Morgunblaðið - 24.10.1995, Blaðsíða 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 24. OKTÓBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
-F
MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 24. OKTÓBER 1995 29

STOFNAÐ 1913
UTGEFANDI
FRAMKVÆMDASTJÓRI
RITSTJÓRAR
Árvakur hf., Reykjavík.
Hatlgrímur B. Geirsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
HLUTVERK SÞ
ÞESS ER nú minnst í höfuðstöðvum Sameinuðu þjóðanna
í New York að hálf öld er liðin frá stofnun samtakanna.
Hátt á annað hundrað þjóðhöfðingjar eru þar samankomnir
til þriggja daga hátíðarhalda og viðræðna.
Þrátt fyrir að flestir þeirra hrósi SÞ í ræðum sínum og
lofi hið mikilvæga hlutverk þessarar fjölþjóðlegu stofnunar
fer ekki fram hjá neinum að Sameinuðu þjóðirnar eiga við
mikla kreppu að stríða. Hlutverk samtakanna er óljóst og þau
eru fjárvana sökum þess að stór aðildarríki á borð við Banda-
ríkin hafa ekki viljað standa við fjárhagslegar skuldbindingar
sínar.
Þegar Sameinuðu þjóðirnar voru stofnaðar voru markmiðin
háleit. Tryggja átti heimsfrið og friðsamlega sambúð þjóða.
Þau markmið hafa ekki gengið eftir og eru í dag jafnfjarlæg
og fyrir hálfri öld. Kalda stríðið lamaði samtökin að miklu
leyti þar sem aðildarríkin skiptu sér í andstæðar blokkir inn-
an þeirra.
Þegar kalda stríðinu lauk sáu margir fyrir sér stóraukið
hlutverk Sameinuðu þjóðanna. Boginn var hins vegar spennt-
ur of hátt og samtökin megnuðu ekki að standa undir þeim
væntingum sem byggðar höfðu verið upp. Skýrast hefur þetta
komið í ljós í fyrrverandi Júgóslavíu þar sem afskipti samtak-
anna hafa einkennst af fálmi og klúðri frá upphafi. Það var
ekki fyrr en Bandaríkjastjórn og Atlantshafsbandalagið létu
málið til sín taka að friðarviðræður komust á skrið.
En þótt margt misjafnt megi segja um feril Sameinuðu
þjóðanna gegna samtökin engu að síður mikilvægu hlutverki.
Væru SÞ ekki til er líklegt að ríki heims myndu reyna að
stofna áþekk samtök. Sameinuðu þjóðirnar eru mikilvægur
samráðsvettvangur heimsbyggðarinnar og í öryggisráðinu
hafa fjölmörg flókin deilumál verið Ieyst. Þrátt fyrir skrif-
finnsku og pappírsflóð hafa t.d. umhverfis- og kvennaráðstefn-
ur SÞ náð að vekja umræðu um mikilvæga málaflokka.
Það verður því áfram brýn þörf fyrir Sameinuðu þjóðirnar.
Eigi kreppa samtakanna aftur á móti ekki að verða viðvar-
andi verður að tryggja þeim raunhæft hlutverk þó svo að það
þýði að draga verði úr hinum háleitu markmiðum stofnend-
anna.
ÚTBOÐ Á VERÐMÆTUM
SJÓNVARPSRÁSUM
MORGUNBLAÐIÐ hefur um nokkurra ára skeið lagt til
að við úthlutun sjónvarpsleyfa verði viðhaft útboð til
ákveðins tíma, eða þá að ríkið innheimti leigu fyrir leyfin.
Stefna blaðsins hefur byggzt á sömu rökum og skoðanir þess
varðandi úthlutun aflakvóta. Bæði sjónvarpsrásir og veiði-
leyfi eru takmörkuð gæði, sem mikil eftirspurn er eftir og á
þeim myndast því markaðsverð. Þessi gæði eru eðli málsins
samkvæmt almenningseign og ríkisvaldið fer þar af leiðandi
með úthlutun á þeim.
Ríkið á ekki að gefa útvöldum fyrirtækjum þessi verð-
mæti, heldur bjóða þau út eða innheimta leigu fyrir þau.
Þannig er annars vegar tryggt, að skattgreiðendur njóti góðs
af, í stað þess að handhafar leyfanna stingi verðmæti þeirra
í eigin vasa, og hins vegar komið í veg fyrir einokun, með því
að hindra að fáeinum fyrirtækjum séu afhent veiði- eða sjón-
varpsleyfi til langs tíma eða jafnvel fyrir lífstíð.
Síðastliðinn laugardag var frá því greint hér í Morgunblað-
inu að bandaríska fjarskiptastofnunin, FCC, hefði samþykkt
að viðhafa útboð á síðasta rekstrarleyfinu til að sjónvarpa
um gervihnött um öll Bandaríkin. Fram kemur í frétt blaðsins
að þessi ákvörðun hafi verið stóru fjölmiðlafyrirtæki áfall,
vegna þess að það hafi hugsað sér að kaupa leyfið af fyrir-
tæki, sem hafði mistekizt að koma á beinni gervihnattaþjón-
ustu. í staðinn varð síðarnefnda fyrirtækið að skila leyfinu.
Sjónvarpsleyfið hefur verið metið á 700 milljónir dollara,
eða um 45 milljarða íslenzkra króna. Það má því ljóst vera
að um gífurleg verðmæti er að ræða, sem bandarískum fjar-
skiptayfirvöldum hefur þótt eðlilegt að fyrirtæki kepptu um
að fá að nýta og greiddu skattgreiðendum fyrir afnotin. Þar
virðist raunar vera um stefnubreytingu að ræða, því að fyrir-
tækið, sem nú verður að skila leyfinu, fékk það ókeypis fyrir
11 árum.
í þessu sambandi má rifja upp þegar Stöð 2 keypti sjón-
varpsleyfi Sýnar - sem í raun var eina eign fyrirtækisins,
sem skipti máli - fyrir umtalsverðar fjárhæðir. Hefði sama
aðferð verið notuð og í Bandaríkjunum nú, hefði Sýn verið
gert að skila leyfinu til yfirvalda og því hefði verið endurút-
hlutað með útboði.
í Bretlandi hefur útboð á sjónvarpsrásum verið viðhaft með
5 góðum árangri. Dæmið frá Bandaríkjunum sýnir að aðferðin
á auknu fylgi að fagna. Með aukinni samkeppni á íslenzka
sjónvarpsmarkaðnum hljóta stjórnvöld að ákveða að fara sömu
leið.
SLYSIÐ í HRÚTAFIRÐI
Tveir létust og
þijátíu slösuðust
TVÆR konur létust þegar rúta Norð-
urleiðar fór út af veginum í Hrúta-
fírði um kl. 21 á sunnudagskvöld.
42 voru í rútunni, sem rann í krapa
og hálku og valt ofan í gil við veg-
inn. Tíu farþegar sluppu ómeiddir,
en þijátíu meiddust meira eða minna
og voru þeir fluttir í sjúkrahús á
Blöfiduósi, Hvammstanga, Akranesi,
Sauðárkróki og með þyrlum Land-
helgisgæslunnar í Borgarspítalann í
Reykjavík. Dómsmálaráðherra hefur
nú skipað sérstaka nefnd til að fara
með rannsókn slyssins. 23 hafa látist
í umferðinni á þessu ári.
Rútan var á norðurleið þegar slys-
ið varð. Skammt sunnan Þórodds-
staða í Hrútafirði, rétt norðan við
eyðibýlið Gilsstaði, rann rútan til á
hálum veginum, en snjór og krapi
var yfir. Bflstjórinn virtist ná valdi
á bílnum, en þá kom mjög snörp
vindhviða, en veður var mjög hvasst
á austan og stóð þannig þvert á
hægri hlið bílsins.
Vindhviðan ýtti rútunni út af
vinstri vegkantinum. Hún valt út af
veginum og kom niður á gamlt veg-
arstæði 5-6 metrum neðan vegarins
og mátti litlu muna að hún færi fram
af þeirri brún og þá neðar um 2-3
metra. Rútan lá á vinstri hlið og virt-
ist hafa farið á annan hring í veltunni.
Allar rúður brotnuðu
Við veltuna brotnuðu allar rúður
í rútunni, en yfirbyggingin var nokk-
uð heilleg. Þó virtist vinstra fram-
hom bílsins hafa komið mjög illa
niður. Margir farþeganna köstuðust
út úr bílnum við veltuna, þar á með-
al konurnar tvær sem létust.
Aðstæður á slysstað voru mjög
slæmar þar sem mjög kalt var í veðri
og snjókoma. Farþegarnir hjálpuðust
að og hlúðu að þeim sem verr voru
haldnir. Þeir, sem betur voru á sig
komnir, voru fluttir að bæjunum
Þóroddsstöðum og Brautarholti, en
aðrir, sem virtust meira slasaðir, í
Staðarskála, þar sem miðstöð björg-
unaraðgerða var.
Tugir manna við hjálparstörf
„Þegar tilkynningin um slysið
barst okkur, kl. 21.12, voru tveir lög-
reglumenn staddir á Hvammstanga
og þeir voru komnir mjög fljótt á
vettvang. Þá kölluðu þeir um leið út
allt björgunarlið, lögreglu og sjúkra-
bíla,“ sagði Kjartan Þorkelsson,
sýslumaður á Blönduósi og formaður
almannavamanefndar Vestur-Húna-
vatnssýslu. „Ég kallaði saman al-
mannavarnanefndina og mjög fljót-
lega var tekin ákvörðun um að kalla
eftir aðstoð Landhelgisgæslunnar til
að flytja þá, sem vom mest slasaðir,
í sjúkrahús í Reykjavík."
Tugir manna tóku þátt í að hlúa
að slösuðum og aðstoða á annan
hátt. Sjúkraflutningabílar komu frá
Hvammstanga, Blönduósi og Skaga-
strönd, auk þess sem slysavarna-
sveitin Káraborg og Flugbjörgunar-
sveitin í Vestur-Húnavatnssýslu
komu á vettvang með bíla- og tækja-
kost. Vegagerðin veitti einnig að-
stoð; ruddi veginn svo björgunar-
sveitarmenn ættu auðveldara með
að athafna sig og veghefill Vega-
gerðinnar var notaður til að koma
rútunni á réttan kjöl. Þá var tækja-
bifreið slökkviliðsins á Hvamms-
tanga einnig á staðnum.
Læknar og hjúkrunarfólk
á þönum
Þeir, sem vom óslasaðir, fóru
ýmist heim til sín í einkabílum eða
gistu í Staðarskála, þar sem stjórn-
stöð aðgerða vegna slyssins var.
Veitingasalur skálans var fullur af
Morgunblaðið/Kristján
SÉÐ eftir veginum, þar sem slysið varð. Rútan fór út af vinstra
megin og stöðvaðist á ræsinu.
sjúkradýnum og sjúkrabömm og
læknar og hjúkmnarfólk vom á þön-
um á milli slasaðra, auk þess sem
fólk gat leitað til prests á staðnum.
Það vakti athygli þeirra, sem að
komu, hve allir vora yfirvegaðir og
unnu störf sín af festu.
Læknarnir mátu ástand slasaðra
svo, að niu þyrftu að fara til Reykja-
víkur með þyrlum Landhelgisgæsl-
unnar. Var það fólk mest slasað auk
þess sem ástæða þótti til að létta
álagi af sjúkrahúsunum á svæðinu.
Samkvæmt upplýsingum Kristjáns
Þorbjörnssonar, yfirlögregluþjóns á
Hvammstanga, var fólkið marið og
béinbrotið. „Þessi meiðsli koma Iíka
að hluta fram eftir á, en það voru
allir eitthvað sárir og aumir. Margir
kvörtuðu undan bakverkjum og
minni beinbrot, eins og viðbeinsbrot,
voru algeng.“
Þyrlumar lentu vestan við Staðar-
skála, TF-LÍF kl. 23.40 og TF-SIF
þegar klukkan var fimm mínútur
yfir miðnætti. Minni þyrlan, TF-SIF,
tók þrjá slasaða á bömm og TF-LIF
tók sex á bömm. Þessir níu vom
komnir á slysadeild Borgarspítalans
milli kl. 1 og 2 um nóttina. *
Aðrir slasaðir vora flestir fluttir
í sjúkrahúsin á Hvammstanga og
Blönduósi. Nokkrum var ekið til
Sauðárkróks og Akraness.
Kristján yfirlögregluþjónn sagði
síðdegis í gær að rútan hefði ekki
verið skoðuð ítarlega eftir slysið, en
yrði flutt til Reykjavíkur til nánari
rannsóknar. „Við fyrstu skoðun í
skemmu við Staðarskála kom ekkert
fram sem bendir til að búnaði rútunn-
ar hafí verið áfátt,“ sagði Kristján.
Dómsmálaráðherra skipaði í gær,
að höfðu samráði við samgönguráðu-
neytið, nefnd til að fara með rann-
sókn slyssins í Hrútafirði. Nefndina
skipa Magnús Einarsson yfirlög-
regluþjónn, Brynjólfur Mogensen
yfirlæknir og Kristján Vigfússon
deildarstjóri. I frétt frá dómsmála-
ráðuneytinu er tekið fram, að rann-
sókn þessari sé ekki ætlað að koma
í stað þeirrar rannsóknar, sem fram
fer að lögum af hálfu sýslumanns-'
embættisins á Blönduósi.
Allar rúður í rútunni brotnuðu þegar hún valt út af veginum og
i í ræsi - Margir farþeganna köstuðust út úr bílnum
Vaknaði í snjónum
o g hélt á munum
sem ég átti ekki
„ÞEGAR ég rankaði við mér lá ég
í snjónum skammt frá rútunni. Ég
veit ekki hvort ég kastaðist út úr
rútunni og lenti þarna eða hvort ein- '
hver kom mér þangað. Ég hélt á
einhverju og þegar ég leit niður sá
ég að það voru silfurdósir og kall-
tæki, munir sem ég á ekki,“ sagði
Ásta Laufey Haraldsdóttir frá Akur-
eyri, sem var flutt á Sjúkrahús
Hvammstanga eftir slysið í Hrúta-
firði.
Ásta sagði í samtali við Morgun-
blaðið í gær að einhvern beygur
hefði verið í henni fyrir ferðina. Á
Holtavörðuheiði hafi veður verið
mjög vont, hvasst og snjókoma. í
Staðarskála hafi rútan stansað og
haldið þaðan með annan bifreiða-
stjóra. „Ég skipti þá um sæti við
unga stúlku, sem langaði að sitja
hjá vinkonu sinni,“ sagði Ásta.
Tíminn stóð í stað
Þegar slysið varð gerði Ásta sér
grein fyrir að rútan var að fara út
af veginum og fannst tíminn standa
kyrr. „Ég man næst eftir mér í
snjónum skammt frá rútunni, með
þessa muni í hendinni. Allt í kringum
mig voru vegfarendur og óslasaðir
farþegar að hjálpa fólki að koma sér
fyrir og breiða yfir það.“
Mikið blæddi úr höfuðsári sem
Ásta hlaut og vildi hún ekki leggj-
ast fyrir. „Ég saknaði veskis míns
og fór inn í rútuna til að leita. Þá
hrundi á mig sætishluti eða eitthvað
annað og ég forðaði mér því út.“
Ásta fór með vegfaranda heim á
næsta bæ, sem em Þóroddsstaðir.
„Þangað kom fjöldi fólks, tæplega
20 manns og okkur var veitt afar
góð aðhlynning," sagði Ásta.
Hún fór síðan með sjúkrabíl til
Hvammstanga og var gert að höf-
uðsári hennar á heilsugæslustöð-
inni. Hún var síðan lögð inn á
sjúkrahúsið og var þá klukkan um
2.30 um nóttina. „Ég frétti síðar
að stúlkan, sem skipti við mig um
sæti, hefði slasast mun meira og
verið flutt með þyrlunni til Reykja-
víkur.“
Morgunblaðið/Karl Sigurgeirsson
ÁSTA Laufey Haraldsdóttir frá Akureyri í
rúmi sínu í Sjúkrahúsi Hvammstanga í gær.
Maður hreinlega trúði ekki
að þetta væri að gerast
Þórarinn Þorvalds-
son, bóndi á Þór-
oddsstöðum.
Morgunblaðið/Kristján
STRÁKARNIR þrír, Guðni Eirikur Guðmundsson, Halldór Gunn-
laugsson og Árni Þór Arnarson, sluppu ótrúlega vel og
hlutu aðeins mar og skrámur.
Hrædd þegar ég fann
ekki systur mína
„ÉG VARÐ mjög hrædd eftir velt-
una, aðallega vegna þess að ég fann
ekki yngri systur mína. Svo kom í
ljós að hún hafði verið flutt fljótlega
á Hvammstanga og síðan á Blöndu-
ós,“ sagði Fríða Dögg Hauksdóttir
frá Hvammstanga.
Fríða Dögg var að koma frá
Reykjavík ásamt tveimur systrum
sínum og ömmu. Þegar rútan valt
slasaðist hún á öxl og handlegg og
dvelur nú í Sjúkrahúsi Hvamms-
tanga ásamt ömmu sinni, en meiðsli
þeirra eru ekki mjög alvarleg.
Ester Ingvarsdóttir frá Hólmavík
er einnig í sjúkrahúsinu. Hún var á
leið frá Reykjavík til Sauðárkróks,
þar sem hún stundar nám í Kjöl-
brautaskólanum. Hún er slösuð á
öxl og mjög stirð um bak og bijóst-
kassa. Ungu stúlkurnar töldu sig
hafa sloppið vel frá þessu slysi.
ÞRÍR ungir piltar, Ámi Þór Amarson
og Guðni Eiríkur Guðmundsson frá
Borgarnesi og Halidór Gunnlaugsson
frá Hólmavík, vom á leið til Akur-
eyrar með Norðurleiðarrútunni. Þeir
stunda allir nám í Menntaskólanum
á Akureyri og vom að koma úr helg-
arleyfi á heimaslóðum. Halldór kom
í rútuna í Staðarskála og hafði því
aðeins verið nokkrar mínútur í bflnum
þegar slysið varð. Nemamir þrír
sluppu án teljandi meiðsla og þeir
gistu á Staðarflöt aðfaranótt mánu-
dags, eftir að hafa lagt sitt af mörk-
um við björgunaraðgerðir.
Man eftir mér
á skyrtunni út í móa
Ámi Þór sat aftarlega í bílnum
hægra megin og hann var hálf sof-
andi þegar bíllinn fór útaf. „Ég veit
ekki almennilega hvað gerðist enda
hálfsofandi. Ég lá með höfuðið við
gluggann en þó með úlpuna saman-
brotna á milli. Ég mmskaði við að
bíllinn er farinn að rása á veginum
og síðan man ég ekki eftir mér fyrr
en út í móa og aðeins á skyrtunni,"
segir Ámi Þór.
Hann telur fullvíst að það hafí
bjargað sér mikið að hafa haft úlpuna
á milli höfuðsins og gluggans, sem
brotnaði eins og reyndar allir aðrir
gluggar í bflnum. Hann gerir sér hins
vegar ekki grein fyrir hvenær eða
hvernig hann kastaðist út úr bílnum.
„Ég fór strax að reyna að hjálpa
slösuðu fólki, sem lá á víð og dreif
um allt, með því að breiða yfir það
yfirhafnir.og fleira. Ástandið var alveg
hörmulegt, maður hreinlega trúði ekki
að þetta væri að gerast og ég hélt
mig væri að dreyma,“ sagði Ámi Þór.
Fyrsta hugsun var
að komast út
Halldór Gunnlaugsson sat fram-
arlega í rútunni. „Bíllinn byijaði að
rása til í krapinu, hann fór yfir á
vinstri vegarhelminginn, svo yfir á
þann hægri og svo aftur yfir á vinstri
vegarhelminginn og útaf,“ sagði
Halldór, en hann telur jafnframt að
vindhviða hafi orðið þess valdandi að
bíllinn fór útaf.
„Eftir að bíllinn stoppaði var það
fyrsta sem komst að hjá mér að kom-
ast út. Ég fór út um glugga á þak-
inu, hljóp strax upp á veg og fyrir
bíl sem þama kom að. Hjónin í bílnum
hringdu eftir aðstoð og hjálpuðu okk-
ur síðan við að hlúa að fólkinu sem
lá út um allt.“
Halldór segir að töluverður fjöldi
fólks hafi enn verið i bflnum eftir að
hann stoppaði, en því þafi gengið
greiðlega að komast út, þrátt fyrir
bæði minni- og meiriháttar meiðsli.
Þetta er eitthvað
svo óraunverulegt
Guðni Eiríkur Guðmundsson sat
aftarlega í bílnum vinstra megin, á
móts við Áma Þór en hann kastaðist
ekki út. „Ég var í sæti mínu nánast
allan tímann og áttaði mig í raun
ekki á hlutunum fyrr en ég stóð við
sætið þegar bíllinn stöðvaðist. Rútan
lá á vinstri hliðinni og ég átti greiða
leið út og fór út um framrúðugatið.
Þá var töluverður snjór inni í bíln-
um,“ sagði Guðni Eiríkur.
Hann fór strax að hlúa að þeim
slösuðu líkt og félagar hans en talið
er að þeir hafi sloppið best allra far-
þeganna.
„Þetta er eitthvað svo óraunvem-
legt, enda hélt maður alltaf að svona
hlutir gætu ekki komið fyrir mann
sjálfan," sagði Guðni Eiríkur enn-
fremur.
Þeir vom sammála um að óvissan
um ástand hinna farþeganna hefði
verið hvað erfiðust, en þeir gerðu sér
grein fyrir því að því að margirþeirra
vom mjög mikið slasaðir.
• •
Omurleg
aðkoma
ÞORARINN Þorvaldsson, bóndi á
Þóroddstöðum og hreppstjóri í Stað-
arsveit, var með fyrstu mönnum á
slysstaðinn við svokallað Hofgil, rétt
sunnan Þóroddsstaða.
„Bróðir minn, Böðvar Þorvalds-
son, bóndi á Akurbrekku, kom mjög
fljótlega að slysinu. Hann kom strax
heim að bæ til okkar og ég hringdi
í neyðarstöðina á Hvammstanga og
hélt svo á vettvang. Þá sá ég hversu
mikil alvara var á ferðum og hringdi
aftur og náði þá í lækninn á
Hvammstanga og sagði honum að
kalla út allt tiltækt björgunarlið á
svæðinu, sem hann og gerði,“ sagði
Þórarinn.
Fólkið lá í myrkrinu
Fólkið var allt komið út úr bflnum
þegar Þórarinn kom að slysstaðnum
og hann fór því ásamt öðmm að
hlúa að því fólki sem var mikið slas-
að. Þeir sem vom minna slasaðir
vom fluttir heim að Þóroddstöðum
en allt það fólk sem flytja þurfti á
sjúkrabömm var farið með í Staðar-
skála.
Þórarinn segir að aðkoman að
slysstaðnum hafi verið ömurleg,
fólkið hafi legið í myrkrinu, misjafn-
lega mikið slasað og kuldinn verið
mikill.
Áberandi hvað allir voru rólegir
Morgunblaðið/Karl Sigurgeirsson
FRIÐA Dögg Hauksdóttir og Ester Ingvars-
dóttir voru heppnar að slasast ekki meira.
Anna Elísdóttir,
húsfreyja á Þór-
oddsstöðum.
ALLS vom 18 farþegar, misjafn-
lega mikið slasaðir, fluttir að bæn-
um Þóroddsstöðum í Hrútafirði, þar
sem hlúð var að þeim og meiðsli
þeirra könnuð. Hjónin á Þórodd-
stöðum, Þórarinn Þorvaldsson, og
Anna Élísdóttir, fréttu fljótlega af
slysinu og drifu sig strax á vett-
vang, ásamt syni sínum Gunnari
og tengdadótturinni Matthildi
Hjálmarsdóttur, sem einnig búa á
bænum. Þau höfðu mér sér teppi,
svefnpoka og annað sem hægt var
að nota til aðhlynningar hinum slös-
uðu en mjög kalt var í veðri, þegar
slysið varð.
„Það var strax ákveðið að flytja
eitthvað af fólkinu heim til okkar
og ég sneri fljótlega heim á ný til
að taka á móti fólki. Þegar ég kom
heim aftur vom þegar komnar
þangað tvær ungar stúlkur og önn-
ur eldri. Þær vom ekki mikið slasað-
ar, en þeim var ansi kalt og þörfn-
uðst aðhlynningar. Alls komu hing-
að 18 farþegar, misjafnlega mikið
slasaðir, en þrír þeirra þurftu
greinilega meiri aðstoð en aðrir,"
segir Anna.
Böðvar Siguijónsson, læknir frá
Blönduósi, kom að Þóroddstöðum
og eínnig Aðalheiður Böðvarsdótt-
ir, hjúkrunarfræðingur, sem býr á
næsta bæ. Þau sáu svo um að
greina meiðsli fólksins og í fram-
haldi af því ákvað Böðvar hvert
hinir slösuðu færa til frekar
skoðunar.
Anna segir að það hafi verið
áberandi hvað allir hinir slösuðu
vom rólegir meðan á öllu þessu
stóð og þau hafi í raun staðið sig
mjög vel.
„Það fór að hægjast um upp úr
kl. 2 um nóttina, en þá vora allir
hinir slösuðu famir eitthvert annað
til frekari aðhlynningar," sagði
Anna.
I