Morgunblaðið - 01.02.1996, Síða 42

42 FIMMTUDAGUR 1. FEBRÚAR 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
KRISTJÁN BOGI
EINARSSON
+ Kristján Bog'i
Einarsson var
fæddur á Siglufirði
1. ágúst 1943. Hann
lést á Borgarspítal-
anum 24. janúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Ólöf ísaks-
dóttir, f. á Eyrar-
bakka 21. septem-
ber 1900, d. á Vífils-
stöðum 1. maí 1987,
og Einar Kristjáns-
son, f. á Hraunum
í Fljótum 21. júlí
1898, d. í Reykjavík
26. október 1960. Systkini
Kristjáns Boga eru: 1) Dorot-
hea Júlía Eyland, f. á Siglufirði
28. júlí 1928, húsmóðir á Akur-
eyri og starfsmaður Ríkisút-
varpsins þar. Eiginmaður henn-
ar er Gísli J. Eyland, stöðvar-
stjóri Pósts og síma á Akur-
eyri. 2) Ólafur G. Einarsson, f.
á Siglufirði 7. júlí 1932, forseti
Alþingis og fyrrv. menntamála-
ráðherra. Kona hans er Ragna
Bjarnadóttir, húsmóðir. Þau
eru búsett í Garðabæ.
Hinn 14. júlí 1963 kvæntist
Bogi Sólveigu Haraldsdóttur,
gjaldkera hjá Eymundsson hf.,
f. 26. mars 1944 í Reykjavík.
Foreldrar hennar eru: Harald-
ur Lárusson, rakarameistari í
Reykjavík, d. 18. janúar 1956,
og Vilhelmína Einarsdóttir, nú
búsett í Garðabæ. Börn Krist-
jáns Boga og Sólveigar eru: 1)
Ásgeir, f. 27. júní 1962, dáinn
30. júní 1962. 2) Einar, f. 19.
apríl 1964, starfsmaður verk-
MEÐ NOKKRUM orðum vil ég
minnast bróður míns, Kristjáns
Boga. Hann lést langt um aldur
fram aðfaranótt 24. janúar sl. á 53.
aldursári eftir erfið veikindi.
Minnisstæður er mér 1. ágúst
takafyrirtækisins
Phönix í Dan-
mörku. í sambúð
með Bianca Thom-
sen. Þau eru búsett
í Vejle á Jótlandi.
Börn Einars frá
fyrri sambúð: a)
Hulda Ólöf Einars-
dóttir, f. 1. april
1985. b) Sóley Ein-
arsdóttir, f. 15.
mars 1990. 3) Sól-
veig, f. 17. júní
1965, verslunar-
maður og við nám
í frönsku. Dóttir
hennar frá fyrri sambúð er
Sólveig Ásgeirsdóttir, f. 8. apríl
1984. 4) íris, f. 20. ágúst 1972,
húsmóðir, _ í sambúð með Ás-
geiri Þór Ásgeirssyni lögreglu-
manni. Börn: a) Kristján Alex-
ander, f. 9. ágúst 1992, b) Val-
gerður Ýr, f. 3. desember 1995.
5) Erla Ýr, f. 26. janúar 1977,
nemi, í sambúð með Óðni Ás-
geirssyni, iðnnema.
Kristján Bogi og Sólveig voru
búsett í Reykjavík fyrstu bú-
skaparárin, um fimm ára skeið
á Akureyri, síðan í Garðabæ og
síðustu tíu árin í Hafnarfirði.
Kristján Bogi vann ýmis störf
um ævina, en síðustu árin var
hann sendibílstjóri á Nýju sendi-
bílastöðinni hf. Hann var stjóm-
arformaður fyrirtækisins 1993-
1994. Hann var lengi félagi í
Lionsklúbbi Garðabæjar og í
stjóm klúbbsins í eitt ár.
Útför Kristjáns Boga fer
fram frá Dómkirkjunni í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
1943, fæðingardagur Boga. Ég var
þá nýlega orðinn 11 ára, vissi svo
sem hvað var í vændum, en ekkert
umfram það. Á þeim árum held ég
að ekki hafi verið miklð rætt við
börn og unglinga um væntanlega
t
Hjartkaer frænka okkar,
SIGRÍÐUR HALLDÓRSDÓTTIR
frá Kjörseyri,
sem lést 23. janúar sl., verður jarðsungin frá Prestbakkakirkju
laugardaginn 3. febrúar kl. 14.00.
Aðstandendur.
t
Faðir minn, tengdafaðir og afi,
SIGURGEIR JÓNSSON,
Birkimel 10,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Neskirkju föstu-
daginn 2. febrúar kl. 13.30.
Kristján Skúli Sigurgeirsson, Þorgerður Erlendsdóttir,
Elín Ida Kristjánsdóttir,
Erlendur Kári Kristjánsson,
Friðrik Gunnar Kristjánsson.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóöir, amma og langamma,
ANNA GUÐRÚN
ÞORKELSDÓTTIR,
Vallargötu 18,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsungin frá Landakirkju laug-
ardaginn 3. febrúar kl. 14.00.
Sigurjón Sigurðsson,
Viktor Sigurjónsson,
Þorkell Sigurjónsson, Elísabet Ólafsdóttir,
Karl Björnsson, Ásta Garðarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
bamsfæðingu, a.m.k. man ég ekki
eftir slíkri umræðu á heimilinu þá.
En um hádegi þennan dag var ljós-
móðirin komin og það sagði sína
sögu. Ég fór á hestbak með frænd-
um mínum svo sem oft var gert á
þessum árum á Siglufirði. Og þegar
við komum til baka var fæddur
drengur. Hann var skírður Kristján
að fyrra nafni, eftir föðurafa okk-
ar, Kristjáni Kristjánssyni, þá
verkamanni á Siglufirði og kunnum
hagyrðingi, og Bogi að síðara nafni,
eftir móðurbróður okkar, Boga ís-
akssyni, sem þá var á heimili okkar.
Árið 1948, þegar Bogi var tæpra
fimm ára, flutti fjölskyldan til Akur-
eyrar, við systkinin þrjú og foreldr-
ar okkar. Bogi átti því sín bernsku-
og unglingsár á Siglufirði og Akur-
eyri, eða þar til foreldrar okkar
fluttu til Reykjavíkur árið 1958 og
Bogi með þeim, enda þá enn í for-
eldrahúsum 15 ára gamall.
Aðeins tveimur árum síðar, í
október 1960, lést faðir okkar, 62
ára gamall, úr hinum sama sjúk-
dómi og nú hefur orðið Boga að
aldurtila. Það var erfitt ár fyrir
okkur öll í fjölskyldunni, ekki síst
fyrir 17 ára ungling. En þrátt fyrir
ungan aldur vakti Bogi þó yfir föð-
ur okkar síðustu vikurnar til jafns
við okkur hin. Kom þar strax í ljós
styrkur hans og jafnaðargeð þegar
erfiðleikar steðjuðu að. Þeir eigin-
leikar áttu eftir að einkenna hann
betur síðar.
Vegna veikinda og fráfalls föður
okkar varð ekki um frekari skóla-
göngu að ræða hjá Boga. Fyrstu
árin var hann við verslunarstörf hjá
Garðari H. Svavarssyni í Kjötversl-
un Tómasar á Laugavegi 2. Hann
vann í nokkur ár ■ á Skattstofu
Reykjanesumdæmis, var tollvörður
í Reykjavík á árunum 1967-1972,
á Akureyri vann hann hjá Skeljungi
hf. 1972-1976 og tæpt ár vann
hann við Kröfluvirkjun. Árið 1977
fluttu þau hjón suður aftur og sett-
ust að í Garðabæ. Bogi vann næstu
árin við vega- og gatnagerð, m.a.
hjá Miðfelli hf. Síðustu árin gerði
Bogi út sendiferðabíl frá Nýju
sendibílastöðinni hf. Hann var
stjórnarformaður þess fyrirtækis
árin 1993 og 1994.
Þessi er í stórum dráttum starfs-
saga Boga. Ég hef fyrir satt að
hann hafi verið vinsæll og vel látinn
meðal starfsfélaga sinna þótt ekki
festi hann rætur á hveijum stað til
langframa.
Bogi og Sólveig voru ung þegar
þau kynntust. Þau gengu í hjóna-
band árið 1963, 19 og 20 ára göm-
ul. Þau urðu fyrir þeirri sorg og
þungu reynslu að missa fyrsta bam-
ið sitt aðeins þriggja daga gamalt.
Börn þeirra sem upp komust, Ein-
ar, Sólveig, íris og Erla Ýr, hafa
reynst foreldrum sínum vel og verið
þeim mikil stoð í ýmsu andstreymi,
ekki síst nú síðustu mánuðina í hin-
um erfiðu veikindum Boga.
Fyrir rúmum tíu árum fékk Bogi
hjartaáfall. Hann náði þó góðri
heilsu eftir það. Hann var þó oft
veill í baki og það svo að sendibíla-
aksturinn hentaði honum illa.
Vegna þess fór hann í læknisskoðun
í fyrrasumar. Um miðjan ágúst féll
svo úrskurðurinn að krabbamein
væri komið á það stig að ekki yrði
við ráðið.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffí-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUCLEIÐIR
HÓTEL LOFTLElÍilll
Það var erfitt fyrir ættingja og
vini að sjá hvernig þessi þrekvaxni
maður tærðist upp á hálfu ári. En
þótt hann væri oft sárþjáður kvart-
aði hann aldrei. Sólveig og dæturn-
ar önnuðust hann heima af ein-
stakri umhyggju og sýndu í verki
aðdáunarverða væntumþykju og
fórnarlund. Og sonurinn Éinar, sem
búsettur er í Danmörku, kom heim
um jólin ásamt sambýliskonu sinni
til þess að kveðja föður sinn. Sú
heimsókn var Boga mikils virði og
ég er viss um að koma Einars gaf
Boga kraft og lengdi líf hans um
nokkrar vikur.
Þessi umhyggja konu hans og
barna gerði það að verkum að
sjúkrahúsvist hans varð ekki löng.
Hann dvaldi á Borgarspítala tvisv-
ar, um tíu daga í desember og svo
fimm síðustu dagana. Á annan dag
jóla var þriggja vikna dótturdóttir
skírð. Bogi var við þá athöfn og
naut þess mjög. Hann var kátur
og gerði að gamni sínu sem jafnan
áður. Allir vissu, og hann áreiðan-
lega líka, að samfundir yrðu vart
mikið fleiri.
Mér eru minnisstæðir tveir síðustu
samfundir okkar. Viku fyrir andlát
Boga kom ég á heimili hans í Hafn-
arfirði. Systir okkar hafði fáum dög-
um áður sent honum margar ljós-
myndir sem faðir okkar hafði tekið
á bemskudögum Boga á Siglufirði,
flestar af honum. Það var gaman
að riQa upp þessa löngu liðnu daga
og við nutum þess báðir. Helgina
síðustu í lífi Boga sat ég um stund
við rúm hans á sjúkrahúsinu og hélt
í hönd hans. Þá leið honum illa og
mátti vart mæla. Þar kvöddumst við
bræðumir. Með erfiðismunum hvísl-
aði hann í eyra mér: Bless, Óli minn.
■ Bogi var meðalmaður á hæð,
þrekvaxinn og raunar feitlaginn.
Hann var einstaklega geðgóður
maður, brosmildur og hlýr í viðmóti
við alla sem hann átti skipti við.
Ég held hann hafi aldrei lagt illt til
nokkurs manns. Þó fór lífið ekki
alltaf mildum höndum um hann en
þar taldi hann ekki við aðra um að
sakast.
Hann var laghentur maður, hafði
fallega rithönd, teiknaði- og málaði
nokkuð á ungum aldri og fór að
rækta þá hæfileika að nýju í veikind-
um sínum.
Síðustu fimm til sex árin áttu þau
hjónin sér athvarf á Flúðum. Þar
höfðu þau komið fyrir hjólhýsi sínu
og dvöldu þar í frístundum sínum
um helgar í hópi vina og kunningja
sem þar höfðu einnig haslað sér
völl. Þessi staður var þeim afar kær
og þangað fóru þau rakleiðis þegar
þeim var sagt í ágúst sl. að hveiju
stefndi.
Með aðstoð dætranna gátu þau
einnig tekið sér ferð á hendur til
Jótlands sl. haust að heimsækja son-
inn Einar. Sú ferð varð þeim til
mikillar ánægju.
Nú þegar lífi Boga er lokið, með
sigri þess sem aldrei tapar stríði,
vill fjölskyldan þakka öllum þeim
sem gerðu honum síðustu mánuði
léttbærari.
Sérstakar þakkir eru færðar
Hjúkrunarþjónustunni Karitas svo
og starfsfólki deildar A7 á Borgar-
spítala og einnig starfsfólki Landa-
kots.
Sigurður Nordal segir á einum
stað í ritum sínum: „Það sem við
venjulega köllum dauða er ekki
nema síðasti áfangi dauðans. Við
erum að deyja alla okkar ævi, and-
artökin fæðast og deyja í senn, hver
stund sem líður er horfin og verður
ekki aftur tekin.“
Sá sem lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn látni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnamir honum yfir.
(Hannes Pétursson.)
Kristjáns Boga er saknað. Hann
lifir í minningu okkar. Blessuð sé
minning hans. Sólveig og börnin
eiga óskipta samúð mína og minna.
Ólafur G. Einarsson.
Mig langar til að skrifa nokkur
minningarorð um föður minn,
Kristján Boga Einarsson.
Elsku pabbi. Þú ert nú horfinn
frá okkur til mikillar sorgar fyrir
okkur öll. Að morgni 24. janúar
bárust mér þær sorgarfréttir til
Danmerkur að þú værir látinn af
völdum krabbameins.
í tæplega 32 ár þekkti ég þig
og má með sanni segja að það hafi
verið gleðileg ár. Við hljótum að
hafa séð nánast hvern einasta stein
á íslandi á öllum okkar ánægjulegu
ferðum um landið. Fyrstu átta ár
ævi minnar bjuggum við í Reykja-
vík. Þú varst tollvörður og má segja
að þau voru ófá jólin sem þú varst
fjarverandi frá okkur út af þinni
vaktavinnu. Árið 1972 flytjum við
til Akureyrar þar sem við fáum
fimm góð ár. Þú varst jú kominn á
æskuslóðir og hafðir alltaf ein-
hveija góða sögu að segja. Árið
1977 flytjum við í Garðabæ og þú
ferð að vinna hjá Olíumöl. Þremur
árum seinna fékk ég sumarstarf
hjá þér. Þarna kynntist ég nýrri
hlið á þér og verð ég að segja að
þú varst jafngóður yfirmaður og
faðir. Árið 1986 flyt ég til Færeyja
og seinna til Danmerkur. Samband-
ið var af þessum sökum ekki jafn
náið og áður enda þótt við töluðum
saman í síma og ég reyndi að koma
reglulega heim.
I ágúst sl. hringdir þú í mig og
berð mér þær fréttir að það hafi
uppgötvast krabbamein í þér og þú
eigir líklega ekki marga mánuði
eftir meðal okkar. Þið mamma kom-
ið nokkrum dögum seinna til okkar
Bianca og fengum við tíu ánægju-
lega daga saman í Vejle. Það var
talað mikið og hlegið en þú veittir
mér og Bianca eins og öllum öðrum
frábæran stuðning til þess að tak-
ast á við veikindi þín. Lífsgleði þín
smitaði okkur öll.
Seinustu jól og áramót reyndust
vera þau seinustu sem við áttum
með þér. Enda þótt þú værir langt
leiddur gafstu aldrei upp. Þú varst
ákveðinn í að hafa þessi jól sérstök
því í fyrsta skiptið í mörg ár vorum
við öll saman. Ég kem aldrei til
með að gleyma þessum tíma. Þá
var gaman að sjá þig í afahlutverk-
inu. Sökum vinnuálags á þeim tíma
sem börn þín voru að alast upp
gastu ekki notið tímans með þeim
sem þú fullnýttir þér síðar með
barnabörnunum. Að lokum vil ég
þakka starfsfólkinu á A7 á Borgar-
spítalanum og dagdeildinni á
Landakoti fyrir góða umhyggju.
Sérstakar þakkir vil ég þó bera
hjúkrunarfræðingunum hjá hjúkr-
unarþjónustu Karitas fyrir frábær
störf. Án þeirra hefði ekki verið
möguleiki fyrir pabba að vera heima
svona lengi hjá okkur. Það var sama
hvenær sólarhrings við hringdum,
þær voru alltaf jafn elskulegar.
Ástarþakkir.
Elsku pabbi, takk fyrir allt sem
þú hefur verið fyrir okkur öll, við
sjáumst seinna.
Fæðast og deyja í forlögum
frekast lögboð ég veit,
elskast og skilja ástvinum
aðalsorg mestu Ieit,
verða og hverfa er veröldum
vissasta fyrirheit,
öðlast og missa er manninum
meðfætt á jarðar reit.
Lífíð er stutt, og líðun manns
líkt draumi hverfur slgótt,
finnst þó mjög langt í hörmum hans,
hjartað nær missir þrótt,
kristileg frelsun krossberans
kemur aldrei of fljótt,
erfiðisdagur iðjandans
undirbýr 'hvíldarnótt.
Kærleikur hreinn þá knýtir bönd
kringum tvö blómguð strá,
dregur fyrst saman önd að önd,
einingu myndar þá,
samverkar munni sál og hönd,
sínum tilgangi ná,
‘ verkið er stórt, en völt er sú rönd,
sem verður að byggja á.
(Hjálmar Jónsson frá Bólu.)
Einar.
Mig langar að minnast föður
míns, Kristjáns Boga, með örfáum
orðum. Á ýmsu hefur gengið í gegn
um árin, elsku pabbi, þunnt og