Morgunblaðið - 15.11.1995, Blaðsíða 8

MIÐVIKUDAGUR 15. NÓVEMBER 1995
ALÞJÓÐLEG SAMVIIVINA í SÍLDINNI
• ÓHÆTT er að segja
að alþjóðleg samvinna
eigi sér stað við vinnslu
síldar hjá Sildarvinnsl-
unni í Neskaupstað. Auk
heimamanna og inn-
lends aðkomufólks vinna
nú 23 útlendingar frá
12 þjóðlöndum við síld-
ina; Lönd eins og Nýja
Sjáland, Ástralía, Suður-
Afríka, Rússland, P61-
land, Búlgaria, Tékk-
land, Svíþjóð, Spánn,
Færeyjar, Engiand og
Danmörk eiga fulltrúa
við við viimslu siidarinn-
ar, sem síðan dreifist á
markaði mörgum þess-
ara landa. Hún Sveta
sem hér er við roðfletti-
vélina er frá Múmansk
og ekki ber á öðrum en
hún kunni veg við sig í
Neskaupstað. Tæplega
9.000 tonn af síld hafa
borizt til Neskaupstaðar
í haust og hefur það
nánast allt farið i gegn
um vinnsluna. Búið er
að salta í 26.000 tunnur
og frysta 700 tonn. í
fyrra var saltað í 38.000
tunnur og 1.000 tonn
fryst
Morgunbla&'ð/Ágúst BlSnbal
Færeyingar undirbúa
breytta fiskveiðistjórn
Núverandi kvótakerfi
hafnað af útveginum
FÆREYSKA landstjórnin hefur
nú samþykkt að skipa nefnd,
sem vinna skal að gerð tillögu
til stjórnvalda um nýja skipan
fískveiðistjómunar í stað núver-
andi kvótakerfís. Nefndin er skipuð 6 fulltrúum, þremur frá útgerðarmönnum
og þremur frá landstjórninni. Formaður nefndarinnar er Kjartan Hoydal, físki-
málastjóri landstjórnarinnar. Ivan Johannesen, sjávarútvegsráðherra, segir að
nefndin skuli skila áliti sínu fyrir fyrsta febrúar 1996. Hann segir að tillagan
skuli rúmast innan ramma núgildandi laga um fískveiðar við Færeyjar, hvað
viðkomi vernd fiskistofna og afkomu í útveginum. „Grundvallaratriði er þó,
að tillögurnar byggist á annarri útfærslu, en þeirri sem nú er í gildi, það er
kvóti á hvert skip,“ segir Ivan Johannesen.
Frá áramótum 1992 til 1993 hefur
færeyska lan.dstjórnin verið bundin af
því að stjórna fiskveiðum eftir sam-
komulagi við dönsk stjómvöld. Danir
hafa þar sett ákveðin skilyrði og er
úthlutun kvóta á skip eitt þeirra. Dan-
ir kröfðust þess einnig að ákveðinn
væri hámarksafli fyrir þorsk, ýsu, ufsa
og karfa á landgrunninu.
Verðugt viðfangsefni
Á fundi í Kaupmannahöfn í-byijun
nóvember náðist samkomulag um það
milli danskra og færeyskra stjórn-
valda, að nú verði Færeyingum í sjálfs-
vald sett hvemig þeir stjórni fískveið-
um sínum. Landstjómin hafði þá gert
dönskum stjómvöldum grein fyrir því,
að allir aðilar innan færeysks sjávarút-
vegs væm á móti kvótakerfinu og
hefði því verið hótað að flotanum yrði
öllum lagt kæmi ekki önnur stjórn í
stað kvótakerfisins.
í samkomulagi Dana og Færeyinga
er tekið fram að landstjórninni sé nú
heimilt að stjórna veiðum með öðrum
hætti en áður, en markmið fiskveiði-
stjórnunarinnar skuli engu að síður
áfram vera það byggja fískistofnana
upp á ný og að sjávarútvegurinn geti
borið sig án opinberrar aðstoðar.
„Þetta þýðir að nú erum það við, sem
ákveðum hver fiskveiðistefnan verður
í framtíðinni og það er verðugt við-
fangsefni fyrir færeyska stjórnmála-
menn,“ segir Johannesen.
Ganga Færeyingar úr
Alþjófta hafrannsóknaráðinu
Sama dag og samkomulagið um
fískveiðistjórnun náðist við Dani átti
ráðgjafarnefnd Alþjóða hafrannsókna-
ráðsins (ICES) að legga fram mat sitt
á stöðu þorskstofsins við Færeyjar.
Landstjórnin hafði látið ICES fá nýja
útreikninga frá kanadískum fískifræð-
ingi, sem hafði komizt að þeirri niður-
stöðu að stofninn væri mun stærri en
færeyskir fiskifræðingar hefðu áður
talið. Því var þess beðið með mikilli
eftirvæntingu, hveijar niðurstöður
yrðu.
En Alþjóða hafrannsóknaráðið
breytti engu, heldur hélt fast við fyrri
niðurstöður sínar, ekkert tillit var tek-
ið til nýrra upplýsinga. Ivan Johannes-
en, sjávarútvegsvráðherra, varð fyrir
miklum vonbrigðum með þessi vinnu-
brögð og sagði koma til greina að
Færeyingar segðu sig úr Alþjóða haf-
rannsóknaráðinu. Talsmaður útgerð-
„ armanna tók í sama streng og sagði
að Færeyingar hefðu ekkert að gera
í félagsskap, sem bannaði þeim að
veiða físk.
Einni spurningu enn ósvarað
Kjartan Hoydal, fískimálastjóri, hef-
ur síðan upplýst að Alþjóða hafrann-
sóknaráðið hafí alls ekki virt tilmæli
Færeyinga og ekki metið niðurstöður
kanadíska fiskifræðingsins. Því krefj-
ist landstjórnin þess að fá að vita,
hvers vegna ekki hafí verið tekið tillit
til hinnar nýju niðurstöðu.
Forstjóri Fiskirannsóknastofu Fær-
eyja, Hjalti í Jákupsstovu, segir að
færeyskir fiskifræðingar muni nú meta
stöðuna upp á nýtt, fyrst Alþjóða haf-
rannsóknaráðið vilji ekki gera það.
Hann hefur sagt það fyrr, að Fiski-
rannsóknastofan sé sátt við niðurstöð-
ur kanadíska fiskifræðingsins og því
verði niðurstöður hennar líklega þær
sömu og hans, að minnsta kosti fyrir
þorsk og ufsa.
Enn er þó einni spurningu ósvarað.
í samkomulagi danskra og færeyskra
stjómvalda er tekið fram að ráðlegg-
ingar um leyfilegan fiskafla við Fær-
eyjar skuli byggjast á mati aþjóðlegra
fískifræðinga. Því spyija menn hvað
„alþjóða" merki í þessu tilfelli. Eigi
það við Alþjóða hafrannsóknaráðið,
era flestir á þeirri skoðun, að Færey-
ingar eigi að segja sig úr þvi.
FÓLK
Kristmann
til Marel
• KRISTMANN Krist-
mannsson hefur hafíð störf í
markaðsdeiid Marel. Krist-
mann fæddist
á Eskifirði
17. maí 1962.
Hann útskrif-
aðist sem
fiskiðnaðar-
maður frá
Fiskvinnslu-
skóianum i
Hafnarfirði
árið 1985. Kristmann hóf störf
hjá Frystihúsi KEA á Dalvík
í janúar 1986 ogvann sem
yfírverkstjóri þar til vorsins
1990. Þá fór hann til Tasma-
níu, sem er syðst í Ástralíu.
Þar vann hann sem frystihús-
stjóri hjá Petuna Seafoods
Ltd. í eitt ár. Eftir heimkom-
una réðst hann til starfa hjá
Fiskiðjunni á Sauðárkróki
sem yfírverkstjóri en hóf síðan
eigin atvinnurekstur í fisk-
vinnslu á Dalvík haustið 1993.
Kristmann kom mikið við sögu
í fyrstu MP/3-uppsetningu
Marel á Sauðárkróki og var
ábyrgur fyrir keyrslu þess.
Kristmann mun í upphafi
vinna við kennslu og þjálfun á
flæðilínukerfum og sölu innan
lands.
Magnús Eggert
Magnússon Jónsson
Tveir nýir
í sljóm LÍÚ
• Kristján Ragnarsson var
endurkjörinn formaður LÍÚ á
aðalfundi samtakanna, sem
nýlokið er. Aðrir í stjórn vora
kosnir Brynjólfur Bjarnason
frá Reykjavík, Eggert Jóns-
son, ísafirði, Eiríkur Tómas-
son, Grindavík, Magnús
Kristinsson, Vestmannaeyj-
um, Magnús Magnússon, Ak-
úreyri og Valdimar Braga-
son, Daivík. Fyrir í stjórninni
voru átta og var ekki kosið um
þá núna. Þeir eru Eiríkur Ól-
afsson, Fáskrúðsfirði, Gísli
Jón Hermannsson, Reykja-
vík, Guðmundur Krisijáns-
son, Rifi, Guðrún Lárusdótt-
ir, Hafnarfirði, Haraldur
Sturiaugsson, Akranesi, Her-
mann Guðmundsson, Ár-
skógsströnd, Sigurður
Bjamason, Þorlákshöfn og
Þorsteinn Érlingsson, Kefla-
vík. Nýir í stjóminni eru Egg-
ert Jónsson og Magnús Magn-
ússon, en þeir koma í stað Ingi-
mars Halldórssonar, frá
Súðavík og Sverris Leósson-
ar, Akureyri.
Spamaður með
sameiningu stofnana
ÁRLEGUR spamaður í rekstri af sameiningu Vita- og hafna-
málastofnunar og Siglingamálastofnunar gæti orðið 10 til 15
milljónir króna að mati Halldórs Blöndals, samgönguráðherra.
Hann segir ýmsan annan ávinning af sameiningu þessara
tveggja stofnana og því skipti miklu að starfsemi þeirra verði
sameinuð.
Halldór ræddi hagræðingu á
starfsemi Vita- og hafnamála-
stofnunar á aðalfundi LÍÚ: „Á
síðustu áram hefur verið unnið
markvisst að hagræðingu og
innra skipulagi Vita- og hafna-
málastofnunar og hefur stofn-
unin gert. sérstakan þjónustu-
samning við samgöngu og fjár-
málaráðuneyti, sem felur í sér
meiri stjórn eigin mála en áður,
þar á meðal fjármála. Reynslan
af þessu nýja fyrirkomulagi er
stutt, en ég er ekki í vafa um
að nauðsynlegt sé að stíga hið
fyrsta annað skref til meira
fijálsræðis.
Við íslendingar eigum í mik-
illi glímu við drauginn sem
greiðsluhalli er nefndur á fjár-
lögum. Okkur ætlar að ganga
erfiðlega að kveða hann niður.
Útgjöldin hafa sterka tilhneig-
ingu til þess að vaxa meira en
tekjurnar af því að við erum
ekki menn til að halda þjón-
ustustiginu óbreyttu frá einu
ári til annars, segjum næstu
tvö eða þijú árin eða fram að
aldamótum. Ef það tækist
væri björninn unninn.
Ég held að það gæti verið
árangursríkt að auka fjárhags-
legt sjálfstæði einstakra ráðu-
neyta og einstakra stofnana.
Ég tel skynsamlegt að keppa
að því að reyna að auka sér-
tekjur einstakra stofnana og
er ekki í vafa um að slíkt
myndi auka hagræðingu og
leiða til sparnaðar," sagði Hall-
dór.
Kínverskur sfldarréttur
SÍLDARVERTIÐIN er enn í fullum gangi á Fróni og
margir sem hugsa sér gott til glóðarinnar þegar kemur
að eldamennskunni. En það er rétt að
aifctttiAou-..... minna á að síld þykir ekki aðeins herra-
mannsmaður hér á landi, heldur víða um heim, þ.á m.
í Kína. Jóhann Youyi Xiang, matvælafræðingur, leggur
lesendum Versins til kínverska uppskrift að sfldarrétti.
í uppskriftina þarf:
400 gr síldarflök
3 tsk kínverskt edik
5 g engifer
25 g grænn vorlaukur
50 ml hrísgrjónavín eða hvítvin
50 ml soya-sósa
10 g sykur
50 g hveitinijöl
500 ml grænmetisolía
Hafist er handa á því að skera síldarflökin í 3 cm lang-
ar sneiðar. Vorlaukurinn og engiferið eru þvi næst skor-
ið i mjög litla bita. Sfldarsneiðarnar eru marineraðar
með lauk, engifer, ediki, sykri og soya-sósu í hálftima.
Síðan eru sneiðarnar þurrkaðar með hveitinyöli og djúp-
steiktar.
Sfldarrétturinn er borinn fram með soya-sósu (best
að hafa örlítinn sykur og edik) eða með súrsætri sósu
sem fæst á öllum kínverskmn veitingastöðum.