Morgunblaðið - 06.02.1996, Blaðsíða 8

8 ÞRIÐJUDAGUR 6. FEBRÚAR 1996
FRETTIR
Davfö Oddsson enn í umrceöunni sem forsetaefni.
Sjálfs tceöisþingmabur:
Davíös yröi
sárt saknaö
Það hefur náðst breiður þverpólitískur söknuður við þig í forsetaframboðið, hr. forsætisráðherra.
Fjórfalt dýrara að hringja í einkaboðtæki en eldri gerðir
Leið Pósts og’ síma
til tekjuöflunar
FJÓRFALT dýrara er að hringja í
símboða sem hafa númer er byrja á
tölustöfunum 842, svokölluð einka-
boðtæki, en þá sem byija á 845 og
846, svokölluð almenn boðtæki, eða
40 krónur fyrir símtal í fyrrnefnda
tilvikinu en 10 krónur í því seinna.
Guðbjörg Gunnarsdóttir, blaðafull-
trúi Pósts og síma, segir að þessi
mismunur stafí af því að ekki er
rukkað ársfjórðungsgjald af einka-
boðtækjum og því notfæri stofnunin
sér þessa leið til að afla tekna.
Hún viðurkennir að í raun sé ver-
ið að láta þá sem hringja í einkaboð-
tæki greiða fyrir tæki eigandans með
þessum hætti.
Eigendur ættu að láta vita
„Síðan er alltaf til eitthvert fólk
sem vill borga fyrir símtöl til sín,
t.d. menn sem stunda fésýslu og vilja
ekki láta þá sem þurfa að ná í þá
hringja á eigin kostnað," segir Guð-
björg.
Hún kveðst ekki vita hvort almenn-
ingur geri sér yfirhöfuð grein fyrir
þessum mikla mismun, en hins vegar
sé hann kynntur þeim sem kaupa
tækið. „Þetta er tiltölulega nýtt á
markaðinum og ég get vel trúað að
fólk viti ekki af þessu almennt. Eig-
endur einkaboðtækja ættu samt sem
áður, samvisku sinnar vegna, að láta
fólk vita,“ segir hún.
P&S kallar tækin annars vegar
boðtæki og hins vegar einkaboðtæki
og voru þau síðarnefndu tekin í notk-
un sl. haust. Sá sem hringir í einka-
boðtæki þarf að greiða 12 skref í
hvert skipti, eða tæpar 40 krónur,
en aðeins 3 skref ef hann hringir í
almennt boðtæki eða 10 krónur.
Einkaboðtæki er í engu frábrugðið
eldri boðtækjum og kosta þau álíka
mikið hjá söludeild P&S, eða í kring-
um 10-11 þúsund krónur. Kaupandi
einkaboðtækis greiðir eitt skráning-
argjald fyrir það, 1.600 krónur, en
þarf ekki að bera annan kostnað.
Hann er eigandi tækisins og getur
selt það eða gefið sýnist honum svo.
Kaupandi boðtækis greiðir hins
vegar 4.000 krónur í stofngjald,
1.100 krónur í ársfjórðungslega og
þarf að afskrá það ef hann kýs að
hætta notkun þess með tilheyrandi
fyrirhöfn. Guðbjörg segir að einka-
boðtækin hafí náð talsverðum vin-
sældum og séu þau ekki síst Tniðuð
við unglinga, þar sem þau geti ekki
greitt ársfjórðungsgjald sjálf.
Hentug fermingargjöf?
„Það er t.d. hægt að gefa einka-
boðtæki í fermingargjöf og er mjög
hentugt fyrir foreldra sem þurfa að
koma skilaboðum til bama sinna,
biðja þau um að hringja heim o.s.frv.
Einkatækið hefur líka náð fótfestu
hjá björgunarsveitum þar sem björg-
unarsveitarmaðurinn á þá sitt tæki
og getur látið næsta mann fá það
ef hann hættir eða eitthvað slíkt,“
segir hún.
Lægsta tilboð
80% af áætlun
LÆGSTA tilboð í framkvæmdir
við tvöföldun Vesturlandsvegar í
Ártúnsbrekkunni í Reykjavík var
liðlega 237 milljónir kr. sem er
rétt innan við 80% af kostnaðar-
áætlun Vegagerðarinnar. Völur
hf. og Sveinbjöm Sigurðsson
lögðu þetta tilboð fram.
Vegurinn verður breikkaður
frá Höfðabakka og vestur fyrir
Elliðaárbrúna. Núverandi vegur
verður notaður fyrir akstur í
austur en umferðin í vestur verð-
ur á nýjum vegi sem byggður
verður norðan við núverandi veg
og á nýrri brú sem verður við
hlið núverandi brúar. Fram-
kvæmdum á að vera lokið 1.
október í haust. Ekki er búið að
ákveða með framhaldið, það er
að segja hvenær ráðist verður í
tvöföldun vegarins á brúnni yfir
Sæbraut og áfram.
Sjö verktakar buðu í verkið.
Kostnaðaráætlun verkkaupa er
tæplega 297 milljónir kr. og voru
öll tilboðin innan hennar. Annað
og þriðja lægsta boð áttu Háfell
ehf./Eykt ehf. og ístak hf., lið-
lega 244 milljónir kr.
Fimm sátu
inni vegna
fíkniefna
FIMM manns gistu fangageymslur
lögreglunnar í Reykjavík un helgina
vegna fíkniefnamála.
Á laugardagsmorgun var ökumað-
ur færður á stöðina, grunaður um
akstur undir áhrifum fíkniefna. Um
kvöldið fannst lítilræði af fíkniefnum
á farþega í bifreið, sem stöðvuð var
á Bíldshöfða. Einnig var lagt hald á
áhöld til fíkniefnaneyslu eftir að lög-
reglumenn höfðu stövað akstur bif-
reiðar á Reykjanesbraut um kvöldið.
Frá því að lögreglan hóf sérstak-
lega að huga að þeim sem höndla
með og neyta fíkniefna hefur hún
haft afskipti af á annað hundrað
manns.
MORGUNBLAÐIÐ
I-
Miklar breytingar í íþróttahreyfingunni
Fólk sem hljóp
úti álitið skrítið
SIGURÐUR segir
ákveðna hluti
'standa upp úr þeg-
ar hann horfir yfir starfs-
ferilinn hjá ÍSI. „Þar vil
ég nefna fyrst af öllu
íþróttir fyrir alla, sem
kallað _ var trimm í þá
daga. Ég var beinlínis ráð-
inn 1971 til að innleiða
það starf og hélt utan um
það fyrstu fímm, sex árin.
Við aðhöfðumst gríðar-
legá mikið til að ná til
fólks og láta það öðlast
skilning á gagnsemi þess
að hreyfa sig.“
Segja má að bylting
hafi orðið í íþróttaiðkun
almennings síðan þá. Það
hlýtur að vera ánægjulegt
að sj'á hve miklu þið hafið
áorkað.
„Ekki bara við, en við
komum þessu af stað og
höfum alltaf stutt starfið. Fjöldi
aðila hefur komið inn í myndina
og sinnt þessu þjóðþrifastarfi.
Þegar við vorum að byija fyrir
25 árum voru þeir sem fóru út
að hlaupa álitnir heldur skrítnir;
þetta var fólk sem hálfpartinn var
gert grín að, sérvitringar sem
ættu ekki samleið með öðrum en
í dag eru tugþúsundir manna sem
telja það sitt besta tómstunda-
starf að sinna útivist og íþróttum."
Sigurdur Magnússon
Er þetta mesta breytingin sem
orðið hefur varðandi íþróttirnar á
þessum tíma?
„Þetta tel ég a.m.k. alltaf fyrst
upp. Síðan kemur strax í kjölfarið
íþróttastarfsemi fatlaðra, sem ég
innleiddi og hélt utan um sem
formaður fyrstu tólf árin hjá ÍSÍ
og íþróttasambandi fatlaðra.
Þjóðin þekkir það starf og það tel
ég með áþreifanlegri þáttum sem
ég hef átt aðild að.“
Þótti óeðlilegt að fatiaðir væru
í íþróttum áður fyrr?
„Já, það var ekki talið að það
væri hægt. Við höfum þekkt frá
ómunatíð einhveija örfáa ein-
staklinga sem hafa farið að synda
eða á skíði þótt þeir hafi verið
fatlaðir, en ekki var til neitt sem
hét skipulögð starfsemi. Viðhorfið
til fatlaðra fyrir 25 árum var svo
ólíkt því sem það er í dag að
mikið fatlaður maður treysti sér
varla til að fara inn í sundlaug
og afklæðast og opinbera þannig
fötlun sína. Og þroskaheftir voru
álitnir eitthvert utangarðsfólk
sem best væri að vita sem minnst
af. Á þessu hefur orðið mesta
byltingin sem ég hef upplifað í
mínu starfi því réttur og skyldur
og möguleikar þessa fólks hafa
verið viðurkennd til fulls og það
hefur sýnt frábæra frammistöðu
og dugnað sjálft. Þetta tel ég allt-
af upp sem þátt númer tvö og
síðan, sem var mitt hlutskipti líka,
að hafa áhrif á aðild hestaíþrótta
að hreyfingunni. Það _____________
voru skiptar skoðanir
um það í mörg ár. En
aðildin varð að veru-
leika með skemmtileg-
um árangri því þetta
er að verða ein fjöl- “
mennasta íþróttagreinin innan
hreyfíngarinnar. Það er gaman
► Sigurður Magnússon hef-
ur sinnt störfum fyrir
íþróttahreyfinguna í 50 ár.
Hann byrjaði í stjórn ÍR1945
og hefur verið tengdur
hreyfingunni síðan, samhliða
öðrum störfum á tímabili.
Hann var fyrsti fram-
kvæmdastjóri íþróttabanda-
lags Reykjavíkur og gegndi
því starfi í sex ár og réðst
síðar til ÍSÍ þar sem hann
var útbreiðslu- og skrifstofu-
stjóri í 10 ár og síðan fram-
kvæmdastjóri í 11 ár. Af því
starfi lét hann um áramótin.
Kona Sigurðar er Sigrún
Sigurðardóttir og eiga þau
tvo uppkomna syni.
Bylting orðið á
viðhorfi til
fatlaðra á síð-
ustu 25 árum
ur ijölmiðla við framvindu og vöxt
íþróttastarfsins í landinu er ótrú-
lega mikill."
Hvað ertu að fást við nú, þegar
þú ert hættur hjá ÍSÍ?
„Eg var ákveðinn í að fara fyrst
og fremst að lifa lífinu fyrir sjálf-
an mig, orðinn 67 ára. Ég er
mikið náttúrubarn að því leyti að
ég held mikið upp á útiveru og
sveitina. Ég hef mikinn hug á að
sinna í miklu meira mæli málefn-
um fjölskyldunnar en ég hef gert
og ekki síst barnabarnanna. Við
eigum sumarbústað á gríðarlega
fallegum stað austur við Hvítá
og það er óskastaður að vera á
þegar hægt er að koma því við.
Þá er ég ekki ókunnur viðskiptum
og alls konar framkvæmdum og
þegar kominn af stað við störf á
því sviði. Svo er annað sem mér
finnst skemmtilegt, aðtt þó ég sé
hættur að vinna hjá íþróttahreyf-
ingunni þá er ég í vissum tengsl-
um við hana. Eitt skemmtilegt
verkefni þar er að ákveðið er að
gefa út veglega bók um íþrótta-
starfsemi fatlaðra á íslandi í 25
ár; 1972 markaði ÍSÍ stefnuna í
þeim málum á íþrótta-
þingi og á næsta ári eru
því 25 ár síðan það
starf hófst. Ég hef ver-
ið beðinn um að annast
þá bók fyrir íþrótta-
samband fatlaðra og
að líta á þetta sem staðreyndir
þegar maður lætur af störfum.“
Hefur viðhorffóiks til hreyfmg-
arinnar breyst á þessum tíma?
„Já, þetta er einsog nýr heim-
ur. Og þáttur ykkar fjölmiðla-
manna í framvindu íþróttanna er
stórkostlegt framlag. Þegar ég
var að byija hjá ÍBR 1949 voru
skrif í dagblöð hverfandi um þessi
mál en beinn og óbeinn stuðning-
það er mikil vinna. Og nú er ég
að vinna að því að koma á sam-
starfí og sameiningu tveggja
landssamtaka hestamanna,
Landssambands hestamanna og
Hestaíþróttasambandsins, og er
formaður í nefnd sem vinnur að
því samkvæmt samþykktum
beggja aðila. Ég hef því nóg að
gera, sem betur fer, því það besta
sem maður getur gert meðan
heilsa og þrek leyfir, er að sinna
einhveiju."

I
í
I
l
I
8
í
t
t