Morgunblaðið - 28.11.1995, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 28. NÓVEMBER 1995 41
MINNINGAR
INGIMAR
VALDIMARSSON
+ Ingimar Valdimarsson fædd-
ist 3. nóvember 1952 á Dal-
vík. Hann lést í Landspítalanum
að morgni 17. nóvember og fór
útförin fram 24. nóvember.
TILVERA okkar er ’undarlegt ferða-
lag.
Að morgni 17. nóvember andaðist
Ingimar Valdimarsson eftir tæplega
þriggja sólarhringa baráttu við ill-
skeyttan sjúkdóm, sjúkdóm sem tal-
inn var vera flensa í fyrstu. Lækna-
vísindin fengu ekki við neitt ráðið.
Á slíkum stundum er sem tíminn
nemi staðar, og í einni svipan verða
viðfangsefni líðandi stundar hégómi
einn. Á slíkum stundum finnur mað-
ur hvað manneskjan er í raun lítil
og vanmegnug gagnvart almættinu.
Og maður spyr innst með sjálfum
sér: Af hveiju hann? Og af hverju
núna? En fær engin svör.
Leiðir okkar Ingimars lágu fyrst
saman á menntaskólaárunum í MR.
Við lukum stúdentsprófí vorið 1972.
Þá þegar hafði myndast góður kjarni
traustra vina úr sjötta bekk sem
halda hópinn enn í dag, hittast viku-
lega og spila. Brids eitt kvöld í viku
hefur verið fastur liður í lífi okkar
nokkurra bekkjarfélaganna allt frá
þvi á menntaskólaárunum.
Upp í hugann koma ótal góðar
minningar. Minningar tengdar spiia-
mennsku, og minningar úr mörgum
veiðiferðum sem við félagamir fórum
ýmist tveir saman eða í stærri hópi
til lax- og silungsveiða.
Og svo koma upp í hugann marg-
ar góðar minningar frá þeim gleði-
stundum er við áttum með eiginkon-
um okkar og börnum, frá ferðum
okkar í Skjálg og víðar. Svo er það
líka venja að fjölskyldurnar hittist,
grilli og fylgist með söngvakeppninni
á vorin. Því hefur alltaf fylgt mikil
tilhlökkun.
Gamalt máltæki segir: Segðu mér
hveijir vinir þínir eru, og þá skal ég
segja þér hver þú ert. Ingimar og
Baddý eignuðust stóran hóp óvenju
góðra vina á unglingsárunum. Það
voru bæði við skólabræðurnir úr MR
og fleiri. Þessi vinahópur var stór
og vinskapurinn varð meiri fyrir það
að í þessum hópi fundu mörg okkar,
á þessum árum, æviförunaut sinn.
Allir þessir góðu vinir eru felititri
slegnir við að missa góðan vin á svo
sviplegan hátt.
En nú skilur leiðir án þess að við
séum spurð álits. Ingimar, okkar
góði og trausti vinur, er horfínn til
annarra verkefna, verkefna í öðrum
heimi, heimi sem við höfum takmark-
aðan skilning á.
Honum fylgja okkar heitustu óskir
um gæfu og velgengni á þeim leiðum
sem hann hefur nú lagt út á. Við
þökkum honum fyrir allt það sem
hann var okkur, og við þökkum for-
sjóninni fyrir það að hafa fengið að
verða honum samferða þennan allt
of stutta æviveg sem hann gekk.
Við sem eftir stöndum þessa heims
höldum áfram hinn veginn. Veginn
sem liggur frá vöggu til grafar, góð-
um vini fátækari.
Við hjónin vottum aðstandendum
Ingimars Valdimarssonar okkar inni-
legustu samúð.
Elsku Baddý, Jóhann Páll, Krist-
inn Már og Valdís. Megi algóður Guð
leiða ykkur, vernda og styrkja við
þetta mikla áfall.
Brynjólfur Jónsson, Sigríður
Guðmundsdóttir og dætur.
Fámennur vinnustaður okkar varð
sem höggdofa föstudaginn 17. nóv-
ember, þegar okkur barst fréttin um
andlát Ingimars Valdimarssonar.
Menn hljóðna, þegar valmenni í fullu
ijöri hverfur á braut eftir þriggja
daga veikindi.
Svo er víðar um land, þar sem
samstarfsmönnum mun þykja þetta
ótímabæra fráfall hörmuleg tíðindi.
Þeim hefur verið vel ljóst, að ég
hygg, hversu miklu dugnaður hans
og samviskusemi skipti þá.
Ingimar Valdimarsson varð aðeins
43 ára gamall. Hann ólst upp hjá
foreldrum sínum þeim Valdimar Ósk-
arssyni og Valgerði Marinósdóttur á
Dalvík í hópi fimm systkina. Þegar
Ingimar var 11 ára gamall missti
hann móður sína og dvaldist þá um
tíma og einnig síðar að sumarlagi
um langt árabil hjá föðursystur sinni,
Ástdísi Óskarsdóttur í Syðra-Holti í
Svarfaðardal. En 1964 fluttist fjöl-
skyldan til Reykjavíkur.
Hann varð stúdent frá Mennta-
' skólanum í Reykjavík og lauk síðan
prófi í viðskiptafræði frá Háskóla
Islands árið 1976. Allt nám veittist
honum auðvelt enda átti hann til
gáfufólks að telja í báðar ættir. Á
námsárum sínum vann hann hörðum
höndum við flest algeng störf og
hann var búinn því upplagi, að aldr-
ei kom til greina að hætta námi sök-
um takmarkaðs efnahags.
Ingimar var gæfumaður í einkalífi
og mikill fjölskyldumaður. Hann
kvæntist Bjarnveigu Pálsdóttur
hjúkrunarfræðingi og eignuðust þau
3 börn. Að þeim er sár harmur kveð-
inn og skaði þeirra verður seint bætt-
ur.
Ingimar starfaði um tíma hjá
Skýrsluvélum ríkisins og borgarhag-
fræðingi, en í árslok 1978 hóf hann
fullt starf hjá Islensku útflutning-
smiðstöðinni hf., þar sem hann hafði
áður unnið við bókhald í aukavinnu.
Þar áttum við samstarf upp frá því
án þess að nokkru sinni bæri skugga
á.
Nákvæmni hans, heiðarleika og
reglusemi í starfi var við brugðið.
Margir viðskiptavinir erlendis höfðu
orð á þessum vönduðu vinnubrögðum
og naut fyrirtækið góðs af. En gott
viðskiptavit og létt skopskyn skipti
einnig miklu. Fjölmargar ráðlegging-
ar og hugmyndir komu frá honum í
daglegu spjalli okkar og ætíð kom-
umst við að sameiginlegri niðurstöðu
eftir að hafa skipst á skoðunum.
Hann tók sjálfur nokkurn þátt í
vinnslu og útgerð og var því Ijósara
en mörgum öðrum, að í atvinnulífinu
er mikilvægast að auka arðinn til
lands og sjávar og að hjólin snúast
af sjálfu sér að því gefnu.
Ingimar var ákveðinn og dulur
maður og bar ekki persónuhagi sína
á torg þó að hann væri ræðinn og
lifandi um almenn málefni. Hann var
hinn ágætasti ferða- og veiðifélagi
og hann gleymdi aldrei þeim starfs-
fliiaiajÍHai tefiiaiMi
'í Ooilal li rniclé' Csniial iirmetéll
ri : • ' A
* •„■y,::n‘ivrrfart‘i, - w-.v.'/./r
■ -i e
SOTHYS
Ný hágæða 24ra stunda krem
fyrir nútímakonuna á verði
sem kemur á óvart.
2 ný styrkingarkrem frá Sotliys:
Fyrir blandaða og þurra húð.
Gefur góða vörn og næringu, - húðin verður stinn og mjúk
Notistá andlit og háls.
Kaupauki fvlgir á ölluin ukkar útsölustöOum, meöan birgðir endast.
skyldum sem honum var trúað fyrir.
Á þessum dapra degi vottum við
Birna þeim Bjamveigu, börnunum,
föður, systkinum og öðrum ættingj-
um samúð. Guð blessi minningu
hans.
Ottar Yngvason.
Það er erfitt að kyngja því að
maður á besta aldri og í blóma lífs-
ins skuli kallaður svo skyndilega á
brott. Horfinn í einu vetfangi frá
eiginkonu sinni og bömum sem
þörfnuðust hans svo sárt. Óneitan-
lega er undarlegt til þess að hugsa
að næst þegar leið okkar systkinanna
liggur á skrifstofuna hjá pabba þá
njóti krafta Ingimars þar ekki lengur
við.
Við kynntumst honum í gegnum
vinnu okkar hjá íslensku útflutnings-
miðstöðinni þar sem við eyddum óf-
áum sumarfríum við afleysingar.
Hann var ávallt einstaklega hjálp-
samur og réð á yfirvegaðan og ör-
uggan hátt fram úr hveiju því vanda-
máli sem upp kom. Á 25 ára af-
mæli Rækjuvers nú fyrir stuttu fór
hann með okkur um verksmiðjuna
og sýndi 12 ára áhugasömum syni
Unnar á lifandi og skýran hátt hvern-
ig allar vélarnar unnu. Hann var sem
klettur sem ekkert fékk haggað,
hvað sem á dundi.
Pabbi var sannarlega heppinn að
fá að njóta starfskrafta hans í hátt
í tvo áratugi. Nákvæmni hans og
áreiðanleika var við brugðið, reyndar
svo að „heimsfrægt" var. Meðal við-
skiptavina erlendis þótti það miklum
tíðindum sæta ef eitthvað af því sem
frá fyrirtækinu kom þurfti leiðrétt-
ingar við. Kom það ekki síst til af
því að engin skjöl voru fullgerð fyrr
en þau höfðu farið undir smásjána
hjá Ingimar og hlotið stimpil hans.
Ingimar var einstaklega þægilegur
í umgengni og átti það oft til að
gera góðlátlegt grín að hlutunum.
Hann sá ávallt björtu hliðarnar á
þeim málum sem efst voru á baugi.
Kváðu oftar en ekki við mikil hlátras-
köll þegar hann deildi með sam-
starfsfólki sínu og gestum spaugileg-
um sögum yfir hádegismatnum. Há-
degisverðarborðið var reyndar kapít-
uli út af fyrir sig; síðasta lag fyrir
fréttir, brauðið ófrosið og kavíarinn
á sínum stað. Allt í röð og reglu að
hætti Ingimars.
Við minnumst hans með miklum
söknuði og sendum eiginkonu hans
og bömum svo og öðrum ástvinum
innilegar samúðarkveðjur við þetta
mikla áfall.
Unnur, Helga, Yngvi
og Rakel Óttarsböm
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn siðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Það er svo þungbært þegar vinnu-
félagi er kallaður burt í miðri dags-
ins önn. Maður sem var fullur af lífs-
krafti og starfsáhuga. Hans kall kom
svo fljótt, já svo alltof fljótt. Það er
svo sárt fyrir þá sem næstir honum
standa.
Okkur langar að lokum að þakka
Ingimar fyrir allt það sem hann gaf
okkur á starfsferlinum. Ætíð stóð
hann sem klettur við hlið okkar og
gat svarað öllum okkar spurningum
hvort sem það varðaði vinnuna eða
persónulega hagi. Vinnustaðurinn
verður aldrei samur án hans.
Elsku Bjarnveig, Jóhann, Kristinn,
Valdís og aðrir aðstandendur. Við
vottum ykkur okkar dýpstu samúð.
Guð veri með ykkur og styrki á þess-
ari erfiðu stundu.
Ásta og Soffía.
Enn og aftur erum við minnt á
hve stutt er á milli ljóss og myrkurs,
gleði og sorgar. Án nokkurs fyrir-
vara og svo ótímabært er Ingimar
horfmn okkur og við eigum öll erfitt
með að trúa því sem gerst hefur.
Það er svo óendanlega sárt þegar
faðir og eiginmaður er kallaður burt
frá fjölskyldu sinni sem var honum
svo kær. Saman voru þau öll svo
samrýnd og samhent að eftir var
tekið, en jafnframt fengu allir að
njóta sín og það var ekki síst Ingír
mar að þakka. Það var þannig sem
allir kynntust þessari góðu samhentu
fjölskyldu sem bauð alla velkomna
hvenær sem var og var alltaf tilbúin
að gera sitt að okkar. Ingimar var
líka einstaklega hlýr persónuleiki,
svo traustur og glaðvær.
Nú þegar okkur er ljóst að engin
undankomuleið er, verða minning-
arnar um Ingimar ljósar og skýrar.
Minningamar munu lifa með okkur
áfram og fyrir þær viljum við þakka
nú.
Hver minning er dýrmæt perla
að liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni
af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki
var gjöf sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum,
er fengu að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku Baddý, Jóhann, Kristinn og
Valdís, við biðjum Guð að styrkja
ykkur og styðja við þennan þung-
bæra missi og lýsa ykkur veginn
fram á við.
Helga, Aðalsteinn,
Fannar Páll og Hlín Vala.
GÆÐ .l 0 G GO TT VERÐ