Morgunblaðið - 08.12.1995, Blaðsíða 48

48 FÖSTUDAGUR 8. DESEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Hense
bouillon
Fiske
bouillon
Svine
kodkraft
^0kse
Z.T kodkraft
sovs
Alt-i-én teming
-med smag, kulor og jævning

Gronsags
bouillon
Lamb
STOCK CUBES
Klar bouillon
Sveppa-
kraftur
Alltaf uppi á
teningnum!
oggott ]
bragð!
ÚRIMÝJUM BÓKUM
Sýslumaðurinn í Hafnarfirði
StrandgOtu 31 • 220 Haftwfl'ði
Sfmi 652400 ■ Kemitaia 490169-5659
HftFNfiRFIR6I, 02.08.95
KL 14*12
VEÐBOKARVOTTORÐ
IGNIN....» VESTURVONQUR 5. EHL.i HÚSIs 100X í Lófi* 100X HftFNfiRFJöRðUR
UiKENNISNúMER i pINGLýSINGRBóKUM EMB*TTISINS ER M-0101
IGONDI/UR: JOHANN BUNNftR BERGÞORSSON 100,0000 X SJA SKJAL F-09369
óðlN.....* KVftÐIR 8KV. LOÐORS. 8JA BKJAL NR. F-09369
VEÐSKULDIR*
VEðRöð
; KRÖFUHAFAR
01 LflNDSBANKI ISLONDS
02 IÐNAÐORBflNKI ISLONDS
03 1SLANDSBfiNKI HF,ÚTIBÚ 545
34 BJOVA PLMENNOR TRYBGINQPR HF.
05 ISLftNDSBRNKI HF,úTIÐú 545
05 ISLANDBBRNKI HF,úTIBú 545
05 ISLANDSBANKI HF, úTIÐú 545
05 ISLANDSDANKI HF,úTIÐú 545
05 ISLANDSBANKI HF,úTIBú 545
VERðTRYGGING
* ViSITALA
ÚTGAFUDAGUR
UPPHæð
TBR
TRB
3198
3343
3343
3343
3343
3343
30.
20.
000.
769.
000.
OOO.
500.
500.
400.
000,00 28.
000,00 08.
000,00 19.
674,00 29.
000,00 02.
000,00 02.
000,00 02.
000,00 02.
000,00 02.
09.76
09.77
02.92
03. 93
06.94
06.94
06.94
06.94
06.94
ILDI VOTTORðSINS MlðAST Vlð NstSTA VIRKAN DAG á UNDAN DAGSETNINGU þESS
KVAiIR OG ÖNNUR ElGNARÐöND:
JOHANN GUNNAR BERGÞORSSON
EIGNARHEIMILD

'Jí *
STAðFESTING NR. 0^62
GREITT KR. 800
í BÓKINNI eru birt veðbókarvottorð að eiguum Jóhanns og þau
talin segja meira en mörg orð um það hvort eignum hafi verið
skotið undan við gjaldþrot fyrirtækjanna. Meðfylgjandi vottorð
sýnir veðsetningar einbýlishúss hans.
Sattað
segja
Ein af bókunum á bókamarkaði nú fyrir
jólin er Satt að segja - af fyrirtækjum og
stjómmálabaráttu Jóhanns G. Bergþórsson-
ar. Það er Páll Pálsson sem skráir frásögn
Jóhanns en útgefandi er Framtíðarsýn sem
hefur sérhæft sig í bókaútgáfu tengdri
atvinnulífínu.
FYRST er gripið niður í bókina
þar sem Jóhann lýsir fyrstu
reynslu sinni af stjórnmál-
um í Hafnarfirði.
Hafnfirðingur fyrst og
síðast...
Á menntaskólaárunum vorum við
fímm félagamir sem fórum alltaf
saman í bíl á milli Hafnarfjarðar
og Reykjavíkur. Hópurinn gekk
undir nafninu Fimmeyringurinn, en
auk mín tilheyrðu honum fyrrnefnd-
ur Geir A. Gunnlaugsson, Kristján
Róbertsson læknir, Sigþór Jóhann-
esson verkfræðingur og Sveinn Sig-
urðsson blaðamaður á Morgunblað-
inu. Pabbi Geirs átti bílinn og félag-
ar mínir voru hvorki meira né minna
en formaður, varaformaður, ritari
og gjaldkeri Félags ungra jafnaðar-
manna í Hafnarfirði. Þeir töluðu
eðlilega mikið um stjórnmál og ein-
hveiju sinni sögðu þeir við mig að
það væri afar óþægilegt að ræða
þessi mál á meðan það væri utan-
flokksmaður í bílnum. Þess vegna
hefðu þeir ákveðið að setja mér þá
kosti að annaðhvort gengi ég í FUJ
eða tæki framvegis strætó í skól-
ann. Eg þakkaði bara fyrir mig og
fór í strætó. Gerði það í eina eða
tvær vikur uns þeir gáfust upp og
buðu mér aftur far í bílnum. Ég
stóð þannig fastur á þeirri skoðun
minni að halda mér utan við stjórn-
málin og lét ekkert segja mér fyrir
verkum í þeim efnum.
Það hefur hins vegar oft verið
borið upp á mig að ég sé krati, sjálf-
sagt vegna stjórnmálaskoðana
móður minnar og þess að bestu vin-
ir mínir í MR voru forystumenn FUJ
í Hafnarfirði. Svo seint sem í fimm-
tugsafmæli mínu hélt einn gestanna
til að mynda ræðu þar sem hann
fullyrti að ég ætti hvergi annars
staðar heima en í Alþýðuflokknum.
En þá kvaddi Geir A. Gunnlaugsson
sér hljóðs og sagði þessa sögu frá
menntaskólaárunum, og staðfesti
þar með að það hefði ekki tekist
að fá mig í þann flokk þrátt fyrir
öflugan þrýsting.
Eftir að hætt hafði verið við
framkvæmdir sem Landsvirkjun
hafði ákveðið að fara í og lögð
hafði verið mikil áhersla á að við
fjárfestum í öflugum tækjum, þá
var reynt að finna verkefni fyrir
þessar öflugu vélar.
Tilboð aldarinnar
Ég ræddi einnig oft við aðra ráð-
herra um þetta mál, og það var eft-
ir einn af fundum mínum með Sverri
Hermannssyni iðnaðarráðherra að
ég fékk frábæra hugmynd um
hvemig nýta mætti vélamar ef við
gætum ekki losnað við þær úr landi.
Ég flýtti mér til Matthíasar Bjama-
sonar samgönguráðherra, fékk að-
gang að ákveðnum gögnum hjá
Vegagerð ríkisins, settist síðan niður
og samdi tilboð um að við tækjum
að okkur að hanna, byggja upp og
leggja varanlegt slitlag á þjóðveginn
frá íteykjavík til Akureyrar.
Ég fór rækilega yfir áætlanirnar
sem Vegagerðin hafði sett fram
varðandi þessa framkvæmd og valdi
út þá vegarkafla sem mér sýndist
henta okkar stórvirku tækjum. Ég
skildi þó víða eftir smærri kafla sem
ég taldi best að láta verktaka á
viðkomandi stöðum um að vinna,
enda gekk ég út frá því að allur
vegurinn yrði afgreiddur ef farið
yrði á annað borð út í þetta. Það
voru tæplega 200 kílómetrar á þess-
ari leið sem skorti varanlegt slitlag.
Mér reiknaðist svo til að við gætum
klárað verkið á tveimur og hálfu
ári og tilboðið hljóðaði upp á 920
milljónir. Það var um það bil tveir
þriðju hlutar af áætluðum kostnaði
Vegagerðarinnar, sem hafði gert
ráð fyrir að þetta yrði unnið í áföng-
um á tíu árum.
Við vorum fullir bjartsýni. Þetta
virtist hið mesta þjóðþrifamál,
hvernig sem á það var litið. Ódýr
vegur, bættar samgöngur milli höf-
uðstaða landsins, að ekki sé minnst
á öll þau störf sem þama sköpuð-
ust. Sverrir Hermannson og Matthí-
as Bjarnason voru hrifnir af hug-
myndinni. Við höfðum einnig bless-
un Alberts Guðmundssonar til að
fjármagna framkvæmdirnar með
útgáfu skuldabréfa til tíu ára og
ætlaði Kaupþing að annast sölu
þeirra. Það þýddi að verkið yrði
greitt upp á sama tíma og áætlun
Vegagerðarinnar gekk út á, svo
þetta átti ekki að bitna á annarri
vegagerð í landinu.
Við kynntum tilboð okkar opin-
berlega þann 18. apríl. Ég hafði
fengið reynda ijölmiðlamenn til að
aðstoða mig við undirbúning þess.
Það var Kristján bróðir minn, verk-
stjóri framleiðsludeildar Morgun-
blaðsins, sem átti frumkvæðið að
því og benti mér á að ráðfæra mig
við þá Ingva Hrafn Jónssön, Bald-
vin Jónsson og Árna Jörgensen.
Þeim þótti málið einu orði sagt stór-
kostlegt, kölluðu þetta Tilboð aldar-
innar í íslenskri vegagerð og voru
sannfærðir um að ráðamenn og
þjóðin öll gætu ekki annað en tekið
því fagnandi.
En það var öðm nær. Tilboðið
hleypti af stað mikilli skriðu mót-
mæla frá vörubílstjórum og vinnu-
vélaeigendum sem búsettir voru
meðfram veginum norður og töldu
að með þessu yrði okkur afhent á
silfurfati verkefni sem þeim bæri
með réttu. Þingmenn úr öðrum
landshlutum risu einnig upp á aftur-
fæturna og sögðu að þetta myndi
verða til þess að vegagerð á þeirra
svæðum yrði vanrækt. Símalínurn-
ar í stjórnarráðinu voru rauðglóandi
dögum saman og það var deilt fram
og aftur um málið í fjölmiðlunum.
Ég held nú að tilboðið hafí átt góð-
an hljómgrunn hjá þorra manna,
en hin kröftugu mótmæli þó ekki
fleiri aðila gerðu það að verkum
að stjórnvöld brast pólitískur kjark-
ur til að ganga að því. Svo tilboðinu
var hafnað.
Eftir á sögðu menn mér að ég
hefði gert nokkur reginmistök við
kynningu málsins og að ég hefði
farið alltof geyst í sakirnar. Fyrir
það fyrsta hefði ég átt að aka í
rólegheitum leiðina norður, hitta
að máli verktaka, vörubílstjóra og
vélaeigendur, segja þeim frá hug-
myndinni og að þeir myndu mjög
sennilega fá talsverða vinnu við
vegaframkvæmdina. Þá hefðu þeir
vitað um hvað málið snerist og
mótmælaaldan sjálfsagt aldrei
skollið á jjegar tilboðið var gert
opinbert. I öðru lagi hefði tilboðið
ekki verið nógu stórtækt. Við hefð-
um að minnsta kosti átt að hafa
afleggjarann til ísafjarðar, heim til
2,8 grömm !!
,Ég valdi mér léttustu umgjöró í
heimi, AIR TITANIUM, pví
þyngdin skiptir mig máli"

ytiijÍLij’stjóri
0r
AílR'
GL6RFIUGNRV6RSLUNIN I /VUODD
GL6RRUGNRV6RSLUN K6FLRVÍKUR
Ljósm: Magnús Hjörleifsson