Morgunblaðið - 29.10.1995, Blaðsíða 14

14 SUNNUDAGUR 29. OKTÓBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Við höf-
um feng-
ið nóg
ÍBÚUM húsa á rauðu hættusvæði
undir Traðargili í Hnífsdal var
gert að yfirgefa hús sín sl. þriðju-
dag vegna snjóflóðahættu, en þó
hættuástandi sé aflétt um stund
ætla Inga Þorláksdóttir og fjöl-
skýlda hennar ekki að flytja inn
aftur.
„Við höfum fengið nóg eins og
fleiri,“ sagði hún við Morgunblað-
ið á föstudag þegar hún var í
húsinu að taka til föt á börnin.
„Síðasta vetur þurftum við stund-
um að yfirgefa húsið þrisvar í
viku og frá því í desember vorum
við þijá mánuði stanslaust hjá
öðrum. Við sögðum síðastliðinn
vetur að við gætum ekki búið
annan vetur við þessar aðstæður
og var þá sagt að við fengjum
íbúð hjá bænum, en nú er sagt
að engar íbúðir séu til. Húsið er
á viðurkenndu hættusvæði og rík-
issljórnin samþykkti að hafa okk-
ur í pakkanum með Súðavík, en
það hefur enginn talað við okkur
og við erum því bundin í báða
skó. Helst viljum við fá íbúð lengst
niðri á Eyri á Isafirði, en við get-
um ekki keypt þegar við fáum
ekkert fyrir núverandi eign.“
Reynir á þolrifin
Inga sagði ástandið hafa reynt
mjög á þolrifin. Hún er gift Hirti
Ágústi Helgasyni og eiga þau
fjóra drengi, Víking, 2 ára, Brynj-
ar, 9 ára, Heimi, 11 ára, og Þor-
lák, 12 ára. „Þetta hefur verið
mjög erfitt. Fjölskyldan hefur
hvað eftir annað þurft að búa
tvi- eða þrískipt hjá öðrum og
auðvitað raskar það fjölskyldulíf-
inu, en erfiðast hefur verið að
flytja inn eftir að hættuástandi
hefur verið aflýst. Maður sefur
ekki, horfir stanslaust upp í hlíð,
er hræddur við að skilja börnin
eftir heima vegna hættu á snjó-
flóði. Þessi mannskæðu snjóflóð
eru hrikaleg og það sýndi sig á
Flateyri að þetta fer í gegnum
allt. Stanslaust er verið að reka
okkur út og því er brýnt að stáð-
ið verði við loforð um að útvega
okkur annað húsnæði.“
Þrátt fyrir erfiða vetur sagðist
Inga kunna vel við sig á svæðinu.
„Fólkið mitt í Grímsey er alltaf
að segja okkur að koma norður
og vissulega færi vel um okkur í
Grímsey, en við hjónin vinnum á
ísafirði og þar er gott að vera.“
UGGUR OG ÓVISSA VESTRA
Gróa Haraldsdóttir leikskólasljóri
E g græt, þegar
ég lít yfir flóðið
GRÓA Haraldsdóttir, skólastjóri
Leikskólans á Flateyri, sér þessa
dagana um rekstur verslunarinnar
Félagskaupa, en hjónin sem reka
hana mísstu son, tengdason og þijú
barnaböm í snjóilóðinu.
„Þetta er búið að vera ömurlegt.
Eg held að það séu mjög fáir sem
hafa áttað sig á því sem hefur gerst.
Ég var vakin á fimmtudagsmorg-
uninn um fimm leytið og sagt að það
hafi fallið snjóflóð. Síðan hefur mað-
ur hrærst í þessu. Ég fór hingað í
verslunina fyrir hádegi á fimmtudag-
inn og reyndi ekkert að líta upp eft-
ir á svæðið þar sem flóðið féll þann
daginn. Þegar fór að birta í morgun,
föstudag, leit ég upp eftir og ég græt
GRÓA Haraldsdóttir tók að
sér að reka Félagskaup.
bara þegar ég hugsa um þá sjón.
Ég hef lengi ætlað að flytja til
Reykjavíkur og reyndi það í sumar
en hætti við og réð mig áfram r vinn-
unni fram að áramótum. Ég sagði
við vinkonu mína kvöldið áður en
þetta gerðist að ég fyndi í fyrsta
skipti að ég vildi festa rætur hér á
Flateyri og að mig langaði til að
vera héma. Ég hef auðvitað alltaf
verið Flateyringur en flutti í burtu á
sínum tíma, en ég er búin að vera
hérna í þrjú ár núna.
Síðan gerast öll þessi ósköp og
allt gjörbreytist á einni nóttu. Maður
er þarna nýbúin að taka mikilvæga
ákvörðun og síðan er öllu rústað. “
Gróa á tvö börn, 13 ára og 5 ára,
Og sagði hún það eldra hingað til
ekki hafa viljað flytja frá Flateyri,
en hún vissi ekki hvort það myndi
breytast eitthvað nú.
„Ég hef alltaf átt rætur mínar
hér, þótt ég hafi margflutt burtu.
Núna get ég ekki hugsað mér að
eiga hér heima áfram. Ég veit að
þetta er ekki bara eitthvað sem ég
segi núna þegar ég er í uppnámi,
þetta er bara tilfinning sem hefur
sprungið út.“
ALBERTSMENN, þeir Kristinn Guðbrandsson, Björgvin Magnússon og bræðurnir Vignir, Hörður
og Heimir Jónssynir unnu að björgunarstörfum í Súðavík í byijun árs og einnig á Flateyri.
* Morgunblaðið/Halldór Sveinbjörnsson
INGA Þorláksdóttjr og sonurinn Víkingur Hjartarson fyrir utan húsið í Hnífsdal. Þau voru að taka
til föt á eldri strákana, en fjölskyldan ætlar ekki að flylja aftur heim.
Gefum
aldrei upp
vonina
FIMM félagar úr björgunarsveitinni
Albert á Seltjamarnesi komu til Flat-
eyrar með varðskipinu Ægi á
fimmtudagskvöldið, þeir Kristinn
Guðbrandsson, Björgvin Magnússon
og bræðurnir Vignir, Hörður og
Heimir Jónssynir. Þeir unnu sleitu-
laust að leitinni frá því þeir komu
og þar til á föstudagsmorgun og
voru svo að hefja störf á nýjan leik
síðdegis sama dag. Þeir unnu að
björgunarstörfum í Súðavík í fyrra-
vetur og sögðu skipulagið á björgun-
arstörfunum í báðum tilvikum hafa
verið til fyrirmyndar.
„ Þetta er vissulega alltaf erfítt.
Maður er að vona að það verði ein-
hver annar sem finnur þegar vonin
er orðin lítil um að finna fólk á lífi.
Erfiðast er þegar lítil börn eiga í
hlut, og algengt er að menn hætti
eftir að hafa lent í því. En maður
gefur aldrei upp vonina um að finna
fólk á lífi,“ sögðu þeir.
Grétar Björgvinsson, formaður Björguriarsveitarinnar Sæbjargar á
Flateyri eftir langa og stranga leit
GRÉTAR Björgvinsson, formaður björgunar-
sveitarinnar Sæbjargar á Flateyri, var við stjóm
á leitarsvæðinu á föstudag. Hann sagði vinnu
við leitina hafa gengið þokkaléga en hafa ver-
ið langa og stranga, eri þegar mest var voru
um 300 manns við leitina. Hann sagði að sér
væri efst í huga þakklæti til álíra þeirra sem
lagt hefðu hönd á plóginn við leitina.
„Þetta er ábyggjlega méð stærstu blóðtökum
sem geta skeð í svona litlu sjávarplássi, en
það er mikil hjálp búin að verá á svæðinu, sem
er gott að hafa,“, sagði hann,
Grétar sagði veður hafa verið erfitt til
ar á fimmtudaginn og mikið áíag á mönnum.
Skipulag leitarinnar hafi verið að smyijast
hægt og rólega saman, en til að byija
hafi menn reynt að vera eins yfirvegaðir og
þeir mögulega gátu. '
Gekk ótrúlega vel að fá aðstoð
„Það er alveg ótrúlegt hyernig þetta rann
í gegn hjá okkur. Menn hjálpuðust að og
styrktu hvern annan í þessu. Það er gott að
aðstoðin skyldi berast svona fljótt í gegnum
göngin til okkar, en það komu 20-30 manns
frá Isafirði og Hnífsdal, og einnig kom strax
10 manna hópur frá Þingeyri. Heimamenn
spruttu allir á fætur um leið og fréttist hvað
hafði skeð. Björgunarsveitin er með 12-15
manna virkan hóp, en sumir þeirra voru í
Reykjavík. En það tíndist saman ótrúlega fljótt
GRETAR Björgvinsson var við leitarstjórn á föstudag og Esra Esrason
frá Súðavík vann við leitina á sama tíma.
mannskapurinn í þetta og heimamenn hjálpuð-
ust allir að og 40-50 manns af eyrinni komu
strax til starfa,“ sagði Grétár.
Hann sagði það verk sem unnið var í Súða-
vík eflaust hafa skilað sér við björgunarstarf-
ið á Flateyri, en í báðum tilfellum hefði komið
í ljóS' hversu mikið gagn væri að leitarhund-
unum.
„Þeir eru burðarásinn í að finna fólkið, það
er engin spurning. Ég hefði viljað sjá 2-3
hunda í hveiju plássi þar sem hætta getur
verið á snjóflóði. Hér á Flateyri er enginn
hundur sém er þjálfaður. Að vísu voru miklar
umræður í sumar um að koma því upp en það
gekk ekki í gegn,“ sagði Grétar.
Martröð að þetta skyldi gerast aftur
Einn þeirra björgunarsveitarmanna sem var
við störf á Flateyri á föstudag var Esra Esra-
son, útiverksljóri hjá Frosta í Súðavík. Hann
kom ásamt tíu félögum sínum til Flateyrar á
föstudagsmorgun, en ekki var fært fyrir þá
að komast þangað fyrr.
„Það var ekki fært sjóleiðina því það gaf
svo mikið á Bijótnum, þannig að þáð var
hvorki hægt að keyra inn né út. Það var svo
ekkert annað að gera en að drífa sig af stað
þegar búið var að moka, en við biðum eftir
tækifæri til að komast. Það er hrein martröð
að þetta skyldi hafa skeð aftur. Við heima
stöndum saman og vorum með bænastund á
fimmtudagskvöld, en þá komu allir þorpsbúar
saman í íþróttahúsinu. Það var að vísu enginn
prestur þar sem það var ófært. Fólk er hins
vegar bara dofið. Það var hörmung að heyra
um þetta. Ég heyrði þetta fyrst í útvarpinu
þegar ég vaknaði og vakti alla í húsinu og
sagði þeim frá þessu. Það voru allir lamaðir,“
sagði Esra.