Morgunblaðið - 03.11.1995, Blaðsíða 42

42 FÖSTUDAGUR 3. NÓVEMBER 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir,
JÓHANN KRiSTINN JÓHANNESSON,
Bröttugötu 4B,
Borgarnesi,
andaðist í Sjúkrahúsi Akraness að morgni 2. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ragnheiður Ingibjörg Ásmundsdóttir,
Ásmundur Jóhannsson, Jóhannes Gylfi Jóhannsson,
Björn Jóhannsson, Jóhann Már Jóhannsson,
Gfsli Margeir Jóhannsson, Tryggvi Jóhannsson
og tengdadætur.
t
Sambýlismaður minn, faöir okkar, fóstur-
faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS DANÍEL ÓLAFSSON,
Njálsgötu 31 a,
lést i Landspítalanum að kvöldi
1. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Kristfn Jónsdóttir,
Ólafur Magnússon, Lilja Sigmundsdóttir,
Emilía Magnúsdóttir,
Birgir Birgisson, Guðrún Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
GUÐBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR,
Álfaskeiði 74,
Hafnarfirði,
lést í St. Jósefsspítala, Hafnarfirði,
aðfaranótt 2. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Erla M. Karelsdóttir,
Karel I. Karelsson, Halldóra Júlfusdóttir,
Marfa S. Helgadóttir, Þórir J. Ólafsson,
Magnús J. Helgason, Sigrún Hauksdóttir,
Erlendsína G. Helgadóttir, Loftur R. Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
SIGURÐAR ÞORSTEINSSONAR,
Sólvallagötu 32,
Keflavfk,
fer fram frá Keflavíkurkirkju laugardag-
inn 4. nóvember kl. 11.00 árdegis.
Valgerður Sigurðardóttir, Árni Júlíusson,
Jónas Sigurðsson, Ingibjörg Ólafsdóttir,
Þórleif Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HELGI BJÖRGVIN MAGNÚSSON
frá Eyvindarholti,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsunginn frá Landakirkju laugardaginn 4. nóvember
kl. 14."00.
Friðgeir Björgvinsson, Sigrfður Árnadóttir,
Jóhann Björgvinsson,
Birna Björgvinsdóttir, Pálmi Pétursson,
Helga Björgvinsdóttir, Gunnsteinn Ársælsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vinarhug við fráfall og útför
GRETU S. HANSEN,
Álftamýri 44,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfs-
fólki Sjúkrahótels Rauða kross íslands.
Henning Elfsberg,
Örn E. Henningsson, Björg Magnúsdóttir,
Sesselja R. Henningsdóttir, Vilhjálmur S. Jóhannsson,
Guðni Már Henningsson, Guðbjörg Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
BENJAMÍN GUNNAR
ODDSSON
Benjamín
Gunnar Odds-
son fæddist á Flat-
eyri við Onundar-
fjörð 23. júní 1936.
Hann lést af slys-
förum 26. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Vilhelmína Jóns-
dóttir, d. 1979, og
Oddur Guðmunds-
son, d. 1964, en
Benjamín var alinn
upp hjá Guðrúnu
Eiríksdóttur, d.
1987, og Hinriki
Guðmundssyni, d. 1960, á Flat-
eyri. Hann var næstyngstur í
röðinni af 11 systkinum en auk
þess átti hann tvö fóstursystk-
ini. Arið 1959 kvæntist Benj-
amín Guðrúnu Kristjánsdóttur
frá Þingeyri og eignuðust þau
fjórar dætur: 1) Marsibil Petr-
ína, f. 1959. Eiginmaður henn-
ar er Egill Péturs-
son og eiga þau tvo
syni, Baldur Ævar
og Hauk Ægi. 2)
Sigríður Kristín, f.
1963. Sambýlis-
maður hennar er
Einar Ófeigur
Magnússon. Börn
Sigríðar eru Benj-
amín Rúnar Þor-
steinsson og Mál-
fríður Þorsteins-
dóttir. 3) Guðrún
Halla, f. 1964. 4)
Svanhildur Erla, f.
1969. Sonur hennar
er Daníel Freyr Sigurðarson.
Benjamín var búsettur á Flat-
eyri alla sina tíð og starfaði
sem vörubifreiðastjóri frá ár-
inu 1953 og til síðasta dags.
Útför Benjamíns fer fram frá
Flateyrarkirkju í dag og hefst
athöfnjn kl. 14. Jarðsett verður
í Holtskirkjugarði.
ÖNFIRSKU fjöllin eru tignarleg og
hrikaleg í senn. Það fengum við
Flateyringar sannarlega að reyna
ógnarnóttina miklu, aðfaranótt 26.
október síðastliðins. Nóttin var
dimm og illviðri geisaði. Flateyring-
ar voru flestir í fasta svefni og
undirbjuggu sig fyrir átök næsta
dags þegar í einni svipan snjóflóð
gekk yfir stóran hluta byggðarinnar
okkar og hreif með sér 20 dýrmæt
mannslíf og ógnaði byggðinni sem
okkur er svo kær. Þrátt fyrir veður-
haminn og hinar erfíðu aðstæður
dreif strax að hóp hjálpfúsra heima-
manna og björgunarsveita sem
lögðu líf sitt í hættu til hjálpar þeim
sem urðu fyrir snjóflóðinu og var
allt gert sem í mannlegu valdi stóð
þeim til bjargar.
Manntjónið sem við Flateyringar
urðum fyrir þessa örlaganótt er svo
sárt og mikið að orð fá því ekki
lýst og maður spyr í örvæntingu
hvers erum við megnug, og hver
er tilgangurinn? Frá okkur voru
teknir vinir okkar í blóma lífsins
og ung böm sem áttu allt lífíð fram-
undan. Mikill harmur hefur sótt
heim fjölmörg heimili í okkar fá-
menna og trausta byggðarlagi og
eiga margir nú um sárt að binda.
Sendi ég og fjölskylda mín þeim
öllum okkar bestu samúðarkveðjur
og biðjum góðan Guð að styrkja
þau í þeirra miklu sorg.
Einn þeirra sem létust í þessu
snjóflóði var vinur minn Benjamín
G. Oddsson. Benjamín var fæddur
á Flateyri og ól þar allan sinn aldur
og unni hann sveitinni sinni mjög
enda átti hann héðan margar
ánægjulegar minningar. Flateyri og
Önundarfjörður voru hans sælu-
staðir.
Kynni okkar Benjamíns hófust
fyrir 15 árum þegar ég ásamt fjöl-
skyldu minni fluttist á ný til Flat-
eyrar og samstarf okkar Rúnu,
eiginkonu Benna eins og við nefnd-
um hann ávallt, hófst. Benni starf-
aði mestan sinn starfsaldur sem
vörubifreiðastjóri og naut þess, en
áhugamálin voru margvísleg og
fjölbreytt, þar ber hæst hesta-
mennsku, útivist og ferðalög.
Benni var ekki hávær maður en
hann var sérstaklega glöggur og
vel lesinn, enda nýtti hann hveija
stund sem gafst frá daglegum
sjtörfum til lestrar og öflunar
þekkingar og var sérlega gaman
og upplýsandi að hlusta á hann
segja frá. Blandaði hann oft frá-
sögnina hárfínu og léttu gamni,
þá oft af sjálfum sér eða sveitung-
um sínum.
Benni verður ekki nefndur án
þess að geta um ást hans og um-
hyggju fyrir dýrum og sagði Rúna
mér oft að hann hefði átt að verða
bóndi, en hún dró í efa að sjálf
hefði hún orðið góð bóndakona.
Hestamennska var hans helsta
áhugamál síðustu árin og átti hann
góða gæðinga og reið oft út. Hesta
sína umgekkst hann með virðingu
og mikilli trúmennsku enda dvaldi
hann oft löngum stundum í hest-
húsi sínu og ræddi þá málin við
hestana. Ríkti þar ævinlega gagn-
kvæmur skilningur.
í einkalífí sínu var Benjamín
mikill gæfumaður. Árið 1959
kvæntist hann Guðrúnu Kristjáns-
dóttur frá Þingeyri og eignuðust
þau fjórar dugmiklar og elskulegar
dætur sem reynst hafa foreldrum
sínum miklir gleðigjafar og félagar.
Barnabömin eru orðin fímm.
Benni og Rúna, eins og hjónin
voru oftast nefnd, voru innilegir og
traustir félagar og nutu þess að
vera samvistum við að búa sjálfum
sér eða dætrum sínum í haginn.
Því er mikill harmur kveðinn að
minni elskulegu vinkonu og trausta
vini, Guðrúnu, og dætrum hennar
og skyldmennum öðmm.
Við hjónin biðjum góðan Guð að
blessa þau og styrkja. Megi minn-
ingin um góðan dreng og traustan
hjálpa þeim í þeirri miklu sorg sem
á þau hefur verið lögð.
Ægir E. Hafberg og
fjölskylda, Flateyri.
Áfall þeirra hörmunga, sem Flat-
eyringar urðu fyrir aðfaranótt 26.
október sb mun seint úr hugum
okkar líða. Meðal þeirra sem þar
fórust var Benjamín Gunnar Odds-
son. Benni Odds, eins og allir
þekktu hann, var fósturbróðir móð-
ur minnar Guðfínnu Hinriksdóttur.
Það var því frá fyrstu tíð mikill
sómi fyrir lítinn snáða á uppvaxtar-
árunum á Flateyri að eiga Benna
frænda að vini og félaga. Ég man
vel þær fjölmörgu ferðir í vörubíln-
um hans, sem hann leyfði mér að
sitja í hjá sér, þegar hann var í
vegavinnunni og ræddi við mig um
allt milli himins og jarðar. Mér
fannst á þessum árum að Benni
vissi allt. Hann hafði skoðanir á
öllum hlutum og það hvarflaði aldr-
ei að mér að efast um að hann
hefði rétt fyrir sér, slíkur var sann-
færingarkraftur hans. Á þessum
árum bjó Benni í heimahúsum hjá
afa mínum og ömmu, ferðir mínar
voru tíðar þangað til þess að vera
nálægt honum, því það var aldrei
nein lognmolla í kringum hann.
Ég man vel þann tíma þegar
hann var alltaf að skreppa til Þing-
eyrar og seinna kom í ljós að þar
hafði hann fundið sér lífsförunaut,
sem síðar átti eftir að verða það
besta sem fyrir hann gat komið á
ævinni. Guðrún Kristjánsdóttir var
stúlkan, sem hann kom síðar með
heim og kynnti sem kærustuna
sína. Með Rúnu átti hann síðar fjór-
ar yndislegar dætur, sem oftar en
ekki komu í heimsókn til Nínu
frænku og þar gat ég gantast með
þeim og leikið.
Síðar lágu leiðir okkar Benna
saman í vegavinnunni, þegar ég
var kominn yfir fermingu, og alltaf
var jafn gaman að hlusta á stað-
fastar skoðanir frænda míns. Ég
gerði mér far um að sitja í vörubíln-
um hans á „tippinn" að morgni til
að hlusta á hann ræða heimsmálin,
en oft var maður nú framlágur á
morgnana, og rétti hann þá gjarn-
an tóbaksdósirnar yfir svo ég gæti
fengið nokkur korn í nefið, og glað-
vaknaði ég að sjálfsögðu við það.
Ég gæti rifjað upp margar sögur
frá þessum tíma, en hvorki er stað-
ur né stund til þess hér. Mig lang-
ar með þessum fátæklegu línum
að þakka forsjóninni fyrir að hafa
fengið að vera samferða þessum
góða dreng, sem Benni var.
Elsku Rúna, Marsý, Sigga Stína,
Guðrún Halla og Svanhildur, sorg
ykkar er mikil og ótímabær missir
góðs eiginmanns og föður er sár,
en við munum um ókomin ár eiga
minningar, sem ekki verða frá okk-
ur teknar. Megi algóður guð hjálpa
ykkur að yfírstíga sorgina. Ég og
fjölskylda mín, mamma og pabbi,
biðja þess að minningin um Benna
megi verða okkur öllum til huggun-
ar.
Öllum sem eiga um sárt að binda
vegna hamfaranna á Flateyri sendi
ég okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur og bið þeim guðs blessunar.
Hinrik Greipsson.
Einn þeirra sem létust í hinu
hörmulega slysi á Flateyri að
morgni 26. október var vinur minn,
Benjamín Oddsson. Hann var mað-
ur sem ég hafði mætur á umfram
flesta aðra menn fyrir margra
hluta sakir og það er þyngra en
tárum taki að sjá á eftir honum
yfir móðuna miklu langt fyrir aldur
fram.
Benjamín var innfæddur Önfirð-
ingur og starfaði að langmestu leyti
við vörubílaakstur auk annarrar
vinnu sem til féll. Okkar samskipti
urðu mest til vegna áhuga Benna
á búfjárrækt, einkum sauðfjár og
hrossa, og hin síðari ár vegna starfa
hans hjá Mjólkursamlagi Isfirðinga.
í mínum huga var Benni náttúru-
barn. Áhugamál hans á hveijum
tíma tengdust náttúrunni og lífrík-
inu, s.s. veiðiskapurinn, sauðfjár-
ræktin og hin síðari ár átti hestur-
inn hug hans allan, enda kom hann
sér upp hestum og sinnti þeim eins
og best varð á kosið.
Hann var þeirrar gerðar að það
áhugamál sem hann hafði á hveij-
um tíma var stúderað til fulls svo
úr varð yfirburðaþekking á við-
fangsefninu sem hjá langskóla-
gengnu fólki er kölluð sérfræði, en
hans skóli var umhverfið, lífíð í
kring um hann og allt tiltækt les-
efni. Ég hafði það oft á tilfinning-
unni að hann gæti munað allt sem
hann læsi einu sinni yfir, að minnsta
kosti ef það tengdist hestum.
Hann hafði óvenju næma tilfínn-
ingu fyrir lífríkinu í kringum sig,
hafði fengið í vöggugjöf næmt auga
fyrir búfé og hafði yndi af því að
skoða sauðfé svo ekki sé minnst á
hross.
Það var mikið lán fyrir okkur
bændur þegar við fengum Benna
til starfa hjá Mjólkursamlagi ísfírð-
inga, en þar hefur hann verið mjólk-
urbflstjóri til margra ára, og þar
eins og annars staðar vann hann
verk sitt af einstakri samviskusemi
og dugnaði svo ekki sé minnst á
þrautseigju og árvekni sem ein-
kenndi starf hans á erfiðum vetrum
við að ná saman mjólk hér vestan
Breiðadalsheiðar. Þá var aldrei
spurt hvaða dagur væri eða hvað
klukkunni liði.
Kæri vinur, við sem áttum því
Iáni að fagna að eiga von .á þér í
mjólkurhúsið hjá okkur reglulega
og eiga við þig samræður um allt
milli himins og jarðar höfum mikið
misst, en mestur er missir hjá íjöl-
skyldu þinni, eiginkonu, dætrum og
fjölskyldum þeirra.
Ég bið algóðan Guð að styrkja
þau og vernda og hjálpa þeim að
takast á við sorgina. Éftir lifir minn-
ing um góðan dreng sem var harm-
dauði öllum sem til hans þekktu.
Guðmundur Steinar
Björgmundsson.