Morgunblaðið - 28.01.1996, Blaðsíða 4
4 B SUNNUDAGUR 28. JANÚAR 1996
MORGUNBLAÐIÐ
raunhæft að ætla að ástandið á
Kúbu breytist fljótlega? Breytir
Kastró einhveiju eða verður fólk
að bíða þar til hann fellur frá?
Duranona segist lítið geta sagt
um það, „sérfræðingar geta ekki
einu sinni spáð almennilega í spil-
in, þannig að það er erfitt fyrir
mig, en ég vona að svo verði. Ég
tel að fólkið í landinu verði að
gera eitthvað til að breytingar eigi
sér stað; flestir vilja breytingar,
ég vona í hjarta mínu að ástandið
breytist, mín og fjölskyldu minnar
vegna og þannig er um flesta en
enginn þorir að taka af skarið og
gera eitthvað."
Ekki pabbi ...
Hann sagði mjög erfitt hafa
verið að ákveða að yfirgefa landið
fyrir fullt og allt. Var það fyrst
og fremst vegna fjöl-
skyldunnar?
Svarið við spurning-
unni er einfalt: Já.
Vissu ættingjarnir
að hann ætlaði að fara?
„Nú get ég talað al-
veg hreinskilnislega: konan mín,
Tamara, vissi það. Mamma vissi
það og bræður mínir vissu það.
Þau höfðu reyndar ekki hugmynd
um hvenær ég léti til skarar skríða,
aðeins hvað ég ætlaði mér. En
pabbi vissi ekki hvað ég hafði á
pijónunum.“
samt alltaf fyrir hendi.“ Hún fékk
að fara um síðir og kom til eigin-
mannsins á Akureyri í haust.
Eftir að hann yfirgaf heima-
landið var Duranona í eitt ár í
Argentínu, þar sem hann þjálfaði
handboltalið en það var svo fyrir
tilstuðlan Andrésar Péturssonar,
vinar hans hér á íslandi, að hann
afréð að koma til landsins. Honum
líður afskaplega vel á Akureyri,
eins og áður kom fram, og er í
sambandi við fjölskylduna á Kúbu.
Hringir þangað og skrifast á við
hana. „Það er verst hve bréf eru
lengi á leiðinni. Jólabréfin voru til
dæmis að koma núna,“ sagði hann
í vikunni.
Góóur handbolti
Handknattleikur telst ekki til
helstu íþróttagreina á Kúbu. Dura-
nona segir hann í átt-
unda 'til tíunda sæti
hvað vinsældir snertir,
og áhorfendur séu fáir.
Fyrirkomulag keppn-
innar er líka annað en
Evrópubúar eiga að
venjast: ekki er um að ræða deild-
arkeppni heldur mætast lið frá
hinum ýmsu héruðum einu sinni á
ári, í 15 daga í senn, og þá fer
landsmótið fram. Annars er lands-
liðið saman allt árið við æfingar
og keppni. Mikið er æft og lítið
spilað og þess vegna segist Duran-
Hefði verið
kallaður trúð-
urfyrir að
fagna svona
ÞORBJÖRN JENSSON LANDSLIÐSÞJÁLFARI
Lætur ekkert fara
i taugarnar á sér
„ÞAÐ hefur haft nyög mikla þýðingu fyrir KA að fá
Duranona; leikgleðin var mikil fyrir en hann hefur
aukið hana mjög; hefur mikla ánægju af þvi sem hann
er að gera og það geislar af honum þegar hann er að
spila,“ segir Þorbjörn Jensson, landsliðsþjálfari, um
Kúbumanninn.
„Það sem mér finnst jákvæðast við Duranona er að
nákvæmlega ekkert fer i taugarnar á honum. Hvort
sem dómgæslan er á móti honum eða hann verður
fyrir mótlæti frá andstæðingunum er ekkert sem rask-
ar ró hans og ég held að margir leikmenn mættu taka
hann sér til fyrirmyndar að þessu leyti; iiann notar
alla sína orku í Ieikinn, ekki i að karpa við andstæðingana eða dómar-
ana. Ég held að hann hagnist mikið á því að koma svona fram og
áhorfendur eru líka vel með á nótunum og fagna vel með honum.
Hann fagnar hverju marki mjög vel — jafnvel þó hann skori tiu fagn-
ar hann í hvert skipti eins og hann hafi verið að gera þetta eina raark
sem við bíðum oft eftir í 90 mínútur í fótboita. Svo er hann mjög þokka-
legur varaarmaður; KA var með góða vörn i fyrra og ekki hefur hún
versnað við að fá hann inn í vömina.“
Eins og fram kemur i viðtalinu við Duranona getur hann vel hugsað
sér að verða íslenskur ríkisborgari og segist reyndar eiga þá von stærsta
að geta spilað með islenska landsliðinu. „Það eru náttúrlega allir jafn-
ir gagnvart landsliðinu, ef menn standa sig vel og eiga skiiið að komast
í landsliðshópinn þá eru þeir valdir. Að sjálfsögðu gildir það sama um
hann ef hann gerist íslenskur ríkisborgari, sem mér finnst eðlilegt því
hann vill það; hann er landlaus og ef hægt yrði að hjálpa honum við
að gerast ríkisborgari hér væri það hið besta mál,“ sagði Þorbjörn
Jensson. „Það er ekki spuraing að hann myndi nýtast landsliðinu vel.
Hann er einn af betri mönnum deildarinnar sem sést best á þvi að
hann er markahæstur og KA-Iiðinu gengur nýög vel.“
undirbýr sig á sérstakan hátt fyrir
þá baráttu - segir bestu leiðina að
liggja heima í sófa „og hlusta á
salsa-tónlist.“ Það komi honum í
rétta hugarástandið. Hann hefur
einmitt mjög gaman af tónlist og
eyðir miklum tíma í að hlusta.
Hvað skyldi framtíðin bera í
skauti sér? Duranona samdi um
að leika með KA í vetur en eru
líkur á því að hann verði hér áfram
eða leiki ef til vill annars staðar í
Evrópu á næsta leiktímabili?
Hann segist atvinnumaður, fer-
ill íþróttamanna sé ekki langur og
því verði menn að huga að framtíð-
inni. „Ef einhvers staðar er eitt-
hvert lið sem getur borgað miklu
meira er ég tilbúinn að fara þang-
að, en ég vil taka_ skýrt fram að
meðan ég verð á íslandi spila ég
bara með KA. Bara með KA,“ ít-
rekar hann og brosir.
Augljóst er að þessum þeldökka,
geðþekka íþróttamanni líður ákaf-
lega vel í höfuðstað Norðurlands.
Og hann vill greinilega þakka fyr-
ir dvölina þar með því að aðstoða
félagið við að vinna til verðlauna.
„Við ætlum að vinna þetta allt,“
segir hann þegar talið berst að
möguleikum KA á sigri í deildar-
keppninni, á Islandsmótinu sjálfu
þegar upp verður staðið og í bikar-
keppninni. „Við erum komnir yfir
erfiðasta hjallann og ætlum að
klára þetta. Ég er svo gífurlega
Morgunblaðið/Kristinn
Hvers vegna vissi pabbi þinn
ekki af áformunum?
„Pabbi er í kommúnistaflokkn-
um, mjög trúr sinni hugsjón og
það hefði verið afar erfítt fyrir
hann að horfast í augu
við það að ég væri á
förum. Svo virðist samt
sem pabbi hafi haft ein-
hverja nasasjón af því
sem ég var að hugsa
því áður en ég fór í ferð-
ina til Argentínu tók
hann mig afsíðis og talaði við
mig. Sonur minn, sagði hann, ég
veit að það eru miklir peningar í
boði úti í heimi. Hugsaðu þig ekki
mikið um því framtíðin er þar. Ég
sagði honum að hætta þessu bulli,
en hann virtist hafa vitað í hjarta
sínu hvað klukkan sló.“ Þannig
skynjaði Duranona að faðir hans
væri í raun að hvetja hann til að
fara, „en hann hélt samt innst inni,
þrátt fyrir þessar yfirlýsingar við
mig áður en ég fór, að ég myndi
aldrei yfirgefa landið. Hann grét
mikið þegar ég varð eftir í Argent-
ínu - hefur líklega fundist að ég
hefði átt að tala við sig um málið
áður en ég fór.“
Leið fjölskylda þín á Kúbu eitt-
hvað fyrir það að þú fórst?
„Nei. Andlega gerði hún það
reyndar, en ekki að öðru Ieyti.“
Varstu ekki hræddur um að
konan þín fengi ekki leyfi til að
fara á eftir þér?
„Ég hélt alltaf í þá von að við
myndum sjást, en jú, óttinn var
ona mjög ánægður með hvernig
staðið sé að málum hér á landi.
Hér spili hann miklu meira en æfi
mun minna en á Kúbu.
Duranona þekkti ekkert til ís-
lenskra félagsliða áður
en hann kom hingað,
en hafði hins vegar séð
landsliðið leika í B-
keppninni í Frakklandi
1989 og leikið gegn því
í heimsmeistarakeppn-
inni í Tékkóslóvakíu
árið eftir. Þar kynntist hann ein-
mitt áðumefndum Andrési Péturs-
syni og Alfreð Gíslasyni. Aðspurð-
ur telur Kúbumaðurinn hand-
knattleik á íslandi í mjög háum
gæðaflokki. „Margir Jeikmennirnir
eru alveg frábærir. Ég þekki auð-
vitað ekki deildarkeppni annars
staðar því ég hef bara leikið gegn
landsliðum, og því get ég ekki
borið deildina saman við önnur
lönd, en mörg liðanna hér eru góð.“
Duranona hefur verið einstak-
lega vel tekið af stuðningsmönnum
KA, eins og hann segir, og tekur
fram að það sama sé upp á ten-
ingnum hvað varði áhorfendur
annars staðar og rnótheija í hinum
liðunum. „Það er reyndar alltaf svo
mikið af stuðningsmönnum KA á
útileikjunum að þó svo einhveijir
væru að reyna að öskra á mig
myndi ég líklega ekki fínna neitt
fyrir því. En ég held að ekkert
hafí verið um það.“
Hann segist vilja hafa leiki erf-
iða og þurfa að taka vel á. Hann
Eins og stór
fjölskylda um
lykji mig
á Akureyri
ALFREÐ GÍSLASON ÞJÁLFARI KA
Margir sem gerðu
grin aó okkur
„ JULIAN hefur staðið undir þeim væntingum sem ég
gerði til hans. Hefur komið nyög vel út þrátt fyrir
hrakspár margra, bæði sem leikmaður og félagi.
Hann er mikill stemmningsmaður, eins og menn hafa
séð, og gefur mikið af sér á vellinum," sagði Alfreð
Gíslason, þjálfari KA, um Kúbumanninn.
Duranona kom til KA meðan á HM stóð í vor og
hefur verið á Akureyri slðan. Hann hafði ekki keppt
í talsverðan tíma þegar hann kom og sumir efuðust
reyndar í upphafi því hann mætti haltrandi á fyrstu
æfinguna og krafturinn virtist ekki sá sami I skotum
hans og áður. Síðar kom í tfós að hann hafði brákast
á ökkla nokkrum vikum áður. í fyrstu æfingaleikjunum virkaði hann
heldur ekki sannfærandi, en Alfreð segist engu að síður alltaf hafa
haft trú á honum. „Margir hjá félögunum fyrir sunnan gerðu grín
að okkur fyrir að slá til; hann hefði verið týndur úr alþjóðlegum
handbolta I langan tíma, en hann er það mikill klassa-leikmaður að
ég var alltaf sannfærður um að hann næði sér á strik aftur. Og það
hefur í raun gerst fyrr en ég bjóst við,“ sagði Alfreð.
Um þá von Duranonas að gerast íslendingur sagði Alfreð að það
yrði „náttúriega rpjög mikill fengur fyrir íslenskan handbolta, og það
væri gaman að hafa hann sem íslending og þau hjónin bæði. Þau
eru nýög gott fólk og myndu sóma sér vel sem íslendingar að mínu
mati. Julian er það fjölhæfur að hann getur verið í öllum útispilara-
stöðunum og líka á línunni ogþví held ég að hann geti spilað hand-
bolta í tíu ár í viðbót, ef hann sleppur við meiðsl. Hann gæti fært sig
inn á llnuna þegar snerpan fer að minnka — þetta segi ég með fullri
virðingu fyrir linumönnum. í dag eru margir sem horfa bara á mörk-
in hans í sóknarleiknum en hann er nyög vel spilandi fyrir liðið líka,
á mikið af stoðsendingum og hefur góða yfirsýn," sagði Alfreð Gísla-
son.
metnaðargjarn að ég vil fá tvo til
þijá bikara. Helst þijá! Liðin hér
á landi eru góð, en að öllum öðrum
ólöstuðum finnst mér KA vera með
besta liðið."
Íslendingur?
Því var hvíslað að mér að þú
gætir vel hugsað þér að verða ís-
lenskur ríkisborgari, og jafnvel
væri eitthvað byijað að vinna í því.
„Fólk hér hefur tekið_ mér frá-
bærlega, mjög innilega. Ég á varla
orð til að lýsa því. Mér hefur fund-
ist ég vera eins og heima hjá mér.
Það er eins og stór fjölskylda um-
lykji mig hér. Ég vil helst svara
spurningunni þannig... hvísla því
til baka að mér líður mjög vel hér.“
KA-menn eru sagðir hafa áhuga
og jafnvel Handknattleikssamband-
ið, þá með landsliðið í huga. Ef ég
spyr á þeim nótum, finnst þér koma
til greina að af þessu verði?
„Já, ég gæti mjög vel hugsað
mér það. Ég kom ekki til íslands
með það í huga að verða íslending-
ur; hugsunin var að fara til ein-
hvers lands í Evrópu og fá þar
dvalarleyfi í fjögur eða fimm ár
til að spila handbolta. En eins og
ég stend núna - þegar ég get
ekki leikið fyrir hönd míns lands
- þá er mín stærsta von að fá að
leika fyrir ísland. Það er eitthvað
til að stefna að! Ég er ekkert í
mínu heimalandi; fyrir utan fjöl-
skyldu mína finnst fólki þar ég
ekki vera til. Ég þarf að geta orð-
ið eitthvað aftur og því þá ekki
Islendingur?“