Morgunblaðið - 06.10.1995, Blaðsíða 5

4 B FÖSTUDAGUR 6. OKTÓBER 1995
DAGLEGT LIF
MORGUNBLAÐIÐ
i
DRAUMUR UM FE, FRÆGÐ
OG FJARLÆG LÖND
F yrir sætur
til frásagnar
Ásdís María Franklín
Bókuð í vinnu
fram í tímann
ÁSDÍS María Franklín varð í 3. sæti í Elite-
keppninni, sem haldin var í Seoul í S-Kóreu í
ágúst sl. Síðan þá hefur hún verið á ferð og
flugi. Fyrst á íslandi í tíu daga, því næst í
Boston, þar sem hún vann fyrir þýska verðlist-
ann Otto, aftur heim, þá til Parísar í myndatök-
ur fyrir ítalskt tímarit og á 17. afmælisdegi
sínum, 26. september, kom hún til Mílanó til
starfa á vegum Names-umboðsskrifstofunnar.
Fjöldi tilboða
„Þetta hefur allt gengið mjög hratt. Ég hef
fengið fjölda tilboða og er bókuð í vinnu langt
fram í tímann. Höfuðstöðvar mínar verða trú-
lega í New York, en Elite er líka með umboðs-
skrifstofur í París. Ég sé fram á mikla vinnu
og ferðalög á næstunni. Verðlaunin fyrir 3.
sætið, rúmar fímm milljónir, eru háð því að ég
starfí fyrir Elite næstu tvö árin. Þetta er í raun-
inni launatrygging því vinni ég fyrir meiri tekj-
um á tímabilinu fæ ég sérstaklega greitt fyrir
það. Umboðsskrifstofur hafa samstarf sín á
milli, ég held mjög líklega áfram
með Names enda er ég ekki
skuldbundin til að starfa ein-
göngu á vegum E]ite.“
Skjótan frama Ásdísar Maríu
i tískuheiminum má rekja til
ársins 1993. Kolbrún Aðal-
steinsdóttir, umboðsmaður Elite
á íslandi og framkvæmdastjóri
Johns Casablanca-skólans, fékk
Ásdísi Maríu með sér til New York til að taka
þátt í alþjóðlegu MAAI-keppninni. „Markmið
keppninnar er að koma ungu, hæfíleikaríku
fólki á framfæri. Þama var fjöldi umboðsmanna
fyrir fyrirsætur, leikara og skemmtikrafta að
leita að frambærilegu fólki. Kvöldið fyrir úrslita-
kvöldið stilltu keppendur, sem voru nokkur
hundruð, sér upp í röð og gengu þvert gegnum
stóran sal með umboðsmenn á báða bóga. Ég
fékk 23 tilboð en leist best á tilboð frá Names-
umboðsskrifstofunni í Mílanó. Ég hef síðan
unnið mikið fyrir fyrirtækið og líkað mjög vel.“
Ásdís segir að fyrirsætur þurfi að vera áhuga-
samar, hörkuduglegar og gæddar miklum
skipulagshæfíleikum. Hvemig til takist sé mik-
ið undir hverri og einni komið. Vinnan geti
verið misstrembin og sem dæmi segir hún að
einn daginn þurfí ef til vill að vakna kl. 3, vera
mætt í vinnuna kl. 5, í myndatöku kl. 6-12,
aftur í tökur kl. 13-20 og loks í viðtal kl. 21.
„Þetta er nú reyndar dæmi frá sjálfri mér,
en ég þurfti nýverið að haga verkum þannig
til að komast til íslands tiltekinn dag. Margar
stelpur gefast fljótlega upp, því mikill sjálfsagi
er nauðsynlegur. Mér virðast einu fyrirsæturn-
ar sem stunda skemmtanalífið að ráði vera
þær sem hafa minnst að gera, enda hafa þær
nægan tíma.“
ís á laugardögum
Þótt Ásdís María neiti sér ekki um ís af og
til á laugardögum segir hún að nægur svefn,
hollt mataræði, heilsusamlegt líf og gott orð-
spor sé forsenda velgengni í fyrirsætustarfinu.
Hún er ákveðin í að halda áfram meðan henni
gengur allt í haginn, en hætta um leið og
halli undir fæti. Þá ætlar hún að helga sig
náminu, sem hún þó sinnir samhliða eins og
kostur er.
Skyldi sú fegurð
sem Venus frú Míló stótar af
þykja gjaldgeng i
tískuheiminum í dag
ÞJÓÐIN fylgist jafnan spennt með þegar íslenskar
stúlkur ná góðum árangri í ýmiss konar keppni
þar sem útlit og fegurð ræður úrslitum. Sitt sýnist
hveijum um ágæti slíkrar keppni, sem þó virðist
vísasti vegurinn fyrir þær sem vilja freista gæfunn-
ar sem fyrirsætur á erlendri grundu. í kjölfarið
fylgir oft samningur við þekktar umboðsskrifstofur
í tískuheiminum. Eins og fram kemur í samtölum
Daglegs lífs um reynslu og væntingar
verðandi, fyrrverandi og núver-
andi fyrirsætna er fjarri því að
leiðin á toppinn sé bein og
greið þótt samningar takist.
Þær segja að samkeppnin sé
geysihörð og þær sem stefni
hátt þurfi að sýna óbilandi
áhuga og þrautseigju. Ekkert
komi áreynslulaust upp í hend-
urnar á þeim og glansímyndin
eigi sér enga stoð í raunveru-
leikanum. Þeim bar saman um
að ytri fegurð dygði skammt,
en beinið í nefinu lengra. Þeir
sem gerst þekkja til mála segja
að andlitsfríðar stúlkur eigi
ekkert sérstaklega upp á pall-
borðið í fyrirsætustarfinu.
Önnur gildi, eins og persónu-
leiki, greind og útgeislun, vegi
þyngra. Varla fer þó framhjá
neinum, sem blaða í tísku-
tímaritum, að ákveðið útlit
og vaxtarlag er eftirsóknar-
verðara en annað hveiju
sinni. Starfsævi fyrirsætna
er stutt, margar eru kallað-
ar en aðeins örfáar útvald-
ar. Viðmælendur voru
sammála um að upp úr
stæði ánægjuleg lífs-
reynsla, sem kenndi þeim
að standa á eigin fótum
og bjarga sér.
„Ég lauk fyrsta bekk í MA í fyrra. Núna
er ég í skóla h'fsins; læra að bjarga mér og
öðlast reynslu á ýmsum sviðum. Á ferðalögum
hef ég gott tækifæri til að kynnast menningu
og sögu þjóða og Iæra tungumál. Slíkt er
ómetanlegt og á við margra ára skólanám.
Þegar ég var lítil ætlaði ég að verða læknir
og ég er enn sama sinnis, en þó er ómögulegt
að segja hvað framtíðin ber í skauti sér.“
Nanna Guöbergsdóttir
Stundum tíu
viðtöl á dag
SAMA ár og Nanna Guðbergsdóttir lauk sam-
ræmdu prófunum tók hún þátt í Elite-fyrir-
sætukeppninni 1990. Þótt hún bæri ekki sigur
úr býtum bauðst henni, fyrir milligöngu Ice-
landic Models, að starfa fyrir ítalska umboðs-
skrifstofu í Mílanó ári síðar. Tæplega sautján
ára hélt hún því utan án þess að óska eftir
skriflegum samningi.
„Ég vildi hafa allt á hreinu og ekki skuld-
binda mig að neinu leyti, borgaði fargjaldið
sjálf og einnig húsnæðið, sem umboðsskrifstof-
an útvegaði. Sumar stúlkur hafa lent í því að
vera rukkaðar fyrir slíkt eftir að heim er kom-
ið. Mér fannst ekkert vit í að vera skuldbund-
in umboðsskrifstofu, sem ef til vill hefði ekk-
ert fyrir mig að gera. Fyrstu fjórir mánuðirnir
fóru í myndatökur fyrir möppuna, sem er
ómissandi fyrir allar ljósmyndafyrirsætur. Eft-
ir smájólafrí hér heima tók alvaran við og þá
var að hendast með möppuna í hin og þessi
viðtöl, stundum allt að tíu á dag.“
Mörg nei hafa áhrif á sjálfstraustið
Nanna segir að ef nei-in verði jafnmörg og
viðtölin í langan tíma, sé lítið eftir af sjálfs-
traustinu. Hún viðurkennir að eftir slíka töm
hafi sér stundum fundist hún bæði ljót og ólán-
leg. „Þótt ýmislegt reyndi á þolrifín, var ég
heppin með umboðsskrifstofu sem sá til þess
að ég hafði nóg að gera. Mér reyndist ekki
erfítt að lifa heilbrigðu lífi, enda hef ég aldrei
reykt né dmkkið áfengi. Mér brá í fyrstu þeg-
ar ég sá hversu sumum bandarísku stúlkunum
þótti eðlilegt að fá sér kókaín. Starfíð hefur
bæði slæmar og góðar hliða/\ Skemmtanalífíð
er töluvert í kringum matarboð og hanastél
með viðskiptavinum. Stundum er óhjákvæmi-
legt að mæta í slík boð og oft er mjög gaman,
en þá er bara að kunna sér hóf. Verst þótti
mér horfa upp á sumar stúlkumar, sem féllu
fyrir gylliboðum karlanna. Ég held að slíkt
hendi ekki íslenskar stúlkur, þær eru skynsam-
ari en svo. Mér lærðist fljótt að þeir karlar sem
ÁSDÍS María Franklín
við tískusýningarstörf.
INGIBJÖRG Gréta Gísladóttir
í steypuvinnu heima hjá sér.
sögðu „treystu mér“ vom varhugaverðastir. “
Eftir nánast tveggja ára starf erlendis með
smáhléum, kom Nanna heim, var valin „No
name andlit ársins 1993“, kosin besta Ijós-
myndafyrirsætan í keppninni um „Ungfrú
Reykjavík" og líka í Fegurðarsamkeppni ís-
lands 1993. I millitíðinni tók hún þátt í svo-
nefndri „Miss Hawaiian Tropic-keppni", sem
haldin var í Flórída og fékk í kjölfarið tilboð
um starf hjá umboðsskrifstofu í Vín. Eftir
stutta dvöl þar og síðar í Mílanó, kom hún
heim, kynntist kærastanum, hóf sambúð og
starfar nú í skartgripaheildsölu móður sinnar
ásamt því að vinna sér inn aukapening með
tilfallandi tískusýningarstörfum..
Skemmtilegt og lærdómsríkt
„Ég sé ekki eftir neinu. Þetta var óskaplega
skemmtilegt og lærdómsríkt, en ekki sá heim-
ur sem ég vildi lifa og hrærast í lengi. Þótt
mér gengi ágætlega sló ég hvorki í gegn né
þénaði milljónir. Ég hafði þó meira upp úr
krafsinu, en venjulegur verslunar- eða skrif-
stofumaður. Námið sat vitaskuld á hakanum,
en ég er óðum að vinna það upp, er núna
búin með eina önn í MH og tvær í Iðnskólan-
um.“ Nanna er ekki alveg búin að segja
skilið við fyrirsætustörf erlendis. Hún íhugar
að vinna svolítið í Þýskalandi eftir áramótin
áður en hún leggst í nokkurra mánaða bak-
pokaflakk um heiminn með kærastanum.
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 6. OKTÓBER 1995 B 5
NANNA Guðbergsdóttir
í skartgripaheildsölunni.
IMYND OG AHERSLUR
HEIÐAR Jónsson snyrtir sem er með
fróðari mönnum um fyrirsætur, útlit
og tísku, segir að ímynd fyrirsætunn-
ar hafi tekið miklum breytingum í
áranna rás. Hann stiklar hér á stóru
um helstu „útlitsstaðla" fyrirsætunn-
ar síðustu áratugi og nefnir konur
sem honum finnst hafa dæmigert
útlit fvrir hvert timabil.
1950-60
Oft lágvaxnar, vöxt-
urinn perulaga;
myndarbossi, brjóst-
málið minna en
mjaðmamálið (síiikon-
ið ekki komið til sögunn-
ar). Andlitsfríð, góðleg,
kynþokkafull og kvenleg.
Marilyn
Monroe
1960-70
Twiggy
] Lágmarkshæð yfir-
/ leitt 170 sm. Grann-
'vaxin, fínleg með.
fyrcmur lítil brjóst. Með
Twiggy kemur vísir að
ofurfyrirsætunni, þ.e.
krafan um fegurð er ekki aðalatriðið,
heldur sérstakt útlit og fyrirsætan
verður þekkt nafn.
1970-80
mjög há og grönn,
allt að því horrengla,
brjósta- og rasslítil.
Ekki sérstaklega and-
litsfríð en með karakter-
andlit. Svipmótið fremur
hörkulegt.
Pálína
J ó nmu ndsdóttir
1980-95
J Afar hávaxin og
' grönn, en ekki sama
horrenglan og ímynd
áttunda áratugarins.
Na<ya Fegnrð ekki nauðsynleg,
Aucrmann en svipmikið andlit eftir-
sóknarvert. Ofurfyrirsætan verður til
og baðar sig jafnvel í meiri fraegðar-
ljóma en kvikmyndastjaman. A síðari
árum hefur fyrirsætan fengið mynd-
arleg brjóst (oftast sílíkon).
Framtíðarsýn: Fyrirsætan verður lág-
vaxnari og perulaga vöxtur verður
aftur í tísku.

DAGLEGT LIF
RAGNA Sæmundsdóttir
á skrifstofunni.
VIGDÍS Másdóttir
í skólanum.
Ragna Sæmundsdóttir
Dýrt að leigja í
stórborgum
SUMARIÐ 1985 var upphafið að fjögurra
ára starfi Rögnu Sæmundsdóttur við fyrir-
sætustörf víða um heim. Sautján ára var
henni, ásamt fjórum öðrum þátttakendum í
Elite-fyrirsætukeppninni, boðið að freista
gæfunnar í París undir verndarvæng sam-
nefndrar umboðsskrifstofu.
„Ég hafði lokið fyrsta ári í Verslunarskól-
anum og fannst spennandi að fara utan um
sumarið. í upphafi hugsaði ég ekki mikið
um framhaldið, naut þess bara að vera í
París enda hafði ég nóg að gera. Mér tókst
að safna ljósmyndum í frambærilega möppu,
sem er nauðsynlegt vegabréf hverrar fyrir-
sætu. Eftir sumarið kom ég heim, var í skól-
anum og hóf jafnframt að vinna í að koma
mér á framfæri; sendi bréf, símbréf og ljós-
myndir hingað og þangað. Mig langaði til
Bandaríkjanna og þar sem mér leist vel á
umboðsskrifstofu í Kaliforníu ákvað ég að
slá til og fara út um vorið. Ég hafði ekki
hugsað mér langa dvöl þar vestra, enda vissi
ég frá upphafi að í Kaliforníu byðust ekki
mörg spennandi tækifæri. Þetta var samt
mjög skemmtilegt sumar., Ég vann aðallega
við augiýsingar, fékk þokkaleg laun og
kynntist skemmtilegu fólki.“
Dúkkukeppni
Ragna leit Tókýó hýru auga, enda fyrir-
hugað að hún tæki þar þátt í „Miss Internati-
onal-keppninni 1986“ eftir að hafa hreppt
titilinn „Ungfrú Hollywood“ hér heima árið
áður. Með hjálp pósts og síma tókst henni
að fá vinnu í Japan áður en keppnin var
haldin. „Mér fannst keppnin sjálf vera ótta-
legur dúkkuleikur. Við þurftum alltaf að
vera uppstrílaðar í kjólum og fíniríi og okkur
var fylgt eftir hvert fótmál. Slíkt átti afar
illa við mig, ég þraukaði þó, komst ekki í
úrslit en fékk gott fyrirsætutilboð í Tókýó.“
Þótt Ragna hefði nóg að gera í Tókýó,
leið ekki á löngu þar til hún hélt til Parísar.
Þar endurnýjaði hún möppuna góðu, gekk
allt í haginn og ferðaðist vítt og breitt um
heiminn. „Ég var mjög áhugasöm, líkaði vel
það sem ég var að gera, tók sjálfa mig ekki
of hátíðlega og gat ekki kvartað yfir aðgerð-
arleysi. Það var ekkert takmark hjá mér að
ná toppnum, en óneitanlega fannst mér gam-
an þegar myndir af mér birtust í Vouge,
Elle og fleiri þekktum tímaritum. Slíkt gefur
ekki miklar tekjur, en er fyrirsætum til fram-
dráttar og stundum ígildi ávísunar á vel laun-
aða vinnu.“
Safnaði ekki auðæfum
Þótt Rögnu vegnaði vel segist hún engum
auðæfum hafa safnað. Hún reyndi að kom-
ast tii íslands eins oft og hún gat og segir
dýrt að vera sífellt á faraldsfæti og þurfa
að leigja húsnæði í stórborgum, þar sem
leigan er hæst. „Ef til vill var ég ekki nógu
skynsöm í peningamálum, en mér tókst þó
að haga því þannig að ég gat lokið námi án
þess að vera að sligast af peningaáhyggjum
þegar ég kom heim.“
Ragna var alltaf ákveðin í að hætta þegar
hún yrði leið á starfinu. Þau tímamót runnu
upp árið 1989 eftir langa og stranga lotu
við myndatökur í Þýskalandi. Ekki spillti
fyrir að þá hafði hún kynnst kærastanum.
„Ég tók upp þráðinn þar sem frá var horfið,
lauk stúdentsprófi frá V.Í., fór með kærast-
anum til Parísar, þar sem við dvöldum einn
vetur og lærðum frönsku og í vor lauk ég
BA-námi í sálfræði frá H.í.“
Ragna er nýkomin úr fríi frá Kalifomíu
þar sem hún endurnýjaði gömul kynni og
kynnti sér ýmsa námsmöguleika. Hún sér
núna um bókhaldið á fjölritunarstofu föður
síns, en hún og kærastinn hyggja á fram-
haldsnám í Bandaríkjunum að ári.
Ingibjörg Gréta Gísladóttir
Brjóstagóðar
ekki í tísku
INGIBJÖRG Gréta Gísladóttir hafði verið í
Módelsamtökunum um nokkurra ára skeið
þegar hún, tvítug, tók þátt í Elite-fyrirsætu-
keppninni árið 1986. Þótt hún þætti fremur
„öldruð" af fyrirsætu að vera bauð Elite-
umboðsskrifstofan henni og tveimur öðrum
þátttakendum til Parísar um sumarið.
„Ég nenni aldrei að bíða lengi eftir því
sem ég ætla mér og leit bara á þetta sem
skemmtilegt ævintýri án væntinga um frægð
og frama. Þetta er hörkupúl því samkeppnin
er mikil og aðeins örfáum tekst með þraut-
seigju að hasla sér völl. Kaupin ganga þann-
ig fyrir sig að umboðsskrifstofan aðstoðar
við að útbúa möppu með ljósmyndum, útveg-
ar húsnæði og reynir að koma skjólstæðing-
um sínum á framfæri. Ef vel gengur og fyrir-
sæturnar fá nóg að gera, endurgreiða þær
skrifstofunni útlagðan kostnað þegar þær
komast yfir núllið. Áhættan er öll skrifstof-
unnar.“
Söluvaran mæld og vlgtuð
Ingibjörg Gréta segist aldrei hafa komist
yfir núllið, enda bijóstagóðar fyrirsætur ekki
eftirsóttar á þeim tíma. „Þær voru einfald-
lega ekki í tísku. Þeirra tími kom þó stuttu
seinna og kannski hefði ég gert stormandi
lukku hefði ég enst lengur í þessu. Eftir á
að hyggja finnst mér margt svolítið fyndið.
Þegar ég mætti hjá Elite þurfti ég að ber-
hátta mig inn í stóru speglaherbergi og var
kerfisbundið mæld eins og hver annar grip-
ur. Mér var ekki skemmt, en lítið þýddi að
malda í móinn. Fyrirsætur eru í rauninni
bara söluvara, sem umboðsaðili fjárfestir í
og verður að vita hvað hann hefur að bjóða.“
Þótt Elite hafi staðið við gerða samninga,
segir Ingibjörg Gréta að mistök bókara fyrir-
tækisins hafi orðið til þess að hún vlenti á
hrakhólum í Mílanó í viku.
„Húsnæði og starf átti að bíða mín, en
þegar til kom stóð ekki steinn yfir steini.
Það vildi niér til happs að ljósmyndari, sem
ég kannaðist lítillega við, skaut yfir mig
skjólshúsi. í Mílanó hitti ég bandaríska
stelpu, sem eins var ástatt um, nema hún
hafði bara fengið farseðil aðra leiðina. Vitið
þvældist ekki fyrir þessari stelpu, og mig
grunar að ásetningur hafi ráðið því að henni
var bara fenginn farseðill aðra leiðina. Þarna
sá ég að fyrirsætur þurfa að vera hörkutól,
sem kunna að bjarga sér, en ekki væluskjóð-
ur sem enga björg geta sér veitt ef á bjátar.“
Var aldrei í framlínunni
Eftir reynsluna í Mílanó kom Ingibjörg
Gréta til Parísar, kvaddi starfsmenn umboðs-
skrifstofunnar með nokkrum vel völdum orð-
um, tók saman föggur sínar og hélt heim.
Hún frétti að viðkomandi bókari hafi verið
rekinn skömmu síðar, enda uppvís að fleiri
mistökum.
„Upp úr stendur lífsreynsla, sem var að
sumu leyti skemmtileg og verður trúlega enn
skemmtilegri í minningunni. Ég var aldrei í
framlínunni og kynntist ekki glamúrnum,
sem stundum er sagður fylgja starfinu. Mér
finnst ekkert að því að ungar stúlkur reyni
fyrir sér á þessu sviði svo framarlega sem
þær hafa bein í nefinu og ekki of háar hug-
myndir um sjálfar sig.“
Reynslan af fyrirstætustarfinu raskaði í
engu framtíðaráformum Ingibjargar Grétu,
sem hóf nám í Leiklistarskóla Islands og
fékk í kjölfarið tækifæri til að reyna fyrir
sér á fjölunum. Á sumrin er hún flugfreyja,
en heldur senn til Kanaríeyja þar sem hún
verður skemmtanafararstjóri á vegum Flug-
leiða.
Vigdís Másdótfir
Fannst ég
vera of ung
VIGDÍS Másdóttir var á fjórtánda ári þegar
hún sigraði í Pord-fyrirsætukeppninni árið
1992. Margir hneyksluðust á að barni skyldi
leyft að taka þátt í slíkri keppni.barni,
sem ekki var einu sinni komið með allar
fullorðinstennurnar.“ Sumum þótti sem sak-
leysi bernskunnar væri fótum troðið og ver-
ið væri að etja barni inn í gerviveröld fullorð-
inna þar sem yfirborðsmennska og markaðs-
hyggja réð í ríkjum.
Núna er Vigdís komin með allar fullorðins-
tennurnar, er á öðru ári í MH og virðist
ekki hafa beðið varanlegan skaða af öllu til-
standinu. „Skömmu áður en ég tók þátt í
keppninni tók hálfsystir mín, Heiðrún Anpa t
Björnsdóttir, þátt í Fegurðarsamkeppni ís-
lands og lenti' í öðru sæti. Mér fannst þetta
allt saman voðalega spennandi. Auðvitað var
ég bara krakki, óskaplega barnaleg í mér,
þótt mér fyndist ég bæði þroskuð og fullorð-
insleg. Um sumarið fór mamma með mér til
Los Angeles þar sem ég tók þátt í alþjóð-
legri fyrirsætukeppni á vegum Ford-umboðs-
skrifstofunnar. Mér leið eins og prinsessu
en mömmu stóð ekki alveg á sama um alla
athyglina sem að mér beindist. Ég held að
ungur aldur hafi ráðið nokkru um að ég
komst ekki í úrslit, en flestir keppendur voru
18 ára. Mér var ráðlagt að bíða nokkur ár
en halda sambandi við umboðsskrifstofuna
ytra.“
Llggur ekkert á
Sambandið fjaraði út eftir að tengiliður
hennar hætti á stofunni. Vigdís segist ekki
hafa nennt að endumýja tengslin, segir að
sér liggi ekkert á. Hún hefur enn áhuga á
að reyna fyrir sér sem fyrirsæta erlendis, en
segir þó ekki útilokað að fara frekar í fram-
haldsnám og þá helst í fjölmiðlafræði.
Árið eftir Ford-keppnina hafnaði Vigdís
tilboði frá ítalskri umboðsskrifstofu og segist
ekki harma þá ákvörðun. „Ég man ekki einu
sinni hvernig tilboðið var, né hvaða umboðs-
skrifstofa átti í hlut. Ég veit bara að það er
hörkuvinna að koma sér á framfæri í tísku-
heiminum og ég var enn alltof ung til að '
takast á við slíkt. Fyrirsætur geta átt allt
sitt undir góðum bókara. Það er ekkert grín
að standa uppi með enga vinnu og þurfa að
koma heim með skuld fyrir húsnæði og uppi-
haldi við umboðsskrifstofuna á bakinu." ■
Valgerður Þ. Jónsdóttir