Morgunblaðið - 30.09.1995, Blaðsíða 34

34 LAUGARDAGUR 30. SEPTEMBER 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
RÍKARÐUR
GESTSSON
+ Ríkarður Gests-
son var fæddur
í Bakkagerði í
Svarfaðardal 4. maí
1920. Hann lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
23. sept. síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Gestur
Vilhjálmsson,
bóndi, Bakkagerði,
f. 27.12. 1894, d.
1.3. 1985, og Sigrún
Júlíusdóttir frá
Syðra-Garðshorni,
f. 3.11.1894, d. 13.8.
1976. Ríkarður var þriðji í röð
fimm systkina en hin eru: Hlíf,
f. 13.5. 1916, Björn, f. 2.5. 1918,
Jóhanna María, f. 14.1. 1925,
og Kristín, f. 8.1. 1930. Ríkarð-
ur stundaði búskap, lengst af í
Bakkagerði með foreldrum sín-
um, en vann jafnframt síðari
árin á Dalvík og nágrenni.
Ríkarður verður jarðsunginn
frá Dalvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Jarðsett verður frá Tjamar-
jl kirkju.
EFTIR að systkini Ríkarðs Gests-
sonar höfðu öll flust að heiman og
stofnað sín eigin heimili og fjöl-
skyldur, Hlíf og Jóhanna María í
Reykjavík, Bjöm bóndi á Björgum
í Hörgárdal og Kristín á Dalvík, var
Ríkarður enn í mörg ár með foreldr-
um sínum í Bakkagerði enda þótti
honum afar vænt um þau og leit
alveg sérstaklega upp til móður
sinnar, sem hann taldi
að væri helst ekkert
ómáttugt. Bjuggu þau
með kindur og hesta
hin síðari ár og stund-
aði Ríkarður þó vinnu
á Dalvík.
Sumarið 1976 and-
aðist móðir hans og
varð það honum þung
raun og stuttu seinna
fiutti faðir hans til
Kristínar dóttur sinnar
á Dalvík. Eftir það hef-
ur Ríkarður verið ein-
búi í Bakkagerði en
vann á Dalvík þar til
um 70 ára aldur og síðan hefur
hann sýslað við hestana, eins og
hann sagði, gefið villiköttunum sem
heimsóttu hann í fjárhúsin og dund-
að sér við eitt og annað, hafði gam-
an af að fylgjast með himintunglum
og spá í veðrið. Svo gat hann líka
dottið inn úr dyrunum hjá manni
og þegið kaffisopa við eldhúsborðið
og talað um hvað útsýnið væri fal-
legt út um gluggann þó það væri
náttúrulega miklu fallegra í Bakka-
gerði, sagði hann, þar sem sæist
allur Skíðadalurinn og hver bær á
austurkjálka, auk næstu bæja við
hann.
Já, þær eru óteljandi minningarn-
ar allt frá árdögum, en skemmtileg-
astar af öllu eru minningar þegar
íddi, eins og við kölluðum hann
alltaf, og félagar komu í heimsókn
um jól og spiluðu „brús“ við Villa
bróður með svo miklum tilþrifum
að hláturinn og fagnaðarópin
heyrðust um allt hús og allir
skemmtu sér, spilamenn og áhorf-
t
Sonur minn, bróðir okkar, mágur og frændi,
ÖRNYNGVASON,
er látinn.
Guðrún Jónsdóttir Bergmann,
Steinunn H. Yngvadóttir, Hörður Einarsson,
Óttar Yngvason, Birna Daníelsdóttir
og systkinabörn.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HELGI EINARSSON
húsgagnasmíðameistari
frá Hróðnýjarstöðum,
Sporðagrunni 7,
lést fimmtudaginn 28. september.
Edda Helgadóttir, Nikulás Gislason,
Sjöfn Helgadóttir, Hannibal Helgason,
Birgir Helgason, Sigrún Guðmundsdóttir,
Logi Helgason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, bróðir, afi og langafi,
JÓN INGI JÓHANNESSON
húsasmi'ðameistari,
Hjallabraut 33,
Hafnarfirði,
lést á Sólvangi í Hafnarfirði 28. septem-
ber.
Jarðarförin auglýst síðar.
Kristjana Eliasdóttir,
Birgir Jónsson, Margrét Arnbjörg Vilhjálmsdóttir,
Jóhannes Jónsson, Þórunn Gísladóttir,
Steinunn Jónsdóttir,
Guðfinna Jóhannesdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
endur. í þessum spilagalsa átti íddi
það til að herma eftir hinum ólíkleg-
ustu mönnum og tókst vel, svo
auðvelt var að þekkja viðkomandi.
íddi var vinsæll og átti marga
trausta vini sem heimsóttu hann
oft, en tryggastir voru systursynir
hans úr Reykjavík sem heimsóttu
hann oft og dvöldu hjá honum á
sumrin og á veturna komu kunn-
ingjar á snjósleðum þegar ekki var
fært á bíl.
íddi var árrisull og til dæmis á
veturna þurfti hann að vera búinn
að fara í langa morgungöngu fyrir
klukkan hálf átta því hann þurfti
þá líka að gefa hestunum um átta-
leytið, sagði hann. Það varð líka
að hans dómi að fara eftir einhveij-
um reglum og hestarnir áttu von á
heyi snemma morguns. íddi gat líka
átt það til að hringja um hádegið
og segja án þess að heilsa: „Var
það nokkuð sem þú svafst yfir þig
í morgun, kerlingin?" Hlæja svo
dátt. Það kom ekki ljós í eldhús-
gluggann fýrr en seint og um síðir.
Þetta eru minningarbrot frá mínu
sjónarhorni sem gott er að eiga
núna, og ég veit að honum sjálfum
hefði ekki verið á móti skapi að
minnast þess. íddi kom í síðustu
heimsókn sína til mín 21. þessa
mánaðar og var ég að hlusta á út-
varpið, en Erla Þorsteinsdóttir var
að syngja „Mamma, þú ert elsku-
leg, mamma mín, mér finnst gott
að koma til þín“. Eftir á finnst mér
þetta táknrænt og hefði alveg getað
verið hann sem sagði þessi orð.
Já, honum Ríkarði var óljúft að
vera síðastur af stað þegar fara
átti eitthvert og hann gerði það
ekki endasleppt, varð fyrstur af
barnabörnum ömmu og afa á Bakka
til að kveðja.
Hver dagur, vika, ár og öld
sér á að lokum síðsta kvöld.
Að settri tölu á sömu lund
vor svo mun koma dauðastund.
Oss mun þá, Jesú, ég þess bið
með öruggt geð að skiljumst við.
Nú sjáum við ekki lengur Bakka-
gerðisljósin kvikna klukkan 20 mín-
útur fyrir sjö að morgni og slokkna
klukkan tíu á kvöldin. íddi minn,
við þökkum af hjarta samfylgdina
og óskum þér góðs á landi lifenda.
Hinsta kveðja frá öllu Bakka-
fólki.
Helga.
Hann íddi frændi er dáinn. Við
áttum erfitt með að trúa því þegar
okkur var sagt frá því. Hann sem
alltaf var svo hress og glaður og
fýlgdist svo vel með hvemig gengi
í skólanum, leikskólanum, svo ekki
sé talað um íþróttirnar og fótbolt-
ann hjá Atla Viðari og Kristni Þór.
Og hvað hann fann til þegar
Andri Freyr fótbrotnaði í vetur og
Kristinn viðbeinsbrotnaði nú um
daginn, enginn spurði oftar hvernig
okkur liði og hvort við fyndum ekki
mikið til.
Við eigum eftir að sakna þess
mikið að geta ekki heimsótt Idda
fram í Bakkagerði, hann tók alltaf
svo vel á móti okkur. Þar var margt
að sjá og gaman að hitta kisurnar
og hestana og fara á bak. Og alltaf
átti hann eitthvað gott til að gefa
okkur í gogginn.
Þegar Silja og Andri komu að
sunnan til að heimsækja ömmu og
afa á Dalvík fannst þeim alltaf sjálf-
gefið að ganga að ídda þar vísum
og passaði hann okkur líka stundum
ef á þurfti að halda.
Við eigum eftir að tala oft um
þig og rifja upp góðar minningar
um. það sem þú gerðir og sagðir
og við söknum þín mikið.
Elsku íddi frændi, við kveðjum
þig og þökkum það sem þú varst
okkur.
Atli Viðar og Kristinn Þór
Bjömssynir, Silja og Andri
Freyr Þorsteinsbörn.
Með Ríkarði Gestssyni í Bakka-
gerði í Svarfaðardal er genginn kær
frændi og góður vinur. Ríkarður
var einn af þeim mönnum sem settu
mikinn svip á umhverfi sitt og
mannlíf. Ekki vegna þess að hann
væri svo íhlutunarsamur um mál-
efni annarra, heldur vegna þess hve
hann var sérstæður og hlýr maður
og drengur góður. Hann var maður
hreinskiptinn og lét engan eiga hjá
sér, glaðbeittur og spaugsamur og
höfundur að mörgum frumlegum
spakmælum og orðatiltækjum sem
fyrir löngu eru orðin sveitungum
hans munntöm. Hann var vinmarg-
ur og gestrisinn. Að heimsækja
hann fannst mér eins og að koma
inn í hlýja og sólríka stofu þótt um
skammdegi væri og var það kyn-
fylgja frá foreldrum hans, Sigrúnu
Júlíusdóttur frá Syðra-Garðshorni
og Gesti Vilhjálmssyni frá Bakka.
Þau hjónin hófu búskap í Bakka-
gerði árið 1919, landlítilli jörð og
rýrri þá. Von bráðar breyttu þau
jörðinni í þægilegt býli að ræktuðu
landi og húsum. Sigrún og Gestur
voru ákaflega samhent og hjóna-
band þeirra ástríkt og heimilið gott,
enda bera börn þeirra merki hins
góða arfs og uppeldis frá foreldrum
sínum sem hefur enst þeim vel í
lífsbaráttunni.
Ríkarður átti alla ævi heimili í
Bakkagerði. Hann giftist ekki, vann
að búi foreldra sinna en stundaði
oft vinnu utan heimilis og síðustu
starfsár sín var hann starfsmaður
Kaupfélags Eyfirðinga á Dalvík.
Sá sem þessar línur ritar ólst upp
á næsta bæ og eru jarðimar Bakka-
gerði og Syðra-Garðshom nær
samtýnis og bæjarleiðin stutt. Tíð-
fömlt var á milli heimilanna ýmissa
erinda og varð harðtroðin slóð í
túnið milli bæjanna til vitnis um
það.
Minnisstæð em heimboðin í
Bakkagerði um jólaleytið með leikj-
um sínum og gleði og gómsætum
veitingum og ennþá finn ég bragðið
af súkkulaðinu hennar Sigrúnar
frænku. Eða þá af jólakökunni
hennar og soðna brauðinu sem hún
gæddi okkur bræðrunum á þegar
við vomm að slá með orfum á Enn-
unum hjá Bakkagerði.
Ríkarður var félagslyndur og á
yngri ámm áhugasamur félagi í
Umf. Þorsteini Svörfuði og þótti
duglegur að starfa í nefndum. Hann
var líka félagi í Hinu Svarfdælska
Söltunarfélagi en það er óformlegur
félagsskapur nokkurra manna í
Svarfdælabyggð sem salta sjálfir
kjöt sitt á haustin og slá síðan upp
gleðskap með söng og yrkingum
því í þeim hópi eru hagorðir menn
og söngelskir. Hefur mörg hnyttin
bagan lifað frá þeim fundum en þó
fleiri farið í glatkistuna.
Enn er að geta Jónsmessumót-
anna í Bakkagerði sem Ríkarður
efndi til á hveiju ári eftir að hann
var orðinn einbúi þar og bauð þá
vinum sínum úr Hinu Svarfdælska
Söltunarfélagi og nokkmm öðrum
til veislu. Það voru miklar gleði-
stundir með söng og skáldskap og
menningarbrag og jafnan hætt teit-
inu klukkan tvö eftir miðnætti þeg-
ar sólin var runnin upp yfir Látra-
íjöllin. Þar var Ríkarður allra
manna glaðastur í glöðum hópi.
En nú er skarð fyrir skildi og
svarfdælskt mannlíf stóram fátæk-
ara nú þegar Ríkarður er fallinn
frá. En minningin um hann lifir og
vermir.
Við Þuríður vottum systkinum
hans og íjölskyldum þeirra innileg-
ustu samúð.
Júlíus J. Daníelsson.
+ Bergey P. Jó-
hannesdóttir
fæddist í Hlíðarhús-
um í Sandgerði
hinn 22. desember
1929. Hún Iést á
Sjúkrahúsi Suður-
nesja í Keflavík 18.
september siðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Jóhannes Eiriks-
son, ættaður frá
Horni í Skorradal,
f. 12. febrúar 1895,
d. 27. desember
1949, og Ragnheið-
ur Helgadóttir frá Uppkoti á
Akranesi, f. 18. nóvember 1896,
d. 9. janúar 1979. Bjuggu þau
hjónin í Hlíðarhúsum lengst af
sínum búskap og eignuðust þrjú
börn, Sigurjón, sem lést í des-
ember 1970, Bergeyju, og Lau-
feyju, sem er yngst, og búsett
er í Keflavík. Bergey átti einn-
ig hálfsystur, Guðrúnu Helgu,
sem býr í Reykjavík. Hinn 31.
BERGEY, æskuvinkona mín, hefur
kvatt okkur og er horfin á fund skap-
ara síns, þangað sem okkur öllum
er áskapað að fara. Þegar mér var
tilkynnt andlát hennar fannst mér
sem tíminn stæði í stað. Á þeirri
stundu er ég dró fánann við heimili
maí 1952 giftist
Bergey Bjarna Sig-
urðssyni, f. 22. sept-
ember 1920, d.
1982, Bergey og
Bjarni eignuðust
fjögur börn. Elst
þeirra er Ragnhejð-
ur Hulda, gift Ás-
mundi Hilmarssyni,
og eru þau búsett í
Kópavogi, næstur
er Jóhannes, sem
býr í Sandgerði,
þriðji í röðinni er
Sigurður, sem
kvæntur er Valdísi
Sigurðardóttur. Þau Sigurður
og Valdís eiga þijú börn og eru
búsett í Sandgerði. Yngst barna
Bergeyjar og Bjarna er Anna.
Maður hennar er Sævar
Bjarnason. Þau Anna og Sævar
búa í Sandgerði og eiga fjögur
börn.
Útför Bergeyjar fer fram frá
Hvalsneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.00.
mitt í hálfa stöng streymdu minning-
amar fram hver af annarri. Þegar
ég ber saman æsku barna minnar
kynslóðar við æsku okkar Bergeyjar
fmnst mér sá samanburður okkur í
vil. Vorin, biðin eftir að komast í
eggjaleitina, ferðirnar á Sandhólinn,
boltaleikirnir á hólnum, hjólreiða-
ferðirnar, veiðin á bryggjunni, eru
ógleymanlegar stundir. Bergey, við
vildum allt fyrir hvor aðra gera. Eg
vildi að vísu ekki ganga í skátafélag-
ið með þér, og syngja Rikka Tikka
og fleira sem því tengdist. Báðar
vomm við svo myrkfælnar og því
ekki alltaf sammála hvenær leiðin
var hálfnuð, þegar við fylgudmst
heim á leið að kvöldlagi. Árin liðu,
þú varst etir heima í Sandgerði, en
ég fór burt á vetuma. Ungur, lán-
samur maður norðan úr Húnavatns-
sýslu kom á vertíð í Sandgerði. Þið
kynntust og giftust í framhaldi af
því. Glæsilegt par þar.
Bjarni og Bergey byijuðu sinn
búskap í Hlíðarhúsum hjá foreldmm
hennar. Síðar reistu þau sér hús
skammt þar frá, og bjuggu þar allan
sinn búskap.
Þegar ég hugsa til þín Bergey, er
mér efst í huga hógværðin og æðru-
leysið. Orðvarari manneskju en þér
hef ég enn ekki kynnst. Þú mæltir
aldrei styggðaryrði til nokkurs
manns, og gætum við hin margt af
þér lært.
Elsku vinkona mín, í hjarta mínu
er mikil sorg og söknuður. Minningin
um þig er mér svo kær að erfitt
verður að sætta sig við að vera án
þín. En nú þegar þú hverfur til þeirra,
sem á undan eru gengnir, er það
huggun harmi gegn, að þar átt þú
öruggt skjól.
Börnum Bergeyjar, systrunum
Guðrúnu Helgu og Laufeyju, og öðr-
um aðstandendum, sendum ég og
mín fjölskylda innilegar samúð-
arkveðjur.
Guðlaug Kristófersdóttir.
BERGEYP.
JÓHANNESDÓTTIR