Morgunblaðið - 21.11.1995, Blaðsíða 42

42 ÞRIÐJUDAGUR 21. NÓVEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ

MINNINGAR
t
ÞÓRÐUR KRISTINN JÓNSSON,
dvalarheimilinu Lundi
áður Kirkjuveg 8,
Selfossi,
lést laugardaginn 18. nóvember.
Systkinabörn hins látna.
t
HERMANN JÓN STEFÁNSSON
frá Ánastöðum,
Skagafirði,
lést á Dvalarheimili aldraðra, Sauðárkróki, að kvöldi laugardagsins
18. nóvember.
Vandamenn.
t
Móðir okkar,
HÓLMFRfÐUR JÓNASDÓTTIR
frá Hofdölum,
lést á dvalarheimilinu á Sauðárkróki
18. nóvember.
Hjalti Guðmundsson,
Anna Jóna Guðmundsdóttir,
Margrét Guðmundsdóttir.
t
Systir okkar og móðursystir,
HELGA STEFÁNSDÓTTIR,
Skúlaskeiði 30,
Hafnarfirði,
lést á Sólvangi, Hafnarfirði, sunnudag-
inn 19. nóvember.
Jónas Kári Stefánsson,
Ása Sigriður Stefánsdóttir,
Kristmann Ágúst Stefánsson,
Unnur Sveinsdóttir og fjölskylda.
t
Faðir minn og fósturfaðir,
SIGURÐUR SIGBJÖRNSSON,
Stangarholti 16,
Reykjavfk,
andaðist á Hrafnistu í Reykjavík
17. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd annara aðstandenda,
Þorsteinn B. Sigurðsson,
Guðmundur Elfasson.
t
Ástkær faðir minn, tengdafaðir og afi,
HARALDUR ÁGÚSTSSON
stórkaupmaður,
Blómvallagötu 2,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 23. nóvemberkl. 13.30.
Ágúst Haraldsson, Erla Þorsteinsdóttir,
Steinunn Haraldsdóttir Bessason,
Elinborg Haraldsdóttir Bessason,
Kristin Haraldsdóttir Bessason
og fjölskyldur.
GUÐRÚN
SIG URÐARDÓTTIR
+ Guðrún Sigurðardóttir var
fædd í Reykjahlíð í Míý-
vatnssveit 13. apríl 1918. Hún
lést á Sjúkrahúsi Húsavíkur 26.
október síðastliðinn og fór út-
förin fram 4. nóvember.
Ljúfur ómur loftið klýfur,
lyftir sál um himingeim.
Hvaðan koma þeir ljúfu ómar
sem grípa sál og lyfta frá því helj-
arfargi sem á landslýð lá 26. októ-
ber síðastliðinn. Þann sorgar-
þrungna dag að kveldi, lést einnig
Guðrún Sigurðardóttir.
Það er himingeimurinn sem flyt-
ur þá óma, til að minna á að þrátt
fyrir allt jarðarbölið er hverri sál
lyft í æðra veldi til meiri starfa
guðs um geim.
Mér fínnst ég njóta forréttinda
að mega standa hér við kistu þess-
arar mætu konu til að flytja fátæk-
leg kveðjuorð.
Þrátt fyrir að í byrjun þessa árs
liði Guðrún þungbær veikindi, fjarri
heimili sínu, fékk hún notið sumars-
ins blíðu og fegurðar sveitarinnar
hér heima, með Þuríði systur sinni,
vinum og vandamönnum og glaðst
með íjölmennu frændliði.
En nú er komið haust. Tvinnuð
forlög. Eða hvað?
Ef til vill á ég henni Guðrúnu
að þakka góðan þátt af lífsham-
ingju minni. Orð eru til alls fyrst.
Hún Guðrún Sigurðardóttir var allt-
af að gefa, géfa krafta sína til að
þjóna gestum og heimafólki, gefa
vináttu og tryggð við þá sem hún
hafði í vinnu, gefa gjafir til að
gleðja. Ég held hún hljóti að hafa
hugsað sem svo: Fyrst þið, ég svo.
Guðrún var menntuð hússtjórn-
arkennari, kenndi meðal annars við
Húsmæðraskólann Ósk á ísafirði.
Einn nemandi hennar þar sagði
mér: Þegar hún Guðrún er á kvöld-
vakt í eldhúsinu, laumaði hún svo
oft inn til okkar herbergisfélaganna
tilreiddum ferskum ávöxtum eða
öðru góðgæti, þegar við áttum að
fara að sofa. Við héldum að við
nytum forréttinda af því við þekkt-
um þig, en komumst fljótlega að
raun um að það fengu allir jafnt.
Hún var bara svona hún Guðrún.
Hún skildi námsmeyjamar.
Ég tel að Guðrún hafi unnið mik-
ið alla ævi og kraftar hennar hafi
verið upp urnir þegar hún lést og
sálin hennar leið á þýðum vængjum
þrautalaus til æðri heima. En hún
annaðist sjálf þann arin sem eftir
lifír og hlúði að glóð vináttu og
tryggðar. Því geta vinir hennar
glaðst yfir þeim í minningunni með
því að miðla góðvild til annarra.
Efst er mér í huga svo margt frá
44 ára nábýli. Hún gaf elstu dóttur
minni fyrstu jólaskóna og hún og
systur hennar efnið í uppáhaldskjól-
inn og áfram nutum við gjafa
þeirra.
Gjafirnar hennar Guðrúnar verða
ekki frekar taldar hér, enda eru þær
óteljandi og allar góðar. En fjöl-
skylda mín þakkar þær af alhug
og samfylgd alla. Við söknum henn-
ar en við skynjum að þreyttum er
þörf hvíldar.
Ljúfur ómur loftið klýfur
lyftir sál um himingeim.
Þýtt á vængjum söngsins svífur
sálin glöð í friðarheim.
Lofið drottin. Lofið drottin fyrir
það líf sem hann gaf henni og við
fengum svo lengi að njóta. Guð
blessi hana.
Guðrún Jakobsdóttir,
Reykjahlíð I.
Guðrún Sigurðardóttir er dáin,
hún andaðist 26. október í Sjúkra-
húsinu á Húsavík. Okkur skóla-
systrum hennar hefði ekki átt að
koma andlát hennar á óvart eins
og hún var búin að vera veik þegar
hún lá á Landspítalanum í fyrravet-
ur. Okkur sem heimsóttum hana
datt víst mörgum í hug að nú sæjum
við hana í síðasta sinn, svo oft virt-
ist hún meðvitundarlaus og aðeins
hjartalínuritið hreyfðist. En með
vori og sól höfðu lífslöngunin og
læknavísindin betur og hún er allt
í einu komin á Reykjalund, þar sem
hún dvaldi í sex vikur og úr því fór
hún norður í sína ástkæru sveit.
Að heimsækja hana að Reykjaiundi
var hreint ótrúlegt, það að koma í
herbergið hennar var eins og að
koma á heimilið hennar, boðið í
kaffí af hjartans elskulegheitum og
rætt um heima og geima.
Guðrún var hæglát og hógvær í
framkomu, en við erum held ég
allar sammála um það skólasyst-
urnar að það var eitthvað frábær-
lega tigið og ekta við framkomu
hennar.
Guðrún var gætin í tali, vel
greind og vel verki farin. Hún hafði
unun af að heimsækja og umgang-
ast fólk, glaðleg og ræðin, án þess
að trana sér fram. Hún var vinur
vina sinna og allir fundu í návist
hennar góðvild og mildi og það
ekkert síður af návist hennar en
tali. Það var gefandi að vera sam-
vistum við hana.
í Húsmæðrakennaraskólanum
áttum við skólasysturnar saman
marga nokkuð erfiða en lærdóms-
ríka daga undir yfirstjórn Helgu
Sigurðardóttur, sem var mjög fær
í matreiðslu. Það er óhætt að segja
að það hafi aldrei verið notuð sama
uppskriftin tvisvar að hádegismatn-
um fyrra árið sem við vorum í skól-
anum. Seinna árið var það hins
vegar breytilegt, enda mikið um
kennsluæfingar bæði í Húsmæðra-
kennaraskólanum sjálfum og eins
kenndum við viku og viku í öðrum
skólum í borginni. Fröken Helga
var skemmtilega snjöll við ýmis-
legt, t.d. borðskreytingar, og datt
henni margt í hug í því sambandi,
enda hafði hún víða farið og fylgd-
ist vel með. Einu sinni sagði hún
við okkur: „Þið skiljið ennþá betur
seinna samhengið í því að læra:
efnafræði, eðlisfræði, næringar-
fræði, vöruþekkingu og svo margt
annað sem ykkur er kennt og fjall-
ar ekki aðeins um mat eða heim-
ili.“ Og það voru orð að sönnu, því
enn í dag eru í gildi margar fræði-
FANNEY
HALLDÓRSDÓTTIR
+ Fanney Halldórsdóttir var
fædd á Akureyri 19. janúar
1973. Hún lést á Borgarspítal-
anum 7. nóvember síðastliðinn
og fór útförin fram 17. nóvem-
ber.
Kveðja frá kennara og
bekkjarfélögum úr Lundar-
skóla
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Ólína, Halldór og börn,
megi ljós lífsfriðar og kærleika
umvefja ykkur um ókomna framtíð.
Þegar ég frétti að Fanney vin-
kona mín hefði látist þriðjudaginn
7. nóvember velti ég því fyrir mér
hver tilgangurinn með lífinu væri.
Hvaða réttlæti það væri að taka
unga og lífsglaða stúlku í blóma
lífsins í burtu. Það er spurt og spurt
en fátt verður um svör.
Ekki datt mér í hug þegar ég
kvaddi Fanneyju í ágúst síðastliðn-
um þegar hún var að fara sem
au-pair til New York, að það yrði
í síðasta sinn sem við hittumst. Hún
var svo ánægð en samt svolítið
kvíðin því að fara svona langt í
burtu. „Þú skrifar mér fljótlega,“
sagði ég. Þá svaraði Fanney bros-
andi: „Já, auðvitað. Ég þarf að
skrifa fleiri tugi bréfa því ég er
búin að lofa svo mörgum að skrifa
heim. En þú færð bréf þegar ég
hef tíma.“ Við kvöddumst og Fann-
ey keyrði í burtu á bílnum sínum.
Við Fanney kynntumst þegar
hún flutti í sömu blokk og ég þegar
við vorum um 13 ára gamlar. Alla
tíð síðan hefur vinskapur okkar
haldist. Áhugamálin voru svipuð,
íþróttir og hestar. Um fermingu
fórum við tvær saman í 3ja daga
hestaferð með hestamannafélaginu.
Það var eftirminnileg ferð sem seint
mun gleymast. í íþróttum vorum
við fyrst mótheijar en síðar sam-
herjar vegna sameiningar íþróttafé-
laganna KA og Þórs. Fanney var
íþróttakona af lífi og sál. Hún lagði
sig alla fram og stóð sig yfirleitt
með prýði. Við störfuðum saman í
íþróttafélagi VMA, Æsi, 1992-
1994. Þar naut hún sín vel og kraft-
ar hennar nýttust vel. Við æfðum
saman handbolta hjá Þór 17-19
ára, í góðum hópi. Farnar voru
margar keppnisferðir, sem Fann-
eyju þótti toppurinn á tilverunni.
Allt var skráð niður s.s. úrslit leikja
+
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GYÐA GUNNARSDÓTTIR,
Tryggvagötu 14b,
Selfossi,
lést í Landspítalanum laugardaginn 18. nóvember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Hilmar L. Sveinsson,
Þröstur Ólafsson, Guðbjörg Drengsdóttir,
Sólveig Arndís Hilmarsdóttir,
Elías Hilmarsson,
Ásta María Guðmundsdóttir
og Gyða Kolbrún Þrastardóttir.
Erfkkykkjar Safnaðaictieimilí I
Háfeígskirkjii
Sínii: >
551 1399 1
3-J