Morgunblaðið - 04.11.1995, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 4. NÓVEMBER 1995 35
ÞORGEIR ÓSKAR
KARLSSON
-I- Þorgeir Óskar
■ Karlsson fædd-
ist að Steinum í
Grindavík 5. mars
1917, fluttist síðan
með foreldrum sín-
um að Karlsskála i
sama bæ. Hann lést
26. október síðast-
liðinn á Borgar-
spítalanum. For-
eldrar hans voru
Ágúst Karl Guð-
mundsson og Guð-
rún Steinsdóttir.
Systkinin voru 10.
Eyrún f. 1912, látin.
Ingibergur, tvíburi Þorgeirs,
látinn, Sigmundur, f. 1918,
Guðmundur, f. 1919, Karl
Gunnar, f. 1921, látinn, Ingólf-
ur, f. 1924, látinn, Sveinbjörg
Valgerður, f. 1927, Guðjón
Gunnar Sigurður, f. 1929, og
Bára, f. 1930, látin. Þorgeir
kvæntist Helgu I. Magnúsdótt-
ur 1940, hún var fædd 1918,
látin 1995, þau eignuðust þijá
syni; þau slitu samvistir. 1)
Gunnar Karl, bilsljóri, f. 25.
mars 1940, kvæntur Margréti
Böðvarsdóttur, leikskólastarfs-
manni, f. 15. apríl 1948. Hann
á 4 börn. 2) Vilberg Kjartan,
skrifstofumaður, f. 17. júní
í DAG fylgjum við til grafar pabba,
þessum manni sem okkur fannst
alltaf vera ódauðlegur, en tími allra
kemur og eins var með hann. Hvað
sem því líður þá erum við aldrei
tilbúin að standa augliti til auglitis
við dauðann, jafnvel þó hann sé það
eina örugga í þessu lífi.
Hann var rúmlega tvítugur þegar
hann flutti til Keflavíkur, var hann
þar til sjós og keyrði vörubíla sem
hann átti sjálfur. Hann vann við
lagningu Reykjanesbrautarinnar og
var hann einn af stofnendum Vöru-
bílastöðvar Keflavíkur.
1944, kvæntur Guð-
rúnu Björk Jóhann-
esdóttur kennara-
nema, f. 4. nóvem-
ber 1946, hann á 4.
börn. 3) Sigurður,
sjómaður, f. 30. jan-
úar 1946, kvæntur
Rut Olsen, f. 30.
september 1954,
hann á 5 börn. Þor-
geir kvæntist eftir-
lifandi konu sinni,
Sóleyju Siguijóns-
dóttur, f. 17. ágúst
1925. Þau eiga þijú
börn, þau eru: 1)
Margeir, byggingameistari, f.
24. september 1955, kvæntur
Ástríði Li\ju Guðjónsdóttur,
hússljórnarkennara, f. 15. nóv.
1955, eiga þau fjögur börn. 2)
Katrín Osk, f. 20. nóvember
1957, hjúkrunarfræðingnur og
ljósmóðir, gift Guðmundi Gesti
Þórissyni, trésmið, f. 3. ágúst
1960, þau eiga 3 börn. 3) Ingi-
bergur, f. 2. mars 1963, útgerð-
arstjóri, sambýliskona hans er
Málfríður Baldvinsdóttir, hár-
greiðslumeistari, f. 23. apríl
1966, eiga þau tvö börn.
Útför Þorgeirs fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 14.
í hartnær 30 ár vann hann hjá
ESSO á Keflavíkurflugvelli við
ýmis störf og aðallega flugvélaaf-
greiðslu. Hitti hann marga fræga
menn við sín störf og talaði mikið
um það, en vænst þótti honum um
að hitta Frank Sinatra 1983 og á
hann mynd sem tekin var af þeim
saman.
Hann lét af störfum nærri kom-
inn á 76. aldursár, ekki alveg tilbú-
inn að hætta, en hann hætti aldrei
að vinna því hann var mikill forkur
og gaf ungum mönnum ekkert eftir.
Hann var gamansamur og hafði
MINNINGAR
gaman af meinlausum hrekkjum og
það var ekki fyrir neitt að sam-
starfsmenn hans hjá ESSO kölluðu
hann „Grindavíkurljónið“.
Hann hafði verið blessunarlega
heppinn með heilsu sína, þó að hann
hafi verið skorinn upp við magasári
og síðan þjökuðu nýrnasteinar hann
mjög reglulega, en það var ekkert
mál, hann var alltaf mjög hress á
milli.
Mamma og pabbi fóru síðan að
fara til útlanda í sólina til að lengja
sumarið eða stytta skammdegið og
alltaf vorum við að heyra skemmti-
legar sögur úr ferðunum þeirra. Þau
voru mjög samrýnd og gerðu margt
saman, voru góðir vinir og góðir
uppalendur okkur til fyrirmyndar.
Okkur langar til að þakka þér,
elsku pabbi, fyrir það að hafa gefið
okkur þennan tíma með þér, þakka
þér fyrir að hvetja okkur og treysta
í því sem við tókum okkur fyrir
hendur. Við vitum að á móti þér
tóku þeir sem þú unnir.
Barnabörnin þín senda þér falleg-
ar kveðjur, Þorgeir Óskar, Sóley,
Elva Björk, Heiðar Ingi, Theodór,
Margrét Lilja, Björgvin Karl, Sóley
Björg og Þórir Geir, einnig sérstak-
ar kveðjur frá tengdadætrum og
tengdasyni.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðar kraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson)
Með þessum orðum viljum við
biðja góðan Guð að styrkja móður
okkar, sem sér á eftir góðum vini
og lífsförunaut.
Margeir, Katrín og
Ingibergur.
Mig langar í örfáum orðum að
kveðja föður vinkonu minnar, Þor-
geir Óskar Karlsson, sem lést á
Borgarspítalanum fimmtudaginn
26. október sl.
Heimili Þorgeirs og Sóleyjar,
foreldra Katýjar, hefur verið mér
einkar kært. Ég kynntist Þorgeiri
fyrst 1979 þegar dóttir hans og
ég vorum saman á heimavist HSI.
Þorgeir var hreinskilinn, kátur og
hress en ekki síst umhyggjusamur
faðir og vinur okkar vinkvenna
Katýjar. Þorgeir hafði lag á að
láta mér finnast að ég væri sérstök
með því að sýna áhuga á öllu því
sem ég tók mér fyrir hendur og
það geymi ég í minningunni. Gest-
risni þeirra hjóna og hlýhugur í
gegnum árin hafa auðgað líf mitt.
Elsku Sóley, Katý, systkini og fjöl- •
skyldur, það er sárt að missa góð-
an mann. Ég þakka samfylgd hans
og vona að guð gefi ykkur styrk
í sorginni. Ég kveð hann með bæn
móður minnar.
í himnanna hásal hamingjan býr,
þar alfaðir, friður og fögnuður gnýr.
Stjömumar leiftra og iýsa til þín
og leiða þig þar sem guðsljósið skín.
(H.S.)
• Þórunn Kjartansdóttir.
Þegar ég minnist Þorgeirs
Karlssonar verður mér hugsað til
þess hversu vinnugleði hans og
starfsorka var ríkur þáttur í dag-
legu lífi hans, hann var alltaf sí-
vinnandi svo lengi sem ég þekkti
hann og ekki fórum við sambýlis-
fólk hans á Kirkjuvegi 1 varhluta
af því. Fórnfýsi hans var einstök,
gagnvart náunganum var hann
alltaf vakinn og sofinn er eitthvað
fór aflaga og þurfti viðgerðar við
og ef hann taldi sig geta við það
gert var hann óðar kominn til þess
að gera við það hvort sem það var
innan húss eða utan.
Snyrtimennska var honum í blóð
borin og þótt ekki væri nema smá
bréftætla á vegi hans þá tók hann
hana upp og kom henni fyrir þar
sem hún var betur komin.
Ég kynntist Þorgeiri fyrst fyrir
rúmum 50 árum þegar leiðir okk-
ar lágu saman við störf á Vöru-
bílastöð Keflavíkur. Þar reyndist
hann góður félagi, atorkusamur
og duglegur enda þurfti þess þá
með því það var erfitt að vera við
vörubílaakstur á þeim tíma. Þá
voru vegir frumstæðir miðað við
það sem nú er og bifreiðin ekki
nálægt því að vera svo fullkomin
sem hún er í dag. Sú vinna sem
þar var unnin var aðallega við
útgerð og fiskvinnslu, blómaskeið
þess tima hér í Keflavík. Einnig
var mikið um að vera á Keflavík-
urflugvelli á þessum tíma svo að
það gefur augaleið að mikið var
að gera. Við þessar aðstæður naut
hann sín vel enda maðurinn dugn-
aðarforkur.
Á yngri árum var hann hvatleg-
ur í fasi, mikið fyrir að gera að
gamni sínu og að takast á við fé-
laga sína í glímu þegar tími vannst
til þess og aðstæður leyfðu. En
allt var þetta í góðu gert og höfðu
hann og aðrir gaman af og ég
minnist margra skemmtilegra'*''
stunda frá þeim tíma þótt erfiður
væri.
Nú, þegar Þorgeir er frá okkur
farinn, eigum við sambýlisfólk
hans eftir að sakna góðs félaga
og vinar og hans hvatlega og frísk-
lega viðmóts. En að sjálfsögðu eig-
um við eftir að sakna árvekni hans
og fórnfýsi sem hann sýndi okkur
með því að vera alltaf tilbúinn að
gera við það sem aflaga fór og
þurfti viðgerðar við án þess að
hann væri um það beðinn .
Skapadægri sínum tók Þorgeir
með stökustu ró, aldrei heyrði
maður hann kvarta, enda var hann
ekki sú manngerð að hann væri*'-
að bera á torg tilfinningar sínar.
Nú kveðjum við góðan dreng
með söknuði í huga og biðjum
honum blessunar Guðs á þeim veg-
um sem hans eru nú.
Því það gleymist víst enpm sem
gengur sinn veg
hve gott er að mæta þar vini
og finna samúð á langri leið
í lífsins hverfula skini.
Þú deildir á milli dagsins önn
þínum drengskap heilum réði.
Við rétta fómandi héita hönd
var hamingja þín og gleði.
(Valdimar Hólm Hallstað)
Kæra Sóley, hugur okkar dvelur
hjá þér, börnum þínum, fjölskyldum
þeirra og venslafólki. Megi alvaldið
mýkja sárustu sorgir ykkar.
Magnús Þór Helgason.
JÓN
EINARSSON
+ Jón Einarsson
var fæddur að
Reykjadal í Hruna-
mannahreppi 27.
maí 1909. Hann lést
á heimili sínu að
Reykjabakka í
sömu sveit aðfara-
nótt 30. október
síðastliðins. For-
eldrar Jóns voru
hjónin Einar Jóns-
son og Pálína Jóns-
dóttir í Reykjadal í
Hrunamanna-
hreppi. Jón var
næstelstur 12
systkina, eldri var Magnús sem
er látinn en yngri Guðmundur,
Sigurður, Jóhanna, Ásta, Jó-
hann, Margrét sem dó ung,
Elísabet, Hörður, Haukur og
Auður. Jón kvæntist eftirlif-
andi eiginkonu sinni, Þóru
Tómasdóttur, f. 10. september
1917, frá Grafarbakka í
Hrunamannahreppi
24. nóvember 1944.
Þau eignuðust fjóra
syni. Þeir eru: 1)
Tómás Þórir, bif-
reiðastjóri, f. 15.
apríl 1947. Börn
hans eru Edda Ósk
og Jón Þór. 2) Ein-
ar, bóndi á Reykja-
bakka, f. 2. apríl
1951. 3) Þröstur,
trésmíðameistari á
Flúðum, f. 24. febr-
úar 1958, kvæntur
Sigrúnu Pálsdóttur,
og eru börn þeirra
Anna Þóra, Elfa Rut og Páll
Orri. 4) Reynir, bóndi á Reykja-
bakka, f. 1. nóvember 1960,
kvæntur Sólveigu Sigfúsdóttur
og' eru dætur þeirra Rannveig
og ^Harpa.
Útför Jóns fer fram frá
Hrunakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Geyma minning fagra flest
fótmál þinna sona.
Heima finnur barnið best
birtu sinna vona.
(Birna Friðriksdóttir)
Með þessu ljóði viljum við minn-
ast þín, elsku afi okkar.
Þín barnabörn,
Edda Ósk og Jón Þór.
Jón var fæddur á fyrsta áratug
aldarinnar og því af aldamótakyn-
slóðinni. Hann ólst upp í stórum
systkinahópi í Reykjadal í Hruna-
mannahreppi en fór ungur að heim-
an til sjóróðra í Grindavík og var
síðan 9 vertíðir í Vestmannaeyjum,
Iengst á aflaskipinu Kap. Á sumrin
vann hann jafnan hjá foreldrum
sínum í Reykjadal. Jón þótti mikið
hraustmenni á yngri árum og vald-
ist m.a. til starfa sem héraðslög-
reglumaður á samkomum í sýsl-
unni.
Jón var mikill hestamaður, átti
góða hesta og hafði gaman af út-
reiðum. I einum útreiðartúrnum
kynntist Jón móðursystur minni,
Þóru Tómasdóttur frá Grafarbakka,
og gekk að eiga hana 1944. Jón
og Þóra bjuggu í skjóli foreldra
hennar að Grafarbakka fram til
ársins 1950 er þau reistu sér ný-
býli á túninu sunnan Grafarbakka
á háum bakka Litlu-Laxár og
nefndu býlið Reykjabakka.
Sem heimagangur á Reykja-
bakka kynntist ég Jóni vel. Hann
var natinn búmaður, fór vel að
skepnum og hugsaði meira um
gæði en magn í búskapnum. Grip-
irnir voru ekki ýkja margir, enda
jörðin ekki stór. Jóni búnaðist vel
á Reykjabakka, í fyrstu með hefð-
bundinn blandaðan búskap en síðar
lögðu þau Þóra æ meiri áherslu á
matjurtarækt. Greinilegt var þó að
mesta ánægju hafði Jón af sauðfénu
og var í essinu sínu við vorrúning-
inn, í smalamennsku og í heyskap.
Fé hans var jafnan sællegt og vænt
með afbrigðum. Jón eltist ekki mik-
ið við tæknina í búskapnum, fór
sjaldan undir stýri á dráttarvél og
aldrei á bíl. Synir hans sáu um
þann hluta bústarfanna. Jón lagði
alla tíð mikið kapp á hreinlæti í
fjósi og fjöldi viðurkenninga í formi
örsmárra mjólkurbrúsa frá Mjólkur-
búi Flóamanna ber þess vott að
mjólkin frá Reykjabakka fór undan-
tekningarlaust í 1. flokk.
Að Reykjabakka var jafnan gott
að koma því þau Þóra tóku vel og
hlýlega á móti gestum og gáfu sér
góðan tíma til að spjalla. Jón var
úrvals framsóknarmaður sem ekki
telst sjaldgæft í Hrunamanna-
hreppi. Á heimavelli i eldhúsinu á
Reykjabakka var tiltölulega auðvelt
að fá hann til kappræðna um þjóð-
mál. Honum lá sjaldnast hlýtt orð
til sjálfstæðismanna, krata, komma
eða annarra óvina bændastéttarinn--
ar, sérstaklega ekki ef Framsóknar-
flokkurinn var utan stjórnar. Jón
var fastur fyrir og ekki auðvelt að
fá hann ofan af skoðunum sínum
en einmitt þegar ágreiningurinn var
orðinn hvað harðastur voru 20 teg-
undir af kaffibrauði komnar á eld-
húsborðið hjá Þóru og kaffið í boll-
ana. Brá þá svo við að sverðin voru
slíðruð og vopnahlé samið. Gestrisni
húsbændanna var hafin hátt yfir
allan ágreining og dægurþras. Mér
gengur enn illa að skilja hvernig
Þóra fann tíma til að baka allar þær
tegundir af kaffibrauði sem boðið
var upp á, því hún gekk jafnan til
allra verka á Reykjabakka með
Jóni, í mjaltir, heyskap og til garð-
yrkjustarfa frá morgni til kvölds.
Jón og Þóra voru svo gæfusöm
að synir þeirra hafa sett saman bú
sín spölkorn frá Reykjabakka, þeir
Tómas Þórir og Þröstur búa handan
Litlu-Laxár í hinum ört stækkandi
byggðarkjarna að Flúðum. Einar
hefur alla tíð búið í foreldrahúsum
og verið foreldrum sínum stoð og
stytta síðari árin. Hann hefur tekið
við búinu að miklu leyti og stundar
ásamt Reyni bróður sínum og fjöl-
skyldu hans matjurtarækt að
Reykjabakka. Jón og Þóra hafa
hjálpað ötullega við uppeldi 7 mynd-
arlegra barnabama, sérstakíega
síðari árin eftir að sporunum utan-
dyra tók að fækka.
Jón hélt góðri andlegri heilsu til
dauðadags og þegar ég hitti hann
fyrr í haust var engan bilbug á
honum að finna þrátt fyrir að árin
væru orðin 86. Mér datt ekki annað
í hug en að hann yrði allra karla
elstur enda foreldrar hans langlífir.
Kallið kom skyndilega aðfaranótt
mánudagsins 30. október. Jóni
þakka ég fyrir umburðarlyndi við
uppátektarsama heimaganginn.
Móðir mín, Sigrún Tómasdóttir,
þakkar mági sínum og nágranna
hlýhug og ræktarsemi. Þóru, sonum
hennar og fjölskyldum þeirra vott-
um við samúð okkar.
Sigurður Tómas Magnússon.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar end-
urgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjóm blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akur-
eyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi í númer
691181. Það eru vinsamleg tilmæli blaðsins að lengd greinanna fari
ekki yfir eina og hálfa örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd — eða 3600-4000 slög. Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skímar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfrétt-
ir ásamt mynd i Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentun-
inni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali
eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect einnig auðveld í úrvinnslu.