Morgunblaðið - 29.11.1995, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
MIÐVIKUDAGUR 29. NÓVEMBER 1995 39
LILLY SVAVA
SNÆVARR
+ Lilly Svava
Snævarr fædd-
ist í Reykjavík 21.
febrúar 1940. Hún
andaðist á Borgar-
spitalanum 18. nóv-
ember síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Dómkirkj-
unni 27. nóvember.
MIG langar til að minn-
ast Lillyjar nokkrum
orðum. Þegar mér barst
andlátsfregn hennar
koma margar minning-
ar fram. Lilly var glæsileg kona, vel
gefin, skemmtileg og umfram allt
hreinskilin um menn og málefni.
Kynni okkar hófust fyrir alllöngu
er hún kom inn í fjölskyldu vinkonu
minnar þegar hún og Sverrir gengu
í hjónaband.
I hugann koma minningarbrot
þegar ég hóf nám í sagnfræði við
háskólann. Fyrsti fyrirlestur var hjá
Birni Þorsteinssyni prófessor og
stofan yfirfull af ungu fólki en sem
ég leit yfir hópinn reis Lilly óvænt
upp úr sæti sínu.
Þá hófust raunveruleg kynni okk-
ar. Eftir það fylgdumst við að í nám-
inu. Lilly var góð námsmanneskja
og hrókur alls fagnaðar. Hún sem
var með 3 litlar telpur opnaði heim-
ili sitt ef halda skyldi kvöldfund sem
var okkur ekki minna virði en fyrir-
lestrar.
Önnur minning tengist próflokum.
Tvær þreyttar stúdínur sem langaði
ekki beint í heimilisstörfin sem biðu
okkar. Lilly hafði hringt til mömmu
sinnar og hún boðið okkur að líta
inn er við hefðum lokið prófinu. Það
gerðum við og áttum einstaklega
skemmtilega stund sem varð okkur
báðum minnisstæð. Heimili foreldra
Lillyjar var sannkallað menningar-
heimili, verk bestu listamanna blöstu
hvarvetna við og gestrisni og hlýja
foreldra hennar var alveg einstök.
Við slökuðum á og nutum þessa jan-
úardags á Laufásveginum.
Lilly Svava var þeim eiginleika
gædd að finna gleðina í lífinu og
miðla öðrum. Það var ailtaf gaman
að hitta Lilly og Sverri hvort sem
var á fallegum degi niður við tjörn,
í áramótasamkvæmum hjá Elínu og
Þorgeiri eða á leiksýningu í Þjóðleik-
húsinu. Ég minnist leiksýningar,
„Allir synir mínir“, eftir Miller. Þá
var klappað létt á öxl mína fyrir
sýningu, þar voru Lilly og Sverrir
og við áttum mjög ánægjulegt kvöld
fyrst í leikhúsinu og síðan heima í
Granaskjóli, þar sem þau sýndu okk-
ur Sigurði stolt og ánægð miklar
endurbætur á húsinu og garðinum
sem þau nutu bæði.
Ég minnist þess að ég las einu
sinni ævintýri eftir H.C. Andersen.
Þar var talað um lífsljós mannanna.
Sum væru stór og brynnu hægt,
önnur lítil og brynnu ört. Mér hefur
alltaf þótt vænt um þessa sögu.
Þetta er sennilega einskonar for-
lagatrú að líf okkar allra sé ákveðið
og einn góðan veðurdag lýsi ljósið
* ekki lengur. Ljós Lillyjar lýsti fallega
en nú er það slokknað en minningin
um hana lifir.
Sverri, Unni, Laufeyju, Brynju og
Svövu Guðlaugu votta ég innilegustu
samúð.
Sigrún Magnúsdóttir.
Það var í mai að glaður hópur
35 ára stúdenta frá Mennntaskólan-
| um á Laugarvatni safnaðist saman
heima hjá okkur, áður en lagt var
af stað upp að Laugarvatni til að
vera við skólaslit þar. Þessi hópur
hefur ávallt verið samheldinn og
haldið tryggð síðan á menntaskóla-
árunum. Lilly tengist inn í þennan
bekk á þann hátt að hún giftist
Sverri Ingólfssyni, endurskoðanda,
rétt eftir að hann varð stúdent. Þau
eignuðst svo sitt fyrsta barn og Lilly
I lauk við stúdentspróf, þannig að nóg
| var að gera hjá þeim hjónum. En
■ þrátt fyrir annríki þeirra var heimili
þeirra alltaf opið. Þar áttum við
skólasystkini þeirra alltaf athvarf
og gestrisni þeirra var
fram úr hófi. Þar áttum
við margar gleðistundir
og setti Lilly stóran
svip á hópinn og var
hrókur alls fagnaðar.
Aldrei heyrðum við
hana hallmæla nokkr-
um manni. Þannig var
viðkynning við þau Lilly
og Sverri að þau vildu
öllum gott gera og ætíð
reiðubúin til hjálpar, ef
með þurfti. Lilly var
drífandi og dugleg. Hún
var mikil sjálfstæðis-
kona og var þar ávallt
föst fyrir. Ef hún sá að aðrir áttu
bágt var hún mild og góð. Hún eign-
aðist góðan mann í Sverri, aldrei
sáum við þau skipta skapi þau voru
samhent og ástrík áttu fallegt og
gott heimili.
Bak við húsið í Granaskjóli átti
Lillý garðhús þar sem hún ræktaði
rósir, sem voru hennar stolt, og hún
hafði ánægju af að hlúa að. Hún
naut þess að hugsa um og hafa
barnabörin hjá sér í þessu um-
hverfi, sem þau hjónin höfðu í sam-
einingu komið upp.
Það óraði áreiðanlega engan úr
hópnum, sem kom saman í maí til
þess að treysta gömul vinabönd og
riija upp gamlar minningar, að svo
stutt yrði þar til við kveddum Lilly
í hinsta sinn.
Það var í byijun júlí að Lilly fékk
heilablóðfall í svefni heima hjá sér,
hún komst aldrei til meðvitundar.
Svo var það aðfaranótt 18. nóvem-
ber, sem lífsneistinn slokknaði og
Lilly fékk lausn.
Þegar Sverrir hringdi og tilkynnti
okkur lát hennar komu þessi orð upp
í hugann. „Meistarinn er hér og vill
fínna þig“ Jóh. 11. 28.
Hvers vegna hann kallaði hana á
brott er hulin ráðgáta, en svarið
fáum við ef til vill seinna.
Elsku Sverrir, dætur og barna-
börn. Þið hafið staðið ykkur óskiljan-
lega vel allan þennan erfiða vonar-
tíma.
Þið hafið misst mikið, góða konu,
ástríka móður og ömmu.
Við biðjum góðan guð að styðja
ykkur í sorginni, hugga og blessa.
Sigurður og Fjóla.
Látin er, langt um aldur fram,
góð vinkona, Lilly Svava Snævarr.
Við Lilly ræddum það stundum, að
við hefðum í raun þekkst frá því í
vöggu enda fædd á sama árinu og
ágætur kunningsskapur milli for-
eldra okkar.
Það var þó ekki fyrr en í háskólan-
um er ég kynntist eiginmanni henn-
ar, Sverri, að raunveruleg kynni
komust á sem þróuðust upp í einlæg-
an vinskap milli okkar hjóna. Marg-
ar ángæjustundir höfum við átt sam-
an fjögur bæði hér á landi og erlend-
is eða á þá í góðum, sameiginlegum
vinahópi. Lilly ræktaði sín vináttu-
sambönd framúrskarandi vel og átti
því oft frumkvæðið að við hittumst
vinahópurinn og gerðum okkur
dagamun saman.
Fjölskyldan og heimilið var henni
mikils virði og höfðu þau hjónin
komið sér notalega fyrir í Grana-
skjólinu. Þar var því oft gestkvæmt
enda fóru saman hlýjar móttökur
og einstök gestrisni þeirra hjóna.
Lillý hafði ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum, sem hún var
ófeimin að tjá sig um. Hún var
greind og skemmtileg með góða
kímnigáfu og ætíð ánægjulegt að
vera í návist hennar og er því sökn-
uður okkar mikill.
Sverrir minn, megi guð styrkja
þig og fjölskyldu þína á þessari sorg-
arstundu og minningin um góða eig-
inkonu og móður verða ykkar styrk-
ur.
Óskar Gunnar.
„Skipt er ljósi og skuggum
skammt á milli hrina.“
í annað sinn á þessu ári kveðjum
við á Skólavörðustígnum félaga okk-
ar, þegar við á morgum fylgjum
Lilly Svövu. Ég stóð við hlið hennar
í jarðarför Jóhönnu Smith fyrir
nokkrum mánuðum þegar hún tók
fyrir andlitið og sagði. „Ég get ekki
horft á elsku börnin án þess að
gráta.“ Þegar ég heyrði þessi orð
datt mér ekki í hug að næst væri
það hún sem við myndum kveðja.
Kynni okkar Lillyar hófust þegar
ég hóf störf á Skólavörðustígnum
með Sverri, eiginmanni hennar.
Sverri þekktu allir „Verzló“-nem-
endur af minni kynslóð sem kenn-
ara. Síðastliðin riíu ár höfum við
starfað með Sverri og á þeim árum
höfum við notið ógleymanlegra sam-
verustunda með Lillý í hvert sinn
sem eitthvað var gert til að gleðj-
ast. Yndislegra samverustunda
minnist ég bæði við skoðun gamalla
húsa í Edinborg, svo ekki sé minnst
á kræklingavöldverðinn í Brussel.
Þegar hausta tekur og líða fer að
jólum hefur það gjarnan verið aðal-
spurningin í kaffistofunni: „Sverrir,
hvenær ætlar Lillý að hafa jóla-
glöggið?“ Hún tók það að sér fyrir
mörgum árum og gerði það með
þvílíkum glæsibrag bæði í mat í og
drykk að ógleymdri spurninga-
keppninni. Erfitt verður að hugsa
sér jólagleði án Lillyjar. Þá sá maður
hvað þau voru samhent og nutu
þess að taka á móti gestum og lögðu
metnað sinn í að gera það sem best.
Elsku Sverrir, Svava, Brynja,
Unnur og fjölskylda, missir ykkar
er mikill. Megi Guð gefa ykkur styrk.
Anna Kristín Traustadóttir.
Kær vinnufélagi er látinn eftir
erfið veikindi. Leiðir okkar Lillyjar
lágu saman 1974 er við hófum störf
á Póstgíró. Lilly var ekki bara góður
vinnufélagi heldur Iíka góður félagi.
Hún var glæsileg kona, víðsýn, skiln-
ingsrík, skemmtileg og félagslynd.
Lilly var boðin og búin að leggja
okkur vinnufélögunum lið og veita
okkur stuðning ef á þurfti að halda.
Hún var einnig dugleg að efla félags-
anda innan fyrirtækisins. Ósjaldan
bauð hún okkur vinnufélögunum
heim til sín í Granaskjólið og var
það mikið tilhlökkunarefni að fá að
heimsækja þau heiðurshjón eins og
við kölluðum þau hjón gjarnan.
I vor bauð Lilly okkur nokkrum
vinnufélögum sínum heim á laugar-
dagssíðdegi til þess að samgleðjast
vegna afmælis eins okkar. Var það
eins og venjulega að okkur var sýnd
einstök gestrisni og hlýja, en Lilly
hafði einstakt lag á því að láta gesti
sína finna hve velkomnir þeir væru.
I þetta skipti sagði Lilly okkur frá
árum sínum í Noregi en þar bjó hún
um tíma er maður hennar var við
nám og ýmsu fleiru en einnig rædd-
um við um framtíðina en Lilly hafði
hugsað sér að láta af störfum tíman-
lega og rækta sinn innri mann ásamt
listagyðjunni.
Engum okkar sem þarna var gat
dottið í hug hve stuttur tími væri
eftir. Það er einstaklega ljúft að eiga
í minningunni þessa stund sem við
áttum þarna saman.
Lilly hafði næmt auga fyrir falleg-
um hlutum sem við vinnufélagarnir
urðum vel varir við því oft þurfti
að setja upp nagla hér og þar fyrir
myndir eða færa þær úr stað. Jóla-
undirbúningur var þó sérgrein Lillyj-
ar og má segja að hún hafi á þeim
árstíma lýst upp skammdegið, þar
sem hún sá um að koma kertaskreyt-
ingum á skrifborð og aðventuljósum
í glugga og annaðist annað það er
þurti að gera til að færa vinnustað-
inn í jólabúninginn.
Lillyjar verður sárt saknað af
okkur vinnufélögunum og er ég
þakklátur fyrir að hafa fengið að
kynnast þessari góðu konu sem fór
frá okkur alltof fljótt.
„Af eilífðar ljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir."
(Einar Benediktsson.)
Ég votta Sverri, dætrum, tengda-
syni, barnabörnum og systkinum
mína dýpstu samúð og bið góðan
Guð að styrkja þau í sorg sinni.
Sigursteinn Sævar
Einarsson.
Mig langar að minnast Lillyjar
Svövu Snævarr sem ég vil kalla vin-
konu mína þó hún hafi verið móðir
minnar bestu vinkonu. Ég kynnist
Lilly fyrst þegar ég er tíu ára og
kem heim með Brynju úr skólanum.
Lilly var þá nýbúin að lenda í slæmu
bílslysi og var rúmföst svo að fyrst
um sinn voru kynnin fólgin í því að
hafa ekki hátt á Kaplaskólsveginum
svo að mamma hennar Brynju gæti
hvílst. Sem betur fer varði þetta
ástand ekki lengi og ég kynntist
yndislegri og góðri manneskju sem
ég gleymi aldrei. Ég og Brynja Urð-
um strax góðar vinkonur og varð
heimili Lillyjar og Sverris strax eins
og manns eigið. Lilly tók alltaf vel
á móti okkur vinkonunum og ekki
stóð á henni að bjóða okkur í mat
ef hún vissi af einhverri okkar einni
heima. Lilly var alveg einstök mann-
eskja og hún var með húmorinn í
lagi og stríðnispúkinn var til staðar
hjá henni. Hún hafði alveg einstaka
ánægju af því að stríða okkur og
notaði hvert tækifæri sem gafst.
Gott dæmi um það er þegar hún
sendi okkur Brynju út í Hjartarkjör
til þess að kaupa gúrku, sem er nú
lítið mál út af fyrir sig en við áttum
að kaupa b-gúrku Jjví að agúrka var
gúrka í a-flokki. Ég og Brynja jafn
grænar og gúrkan fórum í búðina
og gerðum okkur að fíflum við að
útskýra hvernig gúrku við ættum
að kaupa. Ég gleymi aldrei ánægju-
svipnum og hlátrinum hjá Lilly þeg-
ar við komum tómhentar til baka,
því þarna hafði hún náð að plata
okkur upp úr skónum. Ég gæti sagt
frá fleiri svona sögum en þær væru
efni í heila bók. Ýmislegt höfum við
nú brallað vinkonurnar bæði gott
og miður gott og hafði Lilly nú oft
vit fyrir okkur og ræddi við okkur
af skynsemi og lét okkur sjá hlutina
í réttu ljósi. Lilly bjó fjölskyldu sinni
yndislegt heimili í Granaskjóli 7 og
þeir sem þekkja til hafa séð húsið
breytast frá því að vera venjulegt
gamalt sænskt timburhús í eitt
glæsilegasta húsið við Granaskjól,
bæði að innan og utan. Hún lagði
mikla vinnu í að endurskipuleggja
það að innan og gera garðinn glæsi-
legan. Hún var stolt af heimili sínu
og það mátti hún líka vera. Elsku
Lilly, takk fyrir allar þær stundir
sem við áttum saman. Takk fyrir
öll matarboðin og grillin í gróðurhús-
inu og síðan á pallinum. Takk fyir
jóladagskvöldin og gamlárskvöldin
og takk fyrir að vera til staðar fyrir
okkur öll. Þú varst mér sem önnur
móðir á meðan við Brynja vorum
að þroskast og breytast frá því að
vera krakkar í fullornar manneskjur
og heimili þitt stóð mér alltaf opið
sem mitt eigið. Elsku Liliy, ég veit
að þér líður vel þar sem þú ert núna
og foreldrar þínir hafa tekið vel á
móti þér, en samt á ég eftir að sakna
þín mikið. Elsku Brynja, Sverrir,
Svava, Unnur, Steini, Sverrir yngri
og Unnur Ásta, missir ykkar mikill
og stórt skarð hefur verðið höggvið
í samheldna fjölskyldu. Megi góður
Guð styrkja ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Bentína Pálsdóttir (Bebba).
Hugurinn leitar aftur í tímann og
minningarnar hrannast upp. Ég sé
unga stúlku með ljósa lokka ganga
suður Laufásveginn. Þar fór Lilly
Svava Snævarr, frjáls í fasi og tígu-
leg. „Það var hennar gata.“ Hún
hafði þá nýlega kynnst mannsefni
sínu, Sverri vini mínum, á Mennta-
SILFURBÚÐIN
Kringlunni 8-12 - Sítni 568-9066
-Þar fœrðu gjöfina -
skólanum á Laugarvatni. Úr því
varð hjónaband. Þau voru afar sam-
hent í öllu, þar sem annað var voru
bæði.
Að Lilly stóðu sterkir stofnar í
báðar ættir. Hún fékk gott vega-
nesti í vöggugjöf sem nýttist henni
vel í lífinu. Hún átti stóran sjóð af
lífskrafti og gleði sem hún miðlaði
til fjölskyldu sinnar og vina af hjart-
ans örlæti. Einn sterkasti þátturinn
í fari Lillyjar var trygglyndi og það
hversu vinföst hún var og ræktar-
söm.
Þau hjón voru afar félagslynd og
nutu þess að taka á móti gestum
af rausn og glæsileik og ekki spillti
leiftrandi kímni þeirra beggja. Lilly
hafði góða skipulagshæfileika sem
nutu sín bæði í starfi og leik. Kom
það glöggt fram í árlegum veiðiferð-
um vinahópsins, á Gíslastöðum við
Hvítá, þar sem stórveislur voru
haldnar og oft glatt á hjalla. Ein
slík ferð var einmitt í sjónmáli þegar
óhappið vildi ti. Sú ferð var aldrei
farin, en upphaf annarrar og lengri
hófst, ferðar sem við eigum öll fyrir
höndum.
Sá sem þetta skrifar var svo lán-
samur að vera fjölskylduvinur á
heimili þeirra hjóna og njóta trygðar
þeirra og vináttu um áratugaskeið
og verður ávallt þakklátur fyrir.
Allt of fljótt hafa þær leiðir skilist
sem hófust á Laufásveginum forðum
og lágu víðar síðar. Lilly lést 18.
nóvember eftir stutt en þungbær
veikindi. Við Sigurveig kveðjum
hana með söknuði og þakklæti.
Sverri, Unni og fjölskyldu, Brynju
og Svövu og öðrum ástvinum vottum
við innilega samúð og biðjum þeim
guðsblessunar.
Pétur Magnússon.
Fyrstu kynni mín af Lilly Svövu
voru fyrir 14 árum þegar hún og
fjölskylda hennar fluttu í Grana-
skjólið. Fljótlega tókst vinskapur
með mér og Brynju dóttur hennar.
Við vorum nokkrar vinkonur úr
hverfmu sem eyddum dijúgum tíma
í rauða húsinu. Ekki var það að
ástæðulausu því þar vorum við alltaf
velkomnar á hvaða tíma sem var.
Lilly var mikill fagurkeri og sat
aldrei auðum höndum og var unun
að fylgjast með þeim störfum sem
hún tók sér fyrir hendur. Hún hafði
alltaf óþijótandi hugmyndir um
breytingar og það sem betur mætti
fara og lét verkin tala. Heimili þeirra
Sverris ber þess glögglega merki.
Þau voru einstaklega samheldin hjón
sem kunnu að njóta félagsskapar
hvors annars.
Lilly var listakokkur og gott var
að leita til hennar þegar matreiðslu-
kunnáttuna þraut því hún hafði
ýmsar uppskriftir að ljúffengum
réttum á takteinum og kunni ýmis-
legt til að gera tilveruna skemmti-
legri.
Þegar ég heyrði um andlát Lillyjar
varð mér hugsað til þess hve tilveran
er undarleg. Síðustu minningar mín-
ar um hana eru þegar hún var við
vinnu í garði sínum sem var í fullum
blóma. Þá var hún að snyrta falleg-
an rósarunna og velta vöngum yfir
því hvað hún ætti að taka sér fyrir
hendur næst. Ég tel það mikið lán
að hafa fengið að kynnast þessari
lífsglöðu og atorkusömu konu. Elsku
Sverrir, Unnur, Brynja og Svava,
ég sendi ykkar mínar innilegustu
samúðarkveðjur og bið góðan Guð
að styrkja ykkur í sorginni.
Ingibjörg Anna.
Nýkomin:
Skinnefni
Vatteruð spariefni
Rósótt flúnel
Stór tölusending
Ný fatamerki
Dragtaefni
Samkvæmisefni
Fínt flauel o.fl., o.fl.
.
MORKINNI3
VIRHA
(VIÐ SUÐURLANDSBRAUT)
SÍMI 568 7477