Morgunblaðið - 13.01.1996, Side 48

48 LAUGARDAGUR 13. JANÚAR 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
BREF
HL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
_ ■
Þegar ég horfi á skuggann af kaktusi get ég séð Þegar maður veit ekki neitt verður maður að lát-
hvað t.ímanum líður, hvaða hitastig er og hvernig ast vita allt.
veðrið verður á morgun.
Sj ómannastarfið
Salem á Isafirði
Frá Sigfúsi Valdimarssyni:
„EITT á enda ár vors lífs er runn-
ið“. Segir í gömlum sálmi. Minning
þess mun seint úr minni líða, sökum
margra voveiflegra atburða, sem
settu svip sinn á það. Fleiri þó á landi
en sjó, sem er óvenjulegt. „En hvers
er að minnast, og hvað er það þá,
sem helst skal í minningu geyma.“
Eigum við bara að minnast þeirra
sorgaratburða, sem orðið hafa og
gleyma öllum þeim, sem bjargast
hafa frá bráðum bana eða limlesting-
um? Nei. Við skulum horfa fram á
við, fela okkur Guði, og þakka honum
hans náð og miskunn, sem „er ný
með hveijum degi“. Þakka honum
að hann er okkar örugga athvarf,
huggun og styrkur undir öllum
kringumstæðum, það höfum við
fengið að reyna á liðnu ári. Eg vona
að sú hafi einnig orðið reynsla ann-
arra, sem urðu fyrir sorg og erfiðleik-
um, að það var gott að „eiga Jesú,
sem einkavin í hverri þraut". Salem
Sjómannastarfið hefir gengið með
hefðbundnum hætti. Það er björg-
unarstarf í tvennum skilningi. Það
eru margir í háska og lífshættu á
tímans ólgusjó, hafi lífsins og þeir,
sem bjargast úr þeim kringumstæð-
um, Frelsast, og verða ný sköpun í
Kristi „vegna samfélagsins við hann.
Þeirra líf breytist til hins betra, bæði
andlega og tímanlega. Það er stað-
reynd. Það er markmið Salemsjó-
mannastarfsins að ná til sem flestra
á sjó og landi, með fagnaðarerindi
Jesú Krists, og minna á að hann kom
til að „frelsa synduga menn“ og að
„öllum þeim, sem taka við honum,
hefír hann gefið rétt til að verða
Guðsböm" Jóh. 1:12. Þetta hefí ég
leitast við að gera, með því að út-
býta Guðsorði, ásamt blöðum og rit-
um, sem vitna um þetta hjálpræði.
Alls voru gefnar 60 Biblíur 160
Ntm og 10 Passíusálmar. Þá voru
einnig gefnar 150 plötur og snældur
með söng og vitnisburði um Jesú. Þá
fá sjómenn einnig ýmis héraðsfrétta-
blöð, og útlendingar landkynningar-
rit. Farið var í um 700 heimsóknir í
skip og báta og haft samband við
fólk frá 35 þjóðum. Nokkrum sinnum
voru spilaðar kristilegar snældur og
oft talað um Drottinn Jesú, sem einn
er „Vegurinn sannleikurinn og lífíð“.
Gefnir voru 220 jólapakkar í þessi skip:
Helgafell, Týr, Laxfoss, Dettifoss,
Bakkafoss, Skógarfoss, Goðafoss,
Lagarfoss, írafoss, Hofsjökul og Art-
emida og Odincova rússneskir togar-
ar. Þá voru þeim færðir ávextir um
borð og síðar boðið í kaffí í Salem.
Var það blessuð samverustund. Einn
Rússinn las jólaguðspjallið Lúk
2:1-20. Annar túlkaði svo Theodor,
spiluð var snælda og endað svo með
bæn. Síðar fór ég svo um borð og
hafði blessaða stund þar yfír mat-
borði skipverja. Öll skipshöfnin hlust-
aði á snælduna.
Auk þessa fengu 30 skipshafnir
jólakveðju ásamt bókinni Einmana
en aldrei einn. Af eðlilegum ástæðum
er ávallt mest að gera í sjómanna-
starfinu þegar verst er veðrið. Þá
leita mörg skip hafnar og fara svo
strax út aftur þegar veður lægir. Því
verður maður að vera úti í hvaða
veðri sem er. Koma mér þá stundum
í hug þessar ljóðlínur: „En stundum
aftur ég aleinn má, í ofsarokinu beij-
ast“ og þó er ég ekki einn. Stundum
segja menn við mig: „Hvernig gastu
komist þetta í þessu veðri og færð?“
Svar mitt er einfalt. Það er Drottinn,
sem ber mig og gefur mér styrk:
Þetta var áþreifanlegt í stórviðrunum
í haust. Eg tók mér nokkurt sum-
arfrí að þessu sinni, þegar færeyska
skipafélagið Smyril Line bauð okkur
hjónunum í fjórða sinn far með skipi
sínu Norröna. Að þessu sinni til
Færeyja. Þar nutum við framúrskar-
andi gestrisni góðra vina. Meðan við
vorum í burtu sinnti Guðmundur Sig-
urðsson sjómannastarfinu, en hann
telur sig hafa köllun til þess. Ég er
Guði þakklátur fyrir það og bið að
honum opnist ailir möguleikar til að
geta unnið að þessari þjónustu eins
og vera ber. Einnig hafa Guðmundur
og Torfí í Bolungarvík farið í nokkur
skip þar. Guðmundur Sigurðsson fór
suður fyrir jólin og hafði þá nokkuð
með sér af Biblíum og Ntm. o.fl. til
að gefa í skip þar um hátíðarnar.
Eg er innilega þakklátur öllum,
vinum nær og íjær, sem á einn eða
annan hátt hafa stutt starfíð, og bið
Guð að launa það ríkulega. „Jesús
Kristur er hinn sami í gær og í dag“.
Hann er með í starfínu, og í hans
nafni verður haldið áfram að sá hinu
góða sæði, og Guð mun gefa upp-
skeruna á réttum tíma. „Guði séu
þakkir, sem gefur oss sigurinn fyrir
Drottinn vorn Jesúm Krist“.
í Guðs friði.
SIGFÚS B. VALDIMARSSON,
ísafirði.
Grundvöllur
velferðarríkisins
Frá Þorbergi Kristjánssyni:
SAGT hefur verið, að grundvöllur
velferðarríkisins hlyti að vera sá, að
þeir sem breiðust hefðu bökin bæru
þyngstu byrðamar.
Stefnumörkun ríkisstjórnarinnar í
„bandorminum", sem um var fjallað
á Alþingi fyrir jólin, mótaðist hins
vegar lítt af þessu, vægast sagt. Það
lá nánast eins og rauður þráður
gegnum frumvarpið, að dregið skyldi
úr fjárlagahallanum með því að
ganga á hlut öryrkja og ellilífeyris-
þega og annarra í áþekkri aðstöðu.
Og því miður verður það að segjast,
að þótt einstakir forystumenn laun-
þega létu hér nokkuð að sér kveða
telég tæpast ástæðu til að hrósa
launþegahreyfingunni í þessu sam-
hengi, eins og Helgi Seljan gerir í
lesendabréfi Morgunblaðsinss 7. þ.m.
Hún knúði það nefnilega fram, að
sú leiðrétting á skattgreiðslum af líf-
eyri, sem nýlega hafði fengist fram,
var tekin aftur eða látin koma til
góða öðrum en lífeyrisþegum.
Ég minnist þess heldur ekki, að
forystumenn launþegasamtakanna
hafi beitt sér mjög harkalega gegn
því kaldranalega ákvæði „bandorms-
ins“, að sparifé öryrkja og ellilífeyris-
þega skyldi skattlagt þegar á þessu
ári, þótt svo virðist sem allt sé óvíst
um almenna skattlagningu fjár-
magnstekna, tengdum sparifé.
Það sem hér hefir verið stuttlega
að vikið er þess eðlis, að það er vissu-
lega ekki að ófyrirsynju, sem Krist-
ján J. Gunnarsson bendir á í Morgun-
blaðsgrein 3. janúar sl., að tímabært
kunni að vera fyrir lífeyrisþega að
huga að því, hvort ekki sé rétt, að
þeir reyni skipulega að beita atkvæð-
isrétti sínum sér til vamar.
ÞORBERGUR KRISTJÁNSSON,
Reynihvammi 39, Kópavogi.