Morgunblaðið - 16.01.1996, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 16. JANÚAR 1996 39
MINIMINGAR
að fara ekki Þorskafjarðarheiði og
Djúpið á leið sinni til Bíldudals.
Hann kvað það af og frá en átti
fá rök nothæf. Þegar kom að vega-
mótum í Þorskafirði sveigði hann
á heiðina og degi var tekið að halla
er við komum að Arngerðareyri.
Oft hefur mér fundist Djúpið fal-
legt en fegurð þess var einstök að
þessu sinni. Pjöllin spegluðust í
spegilsléttum haffletinum. Veður
var milt. Það var himneskt að vera
kominn vestur. „Ég fer ekki lengra
í kvöld en að Laugarbóli," sagði
Baldur. Hjá Dórótheu og Jóni viss-
um við að okkur yrði boðin gisting.
Ákveðið var um kvöldið að ríða í
Lágadal og kanna stóðið. Við riðum
yfir hálsinn milli Langadals og
Lágadals. Á eyrunum við ána, þar
sem rústir gamla bæjarins voru,
var stóðið og hafði tekið á sig náð-
ir. Ætlunin var að ná gráum hesti
og gæta að hvort skjótt hryssa
væri með folaldi. Sumarnóttin var
fögur eins og þær geta fegurstar
verið á norðurslóðum. Stóðið spratt
á fætur en ekkert folald sást. Jón
Guðjónsson er ekki vanur að sýna
svipbrigði. Samt sá ég að honum
þótti miður. í því sprettur brúnt
folald á fætur. Eg sá hvernig birti
yfir Jóni. Við rákum stóðið að
Neðri-Bakka yfir hálsinn. Þar var
rétt. Við vöktum Elís bónda upp
til að fá leyfi til að reka hrossin í
réttina. Hann bauð okkur í kaffi
þegar það væri búið, sem við þáð-
um. Jón lagði á þann gráa þegar
halda skyldi heim. Við héldum að
við sæjum hann ekki meir en sá
grái rauk með það sama og sest
var á bak. „Karlmenni er Jón,“
sagði Baldur þegar við sáum að
stefnan var tekin til okkar aftur.
Ég veit ekki hver okkar naut þess-
arar ferðar mest en hún _var
ógleymanleg. Við héldum til ísa-
fjarðar um morguninn og á skrif-
stofutíma hófst eftirgrennslan um
Baldur þar sem hann var ekki kom-
inn til Bíldudals.
Ég held að mér hafi verið kennd
villan. Baldur Jónsson er allur.
Gallalaus var hann ekki fremur en
við hinir, en hann var þeirrar stærð-
ar að geta risið undir öllum. Að-
standendum votta ég mína dýpstu
samúð. Sína mín, á skilnaðarstundu
verða orð oft svo léttvæg. Samt
er betra að hafa átt og misst en
að hafa aldrei átt. Endurfundir
bíða. Konan mín og ég þökkum
hlýjar móttökur og gestrisni á ykk-
ar heimili._ Guð veri með þér.
Ólafur Þ. Þórðarson.
Um undrageim í himinveldi háu
nú hverfur sól og kveður jarðarglaum.
Á fegra landi gróa blómin bláu
í bjartri dögg við lífsins helgan straum.
Þar dvelur mey hjá dimmu fossa tali
og drauma vekur purpurans í blæ,
og norðurljósið hylur helga sali,
þar hnígur máninn aldrei niðr’í sæ.
Þar risa bjartar hallir, sem ei hrynja,
og hreimur sætur fyllir bogagöng.
En langt í fjarska foldarþrumur drynja
með fimbulbassa undir helgum söng.
Og gullinn strengur gígju veldur hljóði
og glitrar títt um eilíft sumarkvöld.
Þar roðnar aldrei sverð af banablóði,
þar byggir gyðjan mín sín himintjöld.
(Benedikt Gröndal.)
Hvíl í friði. Aðstandendum vott-
um við okkar dýpstu samúð.
Jónas og Úrsúla.
Laugardaginn 6. janúar sl. varð
minn ágæti vinur og fyrrum sam-
starfsmaður, Baldur Jónsson frá
Aðalvík, bráðkvaddur á heimili sínu
í Garðabæ.
Með örfáum orðum vil ég þakka
Baldri okkar góðu kynni. Eg mun
ekki rekja hans ævi- eða starfsfer-
il. Það gera aðrir.
Baldri kynntist ég fyrst árið
1966, þegar ég hóf að starfa að
stjórnmálum í Vestfjarðakjördæmi.
Baldur var þá kunnur athafnamað-
ur á ísafirði. Ungur var hann fyrst
framkvæmdastjóri íshúsfélags ís-
firðinga og síðan framkvæmda-
stjóri Norðurtangans. Af fádæma
dugnaði, kjarki og útsjónarsemi
byggði Baldur upp þessi félög bæði,
svo að þau urðu á meðal bestu fisk-
vinnslu- og útgerðarfélaga lands-
ins.
Til Baldurs leitaði ég iðulega
eftir upplýsingum um rekstur og
stöðu sjávarútvegsins. Þar kom ég
aldrei að tómum kofunum. Baldur
hafði mjög ákveðnar skoðanir og
hikaði aldrei við að láta þær í ljósi.
Á ég Baldri mikið að þakka í þeim
efnum.-
Þegar ég var sjávarútvegsráð-
herra réð ég Baldur til starfa í
ráðuneytinu. Hann hafði þá flutt
frá ísafirði nokkrum árum áður og
rekið um stund fískvinnslu í
Hafnarfirði.
Á þessum árum, upp úr 1980,
yar orðið ljóst að hið svonefnda
skrapdagakerfi var að syngja sitt
síðasta. Skoða varð aðrar leiðir til
þess að takmarka sóknina. Var þá
þegar rætt allmikið um að taka upp
kvóta á hvert skip. Við Baldur höfð-
um báðir ákveðnar efasemdir um
þá leið. Við óttuðumst m.a. að slíku
kvótakerfi gæti fylgt byggðarösk-
un. Ég fól Baldri því að vinna að
útfærslu fiskveiðistjórnunar, þar
sem fiskveiðiheimildir væru bundn-
ar við ákveðið löndunarsvæði eða
landshluta, þar sem unnt væri að
flytja aflann á milli vinnslustöðva
eftir þörfum. Ætlunin var, að fisk-
veiðiheimildir yrðu ekki fluttar af
svæðinu nema við sérstakar að-
stæður. Baldur vann þetta verk af
miklum ágætum. Ég kynnti hug-
myndina síðan víða á fundum og
yfírleitt fékk hún ágætar undirtekt-
ir. Niðurstaðan var hins vegar sú
að taka upp fískveiðistjómun með
kvóta á hvert skip.
Oft sagði Baldur, þegar við hitt-
umst síðar, „betra væri ef kerfið
okkar hefði verið tekið upp“.
Baldur var mikill skapmaður og
leyndi því ekki ef honum mislíkaði.
Hins vegar var hann fljótur að
fynrgefa.
Ég minnist þess eitt sinn er ég
ók á götu á ísafirði, 1968 eða 69,
að Baldur, sem var á göngu þar,
veifaði mér að stöðva bifreiðina og
settist inn. Það var mikill gustur á
Baldri. Ég sá að honum var mikið
niðri fyrir. Hann kvaðst hafa frétt,
að Landsbanki íslands hyggðist
kveðja útibússtjóra sinn á ísafirði
suður. Baldur taldi ófært að missa
þann ágæta mann úr bænum og
sagði „nú skalt þú sýna hvað í þér
býr og koma í veg fyrir þessa ráða-
gerð“. Ég var þá aðeins varaþing-
maður og auk þess í stjórnarand-
stöðu og leyfði mér að segja Baldri
að ég óttaðist, að ég gæti engin
áhrif haft á þessa ákvörðun Lands-
banka íslands. Baldur brást hinn
versti við, stökk út úr bifreiðinni
og skellti hurðinni svo, að hún hljóp
í baklás. Ég varð að fara með bif-
reiðina á verkstæði til þess að láta
opna dyrnar. Nokkrum dögum
seinna hitti ég Baldur. Þá var eins
og ekkert hefði í skorist.
Siðustu árin var Baldur formað-
ur Framsóknarfélags Garðabæjar.
Hann lét það verða sitt fyrsta verk
að koma upp húsnæði fyrir félagið.
Þótt Baldur gengi ekki heill til
skógar, lét hann ekki deigan síga.
Honum má félagið fyrst og fremst
þakka þá aðstöðu, sem það hefur
nú.
Ég kveð Baldur með söknuði,
en minnist um leið með mikilli
ánægju okkar kynna og samstarfs.
Fyrir það þakka ég Baldri Jónssyni.
Við Edda vottum eiginkonu
Baldurs, Vigfúsínu Clausen, og
ættingjum okkar dýpstu samúð.
Steingrimur Hermannsson.
Við viljum með örfáum orðum
minnast vinar okkar Baldurs Jóns-
sonar sem lést hinn 6. janúar síð-
astliðinn.
Við kynntumst Baldri, Vigfúsínu
konu hans og Jóni Dofra syni þeirra
fyrir tæpum tveim áratugum í
Garðabænum þar sem við urðum
nágrannar. Þau höfðu þá nokkrum
árum fyrr flutt hingað suður frá
ísafirði. í Garðabænum mynduðust
vináttutengsl milli fjölskyldna okk-
ar sem ekki hafa rofnað síðan, jafn-
vel þótt Baldur og Sína flyttust
aftur vestur um nokkurra ára skeið,
í það sinn til Suðureyrar.
Baldur var mikill athafna- og
baráttumaður og hafði gaman af
því að takast á við vandamálin. Það
kom m.a. fram í störfum hans sem
forstjóri fiskvinnslu- og útgerðar-
fyrirtækja, í störfum hans í sjávar-
útvegsráðuneytinu og í stjórnmála-
baráttunni þar sem hann tók virkan
þátt.
Baldur Jónsson var skarpgreind-
ur, víðlesinn og fróður. Hann hafði
næmt auga fyrir því spaugilega og
var gæddur góðri frásagnargáfu.
Einkum var hann áhugasamur um
ættfræði og þjóðlegan fróðleik ýmis-
konar, ekki hvað síst um allt sem
snerti Vestfirði og vestfirskt mann-
líf. Hann var alinn upp í Aðalvík á
Homströndum, þar átti hann sterk-
ar rætur og æskuslóðirnar voru
honum ávallt mjög hugleiknar.
Baldur var mikill og tryggur vin-
ur vina sinna. Hann var mjög tón-
elskur, spilaði m.a. prýðilega á
píanó og harmónikku og greip oft
í þessi hljóðfæri í góðra vina hópi.
Þau hjónin voru mjög gestrisin og
það fengum við oft að reyna.
Ógleymanlegt er t.d. þegar þau
buðu okkur að dvelja hjá þeim í
Aðalvíkinni að sumarlagi fyrir
nokkrum árum. Baldur var þarna
á sínum heimaslóðum, uppfullur
af fróðleik um það mannlíf sem
einu sinni var en er nú horfíð. Þar
naut frásagnargáfa hans sín ein-
staklega vel.
Mörg síðari árin átti Baldur við
sívaxandi heilsuleysi að stríða. Það
átti ekki vel við svo athafnasaman
mann og hann hlífði sér ekki alltaf
sem skyldi. Þó fór svo að lokum
að hann varð að láta af störfum.
En það var ekki í eðli hans að sitja
auðum höndum og hann fann sér
fjölmörg verkefni heima við, enda
var hann vandvirkur og laginn í
höndunum. Auk þess las hann mik-
ið og áhuginn á stjómmálabarátt-
unni var alltaf jafn brennandi. Það
• sem gladdi hann þó ekki hvað síst
síðustu árin voru sonardæturnar
þrjár sem voru í einstöku uppá-
haldi hjá honum.
Nú, þegar við kveðjum þennan
trausta vin, þá vottum við Sínu,
Jóni Dofra, Láru, bamabörnunum
og öllum öðrum aðstandendum
okkar einlægustu samúð.
Margrét og Sigurður
H. Richter.
Elsku afi.
Mikill harmur er nú kveðinn að
okkur systrum og fjölskyldu okkar
með fráfalli þínu. Á þessari stundu
streyma fram margar minningar
um dásamlegan afa og vin sem
allt vildi fyrir okkur gera. Við minn-
umst heimsókna okkar til ykkar
ömmu í Garðabæinn og ástúðarinn-
ar sem við nutum þar. Minnisvarða
einn eigum við systur um þig en
það er stóra dúkkuhúsið sem þú
smíðaðir í garðinn ykkar ömmu í
Ásbúðinni handa okkkur og seinna
þegar vegalengd milli heimila okk-
ar jókst til muna lést þú flytja það
suður í Voga að heimili okkar til
þess að við gætum leikið okkur í
því þegar okkur hentaði. Alltaf
varst þú ólatur við að skreppa í
heimsókn til okkar, jafnvel þó að
oft leyfði heilsan það ekki. Hér er
aðeins nefnt fátt eitt að ótal mörgu.
Elsku afi, á þessari stundu þegar
við systur kveðjum þig hinstu
kveðju að loknu drjúgu og farsælu
dagsverki þínu þá fyrirgefum við
þér stríðnina og græskulausu
glettnina sem þú áttir nóg af og
biðjum algóðan Guð að veita ömmu
Sínu allan þann styrk sem hún
þarf á að halda á erfiðustu sorgar-
stundu lífs síns.
Hvíl þú í friði Drottins.
Afastelpurnar.
• Fleirí minningargreinar um
Baldur Jónsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Kynningarfundur
Kynningarfundur verður annað kvöld kl. 20.30
á starfi Sálarrannsóknarskólans í kennslustofu skólans
í Vegmúla 2. Allt áhugafólk um sálarrannsóknir og
handanheimafrœði er velkomið.
□ í Sálarrannsóknarskólanum er boðið upp á vandaða og
faglega kennslu fyrir almenning eitt kvöld í viku eða eitt
laugardagssíðdegi í viku um allt sem iýtur að
handanheimafræðum og tilvist framliðinna ásamt öllum þeim
merkilegu vísindarannsóknum sem gerðar hafa verið
á þessum málum.
□ Langi þig til að fræðast um þetta og fjöldamargt annað á
fordómalausan hátt í notalegum skóla einu sinni í viku í afar
þægilegum nemendahópi, og þar sem skólagjöldum er svo
sannarlega stillt í hóf, þá áttu líklegast samleið með okkur og
yfir þrjú hundruð ánægðum nemendum skólans undanfarin ár.
Komdu á kytiningarfund anttað kvöld kl. 20.30 í mest spetmandi
skálanum í bœtium i dag, eða hringdu ogfáðu allar nánari
upplýsingar um þetitian skemmtilega skóla sem í boði er í dag.
Yfir skráningardagana útjanúar er aðjafnaði svarað í síma
skólans alla daga vikunnar kl. 14 til 19.
ASálarrannsóknarskólinn
Vegmúla 2,
• ódýr og vandaður skóli •
■ símar 561-9015 og 588-6050.
STEINAR WAAGE _
SKÓVERSLUN
Þriðjudagstilboð
Tegund: 200800
Verð: 2.495,-
Áður: &995f
Stærðir: 40-46
Litir: Svartur og brúnn
STEINAR WAAGE /
SKÓVERSLUN ^
SÍMI 568 9212
steinarwaage/
“SKÓVERSLUN /
SÍMI 5518519 <3°
V
J
Þvottavélar - þurrkarar á
GÁM AVERÐl!
Gæðatæki frá^TARDO
einum stærsta heimilistækjaframleiðanda
í Evrópu - á frábæruverði
Þvottovél, VM 825
5 kg., 800 sn/mín. kr. 49.305 stgr.
Þvottavél, VM 1025
5 kg., 1000 sn/mín., kr. 59J55 stgr.
Þvottavél og þurrkari VM1235
5 kg., 1200 sn/min., kr. 71.155 stgr.
Þurrkari TT 600
Snúningur í báðar áttir, tromla úr
ryðfríu stáli, kr. 28.405 stgr.
Þurrkari ET 600
Me5 tölvustýringu, tromla úr ryðfríu
stáli, kr. 37.905 stgr.
Að ouki bjóðum við uppþvottavélar, frysti- og
kæliskápa frá ARD0 á frábæru verái. Kynntu þér
ARD0 heimilistækin, þú gerir vart betri knupl!
Herog nu
——
Borgartúni 29, simar 562-7666 og 562-7667.