Alþýðublaðið - 03.12.1920, Page 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
*
€11
€1
€1
Heilsan er fyrir öllu,
Eian af þeim algengustu kwilium, sem þjáir mscnkynið, er
blóðleysi. Það hefir í för með sér ýmsa sjúkdóma, svo sem
taugaveiklua, lystarieysi, máttieysi, höfuðverk o. fl. —Forð*
ist þessa kvilla, með því að nota hið víðurkenda blóðmeðal
sem fæst í Laugavegs Apoteki, og flestum öðrum Apo-
%
tekum hér á landi. — (Að eins F E R S Ó L ekta).
Ið
áfct
'Verli&maniiafélag-fsliiSB; 9533a>gsbrún“
verður haldinn laugard. 4. og sunnud. 5. desember.
Til skemtunar verður; '
Minni félagsins — Kórsðngur —;
Ræða — Einsöngvar — Kveðskapúr
— Upplestur — Sjónhverfingar —
Gtamanvíswi’ — 33 a n s .
Áðgöngumiðar verða afhentir skuldlausum félagsmönnum í Báruni
á föstudaginn kl. 12—8 fyrír laugardagskvöid og á laugardaginn
kl. 12—7 fyrir sunnudagskvöld, — Aðgöngumiðarnir hljóða upp á
nafn. — Félagsmenn eru beðnir að hafa skýrteini sín með og sæki
aðgöngumiða sína í tæka tíð. — Skemtunin byrjar stundvíslega
kl. 8 síðdegís bæði kvöldin, — Skemtinef ndin.
Ifógax andinru
Amemk /andnemasaga.
(Framh,)
Ea á þessu augnablíki, er harm
beið hins óhjákvæmiiega bana-
höggs, breyttist sigurhiátur rauð-
skinnans ait í eirtu í dauðaóp.
Ura leið varð hsegri handleggur
Roiands allur blóði drifian, og
rauðskinninn, sem orðið hafði
fyrir hníf eða kúlu einhvers,
steyptist um koil við fætur hsns
og dró hann með sér í fallinu.
„Á fætur, og gerðu eins og
samvizka þín býður þér!“ hrópaði
Nathan um leið og hann dróg
Roland undan lfki rauðskinnans,
„því þu berst sannarlega eins og
Ijón, og eg skal ekki lá þér, þó
þú drepir heila tylft af þessum
morðvörgum. Hérna er byssan
þín og skammbyssurnar; skjóttu
og hrópaðu eitthvað, því hugrekki
þitt hefir skotið þorpurunum skelk
í bringu, og þeir munu haida, að
þú hafir fengið hjálp",
Nathan rak upp óp, sem virtust
koma frá ótal börkum, svo jafn-
vel Pardon Færdig, sem enn þá
var falinn í gjánni og Keisari
sem hafði falið sig á bak við
rústirnar, urðu hugrakkir og æptu
með Nathan. „Komið þið bara,
ef þið þorið helvízkir fantarnir!"
hrópaði sá fymefndi, en surtur
skrækti: ,Surtur hvergi hræddur
—- hann berst — hann berst fyr-
ir massa og snissiei"
Það, sem skeð hafði, frá því
að rauðskinninn sýndi sig og
þangað tii nú, hafði gerst í svo
skjótri svipan, aó Roland var
varla orðið Ijóst, að um árás var
að ræða, fyr en hún var búin
Hin happsæia og óvænta mótstaða
þeirra, hafði sýnilega gert rauð
skmnahópinn skelfdan og ráð
þrota. Meðan á þessari sundrung
stóð greip Nathan hendi Rolands
og mælti með skjáiandi röddu:
„Vinur, eg hefi ieitt veslings kon-
umar út í þessa hættu, svo exia
Og hnííurmn ógnar iífi þeirrai"
„Minst't ekki á þaði“ sagði
Roland, sem var að hlaða byssu
sína, og bætti svo við: „Hvernig
er með rauðskinnann, sem fyrst
kom inn í kofann — hefir þú
drepið hannf"
„tírepa, vinurr1 Eg drepaf*
svaraði Nathan, og rödd hans
skaíf meira, en vant var. „Æti-
arðu að gera mig að morðiagja?
— Eg skreið, vissulega, yfir hana
og yfirgaf kofana“.
„Og þú hefir skilið hasm eftir
lifandi þar inni?" hrópaði Roland
og ætlaði að þjóta inn í kofann.
Nathan stöðvaði hann.
„Vertu rólegur, vinur. Eg hefi
kannske gert rangt, með því að
ráðast svo ákaft á hann; en,
sanukga, hann hiýtur að hafa
brotíð höfuðið á stoð; bióð hans
spýttist Á hendima á mér; hacn
’gerir eagum framar mein".
Alþbl. er blað allrar alþýðu!
Ritstjóri og ábyrgðarmaða?:
Ólafur Friðriksson
Prentsraföjan ftv.timberg