Morgunblaðið - 03.01.1996, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 3. JANÚAR 1996 51
+ Hörður Heiðar
Jónsson fæddist
á Blönduósi 16. mars
1939. Hann lést í
Reykjavík 22. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Sveinbjörg Ágústs-
dóttir og Jón Sig-
urðsson. Einnig áttu
þau Hannes Heiðar,
f. 11. júlí 1934. Til
þriggja ára aldurs
var Hörður í fóstri
hjá Þórunni Sigur-
jónsdóttur á Blöndu-
ósi, en eftir það ólst
hann upp þjá móður
sinni og fósturföður, Jóhannesi
Magnússyni. Fyrri kona Harðar
var Elín Katrín Guðnadóttir og
uppeldissonur þeirra er Bjarki
Heiðar Ólason, f. 26. september
1967. Seinni kona Harðar er
LÁGREISTUR torfbær eigi langt frá
hinu sögufræga og tignarlega Borg-
arvirki. Sem eins konar uppbót fyrir
veigalítið nafn, Litla-Borg, blasir við
til austurs stórfenglegt útsýni til
Víðidalsfjalls og Vatnsdalsfjalls og
til Skagastrandar í norðaustur.
Fyrir rúmum fjórum áratugum
var undirritaður leiddur af foreldrum
sínum inn í þetta húnvetnska sveita-
býli, sem hýsti móðursystur hans
ásamt eiginmanni hennar, Jóhannesi
Magnússyni, og börnum þeirra. Þar
var og sonur húsfreyjunnar sem hún
hafði eignast fyrir hjónaband. Við-
brigði hins unga, fordekraða borgar-
drengs við inngöngu voru hins vegar
ólík viðbrögðum Snæfríðar íslands-
sólar í íslandsklukkunni, þegar Arn-
as Arnæus fylgdi henni inn í bæinn
að Rein á Ákranesi. Það var sem
sveinninn ungi hefði fundið fyrir-
heitna landið. Honum fannst hann
alls ekki hafa verið leiddur inn í
„hræðilegt" hús, svo frábrugðið sem
það var því sem hann hafði vanist.
Hér skorti rafmagn, hitaveitu og
ýmis önnur þægindi borgarsamfé-
lagsins. En hlýlegt viðmót heimilis-
fólksins, ekki síst húsfreyjunnar, réð
úrslitum um sumardvöl yngissveins-
ins og sjálfsímynd hans sem Hún-
vetnings upp frá því. Gestinum unga
var skipað til rúms í svefnrými með
Herði, sem var þá elstur barnanna
á bænum, rúmlega sex árum eldri
en hinn borgarlegi nýgræðingur.
Þetta sambýli varð upphaf að góðum
og farsælum kynnum okkar æ síðan.
Það vakti fljótlega eftirtekt mína
og aðdáun, hvílík hamhleypa frændi
minn var til allra almennra verka
sem kröfðust handlagni og hve
skemmtilega hann söðlaði um á síð-
kvöldum, þegar við lágum í fletum
okkar. Þá upphófust íjörlegar sam-
ræður um lífið og tilveruna, ekki
síst pólitík, enda báðir í betra lagi
heitir í afstöðu sinni til hins alltum-
vefjandi kalda striðs. Ekki fór heldur
fram hjá mér hinn mikli áhugi
Ermelind Fjóla
Jónsson frá Filipps-
eyjum. Dætur þeirra
eru Anna Björg, f.
25. maí 1989 og Elín
Snædís, f. 11. júní
1992. Hálfsystkini
hans, börn móður
hans og Jóhannesar
Magnússonar, eru
Gunnar Ingi, Sigur-
laug Elsa, Pétur
Ingvar, Jóhanes
Ragnar og Magnús
Viðar (látinn). Hörð-
ur starfaði sem
leigubílstjóri á Bif-
reiðastöð Steindórs
í nokkur ár. Hann hóf síðan
rekstur vélaleigu sem
hann rak tií dauðadags.
Útför Harðar fer fram frá
Hvammstangakirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 14.
frænda míns á sagnfræði sýslu
sinnar og ýmsum íslendingasögum,
og þá ekki síst Grettissögu, sem
hann hafði greinilega lesið vendi-
lega. Framsetning og túlkun hans á
fræðum þessum var í þeim anda sem
sveif yrir afdráttarlausu svari Sig-
urðar Guðmundssonar skólameist-
ara við spurningunni, hvorir væru
merkilegri með sig, Eyfirðingar eða
Þingeyingar: „Húnvetningar!" Þessi
áhugaverða kvöldstemmning hélst
síðan þau sumur sem undirritaður
dvaldist hjá frændfólki sínu, eftir
að það fluttist frá Litlu-Borg í Víðid-
al að Ægissíðu á Vatnsnesi.
Liðlega tvítugur að aldri hleypti
Hörður heimdraganum og fluttist til
Reykjavíkur, þar sem hann stundaði
fyrst leigubílakaakstur og hóf
nokkrum árum síðar vélgröfurekst-
ur, sem hann starfaði síðan við tii
dauðadags.
Hörður var tilfinningaríkur og
skapmikill, þegar því var að skipta.
Hið aðsópsmikla yfirborð gat auð-
veldlega villt samferðamönnum sýn.
Hörður var ósérhlífmn vinnuþjarkur,
enda hafði hann þurft allt frá ungl-
ingsárum að vinna hörðum höndum.
Hann reyndist oft vinum sínum
hjálpfús og tillitssamur. Nærgætnis-
leg umgengni hans við dýr er mér
sérlega minnisstæð, einkum við sam-
eiginlega einkavini okkar af ætt
hunda, tvístirnið Vask og Ásgeir,
sem voru í eina tíð helstu útverðir
Ægissíðubýlisins.
Eigi skai því heldur gleymt, hví-
líka ástúð og umhyggju hann sýndi
ávallt dætrum sínum barnungum
og móður sinni, sem kveður nú
hinsta sinn annan sona sinna, sem
hafa yfirgefið þennan heim fyrir
aldur fram. Sú ræktarsemi, sem
Hörður sýndi ætíð fornum heima-
slóðum, ber honum fagurt vitni.
Auðfundið var, að hugur hans dvaldi
tíðum á Vatnsnesinu, eins og upp-
byggingarstarf hans á Ægissiðu
vitnar best um. Er því við hæfi, að
hann fái að hvíla í húnvetnskri mold.
Ég vil þakka Herði frænda mín-
um margar ánægjulegar stundir
heimspekilegra og pólitískra vanga-
veltna og er þess fullviss, að hann
muni, ef kostur er, heyja áfram
glímu sína við lífsgátuna á nýju til-
verustigi.
Fjölskyldu Harðar og ættingjum
hans flyt ég hugheilar samúðar-
kveðjur.
Ásmundur Guðmundsson.
Hugurinn reikar til baka, í leit að
upprunanum. Hver er ég, hvers
vegna hugsa ég og framkvæmi eins
og raun ber vitni? Mótun og innræt-
ing er langt og flókið ferli, en svo
óendanlega mikilvægt, því á þessum
þáttum byggir barnið, unglingurinn
og fulltíða maðurinn tilveru sína,
samskipti og afkomu, sigra og
ósigra.
Upp í huga mér koma einstakling-
ar sem hafa með einum eða öðrum
hætti ‘haft varanleg áhrif á viðhorf
og tilfinningar mínar og því með
óbeinum hætti stjórnað verkum og
framkomu.
Einn þessara einstaklinga var
Hörður. Eg var átján ára gamall,
frekar óreyndur, en sæmilega áræð-
inn og hafði því leitað eftir atvinnu
hjá honum á gröfu. Hann ákvað sig.
Piltinn skyldi reyna. Þar með hófust
kynni sem aldrei bar skugga á. Með
sinni heillandi og ákveðnu framkomu
skóp hann unga manninum sjálfsör-
yggi og vissu um eigin getu til að
stjóma flókna tækinu hans. Það var
þessi eiginleiki Harðar sem bar hon-
um svo gott vitni. Að efla þann sem
hann átti samskipti við þannig að
þeim hinum sama fannst hann meiri
og verðugri en áður.
Mér varð strax ljóst að Hörður var
með afbrigðum vinnusamur og
traustur yfirmaður, gerði miklar
kröfur til annarra, en þó sérstaklega
til sín sjálfs. Hann var um leið nær-
gætinn og athugull á líðan annarra
og hafði einkennilega gott lag á að
leiðbeina með uppbyggjandi og þro-
skandi hætti.
Margar stundir milli verka var
setið og spjallað um landsmálin.
Hörður lá ekki á skoðunum sínum.
Sérstaklega varð honum tíðrætt um
mál þar sem honum fannst hallast á
lítilmagnann, eða þar sem honum
fannst óheiðarleiki koma við sögu.
Hann var réttsýnn og heiðarlegur
og þoldi illa óráðvendni. Aldrei varð
ég var við slíka hegðun af hans hálfu.
í þijú sumur til viðbótar beið mín
sumarstarf og hálfan vetur eftir nám
vann ég hjá Herði. Það var alltaf
tilhlökkun á vorin að hefja störf hjá
honum, fá að njóta kímni hans, leið-
sagnar og spjallstundanna. Koma inn
í heim hans sem einkenndist af
vinnusemi og heiðarleika og trausti
til náungans og reyna að tileinka sér
þó ekki væri nema brot af þessum
eiginleikum.
Með þessum fáu orðum vildi ég
minnast Harðar. Hafðu þökk fyrir
allt.
Syni hans, dætrum og eftirlifandi
eiginkonu hans votta ég mína dýpstu
samúð.
Aðalsteinn Sigfússon.
HÖRÐUR
HEIÐAR JÓNSSON
PJETUR
HALLGRÍMSSON
+ Pjetur Hall-
grímsson fædd-
ist á Akureyri 29.
júlí 1918. Hann lést
á Akureyri 16. des-
ember siðastliðinn.
Hann var yngstur
barna Hallgríms
Davíðssonar, f.
14.5. 1872, d. 16.7.
1933, verslunar-
stjóra á Akureyri,
og konu hans, Sig-
ríðar (f. Sæmunds-
en, d. 27.4. 1966).
Voru börn þeira
fimm: Magdalena,
d. 18.7. 1984, og
Pjetur sem hér er
minnst.
Pjetur var giftur
Huldu Jónsdóttur
og áttu þau eina
dóttur, Kristínu,
gifta Brodda
Björnssyni.
Útför Pjeturs
verður gerð frá
Akureyrarkirkju í
dag og hefst at-
höfnin klukkan
13.30.
f. 20.9. 1906, d. 14.6. 1977, Ari,
f. 21.6. 1908, d. 15.9.1959, Þor-
valdur f. 19.2. 1910, d. 4.10.
1992, Margrét, f. 13.12. 1916,
PJETUR átti heima á Akureyri alla
ævi, en dvaldist tvo vetur í Reykja-
vík við nám í Verslúnarskóla ís-
lands, og lauk þar prófi vorið 1937.
Hann stundaði ýmis skrifstofustörf
á Akureyri, en réðst snemma til
Útgerðarfélags Akureyringa, og
vnan þar uns hann lét af störfum
fyrir aldurs sakir. Var því við brugð-
ið hversu glöggur hann var um
hvaðeina er varðaði bókfærslu,
enda leituðu ýmsir kunningjar ásjár
hans í þeim efnum.
Pjetur var heilsuhraustur lengst
af ævi sinnar, uns vágestur sá er
engu eirir lagði hann að velli nú á
jólaföstu.
Ekkja Pjeturs, Hulda Jónsdóttir,
er einnig Akureyringur; var sambúð
þeirra farsæl, enda bjó hún manni
sínum einkar vistlegt heimiii þar
sem ávallt var gott að koma.
Einkabarn þeirra, Kristín, er gift
Brodda Björnssyni, lögreglumanni
á Akureyri.
Ég sendi vandamönnum látins
vinar og sæmdarmanns bestu
kveðjur, og votta þeim samúð mína
og bið þeim farsældar á nýju ári.
Kjartan Ragnars.
BJARNIÞORIR
BJARNASON
+ Bjarni Þórir
Bjarnason
fæddist 22. apríl
1937. Hann lést í
Reykjavík 22. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Bjarni Einars-
son, leigubifreiðar-
stjóri, og kona hans
Ásta Stefánsdóttir
húsfreyja.
Útför Bjarna
Þóris verður gerð
frá Fossvogskap-
ellu í dag og hefst
athöfnin klukkan
15.
Þú pð míns lífs, ég loka augum mínum,
í líknarmildum föður-örmum þínum,
og hvíli sætt, þó hverfi sólin bjarta,
ég halla mér að'þínu föðurhjarta.
(M. Joch.)
Miðvikudaginn 3. janúar nk. fer
fram frá litlu kapellunni í Fossvogs-
kirkju útför vinar míns Bjarna Þór-
is Bjarnasonar, en hann lést 22.
desember sl.
Foreldrar hans voru Bjarni Ein-
arsson, leigubifreiðastjóri, og kona
hans Ásta Stefánsdóttir húsfrú, en
þau bjuggu í Reykjavík.
Bjarni tók sér fyrir hendur marg-
vísleg störf, og sem ungur maður
vann hann í Svíþjóð, við skógarhögg
og var oft eftir það kallaður Bjarni
sænski milli vina og
kunningja og kunni því
ekki illa.
Síðar meir gerðist
hann sjómaður á tog-
urum, og var það í
nokkur ár, og var há-
seti á bv. Röðli árið
1967 þegar frystikerfi
laskaðist og freon lak
út í íbúðir skipveija og
olli dauða og miklum
veikindum og var hann
einn þeirra, sem veikt-
ust illilega og beið þess
aldrei fyllilega bætur,
en hann var talinn
mjög duglegur til sjós.
Eftir það vann hann í mörg ár,
sem bifreiðastjóri við byggingu Sig-
öiduvirkjunar og hjá íslenskum að-
alverktökum á Keflavíkurflugvelli,
og síðast, sem sundlaugarvörður
við sundlaugina í Laugardal.
Síðustu árin átti hann eftir að
lifa við erfið veikindi vegna hjart-
ans, og þurfti fyrir nokkrum árum
að fara til uppskurðar á spítala í
London, sem nægði ekki til lang-
frama og var svo skorinn aftur upp
á þessu ári, en lést eins og fyrr
segir skyndilega 22. desember.
Bjarni var vel látinn af vinum
og kunningjum, og er hans sárt
saknað.
Ég flyt systkinum og öðrum nán-
um ættingjum samúðarkveðjur.
Isleifur A. Pálsson.
t
Fósturfaðir minn og bróðir okkar,
MAGNÚS JÓNASSON,
lést á heimili sínu í Bolungarvík 1. janúar.
Benedikt Bogason,
Jóna Jónasdóttir,
Hólmfríður Jónasdóttir,
Stella Jónasdóttir Kilgore.
t
Faðir okkar,
GUNNAR GUÐMUNDSSON,
Engjavegi 32,
Selfossi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Ljósheimum, Selfossi, 1. janúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
börn hins tátna.
t
Hjartkær móðir mín,
GUÐRÚN Þ. JÚLÍUSDÓTTIR
frá Sandprýði,
Stokkseyri
lést á Kumbaravogi á nýársnótt.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóna Þórarinsdóttir.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langa-
langamma,
MARGRÉT PÁLÍNA GÚSTAFSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð mánudaginn 1. janúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Mona Erla Símonardóttir.
t
Útför föður míns, tengdaföður og afa,
PÉTURS Á. GUÐMUNDSSONAR,
til heimilis í Keflavík,
er lést í Sjúkrahúsi Keflavíkur 29. desember, fer fram frá Keflavík-
urkirkju laugardaginn 6. janúar kl. 11.00.
Ingimar Örn Pétursson, Leslie A. Pétursson,
Bára Rós Ingimarsdóttir.