Morgunblaðið - 25.02.1996, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ_____
MINNINGAR
INGIBJÖRG OLGA
HJAL TADÓTTIR
■+■ Ingibjörg Olga Hjaltadóttir
' var fædd í Reykjavík 10.
mars 1934. Hún lést í Borgar-
spítalanum 2. febrúar síðastlið-
inn og fór útförin fram frá
Fossvogskirkju 12. febrúar.
ÞAÐ EINA sem vitað er um fram-
tíð okkar, þegar við fæðumst er, að.
í fyllingu tímans munum við deyja,
en þrátt fyrir það erum við aldrei
viðbúin komu dauðans og hann vek-
ur jafnan sorg og þungan trega í
hjarta okkar. Þannig líður mér einn-
ig nú er ég sest niður til að skrifa
fáein kveðjuorð til minnar kæru vin-
konu Ingibjargar Olgu Hjaltadóttur
sem er látin eftir erfiða og þung-
bæra sjúkdómsgöngu. Árin sem við
þekktumst urðu ekki mörg en strax
við upphaf kynna fannst mér eins
og við hefðum þekkst alla ævi.
Nokkru eftir veturnætur 1988
hringdi Margrét dóttir mín, en hún
var þá við nám í Reykjavík og nýlof-
uð ungum manni, Magnúsi Héðins-
syni. Erindið að þessu sinni var að
segja mér að hún væri að hugsa
um að skreppa í heimsókn til okkar
austur á Hérað og með í för yrðu
væntanlegir tengdaforeldrar henn-
ar. Það var því í miðju skammdeg-
inu sem fundum okkar Ingibjargar
bar fyrst saman, og enda þótt það
væri ekki laust við að bóndakonan
fyrir austan hálfkviði því að fá þessa
frú úr höfuðstaðnum í heimsókn
hvarf sá kvíði eins og dögg fyrir
sólu við fyrstu sýn enda fór strax
mæta vel á með okkur. Við höfðum
svo líkar skoðanir á lífinu og tilver-
unni og það sem merkiiegast var,
höfðum þekkt mikið af sama fólkinu
á dögum bernskunnar. Við Ingibjörg
slitum báðar barnskónum norður á
Akureyri, hún hjá móðurömmu sinni
og afa, Sólveigu Gísladóttur og 01-
geiri Júlíussyni, en ég hjá föð-
urömmu og afa, Ingibjörgu Hall-
grímsdóttur og Jónasi Sveinssyni.
Þetta fólk tilheyrði allt aldamóta-
kynslóðinni og átti marga sömu
kunningjana, sem komu oft í heim-
sókn eins og títt var í þá daga, og
þannig kynntumst við Ingibjörg
sama fólkinu hvor í sínu lagi. Þar
að auki voru þeir Árni Árnason frá
Höfðahólum, afi Ingibjargar í föður-
ætt, og Jónas afi minn, skólabræður
frá Möðruvöllum, miklir vinir og
hafði sá síðarnefndi fóstrað Ingi-
björgu Ámadóttur í nokkur ár með-
an hún var í bernsku en hún var
föðursystir Ingibjargar Olgu.
Það má því með sanrú segja að
forlögin séu oft margslungin, að þau
skyldu láta okkur Ingibjörgu Hjalta-
dóttur tengjast á þennan hátt og
því engin furða þó okkur yrði vel
tii vina og við hefðum um margt
að spjalla þegar fundum bar saman
sem því miður var alltof sjaldan.
Fyrir þær stundir vil ég nú þakka
því af hennar fundi gekk ég alltaf
ríkari en áður, enda hveijum manni
sálarbætandi að blanda geði við
aðra eins mannkostamanneskju og
Ingibjörg var. Hún sá aldrei nema
það besta í fari sérhvers manns og
mér hlýnaði jafnan um hjartarætur
við þær hlýju móttökur sem ég og
fjölskylda mín fengum á heimili
þeirra Ingibjargar og Héðins. Hún
var góð húsmóðir í orðsins fyllstu
merkingu og helgaði heimilinu, sem
var einstaklega fallegt og_ snyrti-
legt, alla sína starfskrafta. í hennar
huga voru eiginmaðurinn og börnin
alltaf númer eitt og tengdabörnin
skipuðu sama sess. Við mig talaði
hún aldrei um Magnús og Margréti
heldur sagði alltaf „börnin mín“ og
þannig var það með öll hin. Bama-
börnin voru henni dýrmætir gim-
steinar sem hún naut að hlúa að
og vernda sem best hún gat. Þau
elstu nutu líka umönnunar þessarar
góðu ömmu öll sín bernskuár en
þegar þau yngstu komu til sögunnar
hafði hinn válegi gestur knúið dyra,
og hún nauðbeygð að beita kröftun-
um í baráttunni við hann.
„Ég er búin að eiga mörg yndisleg
ár og er Guði þakklát fyrir að hafa
gefíð mér góðan mann og elskuleg
böm, og get því ekki ásakað hann
fýrir að hafa lagt á mig þessa kvöð.
Hins vegar hefði ég aldrei fyrirgefíð
honum ef eitthvert barnanna minna
hefði staðið í mínum sporum í dag.
Ég veit að tíminn er senn á enda
ranninn og hugsa því bara um dag-
inn í dag. Sárast fínnst mér að geta
+ Guðrún Hallgrímsdóttir
fæddist í Mó við Dalvík 11.
ágúst 1926. Hún lést á dvalar-
heimilinu Hornbrekku í Ólafs-
firði 11. febrúar síðastliðinn og
fór útförin fram frá Ólafsfjarð-
arkirkju 17. febrúar.
Er við lítum um öxl
til ljúfustu daga
liðinnar ævi,
þá voru þar stundir
í vinahópi
sem veittu okkur
mesta gleði.
(Nico)
Elsku frænka, árið 1995 var erf-
itt ár fyrir þig, þú barðist með þínum
krafti eins og þú hefur alltaf gert,
en nú er þessu lokið og þú komin
til æðri heima, til mömmu þinnar
sem þú saknaðir svo sárt. Það er
margs að minnast og þakka, öll árin
sem við áttum saman, alltaf var ég
velkomin til þín og afa í heimsókn
á mínum yngri árum og svo þegar
ég flutti til Ólafsfjarðar 1970 með
tvíburana mína þá tókst þú á móti
ekki annast þau litlu eins og eldri
bamabömin mín meðan þau þurfa á
mér að halda, en ég er þess ekki
megnug." Svo mælti Ingibjörg við
mig á liðnu sumri er ég sótti hana
heim, og mér fannst ég allt í einu
verða svo undur smá og tregt tungu
að hræra. Þarna sat hún þessi hel-
sjúka kona, róleg og æðralaus og
hugsaði um það eitt hvað það væri
sárt að geta ekki lengur verið íjöl-
skyldu sinni sú stoð sem hún hafði
alltaf verið.
Nú þegar ég kveð þessa góðu
vinkonu finnst mér einmitt þessi orð
hennar lýsa henni best, því þannig
var hún, hugsaði ávallt um velferð
annarra og naut þess að miðla öðr-
um af því sem hún átti. Eiginmanni
hennar og fjölskyldu vottum við
hjónin dýpstu samúð, þeirra er miss-
irinn mestur. En ég veit að hún sem
dvelur nú í dýrð Drottins mun áfram
fylgjast með þeim og vaka yfír vel-
ferð þeirra sem fyrr.
Sofðu vært mín vina
þá vindar kaldir næða,
þig leiði ljúfir englar
til ljóssins björtu hæða.
Þar brosa blóm mót sólu
þar bíður vinafjöld,
að fagna þeirra fjólu
sem fegurst skín í kvöld.
Nú burt er þraut og þjániiíg
og þungbær lífsins kvöð,
í dýrðar sölum Drottins,
þú dvelur sæl og glöð.
Með innilegri þökk fyrir allar
hugljúfu stundirnar.
Guðrún Sveinsdóttir,
Ormarsstöðum.
okkur með þinni væntumþykju og
tiibúin að hjálpa. Þú hafðir alltaf
gaman af handavinnu og varst búin
að gera ófáar flíkur á dúkkurnar
dætra minna og allar fallegu mynd-
irnar og púðana sem þú saumaðir út.
Þú fannst alltaf tíma fýrir þessi
áhugamál þín þó að þú værir alltaf
að vinna.
Guðrún frænka vann erfiðisvinnu
allt sitt líf og gaf ekkert eftir á því
sviði svo eitthvað varð undan að láta.
Eftir að hún hætti að vinna fór
hún að stunda sund og gönguferðir
og var dugleg að þjálfa sig í sund-
inu, og gerði það henni mjög gott í
veikindum hennar, þar eignaðist hún
góða vini og ekki síst litlu krakkana
sem hún naut að vera með.
Elsku Sæmi og Ingi, frænka sagð-
ist ætla að eiga góð jól með ykkur
og þið gerðuð henni það kleift með
umhyggju ykkar og hlýju, og mun
sú minning lifa í hjarta okkar.
Ég og fjölskylda mín biðjum góðan
Guð að styrkja ykkur í þessari miklu
sorg, um leið og við þökkum fyrir allt.
Þín frænka,
Inga.
GUÐRÚN
HALLGRÍMSDÓTTIR
BJARNI
ÞORS TEINSSON
+ Bjarni Þorsteinsson var
fæddur í Háholti í Gnúp-
verjahrcppi 9. ágúst 1899.
Hann lést á sjúkrahúsinu á Sel-
fossi 11. febrúar síðastliðinn og
fór útför hans fram frá Stóra-
núpskirkju 24. febrúar.
ÞAU Bjarni Þorsteinsson og Helga
Andrésdóttir hófu búskap í Nýjabæ
í Sandvíkurhreppi og bjuggu þar í
fjögur ár. Árið 1936 fluttu þau að
Syðri-Brúnavöllum á Skeiðum og
keyptu þá jörð. Þetta var ein af
betri heyskapaijörðum í hreppnum
meðan engjaheyskapur var stund-
aður, en land var þar votlent. Allt
benti til þess að fjölskyldan gæti
séð fram á batnandi hag, en 1945
deyr Helga eftir stutta legu. Þegar
svo var komið þá brá Bjami á það
ráð að hann seldi jörð og bú vorið
1946 og flutti í Hveragerði og fór
að stunda þar vinnu, en ekki féll
Bjarna að vera þar. Svo vel tókst
til að sá sem keypt hafði jörðina
af Bjarna vildi hætta búskap og
1949 keypti Bjarni jörðina aftur,
og urðu víst báðir ánægðir. Bærinn
á Syðri-Brúnavöllum var nokkuð
frá veginum. Vorið 1950 réðst
Bjarni í að færa bæinn upp að veg-
inum. Öll hús á jörðinni voru orðin
lítils virði, hann tók þann kost að
byggja upp á nýjum stað. Þetta
tókst farsællega.
Árið 1963 sleppti Bjarni búsfor-
ráðum og þau tóku við Kristín dótt-
ir hans og maður hennar, Bogi
Melsteð. Síðan hefur Bjarni dvalið
hjá þeim. Hann settist ekki í helgan
stein heldur létti undir með þeim
eftir bestu getu.
Þessi þijátíu ár frá því hann
hætti búskap urðu honum sérstak-
lega ánægjulegur tími. Heilsan var
góð og honum varð aldrei misdæg-
urt. Hann gat tekið þátt í störfum
fjölskyldunnar og fylgst með nýrri
kynslóð sem var að vaxa _úr grasi
og undi hag sínum vel. Á síðast-
liðnu hausti gekk hann á milli bæja.
Eftir að Bjarni hætti búskap átti
hann hægara með að hafa samband
við kunningja sína því hann var
maður mannblendinn. Hann átti bíl
og bauð þá stundum vinum sínum
með sér í lengri ferðir. Við Bjarni
vorum góðir kunningjar og sagði
hann mér oft ýmislegt frá sinni
löngu ævi.
Bjarni var sá hamingjumaður að
hann hélt bæði andlegum og líkam-
legum kröftum til endadægurs.
Hans er gott að minnast.
Jón Guðmundsson.
SUNNUDAGUR 25. FEBRÚAR 1996 41
jT SUÐURLANDSBRAUT 52 v/FAXAFEN
(\ HUSAKAUP
fasteignaviðskíptum 568 2800 FASTEIGNAMIÐLUN 568 2800 Sigrún Þorgnmsdóttir
Iðnaðar- og skrifstofuhúsnæði
• Til leigu/sölu sérstaklega vels staðsett, nýtt, fullklárað
verksmiðju/iðnaðarhúsnæði. Um er að ræða alls um 1.800 fm,
sem skiptast í 4 einingar, hver eining frá 200-600 fm. Húsnæðið
nýtist hvort sem er sem ein heild eða skipt niður í minni einingar.
Fullbúið mötuneyti og góð starfsmannaaðstaða. [ öllum einingum
er 5 metra lofthæð og stórar innkeyrsludyr. Dýpt eininga frá 18 til
25 metrar. Aðstaða utanhúss er mjög góð, rúmgóð malbikuð
bílastæði og aðgengileg aðkoma.
• Til sölu nýtt iðnaðarhúsnæði alls 353 fm sem skiptist í tvennt,
bæði bilin með 4ra metra lofthæð og góðum innkeyrsludyrum.
Einnig í sama húsi 520 fm skrifstofuhúsnæði sem skiptist í allt að
3 einingar, sem geta hvort sem er tengst iðnaðarhúsnæðinu eða
selst sér. Mjög vel staðsett húsnæði við Sæbrautina — vel sýni-
legt frá götu.
• 100 fm skrifstofuhúsnæði í “Bláu húsunum" við Faxafen til sölu.
Nýlegt húsnæði sem býður upp á marga möguleika. Verð 5 millj.
Frekari upplýsingar veita sölumenn okkar.
^ SUÐURLANDSBRAUT 52 v/FAXAFEN
■ ■ HUSAKAUP
568 2800 FASTEIGNAMIÐLUN 568 2800 Sigrún Þorgrimsdóttir
Kleppsvegur 62 -
þjónustuíbúðir
Nú eru aðeins tvær 3ja herbergja íbúðir eftir í þessu vinsæla
lyftuhúsi sem tengist þjónustukerfi Hrafnistu á DAS. íbúðirnar
afhendast fullbúnar en án gólfefna með sameign alla fullfrá-
gengna. Báðar íbúðir eru með suðursvölum, vönduðum beyki-
innréttingum, flísalögðu baðherbergi með innréttingu og vönd-
uðum tækjum I eldhúsi. Möguleiki að fá bílskúr keyptan með.
Sölumenn Húsakaupa
sýna íbúðirnar.
Til sölu er þetta sérstaka hús sem byggt var árið 1942
af listmálaranum Jóni Engilberts. Húsið er að stærð
268,8 fm og skiptist í kjallara þar sem í eru þvottaher-
bergi, geymsla og tvö herbergi ásamt snyrtingu. Á 1.
hæð eru góðar stofur, svefnherb., eldh. og baðherb. Á
2. hæð er stór vinnustofa fyrir listamann og er hún
sérhönnuð hvað varðar birtu og aðstöðu. Einnig er á
hæðinni stórt herbergi og snyrting. Á millilofti er stórt
herbergi. Ástand hússins er mjög gott. Staðsetning er
mjög góð alveg við Miklatún. Upplýsingar aðeins veitt-
ar á skrifstofu. Einkasala. Verð kr. 24 millj.
ÁSBYRGI fasteignasala,
Suðurlandsbraut 54,
sími 568 2444.
Flókagata - En
-kjarni málsins!