Morgunblaðið - 06.01.1996, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 6. JANÚAR 1996 D 3
þar fjölmarga karlmenn sem prjón-
uðu mjög fallega."
Oft er spurt um muninn á milli
myndlistar, hönnunar og handíða.
Hvort ert þú myndlistarmaður eða
hönnuður?
„Eg er myndlistarmaður sem
byrjaði að pijóna. Ég legg hjarta
mitt og sálu í það sem ég geri og
ég vona að fólki líki. Skemmtileg-
asta tilhugsunin er þó sú að verkið
er kannski bara venjuleg peysa þótt
þú borgir kannski jafnmikið fyrir
hana og Rembrandt-málverk,“ segir
„ „ Morgunblaðið/Rax
„I TEXTILNUM braust fram ástríða mín á notkun fjölbreyttra lita því miðillinn hentaði mér mun betur
en málverkið og litirnir komu lifandi fram í efninu,“ segir Kaffe Fasset.
Fasset og hlær, „það sem mér líkar
einna helst við það sem ég geri er
að skrifa bækurnar og sýna fólki
hvernig á að gera þetta, ég læt frá
mér leyndarmálin.“
Skissar í garnið
Þegar þú ert að vinna ný mynst-
ur og nýjar myndir teiknarðu þá
fyrst eða byijarðu strax að pijóna?
„Ég byija beint að pijóna. Þegar
ég hef lokið við mynstur þá gef ég
það í hendurnar á t.d. garnfyrirtæk-
inu sem pijónar flík eða annað eftir
minni tilsögn. Ég skissa í rauninni
beint í garnið.“
Fasset sagði að þegar hann byij-
aði að þreifa fyrir sér sem hönnuður
hafi verið nær ómögulegt að gera
það að lifibrauði. Fjöldaframleiddar
peysur voru ódýrar í búðunum en
hann þurfti að fá 100 pund fyrir
fyrsta vestið sem hann reyndi að
selja. „Fyrsti maðurinn sem keypti
af mér sagðist vilja kaupa en ég
sagði að verðið væri sennilega of
hátt en hann sagði mér að nefna
tölu. Ég sagði 100 pund og hann
keypti það með það sama. Þá áttaði
ég mig á því að fólk var tilbúið að
borga fyrir þessar flíkur og því
hækkaði ég verðið smám saman og
lét reyna á hvað fólk var tilbúið að
borga. Þegar ég fór að skrifa bæk-
urnar fór ég fyrst að hagnast eitt-
hvað að ráði auk þess sem ég seldi
hönnun mína til garnframleiðenda,“
sagði Fasset.
Fasset hefur gert margs konar
mynstur í gegnum tíðina. Hann
hefur gert myndir af dýrum, fólki,
blómum og grænmeti og geometrísk
mynstur. Hver hefur þrónunin verið
á ferli þínum?
„Þróunin hefur helst verið í þá
átt að verk mín verða sífellt litskrúð-
ugri og flóknari í byggingu. Þegar
ég byijaði var ég með einfaldari
form því ég hélt að fólk réði ekki
við mjög flókin mynstur en auðvitað
eru margir góðir pijónarar til sem
finnst gaman að glíma við flókin
verkefni. Það er fullt af fólki um
allan heim sem bíður eftir hverri
nýrri bók frá mér og hefur pijónað
allt það sem ég hef gefið út.“
Aðspurður um tengsl nútíma-
myndlistar við pijónahönnun, sagði
hann að pijónahönnunin liggi mitt
á milli myndlistarheimsins og tísku-
heimsins. „Pijónahönnunarheimur-
inn er miklu óbundnari í tíma. Hönn-
unin er byggð á þjóðlegum arfi og
fer ekki úr tísku.“
Sýningin opnar í dag kl. 12 og
stendur til 19. febrúar.
MENNING/LISTIR
NÆSTU VIKU
MYNDLIST
Gallerí Sævars Karls
Þór Elís Pálsson sýnir.
Gerðuberg
Sýn. VerGangur til 8. jan.
Gallerí Birgir
Gunnar M. Andréss. sýnir til 15. jan.
Gallerí Geysir
Ásdís Sif og Sara María sýna til 7.
jan.
Gallerí Fold
Jólasýning og í kynningarhomi Shen
Ji til 7. jan.
Listasafn Sigurjóns Ólafssonar
Sýning á völdum andlitsmyndum eft-
ir Sigurjón Ólafsson.
Listhús 39
Fríða S. Kristinsd. sýnir til 22. jan.
Listasafn Kópavogs
Ingiberg Magnússon sýnir til 21. jan.
Mokka
Komar og Melamid sýna Eftirsóttasta
málverk bandarísku þjóðarinnar til
11. febr.
Ráðhús Reykjavíkur
Orn Þorsteinsson sýnir höggmyndir
til 21. jan.
Myndás
Sýning á 18 bestu ljósmyndum úr
íslandskeppni Agfa og Myndáss.
Hafnarborg
Kaffe Fassett sýnir._______
LEIKLIST
Þjóðleikhúsið
Þrek og tár lau. 6. jan., fös.
Kardemommubærinn lau 6. jan., sun.
Don Juan mið. 10. jan., lau.
Glerbrot fím. 11. jan.
Kirkjugarðsklúbburinn sun. 7. jan., fim.,
lau.
Borgarieikhúsið
Islenska mafían lau 6. jan., fim., lau.
Lína Langsokkur sun. 7. jan.
BarPar sun. 7. jan.
Hvað dreymdi þig, Valentína? lau. 6.
jan., fös., lau.
Við borgum ekki, við borgum ekki fös.
12. jan.
Leikfélag Akureyrar
Sporvagninn Gimd lau. 13. jan.
íslenska óperan
Carmina Burana lau. 6. jan.
Styrktarfélagstónleikar þri. 9. jan; Am-
aldur Amarson gítarieikari.
Madama Butterfly fös. 19. jan.
Hans og Gréta frums. laug. 13. jan.
Lundúna-leikhópurinn
Margrét mikla lau. 6. jan., sun.___
LISTAKLÚBBUR
Leikhúskjallarinn
Hinar ýmsu hliðar harmónikkunnar;
Reynir Jónsson og félagar mán. 8.
jan. kl. 20.30.
Upplýsingar um listviðburði sem ósk-
að er eftir að birtar verði í þessum
dálki verða að hafa borist bréflega
fyrir kl. 16 á miðvikudögum merkt-
ar: Morgunblaðið, Menning/listir,
Kringlunni 1, 103 Rvík. Myndsendir:
91-5691181.
ibogar o g
víravirki
Lyndanna
hluti verksins, sem vel mætti kalla
eftirmála, er einkar fallegur og má
segja að þar sér að finna eins konar
sátt, sem síðan leiðir yfir í inngangs-
stefið. Þetta er vel unnið verk og var
það ieikið af öryggi og voru margar
fínlegar tónhugmyndir sérlega f allega
útfærðar af Sigrúnu.
Næsta verk var einsleiksverk eftir
Báru Grínisdóttur, sem hún nefnir
Danssvíta fyrir Matta. Verkið er fjög-
urra þátta, stuttur götudans, þjóð-
dans, dans einsemdarinnar og dansað
við skugga. Megin vinnuaðferðin í
mótun tónhugmyndanna byggir á
þrástefjun þar sem leitast er við að
vinna sig frá hugmyndum sem hefj-
ast á sama punkti en sífellt er leitað
nýrri leiða, eins og um sé að ræða
leit út úr völundarhúsi. Besti kafli
verksins var sá þriðji, þar sem Bára
nær að túlka einsemdina, sem um-
breytist í sársauka en hverfur svo
aftur til hinnar kyrrlátu einsemdar.
Sigrún lék verkið á sannfærandi máta
og sérstaklega vel síðasta þáttinn,
sem er viðamesti hluti verksins.
Þriðja viðfangsefnið var sónata
fyrir fiðlu og píanó eftir Áskel Más-
son. í þessu verki er að finna mjög
skýrt afturhvarf, hvað snertir hljóm-
skipan og stefgerðir. Upphafsstef
verksins er einkar glæsilegt og eins
og oft áður, tekst Áskeli að magna
upp dramatísk átök. í heild var fysti
kafli verksins hugsaður í stórum tón-
bogum, andstætt smágerðu víravirki
hugmyndanna, sem einkennidi önnur
verk á þessum tónleikum. Það eina
sem finna má að var formskipanin,
þar sem of oft var farið frá einni
hugmynd til annarrar án stefrænna
tengsla. Miðþátturinn er í A-B-A
formi, fallega unnin og síðasti þáttur-
inn, þrátt fyrir að vera nokkuð laus
í formi, er rismikill. Niðurlagið er
undarlegur eftirmáli eða kadensa, er
minnir á íslenskan tvísöng. Þrátt fyr-
ir að heildarform verksins sé nokkuð
laust í sér, er þar að heyra snjallar
tónhugmyndir og oft tekst Áskeli að
magna upp sérlega dramtísk átök,
sem flytjendum tókst mjög vel að
útfæra.
Tónleikunum lauk með einleiks-
verki eftir Guðmund Hafsteinsson,
Verkið er í fjórum þáttum, sem hver
fyrir sig er í mjög heilsteyptu formi
og tónhugmyndirnar þrautunnar,
jafnvel um of. Kaflarnir heita Deciso,
Ritmico, Presto leggero e brillante
og Passivo og gefa nöfnin nokkra
hugmynd um innri mótun tónmálsins
í hveijum kafla fyrir sig. Sigrún Eð-
valdsdóttir lék verkið í heild mjög
vel, þó hátónarnir í síðasta kaflanum
hefðu verið nokkuð „hásir“, sem trú-
lega var gert með vilja.
Sigrún lék margt mjög vel á þess-
um tónleikum og sýndi að henni fer
ekki síður vel úr hendi að leika nú-
tímatónlist en léttari tegundina af
klassískum verkum og vinsæl söng-
lög. í verki Snorra og Áskels var
samleikur Sigrúnar Eðvaldsdóttur og
Snorra Sigfúsar Birgissonar með
ágætum.
Jón Ásgeirsson
KVIKMYNDIR
Bíóborgin,
BíóhöIIin, Sagabíó
ACEVENTURA-
NÁTTÚRAN KALLAR (ACE
WENTURA - WHEN NAT-
URE CALLS) ★ ★
Leikstjóri og handritshöfundur Steve
Oedekerk. Kvikmyndatökustjóri Don-
ald E. Thorin. Tónlist Robert Folk.
Aðalleikendur Jim Carrey, Ian
McNeisce, Bob Gunton. Bandarísk.
Morgan Creek 1995.
SPRELLIKARLINN Jim Carrey
fær borgað meira en dæmi eru til
fyrir að skemmta fólki. Er ennþá
feykivinsæll og tekst stundum vel
upp. En aðferðirnar sem hann notar
orka tvímælis þegar til lengdar læt-
ur. Því Carrey er, einsog allir vita sem
séð hafa þennan dæmalausa tísku-
trúð, fulltrúi aulafyndninnar í kvik-
myndaborginni. Byggir sviðsfram-
komu sína á ótrúlegustu fettum og
brettum, óhljóðum, búkhljóðum, og
nú er þessi súperstjarna tíunda ára-
tugarins dottin niður á nýtt trix og
tekinn að skyrpa í allar áttir. Þetta
er glæfralegur línudans því framkoma
af þessu tæi jaðrar einatt við hálfvita-
hátt og þegar setningarnár bregðast
þá er maðurinn einsog hvert annað
berskjaldað fífl á breiðtjaldinu og það
er hvimleitt til lengdar.
Carrey er þó engu að síður nauð-
synlegur í heldur húmorslausum
heimi, það sem hann vanhagar hins-
vegar illilega er betri handrit og
matarmeiri hlutverk ef hann á að
halda ótrúlegum vinsældum sínum.
Náttúran kallar hugnast þeim best
sem aldrei hafa séð Carrey-fyrirbrigð-
ið áður, þannig að fáir skipast í þann
flokk. Þá er hann kjörinn gleðigjafi
þeim sem helst vilja fylgjast með
myndmálinu einu saman og þá drundu
hlátursrokurnar úr börkum smáfólks
og óvita. Sagan er afskaplega óburð-
ug, enda aðeins hugsuð sem rammi
utanum sprelligosann. Carrey leikur
hér í annað skipti gæludýraspæjarann
Ace Ventura og í upphafsatriðinu er
hann hátt uppi í Himalæjafjöllum -
að því er virðist í þeim tilgangi einum
að gera grin að Stallone, kollega sín-
um í 20 milljón dala klúbbnum undar-
lega (og líður ekki síður en Carrey
fyrir skort á vitrænum hlutverkum).
Síðan berst vinur vor til svörtustu
Afríku þar sem dárast er óspart með
frumbyggjana og fær spæjarinn verð-
uga samkeppni í geiflukeppninni frá
„orgínölunum" í trjánum. Semsagt
góð skemmtun ef menn gera ekki
miklar kröfur og langar til að lífga
örlítið uppá skammdegisgrámann um
stund, en þessi, að eðlisfari óstöðv-
andi og hamslausi spaugari, má til
með að vanda betur handritavalið í
framtíðinni ef hann á ekki að falla
fljótlega í gleymsku og dá.
Sæbjörn Valdimarsson