Morgunblaðið - 26.01.1996, Blaðsíða 7

BAHAMAEYJAR
MORGUNBLAÐIÐ
fl
FERÐALÖG
STRÁMARKAÐUR
í höfuðborginni
Nassau.
í BÁTSFERÐ eftir
heimsókn í ævintýra-
garðinn í Paradísar-
eyju. Brúin yfir á
eyjuna í baksýn.
sýningin hefst. Þá kemur John fuglatemjari og
kallar á fuglana sem hlaupa í hringnum þar til
þeim er sagt að stoppa. Þeir teygja hálsana en
slaka á þegar þeir fá lof í lófa. „Þeir fá ekki mat
í verðlaun," segir John. „Klappið er þeim nóg,
munið því að klappa.“
Fuglarnir hlaupa og stoppa síðan lengi fyrir
framan hvern áhorfendahóp, hlaupa og blaka
vængjunum svo svarti flöturinn myndar fallegt
munstur. Að lokum er myndataka í hringnum
hjá fuglunum og með Ben, bóasnáknum sem
John kemur með í poka. Það er ótrúlega þægi-
legt og svalandi að hafa svona snák um háls-
inn. Brosa, þá er það búið.
Konkkuðungar og ferja
Það er ekki langt niður í bæ. Á Arawak Cey
fæst konksalat í litlum sölubúðum sem standa
í röðum meðfram sjónum. Fiskur konkkuðungs-
ins saxaður hrár með lauk og pipar. Lostæti.
Nú eru þar fáir, ólíkt því sem er á kvöldin. Hér
safnast unga fólkið saman og bílar aka hring
eftir hring. Hallærisplanið og rúnturinn. Bey
Street, tónlist. Alstaðar hröð og
dillandi kalipsótónlist. Strámarkað-
ur sá stærsti í Vesturheimi. Sölu-
konur á básum að selja strákörfur,
dúkkur, húfur og hálsmen. „Sæta
stúlka, skoðaðu vörurnar mínar.“
„Hvað kostar þetta hálsrnen?"
„Hvað viltu eyða miklu, ég býð þér
mjög hagstætt verð, bara þér.“
Það sést til Paradísareyjar, boga-
dregin brúin þangað yfir virðist
svffa í loftinu. Heimsókn í ævintýra-
garðinn þar og ferja til baka. Blá-
málaður bátur með tveimur opnum
dekkjum. Það er enginn kominn.
„Við förum eftir 5 mínútur.“ 5 _
eða 50, hveiju skiptir það,
tíminn er afstæður. Þeir eru tveir
á bekk að staupa sig. Bregðast illa
við þegar spurt er hvenær verði
farið. „Liggur eitthvað á, það eru
fáir farþegar komnir.“ Hjón með
litla dóttur sína setjast á bakkinn
FÖSTUDAGUR 26. JANÚAR 1996 B 7
á móti og nokkrir íslendingar slást
í hópinn. Þá er komið að því. Sá
eldri, dökkur, í snjáðum fötum með
grátt hár, klifrar upp á efra dekkið
til okkar. Sterk mentollykt leggst
yfir. „Ég er leiðsögumaður ykkar,
við erum svo glöð að hafa ykkur
hérna. Sean Connery er heiðurs-
borgari Bahama, margar af James
Bond myndunum voru teknar hér,
James Bond á hús...“ Þetta er
bæði heillandi og dapurleg ræða.
Haldið helm
Við erum komin að landi. Myrkr-
ið er skollið á. Heitt, þykkt og mjúkt
myrkur. Það er gott að reika um
bæinn og látið myrkrið stijúkast
um sig. Skoða pastellituð húsin,
bleik, blá, græn. I þessu húsi voru
þrælar áður seldir á uppboði, nú
er þar safn. Bókasafnið, bleikt og
áttstrent, var áður fangelsi. Fyrir
framan það er minningargarður um
hermenn sem féllu í heimsstyijöld-
unum tveimur. Rétt hjá er kirkja.
Messu er að ljúka og prúðbúið fólk
kveður hvert annað og heldur út á
götu. British Golonial hótelið var
byggt um aldamótin. „Það elsta sem
enn stendur,“ segir maður nokkur
og bendir á það. Sandurinn á
ströndinni er volgur. Það er gott
að ganga í honum. Öldurnar heyr-
ast en sjást ekki. Fugl hörfar frá,
virðist vera stór og mikill í myrkr-
inu. Löng fræhylkin hanga niður
úr posianatijánum. Þau kallast
hristur og eru ágætis hljóðfæri, en
eru of hátt uppi. Kókoshneta liggur
í sandinum. Það er kyrrð, algjör
kyrrð - en ekki lengi. Á hótelinu
er ys og þys, þar spila menn upp
á peninga, sumir tapa en aðrir
vinna. Þannig er lífið. Silfurfuglinn
bíður á flugvellinum og ber brúna
ferðalanga aftur heim á Frón. Við
komum aftur, segja margir, komum
aftur með börnin og verðum lengur.
■
Steinunn Harðardóttir

SAS f ar-
þegar geta
hringt úr
flugvélum
SAS hefur látið innrétta fimm-
tíu flugvélar sínar með sérstök-
um símtækjum sem sett eru í
farþegasætin. Símana geta far-
þegar notað í Evrópuflugi félags-
ins, frá Tromsö í norðri til Kor-
síku í suðri og frá Irlandi í vestri
til Pétursborgar í austri skv.
frétt Scandinavian Boarding.
Farþegarnir greiða fyrir sím-
töl með því að renna kreditkort-
um í gegnum þar til gerða
skanna á símunum. „Þegar flug-
vél hefur náð áætlaðri flughæð
getur sendisviðið orðið um 400
kílómetrar. Þetta er háð stað-
setningu loftneta á jörðu niðri,
en símtölin frá flugvélunum fær-
ast sjálfkrafa til þeirrar grunn-
stöðvar sem næst er á hverjum
tíma,“ hefur Scandinavian Bo-
arding eftir Dag Poppe, verkefn-
isstjóra þjá Alcatel Telecom í
Noregi. „Nú er 28 slíkar stöðvar
í Evrópu. í náinni framtið má
búast við að svæðið stækki, nái
fyrst til allrar Evrópu og síðan
annarra heimshluta."
Samkvæmt upplýsingum frá
SAS er þurfa farþegar að greiða
6-8 dollara eða 530-660 íslenskar
krónur á mínútu, þegar hringt
er á milli heimsálfa, en 4-6 doll-
ara, um 260-400 krónur fyrir
símtöl innan Evrópu.
Á næstu árum stefnir SAS að
því að láta innréttar allar 150
flugvélar félagsins með umrædd-
um símum. Auk SAS eru British
Airways og Air France einu evr-
ópsku flugfélögin sem hafa tekið
svona síma í notkun, en Air
France né BA eru ekki með
jafn marga síma og SAS.

EFTIRMINNILEGT

Þjóðarréttur í
Ekki hægt aö
hugsa sér róm-
antískari stað
LEIÐ Ástríðar Jónsdóttur,
heimavinnandi viðskipta-
fræðings, og eiginmanns
hennar lá til Marokkó í nóvem-
ber sl. Þau fóru á vegum fran-
skrar ferðaskrifstofu og farar-
stjórinn var Marokkóbúi, bú-
settur í borginni Marrakech,
sem er nokkru sunnar en sú
fræga borg Casablanca.
„Við flugum til borgar sem
heitir Ouarzazate, en hún er
í suðurhluta Marokkó. Þar
vakti það athygli okkar hvað
loftið var hreint og tært. Það
var eins og á íslandi nema
það var heitt, um 25 °C,“
segir Ástríður og bætir við
að hún mæli sannarlega með
því að fólk ferðist til borgar-
innar. „Þar eru mjög fáir bíl-
ar, rútan okkar var eiginlega
sá eini. Þó sáum við stöku
jeppa og þeir voru allir með
kvikmyndatökuvélar," en
borgin er mjög vinsæll staður
til kvikmyndatöku.
„Ég tók líka eftir því hvað
það var mikil þögn í borginni
og spurði hvers vegna það
væri. Þá var mér sagt að nafn
borgarinnar, Ouarzazate, þýði
þögnin mikla.“
Á öðrum degi ferðarinnar
óku þau og samferðamenn
þeirra, öll með túrban á höfð-
inu, á sex bílum til bæjar, sem
kallaður er City of Roses.
Bærinn er í 2.500 metra hæð
í Atlasfjöllunum og á leiðinni
vakti það athygli íslensku
ferðalanganna hve landslagið
og loftið minnti á hálendi Is-
lands. „Þegar maður kom nær
grænu brúskunum sá maður
að þeir voru auðvitað kaktusar
en ekki gras,“ segir Ástríður.
Þykk og snögg teppl í
marmarahöll
Síðan fór ferðahópurinn í
heimaborg fararstjórans,
ir Ástríður. En þegar inn kom
blasti við afar fallegur veit-
ingastaður. „Lofthæðin var
örugglega 7 metrar."
Meðfram ganginum að veit-
ingasalnum voru lítil herbergi.
Þar inni voru fallegir sófar
með silkiáklæði. í miðjum
veitingasalnum var tjörn og á
henni flutu logandi sprittkerti
og rósir. Í loftinu miðju var
ekkert þak og tunglið og
stjörnur lýstu upp himininn.
Allir veggir voru með mósaiki
neðst. Þar fyrir ofan kom
máluð rönd og efst voru lituð
gler í gluggum. „Það er ekki
hægt að hugsa sér rómantísk-
ari stað,“ segir Ástríður.
Þjónar gáfu öllum konum
rauða rós þegar þær komu.
Þjónustan var frábær og mat-
urinn ekki af verri endanum.
„Fyrst fengum við djúpsteikt
kjöt í fílódeigi. Síðan var
nautahakksréttur og egg bor-
ið fram á pönnu. Því næst
fengum við einn af þjóðarrétt-
um Marokkóbúa, kjötrétt sem
minnir mjög á íslenska kjöt-
súpu nema hvað hún er ekki
eins vökvamikil. Og að lokum
fengum við nýja ávexti, dísætt
te og smákökur. Maturinn var
alveg í mátulegum skömmtum
svo að manni leið mjög vel á
eftir. Þetta er staður sem ég
myndi vilja fara aftur á.“
Veitingastaðinn rómantíski
heitir Stylia og er heimilis-
fangið 34, Rue Ksour. ■
Marokkó minnti Ástrídi Jónsdóttur ó íslenska kjötsúpu
ÁSTRÍÐUR við Ksar kastala sem er byggður úr mold, vatni og bambusstöngum. Þar
nálægt var Jewel of the Nile með Michael Douglas og Katherine Turner kvikmynduð.
Marrakech, en hún hefur verið
kölluð stærsta markaðstorg í
heimi. „Þar fórum við meðal
annars á teppamarkað. Við
gengum eftir mörgum Ijótum
sundum þar til við komum að
ljótri hurð sem við bönkuðum
á. Fyrir innan var glæsileg
marmarahöll og ég hef aldrei
á ævinni séð jafnmikið af
teppum og sölumönnum. Okk-
ur var boðið te og síðan voru
okkur sýnd teppin, meðal ann-
ars teppi sem eru þykk öðrum
megin, og snögg hinum meg-
in. Þykka hliðin á að snúa upp
á veturna og sú snögga á
sumrin."
Eftlrminnilegur
veltingastaöur
Eitt kvöldið klæddi hópur-
inn sig svo upp á því nú var
ferðinni heitið á fínan veit-
ingastað. „Við gengum eftir
stígum framhjá húsum sem
höfðu enga glugga á þeim
veggjum sem snéru út á göt-
una. Húsin eru byggð í fer-
hyrning með garði í miðjunni
og þangað vísa allir gluggar.
Á einu húsinu var hurð og þar
bankaði fararstjórinn. Ég
hugsaði með mér hvað við
værum eiginlega aðgera
þarna svona uppáklædd," seg-