Morgunblaðið - 24.11.1995, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 24. NÓVEMBER 1995 D 7
FERÐALÖG
Leiðarvísir á listahátið
----------- EFTIRMINNILEGT -------------
Peking í Kína líður Bryndísi Schram seint úr minni
BÆRINN Montepulciano er um-
kringdur vínekrum og ólívu-
trjám Toscana héraðs. Það eru
fjölmargar góðar ástæður fyrir
þvi að heimsækja þennan
skemmtilega bæ. Fortíðin minnir
á sig á hverju götuhorni en þó
er Montepulciano annað og
meira en söfn og minjar. í síðari
hluta júlímánaðar ár hvert er
haldin listahátíð í bænum, Canti-
ere d’Arte. Listahátíðin laðar að
sér fjölmarga listunnendur víðs-
vegar að úr heiminum. Montep-
ulciano er enda mikill menning-
arbær og á meira að segja sína
eigin útgáfu af Scala. Það er
leikhúsið Teatro Poliziano sem
er lítil eftirlíking þessa fræga
óperuhúss í Mílanó.
Þeir sem ferðast á eigin bíl
og keyra suður Toscanahérað
eftir hraðbraut A1 beygja útaf
á afleggjara númer 28: Bet-
tolIe/Val di Chiana. Komi fólk
að sunnan eftir þessari sömu
hraðbraut er afleggjarinn af
brautinni númer 29 og heitir:
Chiusi/Chianciano Terme.
Þeir sem ferðast með járn-
brautarlest taka lestina Flórens-
Róm og fara úr á brautarpalli
Chiusi/Chianciano Terme. Það-
an gengur rúta til Montepulc-
iano alla daga árið í kring. Ýms-
ir fleiri möguleikar eru í boði
fyrir þá sem eru á ferð með lest-
um, en til að fólk glöggvi sig
betur á staðsetningu bæjarins
er rétt að geta þess að þaðan
eru aðeins um 120 km suður til
Fannst sem
ég gengi inn
í mióaldir
BRYNDÍS Schram í Kína, hér í nýju hverfi.
KÍNA er Bryndísi
Schram, fram-
kvæmdastjóra Kvik-
myndasjóðs, ofarlega í
huga, en hún hefur tvisv-
ar átt þess kost að heim-
sækja landið, haustið
1993 og um páskana
1994.
„Það er manneskju úr
vestrænu velferðarþjóðfé-
lagi óhjákvæmlega mikið
áfall að koma inn í samfé-
lag þúsund milljóna þar
sem lífsbaráttan snýst um
að lifa frá degi til dags,“
segir Bryndís Schram en
henni er sérstaklega
minnisstæð ein morgun-
stund í íbúðahverfi í höf-
uðborginni Peking.
Eldsnemma morguns
á breiðum götum
„Ég fór mjög snemma
á fætur einn morguninn,
og laumaðist alein út úr
hótelinu áður en hin eig-
inlega dagskrá hófst. Það
var ekki orðið albjart, sól-
in var að fikra sig upp
eftir himninum og ég
gekk um breiðgötumar
en meðfram þeim eru
háir múrveggir og á þeim
stór hlið. Ég fór inn um
eitt hiiðiðí gamla hluta
borgarinnar og mér
fannst sem ég gengi inn
í miðaldir," segir Bryndís.
Handan múrveggsins
voru þröngar moldargöt-
ur sem hlykkjuðust enda-
laust meðfram hrörlegum
húsunum í sömu jarðlitum
og göturnar. Bryndís
gekk framhjá húsum sem
hölluðust hvert upp að
öðru eins og til að biðjast
vægðar frá að falla til
jarðar.
Fólk utan dagskrár
„Þarna var krökkt af
fólki,“ segir Bryndís „en
á hveijum degi flytja
milljónir Kínverja úr
sveitunum til höfuðborg-
arinnar í von um betra
líf. Þetta fólk býr í gömlu
borgarhverfunum utan
múranna árum saman og
bíður þess að komast inn
í hús sem borgaryfirvöld
reisa þeim.“
Bryndís segist hafa
haft á tilfinningunni að
hún væri að skyggnast á
bak við tjöld sem hún
mátti ekki og að hún
væri óboðinn gestur því
fólkið sá hana en lét sem
þaðvissi ekki af henni.
„í þessum gömlu hverf-
um er ekkert rennandi
vatn og fólkið úti á götu
að borða morgunmat.
Gamlar konur í lörfum
stóðu á götuhornum að
sjóða hrísgijón í pottum
og fólkið sat á tunnum
og kössum og gæddi sér
á hrísgijónakökum steikt-
um á pönnum,“ segir
Bryndís og minnist sér-
staklega lyktarinnar. Það
var þrúgandi loft eða eins
og að vera inni í herbergi
með lokuðum gluggum.
Lyktin var í kyrru loftinu
blönduð kryddi og svita
fólksins.
Börnin í Kína falleg
„ Allir voru samt hlæj-
andi og masandi," segir
Bryndís, „glaðir og falleg-
ir þrátt fyrir f átæklega
umgjörð. Börnin í Kína
eru falleg, húð þeirra er
slétt og gljáandi og hárið
kolsvart og tennurnar
heilar." Hrísgijón og
grænmeti eru greinileg
góð undirstaða.
Bryndís segir að þetta
hafi verið fyrir sjö að
morgni; dagurinn var að
hefjast, fólkið á leið til
vinnu á hjólum, börnin í
skólann og gamla fólkið
út í garðana.
Bryndísi fannst eins og
hún hefði gengið inn í
forboðna veröld. „Það var
ekki ætlasttil að útlend-
ingar væru þarna, og
heldur ekki farið með
gesti í þessi gömlu
hverfi,“ segir hún að lok-
um. ■
------------------- LUCAS-CARTON ---------------------------
Eftirlætisveitingastaður Skúla Hansen veitingamanns í Skólabrú
plássið ótrúlega vel nýtt.
Það er ómögulegt að lýsa
Montepulciano án þess að
minnast á kaffihúsið fræga
Caffi Poliziano þar sem
Hemingway var á
meðal fastagesta á sín-
um tíma í hópi annarra
heimsþekktra lista-
manna. Þeir sátu þar
á þessu fallega kaffi-
húsi sem er enn í upp-
runalegri mynd, sö-
truðu kaffi eða nutu
annarra veitinga — og
útsýnisins sem er
hreint ótrúlegt. Kaffi-
húsið bókstaflega hangir
utan í snarbrattri hlíð og það
er ekki fyrir lofthrædda að sitja úti
á litlu smíðajárnssvölunum. Flestir
gera þó að minnsta kosti eina til-
raun. Útsýnið er þess virði. ■
Hanna Katrín Fríðriksen
ÞESSI sérstaki „vöruþríhjólabíll"
er algeng sjón í Montepulciano.
Morgunblaðið/vþj
KJALLARAMEISTARINN skenkir í glösin.
Pantað með múnaðar fyrirvara
€kÚLI Hansen ogfé-
lagar, veitingamenn
á Skólabrú, halda endrum
og sinnum í sérstakar
pílagrímsferðir út í heim
til að kynna sér veitinga- , -
hús. „Þar sem við breyt-
um matseðlinum hjá okk-
ur nokkrum sinnum á
ári, er nauðsynlegt að
viða að sér hugmyndum
úr ýmsum áttum. Sumt
tökum við til eftirbreytni
og annað reynum við að
laga að því hraefni sem
hér er í boði. Ég hef snætt
á mörgum fyrsta flokks
veitingahúsum, sem erf-
itt er að gera upp á milli.
Samt held ég að.Lucas-
Carton í París hafi vinn-
inginn. Staðurinn býður
upp á fjölbreyttan sér-
réttamatseðil A La Carte,
en er einkum frægur fyr-
ir gæsalifur og steikta
önd í apríkósusósu, sem
eru sérréttir hússins."
Þrjár
Michelin-stjörnur
Lucas-Carton státar
af þremur Michelin-
stjörnum, sem Skúli segir
alþjóðlega viðurkenningu
og staðfestingu á af-
bragðs mat og þjónustu.
„Michelin-stjörnur eru
veittar víðast hvar í
heiminum. Ekkert ís-
lenskt veitingahús getur
þó enn sem komið er stát-
að af slíkri viðurkenn-
ingu. Ógrynni veitinga-
húsa er með eina eða
tvær stjörnur, hámarkið
er þijár en slík veitinga-
hús eru ekki á hveiju
strái. Til að standa undir
þremur stjörnum má
ekkert út af bera til að
tapa viðurkenningunni."
Lucas-Carton er í
gamalli byggingu í mið-
borg Parísar. Innrétting-
ar og skreytingar segir
Skúli vera í nítjándu ald-
ar stíl. „Gulbrúnn viður
og gler skapa hlýlegt og
rómantískt andrúmsloft.
Staðir á borð við Lucas-
Carton eru alltaf einsetn-
ir og taka um fimmtíu
manns í sæti.“
í pílagrímaferðunum
segist Skúli oftast fá leyfi
til að reka nefið inn í eld-
hús og kanna aðstæður.
Yfirleitt séu eldhúsin
svipuð á betri veitinga-
stöðum; vel búin tækjum
og snyrtileg. Aðspurður
hvort tilviljun hefði ráðið
því að hann snæddi á
Lucas-Carton segir hann
að undirbúningur píla-
‘ grímsferðanna hefjist
hér heima og upplýsingar
um staðinn hefði hann
fengið hjá franska sendi-
ráðinu árið 1983.
Mekka matargerð-
arlistar
„Ég hef þrisvar sinn-
um snætt á Lucas-Carton
og mér finnst staðurinn
bera af öðrum. Maturinn
er ekki gefinn, ég gæti
trúað að þriggja rétta
í PARÍS er fjöldi veitingahúsa, en Lucas-Carton
er eitt fárra sem státar af þremur Michelin
stjörnum.
Skúla finnst Mið-Evr-
ópa vera Mekka matar-
gerðarlistarinnar, t.d.
París, Luxemborg og
Brussel. Hann segir að
bestu veitingastaðanna
sé ekki endilega að leita
í miðborgunum. „London
státar líka af mörgum
góðum veitingahúsum.
Annars er matargerðar-
list líka á háu stigi í
Bandaríkjunum og fjarri
þvi að þar á bæ séu ein-
ungis skyndibitastaðir."
A ferðalögum með
fjölskyldunni gegnir öðru
máli en í pílagrímsferð-
unum. Þá segist Skúli,
rétt eins og hver annar,
fara á þá veitingastaði
sem næstir eru. Fyrir þá
sem ætla til Parísar á
næstunni og vilja snæða
á Lucas-Carton hefur
Skúli símanúmerið á tak-
teinum; 42652290. ■
SkúliHansen.
máltíð með góðu borðvíni
fyrir einn kosti um
fimmtán þúsund krónur.
Þarna gengur enginn
beint inn af götunni,
stundum þarf að panta
borð með mánaðarfyrir-
vara og greinilegt er að
Lucas-Carton er vinsælt
hjá aristókrötunum.“