Morgunblaðið - 31.01.1996, Blaðsíða 30

30 MIÐVIKUDAGUR 31. JANÚAR 1996
MINIMINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN SIGURÐARDÓTTIR
frá Bóndastöðum,
Seyðisfirði,
sfðast Smáratúni 13,
Selfossi,
lést í Sjúkrahúsi Suðurlands að morgni 29. janúar.
Reynir Valgeirsson,
Valdís Valgeirsdóttir,
Örn Jónsson, Sigríður Gfsladóttir,
barnabörn og langömmubörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR B. JÓNSSON,
Sólbergi,
Bolungarvfk,
lést á heilsustofnun NLFÍ í Hveragerði
þann 28. janúar sl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fríða Pétursdóttir,
Björg Guðmundsdóttir,
Elísabet Guðmundsdóttir, Björgvin Bjarnason,
Ása Guðmundsdóttir, Georg Karonina,
Jón Guðni Guðmundsson, Guðríður Guðmundsdóttir,
Ragna Guðmundsdóttir, Sveinbjörn Sveinbjörnsson,
Ingibjörg Guðmundsdóttir, Magnús Birgisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
AUÐURH.
ÍSFELD
+ Auður H. ísfeld
fæddist 2. maí
1917 á Tungu í Fá-
skrúðsfirði. Hún
andaðist á Hrafn-
istu í Hafnarfirði
21. janúar sl. For-
eldrar hennar voru
hjónin Hólmfríður
Björnsdóttir, f.
1884, d. 1988, og
Halldór Pálsson,
bóndi og kennari,
f. 1887, d. 1967. Þau
bjuggu lengst af í
Nesi í Loðmundar-
firði og ólst Auður
þar upp. Bræður Auðar voru
Leifur, frummótasmiður, f.
1918, d. 1990, og Björn, gull-
smiður, f. 1920. Auður giftist
25. júlí 1942 Jóni Kr. Isfeld,
presti og rithöfundi, f. 5. sept-
ember 1908, d. 1. desember
1991. Sonur þeirra er Haukur
Isfeld, kennari í Reykjavík, f.
29. apríl 1943. Hann er kvæntur
Kristinu Guðmundsdóttur ís-
feld, kennara, f. 28. febrúar
1944. Þeirra synir eru: Lárus
ísfeld, f. 1971, háskólanemi í
Bandaríkjunum í sambúð með
Kristínu Björgu
Gunnarsdóttur, Jón
Haukur ísfeld, f.
1972, verslunar-
maður, og Guð-
mundur Fjalar ís-
feld, f. 1977,
menntaskólanemi.
Fósturdóttir Auðar
og sr. Jóns er Auð-
ur Björnsdóttir,
sölustjóri Sam-
vinnuferða-Land-
sýnar, býr í
Garðabæ, fædd 24.
apríl 1949. Hún var
gift Mogens Aasted
og er dóttir þeirra Eva Aasted,
f. 1972, nemi.
Sr. Jón vígðist að Hrafnseyri
við Arnarfjörð og bjuggu þau
hjón þar til 1943, síðan á Bíldu-
dal til 1960, þá að Bólstað í
Austur-Húnavatnssýslu til 1970
og í Búðardal til 1975. Þá fluttu
þau til Reykjavíkur er sr. Jón
hætti föstu embætti. Síðustu ár
sín bjuggu þau á Hrafnistu í
Hafnarfirði.
Utför Auðar fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin kl. 13.30.
t
Ástkær faðir okkar, bróðir og mágur,
SIGURÐUR BREIÐFJÖRÐ GUÐMUNDSSON,
Suðurgötu 17-21,
Sandgerði,
áður búsettur
í Kaupmannahöfn,
lést í Sjúkrahúsi Suðurnesja laugardaginn 27. janúar sl.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 2. febrúar
kl. 14.00.
Lauritz Sigurðsson, Margret Breiðfjörð,
Ingveldur Guðmundsdóttir, Sighvatur Gíslason,
Ingvar Guðmundsson, Hera Ólafsson,
Svanhildur Guðmundsdóttir, Ólafur Þorvaldsson,
Jórunn Guðmundsdóttir, Ólafur Gunnlaugsson,
Guðrún Guðmundsdóttir, Guðbjörn Ásbjörnsson.
t
Elskuleg systir okkar,
KRISTÍN SNÆHQLM HANSEN,
Hamrahlíð 21,
lést fimmtudaginn 25. janúar.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í dag, miðvikudaginn 31. janúar,
kl. 15.00.
Þeim, er vilja minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélagið.
Systkini hinnar látnu.
t
Ástkær faðir okkar, stjúpfaðir, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR GUNNLAUGSSON,
Miðleiti 1,
lést í Borgarspítalanum 23. janúar.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn 2. febrúar kl. 13.30.
Hrafnhildur Guðmundsdóttir,
Sigrún Guðmundsdóttir, Rodolphe Giess,
Elínborg Stefánsdóttir,
Sonja Ingvadóttir
og barnabörn.
t
Elskulegi sonur minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BERGUR HJARTARSON,
Álfaskeiði 96,
Hafnarfirði,
sem lést á heimili sínu mánudaginn
22. janúar, verður jarðsunginn frá Hafn-
arfjaröarkirkju fimmtudaginn 1. febrúar
kl. 13.30.
Rannveig Wormsdóttir,
Hrafnhildur Bergsdóttir, Þröstur Júlíusson,
Sveinbjörg Bergsdóttir, Egill Strange,
Halldóra Bergsdóttir, Hafsteinn Sævarsson,
barnabörn og systkini hins iátna.
í DAG verður tengdamóðir mín,
Auður H. ísfeld, jarðsungin frá
Dómkirkjunni í Reykjavík. Hún lést
í Hrafnistu í Hafnarfirði 21. janúar
sl. eftir löng og erfið veikindi. Á
sjúkradeild Hrafnistu dvaldist hún
síðustu æviár sín við einstaka hlýju
og alúð starfsfólksins þar. Það var
okkur mikill styrkur að vita hana í
svo kærleiksríkum höndum. Skulu
hér færðar innilegar þakkir fyrir þá
frábæru umönnun.
Auður ólst upp í Nesi í Loðmund-
arfirði og átti þaðan margar af sín-
um ljúfustu og bestu minningum.
Hugur hennar leitaði oft austur og
á engum stað hafði hún eins miklar
mætur enda talaði hún oft um fjörð-
inn sinn fagra og sagði þá gjarnan
„heima á Nesi“.
í æsku tileinkaði hún sér afar
sterka trú og hélt henni æ síðan.
Hún lifði eftir þeirri kenningu að
af öllum dyggðum væri kærleikur-
inn æðstur og lét hún samferðafólk-
ið á vegferð lífsins óspart njóta
hans. Hún var alla tíð fórnfús og
hjálpsöm svo af bar og kom það sér
einkar vel í hlutverki húsfreyju og
eiginkonu prests á heimili þar sem
margir komu m.a. til að leita stuðn-
ings og aðstoðar í ýmsum raunum
og erfiðleikum. Þá lifði hún einnig
eftir hugsjónum hins sanna ung-
mennafélagsanda, var drenglynd,
heil og sannorð, unni landi og þjóð
og hryggðist í hvert sinn er henni
þótti blettur falla á annað hvort.
Hún mat bindindishugsjónina mikils
og lagði henni lið eftir föngum.
Tengdamóðir mín hafði sérlega fág-
aða og fínlega framkomu og vand-
aði orðfar sitt svo að aldrei heyrðist
af hennar munni ljótt orð. Frá Auði
geislaði hlýja og velvild til allra sem
hún umgekkst hverrar stéttar eða
stöðu sem þeir voru. Vegna allra
sinna góðu eiginleika var hún elskuð
og virt af þeim sem kynntust henni.
Ung lærði Auður að leika á orgel
og hafði mikla ánægju af því enda
hljómelsk og hafði fagra söngrödd.
Henni var fleira til lista lagt. Hún
málaði olíu- og vatnslitamyndir,
orti kvæði og vísur og var mikil
hannyrðakona. Allt þetta gerði hún
í þeim stopulu tómstundum er hús-
móður gáfust frá heimilisstörfum á
heimili þar sem var afar gest-
kvæmt. Heimilið var starfsvett-
vangur hennar. Þar voru snyrti-
mennska og hreinlæti í hávegum
höfð enda virtist hún oftast vera
að þrífa og þvo. Hún var lengst af
frá og létt á fæti og sást gjarnan
hlaupa um til að þrífa og fegra
heimilið. Hún lagði sig fram við að
taka vel á móti öllum sem að garði
bar og veita af rausn bæði af líkam-
legri og andlegri fæðu.
Þegar ég kynntist tengdaforeldr-
um mínum fyrir rúmum þremur
áratugum tóku þau mér strax fagn-
andi eins og ég væri þeirra eigin
dóttir. Þau sýndu mér alla tíð sömu
tryggð og hlýju og fæ ég þeim það
seint fullþakkað. Þau létu sér ein-
staklega annt um syni okkar og
innrættu þeim margt fallegt sem
hefur reynst þeim gott veganesti.
Strákunum leið hvergi betur en hjá
afa og ömmu og sóttu mikið eftir
því að fara til þeirra og dveljast þar
sem lengst.
Ég kveð Auði, tengdamóður mína,
með innilegri þökk fyrir allt sem hún
var mér og fjölskyldu minni. Ég
veit að hennar bíður sá bjarti heimur
sem hún trúði svo statt og stöðugt
á að tæki við af jarðvistinni. Þar
veit ég að við eigum eftir að hittast
aftur.
Ég þakká tengdamóður minni
samfylgdina. Blessuð sé minning
hennar.
Kristín G. ísfeld.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, bróðir og afi,
KRISTJÁN BOGI EINARSSON,
Sléttahrauni 34,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 1. febrúar kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er
bent á hjúkrunarþjónustu Karitas, sími
551 5606.
Sólveig Haraldsdóttir,
Einar Kristjánsson, Bianca Thomsen,
Sólveig Kristjánsdóttir,
fris Kristjánsdóttir, Ásgeir Þór Ásgeirsson,
Erla Ýr Kristjánsdóttir, Óðinn Ásgeirsson,
Dóróthea J. E. Eyland,
Ólafur G. Einarsson
og barnabörn.
Við munum.
Dymar ljúkast upp. Fyrir innan
stendur afi. „Eruð þið komnir að
heimsækja okkur elsku kallamir?"
Hann faðmar okkur að sér og kyssir
okkur létt. Við göngum inn. Þar
stendur hún, konan sem á skilið eins
mikla ást og væntumþykju og við
getum gefið henni og í raun miklu
meiri en við getum nokkurn tímann
veitt henni. Hún stendur þar með
afþurrkunarklút í hendinni. Þegar
hún sér okkur ljómar andlit hennar
og bros hennar hlýjar okkur sem
komum inn úr kuldanum. Henni þyk-
ir vænt um okkur. Hún leggur frá
sér afþurrkunarklútinn og breiðir út
faðminn og það stafar jafnvel meiri
birta frá henni núna. Þúsund sólir
gætu ekki veitt meiri hlýju en hún.
Hún gengur á móti okkur. „Elsku
kallarnir mínir, eruð þið bara komnir
að heimsækja afa og örnrnu?" Hún
vefur örmum sínum utan um okkur,
lykur um okkur hlýju. Einstakri hlýju,
svo einstaklega sannri hlýju. Hlýja
beint frá hjartanu. „Eruð þið svangir
vinimir? Á ég ekki að finna eitthvað
handa ykkur?“ Svo gerir hún það.
Hún þarf ekki að spyija, hún gerir
það samt. Svo hefst veislan. Sögur
úr skólanum og lífinu fljúga yfir
matarborðið og blandast saman við
kræsingarnar. Hún hlustar á allt,
sýnir öllu áhuga því að henni þykir
vænt um okkur.
Eftir veisluna tekur við hvíld hjá
okkur, en hún heldur áfram að
bjástra í eldhúsinu og íbúðinni allri.
Afi segir sögur úr sinni bernsku,
miðlar okkur lífsreynslu sinni. Hún
gengur um íbúðina og dustar af ný-
fallið rykið. Og þó að hún sitji ekki
hjá okkur og sé jafnvel í hinum enda
íbúðarinnar er hún samt hjá okkur.
Svo undarlega nálægt okkur og ná-
lægð þeirra beggja Iætur okkur líða
svo vel. Allt er svo öruggt. Því þau
eru þarna. Væntumþykja þeirra
umlykur okkur. Við reynum að end-
urgjalda hana eftir fremsta megni.
Síðan tekur við nýr áfangi. Árin
færast yfir með öllum sínum þunga
og alvöm. Allt í einu þurfum við að
endurgjalda aila þessa væntumþykju
ömmu okkar. Sú væntumþykja sem
hún gaf okkur verður seint endur-
goldin, en við reynum. Við reynum
að hjálpa henni eins og hún hjálpar
okkur ef eitthvað bjátar á. En upp
fyrir okkur rennur ljós. Við erum
ekki eins sterkir og hún. Við höfum
ekki eins mikla væntumþykju inni í
okkur. Hún er einstök. Ef hún gæti
kennt öllum að hafa inni í sér jafn
mikinn kærleika og hún hefur í sínu
hjarta yrði ekkert slæmt eftir í heim-
inum. Hún kennir okkur þetta en við
verðum aldrei fullnuma. Við verðum
aldrei eins og hún. En nú reynum
við að miðla okkar væntumþykju eins
og við getum og hún tekur við henni.
Enn einn áfanginn tekur við, sá
óumflýjanlegi, sá síðasti sem við
þekkjum. Og hann hefur tekið við
núna. Þetta er enginn endir á ferð.
Þetta er bara langur áfangi af ferð-
inni löngu, lífinu. Það er engu lokið
núna. Hún á ennþá skilið alla okkar
væntumþykju og hlýhug. Það verðum
við nú hvort tveggja að sýna minn-
ingu hennar. Og hún er ekki bara
minning um ástkæra ömmu því að
hún lifir innra með okkur ásamt afa.
Þau lifa saman í hjörtum okkar.
Þess vegna er þetta skrifað í nútíð
en ekki í þátíð. Því að þau lifa.
Lárus, Jón Haukur og
Guðmundur Fjalar.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
H9TEI LIIFTLEIIIIIt