Morgunblaðið - 22.12.1995, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 22. DESEMBER 1995 27
AÐSEIMDAR GREIIMAR
Þegar ég hitti yfirlæknana
ÞAÐ ER ekki auðvelt að taka
mark á viðleitni allra þeirra yfir-
lækna sem koma á fund fjárlaga-
nefndar þegar fjárlög eru til um-
ræðu. Jafnvel þótt þingmenn séu
allir af vilja gerðir.
Fyrir ekki mjög löngu síðan
komu þrír yfirlæknar á fund fjár-
laganefndar og röktu fyrir nefnd-
inni raunir sínar sem reyndust
vera á stundum nokkuð sérstakar.
Þórhallur lyflæknir á Sjúkra-
húsi Landsins hafði orð fyrir þeim:
„Það ríkir gríðarlegt óréttlæti og
ójafnvægi á milli sjúkrahúsanna í
borginni. Ástandið er gjörsamlega
óþolandi. Hugsið ykkur, Sjúkrahús
Borgarinnar hefur hvorki fleiri né
færri en sex öldrunardeildir en við
á Sjúkrahúsi Landsins höfum ekki
nema þijár deildir. Þetta er
óviðunandi ástand og við vitum
ekki hvar við eigum að koma okk-
ar sjúklingum fyrir.“
„Þú segir nokkuð,“ sagði einn
fjárlaganefndarmanna, sem
greinilega taldi sig hafa eitthvert
vit á sjúkrahúsmálum, „getið þið
ekki bara sent þá á öldrunardeild-
irnar á Sjúkrahúsi Borgarinnar?"
„Nei, það gengur ekki,“ sagði
yfirlæknirinn, „þá eru þeir ekki
lengur okkar sjúklingar, skilurðu
það ekki.“
„Þetta er þá keppni á milli ykk-
ar læknanna á sjúkrahúsunum,“
sagði þingmaðurinn sem hafði
vogað sér að spyija yfirlækninnn.
„Nei, alls ekki,“ sagði yfir-
læknirinn „samstarfíð er mjög
gott við verðum bara
að hafa jafnmargar
deildir, annað er ekki
sanngjarnt.“
Þá blandaði annar
yfirlæknir, Mortensen
að nafni, sér í umræð-
una: „Sjáiði til, bæði
sjúkrahúsin eru orðin
allt of gömul og farin
að grotna niður. Er
ekki bara best að
byggja nýtt sjúkrahús
svo við getum allir
verið saman á einu
sjúkrahúsi og þurfum
ekkert að keppa okkar
á milli. Það er ekkert
voðalega dýrt,
kannski svona fimmtán milljarðar.
Við værum fljótir að vinna það
upp ef við hættum að keppa hver
við annan.“
Allir störðu á hann, hann horfði
í kringum sig og enginn sagði
neitt. Allir hugsuðu hinsvegar
hvort yfirlæknirnn vissi ekki að
Ingibergur heilbrigðisráðherra
væra að reyna að fá öllum fjárfest-
ingum í heilbrigðisgeiranum frest-
að, jafnvel þeim samningsbundnu,
vegna fjárhagsvanda ráðuneytis-
ins.
„Já, þetta er mikið vandamál,"
sagði Jóhannes skurðlæknir, sem
auðheyranlega vildi breyta um
umræðuefni, „vandamálið er það
að skurðstofurnar á landsbyggð-
inni standa auðar og ónotaðar.
Sjúklingarnir vilja ekki láta skera
sig upp úti á landi.
Við skurðlæknarnir
hér í borginni getum
ómögulega farið út á
land til þess að skera
upp því við treystum
ekki hjúkkunum út á
landi.“
Þingmaðurinn sem
hafði blandað sér í
umræðuna hugsaði
með sér: Hann er sýnu
skástur þessi og hefur
sitthvað til síns máls,
en skyldi hann ekki
vita að átta af ellefu
nefndarmönnum
koma utan af landi og
hafa notið þjónustu
þessara sömu sjúkrahúsa ásamt
kjósendum sínum um langan ald-
ur.
Lesandanum fyrirgefst þó hann
haldi að hér sé um grín að ræða,
en fundur í meginatriðum eins og
sá sem hér er lýst átti sér stað.
Umræðan um þessi mál hefur ver-
ið á þessum nótum. Samkeppni
og samanburður á milli sjúkrahúsa
og starfslegur metnaður látinn
sitja í fyrirrúmi.
Fjárlagavaldið og skattborgarar
verða auðvitað að gera sér grein
fyrir þeim vanda sem heilbrigðis-
kerfið stendur frammi fyrir. Það
er hinsvegar ljóst að það er ekki
hægt að leysa vanda eins sjúkra-
hús á kostnað annars. Það er ekki
hægt að leysa vanda Landspítal-
ans á kostnað Sjúkrahúss Reykja-
Hér svarar Árni M.
Mathiesen grein Þórðar
Harðarsonar í Morgun-
blaðinu 19. desember sl.
Svarið er byggt upp
með hliðstæðum hætti
og fyrri greinin.
víkur og það er ekki hægt að leysa
vanda stóru spítalanna í Reykjavík
á kostnað annarra sjúkrahúsa.
Vandann þarf að leysa sem heild
fyrir þá er þjónustunnar eiga að
njóta, en ekki fyrir læknana.
Það getur vel verið að sá tími
komi að það þurfi að byggja nýtt
sjúkrahús í Reykjavík. Það verður
hinsvegar ekki gert á sama tíma
og verið er að breyta gerðum
samningum um uppbyggingu ann-
ars staðar til þess að mæta fjár-
hagsvanda, verið er að byggja
K-byggingu, deilt er um fæðingar-
heimilið og áætlanir eru gerðar
um nýjan barnaspítala.
Þessa hluti alla verður að leysa
í samhengi án þess að kenna vond-
um landsbyggðarþingmönnum,
skilningslausum fjárlaganefndar-
mönnum eða rugluðum ritstjórum
um.
Höfundur cr dýralæknir, alþingis-
maður og á sæti i fjárlaganefnd.
Árni M.
Mathiesen
HERRASKÓR
Ekta leður/leðursóli
Svartireða brúnir
Tilboðsverð 3.990
Ekta leður/leðursól
Svartir
Tilboðsverð 3.990
Ekta leður/grófur sóli
Svartir eða brúnir
Verð 5.900
Ekta leður/grófur sóli
Svartir eða brounir
Verð 4.990
Deilur í
Lang’holtskirkju
NÚ um allnokkurt
skeið hafa staðið yfir
hatrammar deilur milli
sóknarprestsins og
organistans í Lang-
holtskirkju. Allt bendir
til þess á þessari
stundu að kór kirkj-
unnar og organisti
verði fjarverandi um
jólahátíðina og ég get
ekki lengur á mér setið
að ieggja örfá orð í
belg.
Hvað er kirkja? í
mínum huga stendur
kirkja fyrir það starf
sem fram fer í nafni
Drottins og honum til
dýrðar. Kirkja er ekki endilega
bygging þar sem einhver einn aðili
ræður ríkjum heldur er hún sama-
staður fólks til að hlýða á guðs orð
Virðið söfnuðinn sem
þið þjónið, segir Þröst-
ur Guðmundsson, sem
hér Ijallar um starfið í
Langholtskirkju.
og taka þátt í kristilegu starfi. Að
kirkjunni stendur söfnuður sem vill
hlú að og taka þátt í starfinu innan
kirkjunnar. Það er hlutverk safnað-
arins og starfsmanna hans í samein-
ingu að breiða út kenningar krists
og fá sífellt nýja einstaklinga til að
verða þátttakendur í kristilegu
starfi. Það er ekki hlutverk þeirra
aðila sem söfnuðurinn hefur ráðið
sem starfsmenn sína að skapa nei-
kvæða ímynd af kirkjunni og fæla
fólk frá. Þvert á móti hlýtur það
að vera hlutverk þessara einstak-
linga að laða fólk að.
Ég er einn þeirra fjölmörgu ein-
staklinga sem fengu sína fyrstu
skipulögðu trúarfræðslu í barna-
messum Langholtskirku í kringum
1970. Ég ólst upp í
nágrenni kirkjunnar og
þó ég hafi búið utan
afmarkaðs svæðis
sóknar Langholtskirkju
um allnokkurn ára-
íjjölda þá breytir það
ekki mínum huga, og
Langholtskirkja er mín
kirkja. Starfið innan
Langholtskirkju hefur
frá því ég man eftir
mér verið örlítið frá-
brugðið því sem gengur
og gerist almennt.
Fyrri sóknarprestur
beitti oft óhefðbundn-
um aðferðum tíl að ná
til barna og unglinga
og ég held það hafi borið árangur.
Hann lagði líka áherslu á að ná til
þeirra sem eldri eru. í samvinnu við
stjórn safnaðarins og organista var
ákveðið að láta tónlist skipa vegleg-
an sess í starfi kirkjunnar. Lang-
holtskirkja var eins og flestar aðrar
kirkju með kirkjukór og með tíman-
um tókst að byggja hann upp í að
verða einn allra besta kór landsins
og þó víðar væri leitað. Þessi upp-
bygging var ekki slys sem nú þarf
að bæta fyrir. Eftir minni bestu vit-
und var þetta stefna sem fylgt var
til að fá fleiri einstaklinga inn í kirkj-
una svo þeir gætu hlustað á guðs
orð. Ég hef aldrei heyrt söfnuðinn
mæla gegn þessari þróun og veit
fyrir víst að yfirgnæfandi meirihluti
hans er mjög ánægður með það starf
sem kórinn og starfsmenn Lang-
holtskirkju hafa unnið. Langholts-
kirkja nýtur þess að hafa góðan kór
og stjórnanda.
Að lokum langar mig að beina
orðum mínum til sóknarprests og
organista Langholtskirkju. Virðið
söfnuðinn sem þið þjónið. Það er
ekki ykkar hlutverk að rífa niður
það starf sem staðið hefur sátt um
undanfarna áratugi og þaðan af síð-
ur er það í þágu safnaðarins að
rýra orðstír kirkjunnar.
Höfundur er verkfræðingur.
Þröstur
Guðmundsson
Opið í dag kl. 9-22
SKÓVERSLUN
KQPAV0GS
Hamraborg 3 sími 554 1754
sem vermir
Pelsfóðurs-
kápur
atbáœ: /<z^), sni
PELSINN
Pelsjakkar og húfur
í miklu úrvali
Kirkjuhvoli • sími 552 0160
Greiðslukjör við allra hæfi. Þdr Sem VCUldlátÍr Versld
Póstsendum