Morgunblaðið - 04.11.1995, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 4. NÓVEMBER 1995 37
Börn Sigurðar og Jónasínu
byggðu hótel yfir þessa starfsemi
og opnuðu það árið 1947. Er það
hin reisulegasta bygging sem stend-
ur á einum fallegasta útsýnisstað á
bökkum Mývatns. Hveijum sem þar
gistir dylst ekki undramáttur mý-
vetnskrar náttúru og á vorin er
fuglaiífið við hótelvegginn nokkuð
sem hverjum fuglaáhugamanni er
ógleymanleg lífsreynsla. Guðrún og
Svava systir hennar tóku að sér að
sjá um hótelreksturinn. Guðrún var
sú sem kom fram út á við, Svava
vann meira innanhúss. Þeim systr-
um virtist það eiginlegt að taka á
móti gestum og var þjónustulund
þeim í blóð borin. Þær voru ekki
langskólagengnar í hótelfræðum,
enda þurfti að fara til útlanda á
þeirra yngri árum til að nema slík
fræði. Þykir mér þó Ííklegt að það
hafi hvarflað að þeim að sækja sér
menntun í greininni því að víst er
að á þessum árum stóð metnaður
Reykhlíðunga til menntunar og upp-
byggingar. Þær höfðu sína föstu
gesti eins og títt var í upphafi ferða-
þjónustunnar um miðbik aldarinnar
óg orðlagðar voru þær systur fýrir
gæði í mat og gistingu.
Er ég hugsa til baka finnst mér
eins og allir gestir í Hótel Reykja-
hlíð væru fínt fólk, enda var komið
fram við alla gesti sem slíka í því
húsi, það fundum við krakkarnir þó
að maður kæmi þar ekki mikið á
sumrin. Haust og vor vorum við
krakkar'nir tiðir gestir í Hótel
Reykjahlíð, aðallega að snudda í
kringum Jón Bjartmar, bróður
þeirra systra. Þannig kynntumst við
þeim og því andrúmslofti sem frá
þeim stafaði í garð gesta og gang-
andi. Ég minnist þess að alltaf var
snyrtilegt og fínt í kringum Hótel
Reykjahlíð, fallega málað grindverk
með hliði sem alltaf var lokað og
gestir þurftu að opna til að komast
upp að húsinu því það stóð í heima-
túninu eins og vera bar með sveita-
hótel. Lóðin var hraunið og vatns-
bakkinn og allt eins mývetnskt og
hugsast gat. Guðrún vann við hótel-
ið á sumrin en á veturna lá rekstur-
inn alfarið niðri og fór hún þá í
burtu og kenndi ungu fólki að elda
mat og annast gesti. Víst er að
þeir sem þeirrar leiðsagnar nutu
voru í góðum höndum kunnáttukonu
á sínu sviði.
Eftir að Guðrún hætti daglegum
afskiptum af hótelrekstrinum urðu
kynni okkar meiri og kom þá í ljós
að hún hafði mikinn áhuga á öllu
sem var að gerast. Gilti það bæði
um okkar sameiginlegu starfsgrein
og ekki síður um samfélagið sem
við búum í og okkar nánasta um-
hverfi. Hún hafði skoðanir á flestu
og lét sér fátt óviðkomandi. Hún
virtist hafa stálminni, hún mundi
nöfn gesta langt aftur í tímann og
hvenær þeir höfðu dvalist þar og
jafnvel í hvaða tilgangi. Þá mundi
hún nöfn á öllum börnum þó að hún
sæi mörg þeirra sjaldan.
Er ég fór að læra matreiðslu og
síðar hótelstjórnun í Noregi fann
ég vel hve mikinn áhuga Guðrún
hafði á því og hve augsýnilega virð-
ingu hún bar fyrir þessum greinum.
Hún hvatti mig á sinn hátt og það
ber nú að þakka.
Þuríður er nú ein eftir á lífi af
þeim Sigurðarbörnum í Reykjahlíð.
Ég bið góðan Guð að styrkja hana
í sorg hennar og styðja hana í ein-
verunni. Við María og dæturnar
sendum öllum aðstandendum hjart-
anlegar samúðarkveðjur.
Rauð og gul standa þau,
meðan kuldinn eykst,
trén, sem í sumar voru svo græn.
Laufin fjúka um götumar
fyrir svölum haustvindinum
meðan við kveikjum rafmagnsljósin
og búum okkur undir vetrarhretin.
Undir snjónum ætlar rótin að iifa
til að bera blómin sín í vor.
Langan vetur ætlum við að starfa
og bera okkar blóm;
blóm sem eiga sér rætur
djúpt handan við haustvind og snjóbyl
í heiðríkju tryggðar og hlýju.
(Elísabet Þorgeirsdóttir)
Pétur Snæbjörnsson.
+ Viktoría Jóns-
dóttir fæddist
29. desember 1903
í Reykjavík. Hún
andaðist 26. októ-
ber síðastliðinn á
Hjúkrunarheimil-
inu Eir, Reykjavík.
Foreldrar Viktoríu
voru Jón Erlends-
son og Þuríður
Jónsdóttir. Viktoría
fluttist ung til Vest-
mannaeyja ásamt
móður sinni, Þuríði,
d. 1953, og systur,
Jónu Jónsdóttur, d.
1959.
Viktoría var gift Halldóri
Eyjólfssyni vélsljóra, f. 16.6.
1892, d. 16.9. 1973. Bjuggu þau
öll sín búskaparár í Sunnuhlíð
í Vestmannaeyjum. Eftir gosið
1973 í Vestmannaeyjum fluttist
Viktoría til Reykjavíkur í Síðu-
múla 21 og bjó þar allt þangað
til hún fluttist á Hjúkrunar-
hehnilið Eir þar sem hún lést.
Útför Viktoríu fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyj-
um í dag og hefst athöfnin
klukkan 16.
ELSKU Vitta mín, nú ertu farin og
hvíldin langþráða komin. Mig lang-
aði að kveðja þig með nokkrum orð-
um á blaði, sem
kannski hefðu átt að
hljóma oftar í þín eyru
en nú er það of seint.
Núna ert þú glöð og
frísk hinum megin hjá
Halldóri þínum og Sól-
eyju, en mikið finnst
mér þetta erfitt, ég á
svo margar minningar,
Vitta mín. Nú þegar
stutt er til jóla finnst
mér skrýtið að hugsa
til þeirra án þín, að lesa
utan á alla pakkana og
rétta mér þá svo, við
höfðum nefnilega
svona skipulag á þessu sem komst
sjálfkrafa á fyrir mörgum árum.
Og þú varst stundum svo fyndin
þegar þú last utan á pakkana,
kryddaðir og bættir við það sem þar
stóð svo að við grétum úr hlátri.
Á jólunum svafst þú alltaf hjá
okkur þegar við bjuggum á Öldugöt-
unni, í sófanum í stofunni, og þegar
ég vaknaði um miðja nótt og lædd-
ist fram varst þú alltaf vakandi að
lesa nýju bækumar þínar, það var
svo notalegt. Við spjölluðum oft
saman langt fram á nótt og borðuð-
um nammi og hangikjöt og mamma
skildi síðan ekkert í hvað ég svaf
lengi frameftir.
Þegar þú varst að vinna hjá Ella
í Nylonhúðun og myndin birtist af
þér í DV fannst mér þú nánast
ódauðleg, annar eins kraftur var
óskiljanlegur og ég var svo montin
að ég sagði öllum frá því að þetta
væri sko hún Vitta mín og engin
önnur með logsuðutækið í hendi á
áttræðisaldri.
Ég veit hvað liann Leó Berg minn
gladdi þig mikið þótt ekki væri hann
eldri, þér fannst hann guðsgjöf, sem
hann er, og ég fann alltaf svo inni-
lega hvað þú samgladdist mér og
var umhugað um hamingju mína,
alltaf hugsaði ég hlutina öðruvísi
eftir samtal við þig, þú sást allt frá
svo rrífnnlegu sjónarhorni, t.d.
spurðir þú mig aldrei „Hvað segirðu
gott?“ heldur „Ertu hamingjusöm?"
Það var aðalatriðið að vera ham-
ingjusamur, ánægður með sig og
sína hvernig sem aðstæður voru.
Það var mér ofsalega mikils virði
að þú skyldir komast í kirkjuna á
brúðkaupsdaginn minn þrátt fyrir
að vera mikið lasin, ég vissi að það
skipti þig miklu máli að sjá mig
ganga upp að altarinu til hans Eika
míns sem hafði fengið fullkomið
samþykki frá þér og það var ekki
svo lítils virði. Það verður aldrei til
önnur eins kjarnakona og þú, það
veit ég, það er og verður bara ein
Vitta.
Aldrei lást þú á skoðunum þínum,
þær fengu alltaf að heyrast og
stundum varstu að siða mig til og
þá sérstaklega í fjármálum, þér
fannst ég óttaleg eyðslukló, enda
miðað við þig þá eru það flestir!
Þú sparaðir stundum svo við þig
að mér þótti nóg um, þegar við
vorum í Bónus og þú hélst á tveim-
ur kaffipokum og við reiknuðum út
hvor væri ódýrari. Á þessum inn-
kaupaferðum okkar lærði ég mikið,
svo gafstu mér fiskinn sem þú hafð-
ir lengi skoðað verðið á, hvort hann
væri of dýr eða ekki skipti ekki
máli en þú varst bara að kenna mér
að vera sparsöm, þér var þó alltaf
sama hvað hlutimir kostuðu handa
öðmm, gjafmildi þinni voru engin
takmörk sett, það veit ég.
Þegar ég kaupi í matinn hugsa
ég oft til þín. Myndi Vitta kaupa
þetta? Ef svarið er nei er það örugg-
lega óþarfi og ég sleppi því.
Það eru svo margar minningarnar
sem koma upp í hugann en þessar
komu núna og þær eru oft svo ósköp
hversdagslegar en skilja samt svo
mikið eftir, þær standa uppúr og
eru svo margar og ég veit ég á eft-
ir að sakna þín mikið en ég veit að
þú hefur það gott þar sem þú ert
núna, og ég veit að þú ert fegin að
vera frjáls eins og fuglinn eins og
þú varst alltaf, út og suður út um
allt.
Elsku Vitta mín, ég kveð þig nú
hér en í huga mínum ertu alltaf og
þú veist það.
Varstu þar, varstu hvar,
varstu kannski allstaðar?
Viktoría de Los Angeles
við stundum kölluðum þig
Viktoría de Los Angeles.
Október kom, október fór
hvert fórst þú?
Viktoría de Los Angeles
við ennþá köllum þig
Viktoría de Los Angeles.
(Í.B.)
íris Berg.
MIIMNINGAR
VIKTORÍA
JÓNSDÓTTIR
KAREN
G UÐJÓNSDÓTTIR
+ Karen Guðjóns-
dóttir fæddist á
Skúmstöðum á
Eyrarbakka 5. jan-
úar 1901. Hún lést
á Sjúkrahúsi Suður-
nesja 23. október
síðastliðinn. Minn-
ingarathöfn um
Karen fór fram í
Keflavíkurkirkju
31. október, en jarð-
setning fer fram í
Keflavíkurkirkju-
garði í dag.
ELSKU amma mín. Nú
þegar þú hefur kvatt þennan heim
eftir langvarandi og erfið veikindi,
langar mig að minnast þín í nokkrum
orðum. Þú varst einstök kona, og
þess vegna er erfítt að hafa orðin
fá. Þú varst af þeirri kynslóð sem
því miður týnir hratt tölunni, kynslóð
sem einkenndist af
dugnaði og ósérhlífni
og síðast en ekki síst
skilningi á því sem
mestu máli skiptir,
mannlegum samskipt-
um. Veraldleg gæði
skiptu þig aldrei neinu
sérstöku máli, þó að ég
viti að þú hafðir gaman
af fallegum hlutum, og
ekki síst höttum, þá
áttirðu nokkra, og fórst
helst ekki út úr húsi,
nema hatturinn væri á
sínum stað. Það áttuð
þið afi sameiginlegt
eins og svo margt, sem
ég minnist úr æsku.
Þið afí eignuðust átta börn, en
samt létuð þið ykkur ekki muna um
að bæta mér í hópinn fyrstu árin
mín. Þó að ég muni ekki mikið frá
þeim tíma, veit ég að þið gerðuð allt
til að láta ykkar fólki líða vel, en þá
bjuggu enn heima yngstu synir ykk-
ar tveir, Óskar og Grétar, sem reynd-
ust mér eins og bestu bræður. Litla
húsið ykkar á eyrinni, steinsnar frá
sjónum, sem var ykkar afkoma. Afi
sigldi bátnum sínum og þú aðstoðað-
ir hann í landi, vinnudagar ykkar
voru langir.
Afi lést langt fyrir aldur fram,
árið 1959, en hann hefði átt aldaraf-
mæli 14. ágúst sl.
Ég minnist ferðanna inn á Akur-
eyri, þegar ég dvaldi hjá þér á sumr-
in. Þá var gist hjá Borgu frænku og
Stjána, en þið systurnar voruð mjög
samrýndar og unnuð saman við
hreingerningar. Það eru margar góð-
ar minningar úr Munkaþverárstræt-
inu.
Ferðalög voru alltaf þínar ær og
kýr, þá stoppaðir nú ekki alltaf lengi
á sama stað, amma mín, enda var
fjölskyldan stór og dreifð um landið.
Ferðirnar til útlanda voru líka nokkr-
ar, og margar skemmtilegar sögur
fylgdu.
Ég minnist þín sem skapgóðrar,
félagslyndrar og fróðrar konu. Þú
varst minnug á alla hluti úr fortíð-
inni og fylgdist vel með fram á síð-
asta dag.
Þú kynntist líka sorginni, yngsta
son þinn misstirðu eftir löng og erfíð
veikindi árið 1991, og seinna sonar-
son þinn, en þá sem oftar sýndir þú
dugnað og æðruleysi.
Börnin í fjölskyldunni voru alltaf
þitt hjartans mál, þú hafðir gaman
af börnum, og er mér efst í 'huga
þakklæti fyrir umhyggju þina fyrir
dætrum mínum, um leið og ég þakka
þér allar góðu samverustundimar,
amma mín. Ég held áfram að hugsa
til þín á hveijum degi.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Ingibjörg Kristín.
ÞORÐUR
JÚLÍUSSON
+ Þórður Júlíusson var fædd-
ur á Hellissandi 6. ágúst
1937. Hann lést í snjóflóðinu á
Flateyri 26. október síðastlið-
inn og fór útförin fram 3. nóv-
ember.
ÖNFIRSKU fjöllin eru tignarleg og
hrikaleg í senn. Það fengum við Flat-
eyringar sannarlega að.reyna ógnar-
nóttina miklu þann 26. október síð-
astliðinn. Nóttin var dimm og illviðri
geisaði. Flateyringar voru flestir í
fasta svefni og undirbjuggu sig fyrir
átök næsta dags þegar í einni svipan
snjóflóð gekk yfir stóran hluta
byggðarinnar okkar og hreif með sér
20 dýrmæt mannslíf og ógnaði
byggðinni sem okkur er svo kær.
Þrátt fyrir veðurhaminn og hinar
erfiðu aðstæður dreif strax að hóp
hjálpfúsra heimamanna og björgun-
arsveita sem lögðu líf sitt í hættu
til hjálpar þeim sem urðu fyrir snjó-
flóðinu og var allt gert sem í mann-
legu valdi stóð þeim til bjargar.
Manntjónið sem við Flateyringar
urðum fyrir þessa örlaganótt er svo
sárt og mikið að orð fá ekki lýst og
maður spyr í örvæntingu hvers erum
við megnug, og hver er tilgangurinn.
Frá okkur voru teknir vinir okkar í
blóma lífsins og ung börn sem áttu
allt lífið framundan. Mikill harmur
hefur sótt heim íjölmörg heimili í
okkar fáménna og trausta byggðar-
lagi og eiga margir nú um sárt að
binda, sendi ég og fjölskylda mín
þeim öllum okkar bestu samúðar-
kveðjur og bið góðan Guð að styrkja
þau í þeirra miklu sorg.
Einn þeirra sem létust í þessu
mannskæða snjóflóði var vinur minn,
Þórður Júlíusson pípulagningameist-
ari. Þórður ólst upp á Hellissandi
enda taldi hann sig ávallt „Sandara"
og var mjög stoltur af því. Hann flutti
til Flateyrar fyrir um 20 árum og
bjó hér alla tíð síðan ásamt eiginkonu
sinni, Ragnheiði Erlu Hauksdóttur
frá Akureyri.
Kynni okkar Þórðar hófust fyrir
um 15 árum þegar ég flutti á ný til
Flateyrar og kunningsskapur tókst
með fjölskyldum okkar sem vaxið
hefur í trausta vináttu.
Það fyrsta sem tekið var eftir þeg-
ar menn voru samvistum við Þórð
var það hvað hann var glaður og
góðlegur og stutt í spaugið hjá hon-
um. Þess nutum við vel vinir hans
og var ávallt gaman að hitta Þórð
því ætíð var tími fyrir örstutt spjall
og kveðjur.
Þórður var lipur maður og liðlegur
enda var oft til hans leitað bæði
varðandi hans iðngrein og ýmislegt
annað og tók hann öllum beiðnum
um slíkt vel og leysti hvers manns
vanda enda var hann í eðli sínu
vinnusamur og traustur.
Eitt af því árvissa sem fjölskyldur
okkar gerðu var að koma saman í
Goðatúninu á Þorláksmessu og borða
mikið af vestfirskri vel kæstri skötu.
Þessar stundir eru okkur hjónunum
ógleymanlegar enda var þá alltaf
glatt á hjalla. Það verður fámennara
við skötuborðið næstu Þorláksmessu
og munum við sakna þar trausts vin-
ar.
Það var gæfa Þórðar að kynnast
og eignast fyrir eiginkonu Ragnheiði
Erlu Hauksdóttur og reyndust þau
hvort öðru vel og nutu þess að vera
samvistum og ferðast saman. Böm-
um Erlu reyndist Þórður sem ástrík-
ur faðir og endurguldu þau honum
ást hans og tryggð og barnabörnin
sóttu mjög til þeirra og var þá oft
glatt á Hjallaveginum. Nú er komið
að leiðarlokum, kæri Þórður, við
þökkum þér vináttuna og óskum þér
blessunar í nýjum heimkynnum.
Elsku Erla, börnin þín, barnabörn
og aðrir aðstandendur, við hjónin
sendum ykkur okkar dýpstu samúð-
arkveðjur og biðjum góðan Guð að
styrkja ykkur í sorg ykkar en minn-
ing um góðan dreng mun lifa og
veita ykkur huggun harmi gegn.
Ægir E. Hafberg
og fjölskylda, Flateyri.
Sérfræðingar
í blómaskreylingum
við öll la'kiliiM’i
blómaverkstæði
INNA^I
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090