Morgunblaðið - 29.12.1995, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 29. DESEMBER 1995 B 7
FERÐALÖG
leynist kannski jafnmikil hræðsla
hjá honum og hjá öðrum, bætir Paz
við, en dauðinn er ekki eitthvað sem
hann felur, heldur mætir honum
augliti til auglitis og oft með óþolin-
mæði og kaldhæðni, samanber text-
ann í þjóðlaginu La Valentina, „Ef
þeir ætla að drepa mig á morgun,
látið þá drepa mig strax“.
Ýmsa forvitnilega staði er hægt
að heimsækja í dagsferðum frá San
Cristóbal, svo sem gljúfrið „Canyon
de Sumidero", þar sem sagan segir
að allmargir indíánar hafi hent sér
fram af í stað þess að verða þrælar
Spánveija. í íjallaþorpinu San Juan
Chamula, ríghalda indíánarnir í
gamlar hefðir og sést það best á
brottvikningu kaþólska jirestsins
úr þorpinu og fórnarathöfnum á
hænum og öðrum dýrum sem nú
fer fram í kirkjunni hans. Ferða-
langar þurfa að kaupa sérstakan
KIRKJAN Santo Domingo
aðgöngumiða á skrifstofu bæjaryf-
irvalda til að komast inn í kirkjuna.
Þar er stranglega er bannað að
taka myndir og óráðlegt að reyna
það því þetta fólk vill ekki láta trufla
sig þar inni.
Indíánarnir aðal
aðdráttaraflið
Vilji menn taka ljósmyndir af
indíánum í Chiapas, þá er best að
vera með góða aðdráttarlinsu, eða
biðja um leyfi og bjóðast til að borga
eitthvað. Indíánarnir eru nú einu
sinni aðal aðdráttaraflið.
Óneitanlega kemst maður nær
landi og þjóð, ef spænskukunnáttan
er fyrir hendi. Það er nefnilega ólýs-
anlega góð tilfinning að geta haft
beint samband við fólk sem er svo
fjarri öllum lífsháttum sem maður
er alinn upp við sjálfur; indíánakon-
una sem segir þér hve mikið hún
selur og þarf að selja á dag til þess
eiga fyrir máltíð kvöldsins; smá-
bóndann sem segir þér að kaffitíðin
sé ágæt núna, og spyr þig um verð-
ið á kaffi í þínu landi? Eða bara
vegfarandans sem segir þér að allt
sé rólegt á milli Zapatista-hreyfing-
arinnar og stjórnarhersins, ja alla-
vega fram að næsta samninga-
fundi. En það er mjög auðvelt að
komast af með litla sem enga kunn-
áttu í spænsku í Mexíkó og njóta
þess sem menningin býður. Gest-
risni heimamanna er þvílík að nær
allir eru tilbúnir að stoppa, aðstoða
og forvitnast um hagi ferðalanga.
Sérstaklega er gestrisnin mikil úti
á landsbyggðinni eins og í Chiapas
þar sem tíminn virðist standa í stað
og enginn flýtir sér. ■
Stefán Á. Guðmundsson
Ódýr og skrítin
ó Strikinu
Á miðju Strikinu í Kaup-
mannaliöfn er að finna ansi
skemmtilega og sérkenni-
lega verslun. Systurnar
Grenes heitir hún, en geng-
ur í daglegu tali undir nafn-
inu ódýra búðin. Það er
engin furða því þarna er
mikið úrval smáhluta á
ótrúlega lágu verði. Búðin
lætur lítið yfir sér að utan
og hætt við að fólk gangi
framhjá dyrunum í fyrstu
tilraun. Því er ekki úr vegi
að láta fullt heimilisfang
fylgja hér með, Amager-
torg 29.
Gluggar ódýru búðarinn-
ar eru pínúlitlir og útstill-
ingin ekki ætluð til að
freista fólks. Enda hefur maður
á tilfinningunni að „systrunum
Grenes“ sé óljúft að fólk eyði
peningum í kaupa hluti sem það
hefur ekki þörf fyrir. Inni hanga
Munið að kaupa bara það sem þið þarfnist."
upp um alla veggi spjöld með
áletrunum á borð við: „Ekki eyða
meiru en þú hefur ráð á“ og
„ Varaðu þig á að kaupa engan
óþarfa.“ Við búðakassann er svo
lokaviðvörunin: „Ertu viss
um að þú þarfnist þessara
hluta sem þú ert að
kaupa?“.
En burtséð frá þessum
skemmtilegheitum er
ódýra búðin alveg heim-
sóknarinnar virði því þar
er hægt að fá marga og
nytsama liluti fyrir lítinn
pening. Urvalið er mikið;
kertastjakar, skálar,
myndir, búsáhöld af öllu
tagi, matvara ýmis konar,
drykkjarvörur, þar á með-
al vín, og alls konar
skrautvara.
Jólaörtröð
Okunnugir geta átt erfitt
meðað áttasigáað Amagertorg
29 hýsi verslun. Heimamenn
þekkja staðinn hins vegar vel og
síðustu dagana fyrir jól var þar
óvenju mikil örtröð. Svo mikil
Kaupmannahöfn
Viróulegt kaffi
hús með súl
ÞAÐ er fátt ljúf-
ara en að hvíla
lúna fætur eftir
verslanatramp
með setu á góðu
kaffihúsi. Enginn
skortur er á kaffi-
húsum, stórum,
smáum og af öll-
um gerðum, ná-
lægt Strikinu í
Kaupmannahöfn,
en á því miðju,
nánar tiltekið við Amagertorg
er Cafe Norden. Þar er ósköp
notalegt að seljast niður, til
dæmis yfir rauðvínsglasi og
fylgjast með mannlífinu, utan
glugga og innan.
Þegar komið er inn á Cafe
Norden gefur að líta lítið,
þröngt kaffihús, en í einu horn-
inu er stigi upp á aðra hæð þar
sem fermetrafjöldinn er marg-
falt meiri. Þar er stór bar og
fjöldi lítilla borða sem iðulega
eru þéttsetin.
Þeir sem ná sæti
við glugga útað
Amagertorgi eða
Strikinu eru litnir
öfundarauga af
öðrum gestum.
Þarna situr fólk á
öllum aldri og af
öllum gerðum
yfir rauðvíns-
glasi, kaffi eða
bjór og hægt er
að fá kökur, salat og smurt
brauð og smárétti ýmis konar.
Píanó trónir á palli í enda
salarins en það er hljótt á dag-
inn, lifnar við á kvöldin þegar
stemmningin breytist. Hús-
næðið er virðulegt með gömlum
listum og rósettum í lofti og
djúpum gluggum. í þeim enda
salarins sem píanóið stendur
eru málaðar myndir á veggina
í Toulouse-Lautrec stíl. ■
hkf
Morgunblaðið/Hanna Katrín
JÓLAÖS í ódýru búðinni við Amagertorg 29.
að maður bara barst með
straumnum og stoppaði þar sem
aðrir vildu að maður stoppaði.
Það var því erfitt um vik að
versla en þó tókst að grípa eitt
og annað úr hillum.
Við kassann þar sem góssið
var borgað kom síðan síðsta gull-
korn Grenes systra. Vörurnar
voru settar í bréfpoka þar sem
stóð í lauslegri þýðingu; „Anna
og Clara (en það eru systurnar
Grenes) leggja mikla áherslu á
að ekkert fari til spillis. Þær
munu því meta til fjár ef þessum
poka er skilað."
í lokin er rétt að geta þess að
Strikið í Kaupmannahöfn er ekki
eini staðurinn í Danmörku þar
sem Anna og Clara hafa drepið
niður fæti með verslunarrekstur.
Systurnar Grenes er lika að finna
í Álaborg, Árhúsum, Herning,
Esbjerg, Næstved, Lyngby og
Odense. ■
hkf