Morgunblaðið - 08.10.1995, Blaðsíða 32

32 SUNNUDAGUR 8. OKTÓBER 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Sturlaugnr
Kristinn Daniv-
alsson fæddist 30.
apríl 1932. Hann
lést 29. september
síastliðinn í Sjúkra-
húsi Suðurnesja,
Keflavík. Hann var
einkasonur hjón-
anna Ólínu Vilborg-
ar Guðmundsdótt-
ur, f. 15. nóvember
1894, d. 26. mars
1983, og Danivals
Danivalssonar, f.
13. júlí 1893, d. 6.
nóvember 1961.
Systkini hans, samfeðra, voru:
Jóhanna, f. 2. febrúar 1920, d.
16. september 1968, Guðmund-
ur, f. 15. júní 1923, d. 24. desem-
ber 1950 og Halldór Arinbjarn-
ar, f. 6. nóvember 1926, d. 4.
júní 1982. Bróðir, sammæðra,
er.Stefán Stefánsson, f. 28. ág-
úst 1921. Eftirlifandi eiginkona
Kristins er Vilhelmína Hjaltalín,
f. 20. janúar 1928. Foreldrar
hennar voru: Ingileif Hjaltalín
og Jakob Gunnar Hjaltalín.
Böm Vilhelmínu em: 1) Inga
Ragnarsdóttir, f. 14. desember
1947, gift Eyjólfi Kristjánssyni.
Þau eiga tvær dætur, Guðrúnu
Ögmundsdóttur, f. 3. október
1969 og Ingibjörgu Eyjólfsdótt-
GÓÐUR vinur minn og félagi til
margra ára, Kristinn Danivalsson,
er látinn fyrir aldur fram. Kynni
okkar Kidda Dan, eins og hann var
kallaður, hófust fyrir um það bil
þrjátíu árum, er leiðir okkar lágu
saman í félagsstarfi Framsóknar í
Keflavík. Það var á heimili föður
hans, Danivals Danivalssonar, sem
einn af forystumönnum Framsókn-
ar, að við náðum saman. Óhætt er
að segja að skoðanir okkar í þjóð-
málunum hafí verið nær þær sömu
í öljum meginþáttum.
Á þessum árum var Framsóknar-
fiokkurinn í mikilli sókn á Suður-
nesjum og var Kiddi Dan þá upp á
sitt besta. Félagshyggjan var þá
Iq'aminn í stefnu hans og naut flokk-
urinn þess. Mikið mannval var þá í
forystu flokksins og má nefna til
sögunnar Valtý Guðjónsson, Daniv-
al Danivalsson, Margeir Jónsson og
fleiri.
Þetta átti vel við Kidda Dan.
Hann var einlægur samvinnu- og
félagshyggjumaður, með öðmm
orðum vinstri maður. Kristinn var
potturinn og pannan í öllu starfi
flokksins á þessum tíma. Um tíma
lagði hann alla sína orku til félags-
starfa í þágu flokksins. Hann var í
miklu og góðu sambandi við ótrú-
lega marga og hafði óvenjulega
hæfileika þegar segja átti fyrir um
skoðanir kjósenda á mönnum og
málefnum. Óhætt er að segja að fá
mál hafi verið leidd til lykta án
hans ráða.
Kristinn var óvenjulegur maður.
Hann skaraði ekki eld að sinni köku.
Hann hefði getað óskað eftir opin-
berri upphefð eins og sæti á fram-
boðslista flokksins eða embættum
sem flokkurinn hafði yfir að ráða,
en þeim embættum hefði hann
gegnt með sóma. Kristni stóð þetta
oft til boða en tilnefndi alltaf ein-
hvem sem hann taldi að væri væn-
legur til að vinna flokknum fylgi
og tryggja framgang málefna
flokksins.
Þannig var Kristinn. Hann var
hugsjónamaður og drengur góður.
Þrátt fyrir flokkslegan aðskilnað
okkar Kristins, þ.e. þegar ég hélt
til liðs við Alþýðubandalagið, hélst
samband okkar óbreytt. Flesta daga
höfðum við samband, í það minnsta
í gegnum síma, og var þá alltaf
rædd pólitík. Við Kristinn vorum
yfirleitt sammála um þjóðmálin, við
höfðum áhyggjur af þróun mála og
vorum enn sammála um það að
bestu lausnir á vandamálum þjóðfé-
ur, f. 7. ágúst 1975.
2) Sigursteinn Jóns-
son, f. 14. septem-
ber 1949. Hann eign-
aðist eina dóttur,
Heiðbjörtu Hörpu,
f. 13. júní 1978, d.
17. júní 1992.3) Rud-
olph B. Þórisson, f.
11. ágúst 1953,
kvæntur Stefaníu
B. Bragadóttur. Þau
eiga einn son, Krist-
in Braga, f. 10. maí
1976. Kristinn var
börnum hennar sem
faðir. Dóttir Krist-
ins er Aslaug Stm*laugsdóttir,
f. 20. janúar 1957. Hún á einn
son, Daníel Grímsson, f. 6. jan-
úar 1990. Móðir hennar er
Steinunn Karlsdóttir. Börn
Kristins og Vilhelmínu eru: 1)
Guðmunda, f. 15. janúar 1962,
gift Ómari Ingvarssyni. Þau
eiga þrjár dætur: írisi, f. 10.
mars 1984, Guðrúnu Maríu, f.
8. mars 1986 og Eydísi, f. 8.
júni 1991. 2) Ólína, f. 14. april
1968, gift Oskari Val Óskars-
syni. Þau eiga einn son, Óskar
Frey, f. 5. maí 1992.
Útför Sturlaugar Kristins fer
fram frá Keflavíkurkirkju
mánudaginn 9. október og hefst
athöfnin kl. 14.
lagsins væri að finna innan félags-
hyggjunnar.
Að lokum vill ég þakka Kristni
samveruna, hún var ánægjuleg og
er mikil eftirsjá að honum gengnum.
Ég votta Vilhelmínu og dætrum
þeirra hjóna innlega samúð mína.
Eyjólfur Eysteinsson.
Þegar laufin fóru að falla og
veðrabrigðin gerðust sterkari minnti
haustið á sig. Eins og annað í þessu
lífi tekur allt enda. Sumarið kveður
og næsta árstíð tekur við með litum
sínum og háttalagi. Lífsganga
manna er ekki ósvipuð þeim svipt-
ingum náttúrunnar er eiga sér stað
með reglubundnu millibili en mis-
munandi mynstri ár eftir ár.
Leikurinn er rétt hafinn er flauta
dómarans gellur. Á hvað var dæmt
núna? Þegar ég kom auga á mann-
inn var það allnokkru eftir að leikur
hans hófst. Hann hafði átt á bratt-
ann að sækja og var orðinn illa leik-
inn eftir harðar og ójafnar glímur
við Bakkus. í öllum Ieikjum verða
kaflaskil, ekki hvað sízt er menn
eru orðnir undir og þeim hleypur
kapp í kinn til að bæta eigin stöðu.
Ég var varla seztur til að fylgjast
með er minn maður bætti stöðu sína
og sneri leiknum sér í hag.
Sturlaugur Kristinn Danivalsson
hét maðúrinn sem mig langar að
kveðja og þakka samfylgdina í
gegnum árin. Kidda Dan kynntist
ég sem unglingur, eftir að hann hóf
störf hjá Sérleyfisbifreiðum Kefla-
víkur. Hann var mikill áhugamaður
um knattspyrnu og fylgdist grannt
með þeim sem þá léku fyrir yngri
flokka ÍBK. Við vorum margir ungu
leikmennirnir í þá daga sem fengum
hvatningu frá honum, með léttu
klappi á öxlina og hvísl í eyra að
það væri ekki langt í meistaraflokk-
inn. Þegar sú draumastaða gekk
upp hjá nokkrum okkar var enginn
kátari en hann. Kiddi varð einn af
traustustu stuðningsmönnum meist-
araflokks ÍBK á uppgangstimabili
félagsins. Þegar íslandsmeistaratitl-
ar unnust var hann sem einn okk-
ar. Á þessu tímabili voru margar
utanlandsferðar farnir og Kiddi Dan
auðvitað með.
Sérstaklega var honum minnis-
stæð ein ferð okkar, þegar við lékum
við Everton árið 1970. Hún var sér-
stök að því leytinu til að félagið tók
á leigu flugvél, sem þótti mikil ný-
lunda þá og bauð hörðustu áhang-
endum að fylgja liðinu. Þegar lent
var í Manchester og við gengum
fyrst út landganginn, þijú ungmenni
ásamt Kidda, voru fyrir nokkrir
brezkir þar fyrir neðan og hlógu að
okkur. Við vorum eitthvað við-
kvæmir fyrir þessu og létum þau
orð falla í okkar hópi að þeir skyldu
ekki gera gys að stærð okkar né
liðskipan. „Þeir hlæja ekki á morg-
un,“ varð síðar að orðtaki okkar í
millum. Því okkur datt helst í hug
að þeir væru að hlæja að smæð
okkar-og rengluvexti. En ástæða
hlátursins var farkostur okkar,
DC-6, sem þá var nokkuð kominn
til ára sinna. í þessari ferð reyndi
töluvert á Kidda Dan, ekki hvað
sízt þegar alls staðar var boðið upp
á glímur við Bakkus. Þessa raun
stóðst Kristinn Danivalsson, en
þama var spunninn annar vefur sem
síðar fangaði hann svo um munaði.
Ferðabakteríuna fékk hann ólækn-
andi á þann hátt að hann varð sem
gangandi ferðaskrifstofa og víst má
teija að enginn einn einstakur mað-
ur á Suðurnesjum hafí selt eins
margar utanlandsferðir og hann.
Kiddi Dan kom mörgum manninum
út fyrir landsteinana bæði fljótt,
ódýrt og án þess að sumir ætluðu
sér það nokkum tíma.
Með þessu minningarbroti og í
leikslok þakka ég Kidda Dan sam-
fylgdina, Keflavík er einum syninum
fátækari í dag. Megi minning hans
lifa, hann var drengur góður.
Vilhjálmur Ketilsson.
Fallinn er frá fyrir aldur fram ein
kunnasta og mætasta persóna
Keflavíkur, Kristinn Danivalsson,
betur þekktur sem Kiddi Dan. Þar
með er horfinn af sjónarsviðinu sá
einstaklingur sem hvað þekktastur
var í keflvísku bæjarlífi. Fróðlegt
er að velta fyrir sér fyrir hvað menn
verða kunnir. Hvorki var Kiddi
knattspymuhetja né poppari. Vin-
sældir hans og rómur byggðust á
persónunni sjálfri - skopskyni með
því beittasta, hnyttnum tilsvörum
og framlegum ábendingum. Þegar
færðust viprar yfir augu Kidda vissu
menn að í uppsiglingu vora einhveij-
ar af hans annáluðu athugasemd-
um. Spennu á viðkæmum fundum
gat Kiddi oft leyst með einni stuttri
og hnitmiðaðri athugasemd sem
kallaði á hlátur og létti. Þannig var
Kiddi. Háðið og grínið var aðal hans,
enda vinamargur og vinsæll hvár
er fór. En léttleikinn einn dugir
skammt. Hjarta Kidda sló ávallt
með þeim sem stuðning þurfti. Að
baki léttleikanum bjó m.ö.o. mann-
kærleikur og væntumþykja. Fór
Kiddi þar hvorki í manngreinar- né
flokkaálit þó stórpólitískur væri.
Manneskjan í honum réð för. Bæjar-
lífið er fátækara nú eftir að Kiddi
er horfínn.
Mér er til efs að til hafi verið
harðari framsóknarmaður en Kiddi
Dan. Ekki var hann alltaf sammála
forystu en lét skoðanir sínar ávallt
í ljósi með þeim hætti sem honum
einum var lagið. Fór þar saman sá
eiginleiki hans að vera fljótur að
greina á milli aðal- og aukaatriða
sem og hitt að koma þeim hugsun-
um af hreinskilni fram með gaman-
ið að vopni. Fyrir vikið varð hann
virtur innan raða sinna flokksmanna
en ekki síður af pólitískum andstæð-
ingum.
Á fundum minnti Kiddi mig
stundum á órólegan nemanda í
skóla. Hann kaus fremur að ganga
um með sína Camel fremur en að
sitja hreyfingarlaus og hlusta á
ræður manna. Á þessum „göngu-
ferðum" heyrðist einmitt hin frægu
gullkom Kidda með viðeigandi hlátri
og ókyrrð. Sló hann þannig með
prakkaraskap sínum margan góðan
ræðumann út af laginu án þess að
illindi byggju á bak við. Enda hefði
engum öðram en Kidda verið liðinn
slíkur óróleiki á fundum. En málefni
flokksins setti hann ávallt öðra ofar
og hafði dýpri skilning á framtíðinni
en margur annar. Framsóknarmenn
kveðja sinn ötulasta liðsmann með
söknuði en munu halda uppi merki
hans í starfí sínu.
Sjálfur naut ég í nýju starfi sér-
legs „aðhalds" frá hinum mikla
sómamanni, Kidda Dan. Þetta að-
hald birtist einatt í stuttum sím-
STURLA UGJJR
KRISTINN
DANIVALSSON
tölum á ólíklegustu tímum. Vora
þá engar vöflur á mínum heldur
skaut hann beint hugsunum sínum
og aðfínnslum - hvort heldur var
um að ræða föðurlegar ábendingar
til þingmannsins um afstöðu eða
aðgerðir ellegar þá þörf Kidda að
deila með öðrum skemmtilegri hugs-
un. Ekki var verra þegar hann
greindi frá hinu nýjasta á sviði
prakkarastrika. Símtölunum lauk
jafn skyndilega og þau hófust og
oftast með þessum orðum: „Jæja,
vinur, þú segir þetta, mér datt þetta
bara svona í hug. Vertu sæll.“ Og
svo var lagt á. Oftar en ekki átti
maður bágt í fyrstu með að skilja
hvað Kiddi hefði átt við með samtal-
inu og ekki fyrr en löngu seinna
skildi maður hina djúpu hugsun
hans. Fyrir hefur komið að maður
hafi skellt upp úr löngu síðar og
við óheppilegar aðstæður.
Ég á eftir að sakna þessara
skemmtilegu og þörfu símtala en
segi að lokum: „Jæja, vinur. Mér
datt þetta svona í hug. Vertu sæll
og þakka þér fyrir að lífga upp á
tilverana."
Fjölskyldu og ástvinum Kidda
sendi ég dýpstu hluttekningu. Megi
blessun hvíla yfir minningunni um
Kidda Dan.
Hjálmar Árnason.
Eftir nána vináttu og jafnframt
náið samstarf við fjölda ára, er það
óraunveralegt að komið sé að
kveðjustund.
Samskipti okkar Kidda vora mjög
mikil í meira en þijá áratugi. Við
áttum samleið á svo mörgum svið-
um. I pólitísku starfí lágu leiðir
okkar saman, en Kiddi var ákaflega
ötull talsmaður Framsóknarflokks-
ins og lá yfírleitt ekki á liði sínu á
þeim vettvangi. Enda verður því
tæpast haldið fram, að hann hafi
farið dult með pólitískar skoðanir
sínar. Þvert á móti minnist ég hans
lengst af sem nokkurskonar gang-
andi kosningaskrifstofu. Stjórnmál
vora nefnilega Kidda einstaklega
hugleikin og hann var mjög næmur
fyrir öllum pólitískum hræringum,
eða með öðram orðum, hann hafði
„pólitískt nef“. Það var því ekki
ónýtt fyrir mig og aðra þá sem
hafa verið fulltrúar flokksins í bæj-
arstjóm að eiga Kidda Dal sem
ráðgjafa og náinn samstarfsmann.
Kiddi var kosningastjóri fyrir marg-
ar kosningar og stóð að mínu mati
öllum framar í því starfí og í hugan-
um eru geymdar . ævintýralegar
minningar af störfum hans á þeim
vettvangi.
Kiddi var áhugamaður um ferða-
mál, og starfaði lengi að þeim mál-
um. Hann var umboðsmaður Ferða-
miðstöðvarinnar og síðar Sam-
vinnuferða-Landsýnar. Ég átti því
láni að fagna að starfa nokkuð með
honum á þessum vettvangi og ég
fullyrði að engan öflugri sölumann
hef ég hitt. Þeir eru enda ófáir
Suðumesjamenn sem ferðast hafa
til Benidorm eða annarra staða á
hans vegum. Söluumboð Kidda var
lengi það lang söluhæsta á landinu
og vakti árangur hans verðskuldaða
athygli. Vinir hans kölluðu stundum
umboð hans „Ferðaskrifstofu göt-
unnar“, vegna þess að það var í
raun alveg sama hvort menn hittu
hann heima hjá sér, akandi í bíl eða
á gangi niður Hafnargötuna, alltaf
var Kiddi að selja.
Ég held því fram, að mestum
árangri hafí Kiddi í raun náð í sölu
sólarlandaferða og í að flytja boð-
skap Framsóknarflokksins. Stund-
um gat þetta jafnvel farið saman.
Á þessum sviðum báðum stóð hann
flestum öðrum framar.
Við Kiddi áttum einnig samleið
í störfum fyrir Sérleyfisbifr. Kefla-
víkur, en hjá SBK starfaði hann
yfír 30 ár og stóran hluta þess tíma
var ég stjómarmaður í fyrirtækinu.
Það fór því ekki hjá því að við skipt-
umst oft á skoðunum um málefni
þess og það fór ekki leynt, hversu
mjög Kiddi bar hag fyrirtækisins
og starfsmanna þess fyrir brjósti.
Að lokum vil ég minnast áhuga
Kidda á starfsemi Kaupfélagsins.
Hann fylgdist alltaf ákaflega vel
með því sem var að gerast hjá félag-
inu og átti sæti í deildarstjóm um
langt árabil. Hann sat einnig alla
aðalfundi félagsins svo lengi sem
ég man.
Það vora því æði mörg tilefnin
sem við höfðum til að lyfta símtóli
eða hittast og spjalla saman. Næg
voru umræðuefnin og mörg mál
krafum við til mergjar á þessum
fundum okkar.
Það er erfítt að sætta sig við að
þessir fundir verði ekki fleiri að
sinni. Það er líka erfítt og mikill
missir að sjá á bak tryggum vini
og góðum dreng, sem ætíð var gott
að vera samvistum við og fá ekki
lengur að heyra glettna og gaman-
sama rödd hans í síma.
Það kom oft fram hjá Kidda
hversu mjög hann bar hag fjöl-
skyldu sinnar fyrir bijósti. Missir
fjölskyldunnar er mikill.
Við hjónin vottum þér, Mína mín,
og fjölskyldunni allri innilega sam-
úð okkar.
Guðjón Stefánsson.
Mig langar til að minnast látins
vinar og frænda, Kristins Danivals-
sonar, eða Kidda Dan, en undir því
nafni gekk hann alltaf meðal okkar.
Fyrsta heimili, sem ég kom á hér
í Keflavík, þegar ég fluttist hingað
úr Skagafírði fyrir nær 50 áram,
var á heimili móðurbróður míns,
Danivals heitins Danivalssonar og
eiginkonu hans, Ólínu Guðmunds-
dóttur, sem einnig er látin. Danival
rak verslun við Hafnargötu hér í
Keflavík, eins og margir Suður-
nesjamenn muna. Þessi litla verslun
frænda míns var nokkurs konar
fundarstaður margra Keflvíkinga.
Þangað komu menn til að ræða ýms
þau málefni, sem þá vora efst á
baugi hveiju sinni í þjóðfélaginu.
Ég man að stjómmálin voru þá
oftast efst á blaði. Danival varð þá
oft að standa í ströngu í þeim um-
ræðum, því ekki átti hann marga
jábræður í Keflavík í þá daga.
Verslunin sjálf vildi þá stundum
verða afskipt í hita leiksins.
í þessu umhverfi ólst frændi
minn og vinur upp. Hann varð
snemma pólitískur og hélt sinni
framsóknarlínu ótrauður til ævi-
loka. Sem ungur maður lenti hann
í stríði við Bakkus konung, sem
gerði honum lífíð erfítt og raunar
oft óbærilegt. Um þrítugt gjörsigr-
aði Kiddi Bakkus og vann gegn
honum alla tíð síðan. I fáum orðum
sagt, varð Kiddi eftir þetta nokkurs
konar áfengisráðgjafi hér í Keflavík
og nágrenni. Margir sóttu til hans
í erfiðleikum sínum. Lagði hann
mikla vinnu í þessi líknarstörf, var
mjög oft milligöngumaður við að
koma fólki í meðferð og fylgjast svo
með því, oft í langan tíma á eftir.
Hvenær sem var, var hann tilbúinn
að liðsinna fólki, alveg fram á síð-
ustu ár var hann í sambandi við
fólk og reyndi að hjálpa því eftir
bestu getu.
Kiddi var afar greiðvikinn og
hjálpsamur maður, hafði mikla
ánægju og þörf fyrir að hjálpa fólki.
Var í sambandi við fólk, sem þarfn-
aðist aðstoðar og reyndi að liðsinna
þvi, eins vel og hann gat hveiju
sinni.
Kiddi hafði mikinn áhuga á
ferðalögum, var lengi umboðsmað-
ur Samvinnuferða í Keflavík og
Njarðvík. Var þá með skrifstofu
heima hjá sér. í ferðamálum var
hann einstaklega duglegur. Fólk
sóttist eftir að hafa viðskipti við
hann, þar naut sín vel meðfædd
hjálpsemi hans. Kiddi var alltaf til-
búinn. Ákveðinn opnunartíma á
skrifstofu sinni hafði hann ekki,
hann ræddi við fólk, hvar og hve-
nær sem var. Oft kallaði hann þessa
starfsemi sína „Ferðaskrifstofu göt-
unnar" í gríni, en húmoristi var
Diddi góður, hafði fast samband
við vini og kunningja og sagði þeim
fréttir i léttum dúr, sem engan
skemmdi.
í mörg ár talaði frændi minn við
mig daglega i sima eða heimsótti
mig á skrifstofu mína, sagði mér
fréttir og pólitíska stöðu hveiju
sinni, enginn fylgdist betur með í
þeim efnum en hann. Hann sá vel
broslegu hliðina á tilverunni. Þessi
i
í
(
(
I
I