
starfsfólki. Það er nú ekki
skilyrði að skíðakennarar hér
kunni á gítar, en það spillir
ekki. Stundum er slegið upp
balli eftir kvöldvökurnar.
Hljómsveitin Skíðabrot hefur
leikið hér fyrir dansi í 30 ár.
Hana hafa skipað ýmsir tón-
listarmenn. Eyjólfur Krist-
jánsson var til dæmis alinn
upp hér og fleiri þekktir.“
Fyrsta kvöldið sem nýr
hópur dvelur í Kerlingarfjöll-
um er farið yfir dagskrána
og kenndir söngvar. Þá er
undirbúningi skemmtiatriða
fyrir kvöldvökurnar skipt
niður á aðalskálann og níp-
urnar sex. Gestirnir bera
ábyrgð á því að flytja
skemmtiatriðin.
„Það er gleði hér í gangi
um helgar, en í miðri viku
er þetta rólegra,“ segir Sig-
urður. Ekki er óalgengt að
nær 400 manns sé í Kerling-
arfjöllum um helgar, þá eru
allt upp í 100 tjöld, húsbílar
og tjaldvagnar á tjaldstæð-
inu. Þrátt fyrir að gleðin geti
orðið mikil er sjaldgæft að
vín sjáist á fólki að sögn Sig-
urðar. Hann segir að yfirleitt
sé það ákaflega ljúft fólk sem
kemur í Kerlingarfjöll.
Aðstaða fyrir göngufólk
Skíðaskólinn var opnaður
27. júní í sumar og var kennt
til 27. ágúst. Til stóð að hafa
opið nú fram í september
fyrir gönguhópa sem vildu
leggja leið sína í Kerlingar-
fjöll. Við skálann er gott
tjaldstæði og í nágrenninu
mjög skemmtilegar göngu-
leiðir. Ætlunin -er að reyna
að laða að fyrirtækjahópa og
göngufólk sem vill eiga góða
haustdaga til fjalla. Auk gist-
ingar er hægt að fá morgun-
verð í Skíðaskólanum og
eldsneyti á bíla.
Kvöldvaka
Sigurður skólastjóri bauð
okkur til kvöldverðar. Gnótt
matfanga á hlaðborðinu gaf
til kynna að fólk kemur
svangt úr skíðabrekkunum.
Eftir kvöldmatinn var tekið
af borðum og raðað upp fyr-
ir kvöldvökuna. Það er til siðs
að bjóða gestum af tjaldstæð-
inu á kvöldvökuna og nú gisti
þar hollenskur gönguhópur.
Sigurður stjómaði söngn-
um og spilaði á gítar ásamt
Theodór Ásgeirssyni skíða-
kennara. Fyrsta lagið var
Fyrr var oft í koti kátt og
næst kom alþjóðlegt númer,
af tillitsemi við hina erlendu
gesti. Textinn í fyrsta erindi
var tralla-lalla-la og í öðru
erindi tjúllí-rallí-rallí-rei. Út-
lendingarnir sungu með af
hjartans lyst og fögnuðu
hveiju lagi með áköfu lófa-
taki. Börnin fengu einnig sín
lög.
Eftir sönginn var farið yfir
dagskrá vikunnar og börnun-
um kenndar notkunarreglur
trampolínunnar. Þá var Hol-
lendingunum falið að und-
irbúa skemmtiatriði fyrir
næsta kvöld. Loks var boðið
upp á heitt kakó og meðlæti.
Það var fafið að skyggja
og orðið tímabært að taka á
sig náðir. Fyrir utan buldi
léttur taktur trampolínunnar.
Krakkarnir voru enn að
stökkva, en pabbinn var far-
inn í háttinn.
Göngugarpur
WALTER Schoonus, sérkennari frá Hollandi, var í
sinni fyrstu Islandsferð. Honum þótti gaman að söngn-
um á kvöldvökunni í Kerlingarfjöllum.
Stórfenglegt land