Morgunblaðið - 29.11.1995, Blaðsíða 20

20 MIÐVIKUDAGUR 29. NÓVEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
Morgunblaðið/Silli
LÁRA Sóley Jóhannsdóttir
Nemandi í fiðlu-
leik heiðraður
Á NEMENDATÓNLEIKUM
Tónlistarskóla Húsavíkur var
nú nýlega ungur og efnilegur
nemandi í fiðluleik, Lára Sóley
Jóhannsdóttir, heiðruð af
Menningarmálanefnd Húsa-
víkur og afhenti formaður
nefndarinnar, Gunnar Rafn
Jónsson læknir, henni fjár-
hagslegan viðurkenningar-
styrk fyrir frábæran árangur
á tónlistarsviðinu.
Lára sóley er aðeins 13 ára
en hefur stundað tóniistarnám
við Tónlistarskóla Húsavíkur
síðan hún var 6 ára. Hún hefur
sótt námskeið á vegum Is-
lenska Suzukisambandsins
undir stjórn Lilju Hjaltadóttur
og fyrir tilstuðlan hennar
þreytti hún inntökupróf síðast-
liðið haust í Sinfóníuhljómsveit
æskunnar og stóðst það próf
og síðan spilað með henni á
tónleikum undir sljórn Guðnýj-
ar Guðmundsdóttur. Hún hef-
ur undanfarin þrjú ár einnig
stundað píanónám.
Þótt ung sé hefur Lára Sóley
víða leikið einleik og með öðr-
um á fiðlu sína bæði á Húsa-
vík, í Reykjavík, í Skálholts-
kirkju og víðar.
*
Utvarpssögukvöld
í Kaffileikhúsinu
UTVARPSSÖGUKVÖLD verður í
Kaffíleikhúsinu í Hlaðvarpanum í
kvöld, miðvikudagskvöld. í haust var
ákveðið að efna til starfsgreinasögu-
kvölda í bland við önnur og er þetta
þriðja slíka sögukvöldið. Það fyrsta
var prestasögukvöld, síðan komu
alþingismenn og nú er það sagna-
fólk af Ríkisútvarpinu sem lætur
gamminn geisa.
Utvarpssagnafólkið er Gissur Sig-
urðsson fréttamaður, Ragnheiður
Gyða Jónsdóttir dagskrárgerðar-
kona, Sigríður Ámadóttir frétta-
maður, Þorsteinn G. Gunnarsson á
Rás 2 og Ævar Kjartansson ritstjóri.
Góð grafík
MYNPLIST
Norræna húsið
GRAFÍK
Samsýning. Opið alla daga
kl. 14-19 til 3. desember.
Aðgangur kr. 100
GRAFÍKIN hefur verið
mikilvægur þáttur mynd-
listarflórunnar hér á landi
um árabil, og vaxandi fjöl-
breytni á þessu sviði hald-
ist í hendur við batnandi
aðstöðu til að sinna þessari
grein. Félagið íslensk graf-
ík hefur m.a. komið upp
myndarlegri aðstöðu í
húsakynnum sínum sem
einstakir listamenn njóta
örugglega, og aukinn fjöldi
sýninga á þessu sviði hefur
verið áberandi.
Nú hafa þau Benedikt
G. Kristþórsson, Elín Perla
Kolka, Gréta Mjöll Bjamadóttir,
Gréta Ósk Sigurðardóttir og Krist-
bergur Ó. Pétursson tekið höndum
saman um að fylla kjallara Nor-
ræna hússins með sýningu sem þau
nefna „Samtímis". Ólík vinnubrögð
þeirra og viðfangsefni greina verk
þeirra vel um leið og til verður
heildarsýn, þar sem skiptast á lit-
ríki, ærslafull teikning, sköpun
tákna og frjálsara flæði í miðlinum.
í ytri salnum taka verk Grétu
Óskar Sigurðardóttur fyrst á móti
gestum með bamslegri teikningu
og skrautlegum texta á bláum
grunni, þar sem gulldropar lýsa
upp ímyndimar. Stærri verkin
mætti taka sem heildstæða ástar-
játningu, en í smærri myndunum
eru mættar frúmar góðu og fleira
fólk, sem listakonan hefur áður
gætt svo skemmtilegu lífí; raunar
taka fjórar slíkar á móti gestum
utan salarins.
Gréta Mjöll Bjarnadóttir sýnir
hér tvenns konar verk, sem þó
tengjast sterklega saman í ríkulegu
táknmáli. Nokkur fjöldi smærri
mynda sýnir mismunandi röðun
þessara tákna, sem og samansafn
þeirra, sem er líkt og endanleg
SÝNINGARHÓPURINN í Norræna þúsinu.
uppflettiskrá um táknmyndir lista-
konunnar. Hún sýnir einnig stærri
verk, sem eru nefnd minningar-
greinar og æviminningar, en þar
myndar táknmálið sögur, sem
minna á hellamálverk; einkum eru
myndir nr. 18 og 19 athyglisverðar
í þessu sambandi, enda sýnd mis-
munandi og afar persónuleg örlög
tveggja einstaklinga.
Elín Perla Kolka sýnir tvenns
konar grafíkmyndir, þar sem fjöl-
breyttir möguleikar miðilsins eru
nýttir með skemmtilegum hætti.
Annars vegar er um að ræða mynd-
ir unnar með þurmál í ál, þar sem
einföld teikning skilar fínlegum
ímyndum í litlum flötunum, en hins
vegar verk unnin með Carborund-
um, en þar njóta sterkir litir sín
sérstaklega í skarplega dregnum
myndum, eins og t.d. í „Vatnaskil"
(nr. 28).
Það er dimmara yfír innri saln-
um, sem hýsir myndir þeirra Krist-
bergs og Benedikts. Kristbergur
sýnir röð verka sem hann nefnir
„Viðstöðulausar myndir“, og eiga
að fjalla um „óstöðugleika, mót-
sagnir og öngþveiti ..." Þessar
litlu grafíkmyndir eru vissulega
samansafn ólíkra forma og óreiðu,
og minna um sumt á línuskrift
Vassily Kandinsky í málverkinu;
hins vegar ná þær sér tæplega á
flug í svo smáu formi, og hefðu
þurft meira rými í fletinum til að
njóta sín sem skyldi.
Benedikt sýnir stór og efnismik-
il steinþrykk, þar sem flöturinn er
fylltur af línuneti, sem síðan er
byggt ofan á. Þessi ákveðni mynda-
flokkur skapar drungalega heild,
þar sem stigmögnun efnisatriða
leiðir frá einu verki til annars; tak-
mörkuð notkun lita verður einnig
til að draga athyglina frekar að
því línuspili, sem einfalt myndmálið
byggir á.
Sýningarskrá er einföld og þægi-
leg; þar er að finna almennar upp-
lýsingar um sýnendur, sem og
smáskrítinn inngang eftir Hannes
Lárusson, þar sem hann setur fram
forvitnilegar vangaveltur um slíka
innganga, sýningaropnanir og
fleyg orð um listina.
Þessar línur eiga raunar ætíð
við, en ættu hér að hjálpa gestum
að ganga hressir á vit ágætrar
sýningar á góðri grafík.
Eiríkur Þorláksson
Sigurður Ami
sýnir í Tókýó
Tókýó. Morgunblaðið
Drápstónlist
farandsöngvarans
>
NYLEGA hófst samsýnmg nokk-
urra listamanna í einu af gallerí-
um Tokýóborgar og þar á Sig-
urður Árni Sigurðsson myndlist-
armaður nokkur verk.
Sigurður Árni er þar í boði
MARUNUMA Artist-in-Resid-
ence Program. Frakkar og Jap-
anir bjóða árlega fjórum mynd-
listarmönnum til sex mánaða
dvalar og sýningahalds hér í Jap-
an.
Sigurður Árni hlaut styrk frá
menntamalaráðuneytinu á ís-
landi til farannnar og um þessar
mundir dvelst hann í Marunuma
við störf sín.
Þess má geta að Sigurður Árni
hélt einkasýningu á Kjarvals-
stöðum í fyrra og eins í Lista-
safninu á Akureyri. Þá var sýn-
ing á verkum hans síðastliðið
sumar í Galleríi Sævars Karls.
Auk þess hefur hann haldið
tvær einkasýningar í París og
Lyon í Frakklandi á þessu ári.
Sýningin stendur til 29. nóv-
ember.
KVIKMYNPIR
Stjörnubíó
DESPERADO ★ ★'/í
Leikstjóri, handritshöfundur, klipp-
ari Robero Rodriguez. Tónlist Los
Lobos. Aðalleikendur Antonio
Banderas, Jouaquim de Almeida,
Steve Buscemi, Salma Hayek, Che-
ech Marin, Quentín Tarantíno..
Bandarísk. Columbia 1995.
ÞROTLAUS leit bandarískra
kvikmyndaframleiðenda að karl-
kyns kyntákni virðist lokið að
sinni, þeir sætta sig við spánska
kyntröllið Antonio Banderas. Alla-
vega eru kjaftasíður og dægurblöð
veraldar uppfull af afrekum garpg-
ins um þessar mundir. Einkum eru
þó tíunduð ástamál hans og Mel-
anie Griffith en minna farið fyrir
umfjöllun um árangur stjörnunnar
á hvíta tjaldinu. Eitt af því
ánægjulega við hinn nýja nútíma-
vestra Robertos Rodriguez er að
hér sést loks lífsmark með hinum
lokkaprúða Miðjarðarhafsbúa frá
því hann lét að sér kveða í mynd-
um landa sinna, Carlos Saura og
ennfrekar Pedrós Almodóvars..
Einkum var hlutverk hans í
Philadelphiu lítið og lágt en veitti
honum notadijúga athygli.
Desperado er endurgerð EI
Mariachi, hraðrar, fyndinnar og
blóðugrar mexíkóskrar smámynd-
ar sem öllum á óvart varð minni-
háttar kassastykki fyrir örfáum
árum. Það var í rauninni ótrúlegt
hvað kvikmyndagerðarmanninum
Roberto Rodriguez tókst að gera
fyrir sjö þúsund dali og aðstoð
vina og vandamanna. Desperado
er lúxusútgáfa sömu myndar, að
mörgu leyti betri, einkum tækni-
lega, en skortir frumleikann og
sköpunargleðina. Hún vill hverfa
þegar ekkert lát er á silfrinu.
Myndin gerist í smábæ sunnan
við landamæri Bandaríkjanna.
Leyndardómsfullur farandssöngv-
ari kemur í bæinn með drápstól í
gítartöskunni. Á hanna að hefna
gagnvart glæpagenginu sem öllu
ræður í bænum og nýtur aðstoðar
kráareigandans Karólínu (Salma
Hayek).
Sem sagt gamli, góði vestrinn
um borgartemjarann sem kemur
utan af mörkinni. Ekkert nýtt á
ferðinni hvað efniviðinn snertir.
Stóru kostir Desperado, fyrir utan
mannborlega túlkun Banderas á
söngvaranum/drápsmanninum er
þrumugóð tónlist Los Lobos og
einhver albesta hljóðrás sem
heyrst hefur í kvikmynd, auk þess
sem hin nýju hljómflutningstæki í
Stjömubíói og uppsetning þeirra
virka með ólíkindum vel. Bestu
hlutar myndarinnar eru á léttu
tónunum. Langt upphafsatriði
með hinum meinfyndna Steve
Buscemi gefur forsmekk að verð-
ugri framhaldsmynd um farand-
söngvarann byssuglaða, en því
miður vill húmorinn kafna í blóð-
rauðri drápshljómkviðunni. Þó
stutt sé í gamansemi höfundar er
ofbeldið heldur stórkarlalegt og
tilbreytingarlaust er til lengdar
lætur og ekki frítt við að myndin
taki sig fullalvarlega í fáein
skipti.. Af öðrum leikurum má
nefni hina íðilfögru, mexíkósku
Sölmu Hayek og leikstjórann Qu-
entin Tarantino sem virðist jafnó-
þarfur framan við myndavélarnar
og hann er óborganlegur handan
þeirra.
Sæbjörn Valdimarsson