Morgunblaðið - 21.10.1995, Side 4
inn varð mestur 195 km á klukku-
stund. Rúnar hélt áfram kepni og
vann öruggan sigur.
Ekur elns og vélmenni
Ég spurði Rúnar af hvetju hann
hefði alltaf verið að fíkta í hettunni.
„Ég hafði svo lítið að gera...,“ sagði
Rúnar og glotti, „nei, ég geri þetta
aldrei. Þegar við pabbi ökum saman
er einbeitingin algjör. Hann les fyrir
mig á fullu og ég ek blint, nánast
eins og vélmenni. Nú var þetta af-
slappaðra og þá rofnar einbeitingin
aðeins, en það er ekki góður siður.
Það er mun þægilegra að heyra leið-
arlýsinguna, þá þarf ég ekki að
hugsa um hvað tekur við, fæ það
beint í æð. Annars krafðist leiðin
athygli, hún var þung og hál á köfl-
um. Þótt bíllinn sé fjórhjóladrifinn
er svipuð tilfinning að aka honum
og afturdrifsbíl, en maður notar fjór-
hjóladrifið til að spóla honum gegn-
um beygjurnar með öllum hjólum.
Ég nota vinstri fótar hemlun mikið.
Það að stíga vinstri fæti á hemlanna
og hafa þá hægri á bensínsgjöfmni
um leið. Með því að tipla á hemlana
sest bíllinn betur fyrir beygjurnar,
en átakið er stillt meira að framan.
Ef ég gerði þetta ekki þá væri meiri
hætta á að bíllinn skriði útundan sér
í beygjum. Flyti upp á mölinni."
Þessi lýsing Rúnar líkist galdra-
brögðum því hann er að leika þenn-
an leik á allt að 190 km hraða í
aflíðandi beygjum. Það hlýtur að
þurfa mikinn kjark og æfingu til
slíkra bragða. „Ég vandi mig strax
á vinstri fótar hemlun, sem hefur
þróast smám saman, en erlendis
nota allir þeir bestu svona hemlun.
En toppbílarnir þar eru mun öflugri
Leiðarnóturnar dýrmætu
JÓN les nákvæma lelðarlýsingu fyrlr Rúnar á keppnlslelðum,
sem skllar sér í auknum hraða, minna hlkl og melra öryggi.
Hver beygja og hæð er skráð, þannlg að Rúnar ekur oft bllnt
eftlr lelðbeiningum föður síns.
en minn, 3-400 hestöfl og hrikaleg
tæki, sem gaman væri að prófa.
Vissulega verður maður að vera
nákvæmur í þessu, en ef ég notaði
sama fót á bensíngjöf og hemla þá
Iiðu alltaf dýrmæt sekúndubrot á
milli þess sem maður færir fótinn“,
sagði Rúnar.
VIII meira afl
Rúnar er ánægður með núverandi
bíl en viidi gjarnan hafa meira afl.
Á miðri Reykjanesleið með blaða-
mann sagði hann „nú vantar meira
afl,“ þá stóð hraðamælirinn í botni.
„Ég þarf alltaf að passa að vera
með vélina á snúningi fyrir beygjurn-
ar og í réttum gír. Eg reyni að nota
tog vélarinnar þegar kostur er, ek
mikið í fjórða gír. En með meira
afli væri leikurinn léttari. Þá þyrfti
ég ekki að kreista allt út úr vél-
inni,“ sagði Rúnar. En þetta afi
ásamt hæfileikum Rúnars hafa dug-
að til að vinna íslandsmeistaratitil-
inn í rallakstri tvö ár í röð. Nú er
kominn tími til að sjá hann í keppni
erlendis.
ÞEGAR fjórir hrafnar flugu yfir
mig á Reykjanesi, þá hugsaði
ég um það hvort það væru
þrír eða fjórir slíkirsem væru
slæmur fyrirboði. Ég átti að
fara með íslandsmeistaranum
í rallakstri á sérleið skammt
frá. Skömmu síðar sveif Rúnar
yfir blindhæð og ók eins og
hann ætti lífið að leysa í enda-
mark sérleiðarinnar. Ég fékk
far þangað og tók ég við að-
stoðarökumannssætinu, sem
venjulega geymir föður hans,
Jón Ragnarsson. Ég átti að fara
salibunu til baka sömu leið í
miðri ralikeppni.
Rúnar og Jón eru sannarlega
engir aukvisar, þegar kemur
að rallakstri. Jón hóf ferill sinn með
bróður sínum, Ómari og þeir urðu
margfaldir meistarar. Jón fór síðan
að aka sjálfur og tók
Gunnlaugur soninn Rúnar með.
Rögnvaldsson Síðar skiptust þeir á
skrífar sætum og Rúnar tók
til við að stýra rall-
bílum þeirra, fyrst Ford Escort og
síðan meistarabílnum í ár, 250 hest-
afla fjórhjóladrifinum Mazda 323
rallbíl. í honum sat ég í körfustól,
sem var svipuð tilfinning og vera í
vöggu. Að mig minnir. Öryggistil-
finningin var algjör þótt við tæki
akstur sem sýndi allt að 200 km
hraða á hraðamælinum. Ég var fyrst
reyður niður með fjögurra punkta
öryggisbelti og með hjálm á höfði.
í hjáiminum er talkerfí þannig að
ökumennimir tveir geti rætt málin
á fullri ferð. Hávaði frá vél og yfir-
byggingu er mikill og án talkerfis
þyrftu menn að öskra sín á milli.
Engin hljóðeinangrun er í bílnum.
Reyndar er flest sem tilheyrir venju-
legum fjölskyldubílum líka fokið.
Öflugt öryggisbúr er komið í staðinn
og aðeins tveir stólar eru í bílnum,
stýri, gírskipting og aragrúi mæla.
Gírkassinn er sex gíra og var upp-
haflega metin á 2,5 milljónir, en
þróunin er hröð. Nýr gírkassi myndi
kosta hálfa milljón í dag. Enginn
teppi, hanskahólf eða önnur þægindi
eru um borð. Það er opið aftur í
skott, þar sem varadekk og sérstak-
ur tjakkur er geymdur. En slíkt er
sjaldnast notað. Ekki er óalgengt
að rallökumenn aki allt að 10 km á
sprungnu, of langan tima tekur að
skipta um dekk, þeir mega engan
tíma missa. Það er helst í löngum
röllum sem skipt er um dekk.
í kapp vlð klukkuna
Bíllinn var nú kominn á ráslínu.
Rallakstur gengur út á það að aka
sem hraðast á lokuðum sérleiðum, í
kapp við klukkuna. Sá tími sem
keppandi er að aka leiðina.er refsi-
tími hans og í lok keppni er refsing-
in lögð saman. 5, 4, 3, 2, 1. Af stað.
Ræsirinn hafði talið okkur niður og
Rúnar óð af stað. Bíllinn dansaði
milli beygja á mölinni og ég gætti
þess að segja ekki orð, vildi ekki
trufla einbeitingu hans. Venjulega
þylur faðir hans upp leiðarlýsingu
fyrir hann eftir ákveðnu merkja-
kerfi, sem þeir eru vanir, þannig að
hann getur ekið blint í gegnum
beygjur og yfir blindhæðir. Núna
varð Rúnar að treysta á minnið. Það
fór sælutilfinning um mig. Rúnar
stýrði bílnum milli kletta og steina,
eins og hann væri á skautum, hrað-
skreiðum skautum, því oftast var
hraðamælirinn á milli 100-200 km
hraða.
Stökkpallur nálgaðist, sem ég
hélt bara vera stökkpall, þegar hann
er ekinn í gagnstæða átt. Mig hafði
dreymt þennan pail nokkrum dögum
áður, en hann er kenndur við Haf-
stein heitin Hauksson, sem sveif þar
fram af með látum í einni keppni.
Rúnar tiplaði létt á bremsuna á
hæðinni og bíll sveif fram af. Fiðr-
ingur fór um magann og Rúnar gaf
í botn um leið og bílinn lenti. Ég
minntist beygjukafla, þar sem klett-
ar eru á alla kanta og beygjurnar
hver af annarri. Þar var hvergi sleg-
ið af, gírað niður úr sjötta gír í þriðja
og gjöfín staðin. Bílinn sveiflaðist
kanta á milli, stundum aðeins nokkra
sentimetra frá stórum steinum og
björgum. Þetta var eins og að sitja
við hliðina á listamanni, sem hafði
stýri og bensíngjöf í stað pensils eða
nótnabókar. Rúnar var sífellt að
fíkta í míkrófóninum og eldvarnar-
hettunni sem hann hafði á höfðinu,
ásamt hjálmi. Síðasti spretturinn var
eftir og áhorfendur birtust á hólum
í enda leiðarinnar. Stuttu síðar birtst
flaggarinn. Leiðin var búin. Við vor-
um 3,59 mínútur að aka sjö km leið.
Það þýðir 108 km meðalhraði, á
mjög hlykkjóttri leið, þar sem hrað-
taðm
FOLK
■ LOTHAR Matthaiis, fýrrum fyr-
irliði þýska landsliðsins, reiknar með
að leika með Bayern Miinchen í
síðari umferð þýsku knattspymunn-
ar. Hann hefur verið að styrkja sig
og eyðir mestum tíma sínum í lyft-
ingasal félagsins. Matthaus, sem er
34 ára, hefur ekki spilað með Bay-
ern síðan í janúar vegna meiðsla í
hásin. Hann hefur lýst því yfír að
hann hafí þegar leikið síðasta lands-
leik sinn en á eftir að leika með
Bayern.
■ PAOK Salonika í Grikklandi fer
fram á 350 þúsund dollara eða 22
milljónir frá fyrrum landsliðsmanni
Hollands, Arie Haan, ef hann yfír-
gefur félagið og gerist þjálfari hjá
Feyenoord. Haan, sem var að hefja
annað tímabil sitt sem þjálfari
PAOK, tilkynnti gríska félaginu í
síðustu viku að hann hefði áhuga á
að fara heim til Hollands til að taka
við Feyenoord.
■ THOMASI Voulinos forseti
PAOK, segir að Haan sé tilbúinn
að greiða félaginu 70 þúsund doll-
ara. „Við viljum hins vegar fá 350
þúsund dollara og ekkert minna,“
sagði Voulinos. Haan hefur aldrei
þjálfað lið í Hollandi, en hefur verið
með Stuttgart og NUrnberg í
Þýskalandi og Anderlecht og
Standard Liege í Belgíu.
■ MARCIO Santos, brasilíski
landsliðsmaðurinn sterki, meiddist á
hásin í vináttuleiknum gegn Úrúgvæ
í síðustu viku. Hann leikur jafnvel
ekki með félagi sínu, Ajax í Hol-
landi, fyrr en eftir áramót eftir því
sem brasilíska sjónvarpsstöðin Globo
skýrði frá. Leikurinn hafði ekki stað-
ið nema í 20 sekúndur er Santos
meiddist.
■ GLADBACH keypti á mánudag-
inn sænska framheijann Jörgen
Petterson,19 ára, frá Malmö fyrir
um 190 milljónir íslenskra króna sem
er metfé fyrir knattspyrnumann frá
Svíþjóð. Nú eru því þrír Svíar hjá
Gladbach því fyrir voru þeir •Martin
Dahlin og Patrick Anderson.
Morgunblaðíð/Gunnlaugur Rögnvaldsson
RALLAKSTUR
Flugferð með
meistaranum
Á sigurbraut
RÚNAR ók Roykjanes-
leló af mlklu kappl,
flugkappi. Hann og
faðlr hans eru sex-
faldlr melstarar I rall-
akstrl, en Rúnar byrj-
aðl sem aðstoðaröku-
maður föður síns, en
ekur nú bílnum.
v