Morgunblaðið - 27.02.1996, Blaðsíða 20
20 ÞRIÐJUDAGUR 27. FEBRÚAR 1996
MORGUNBLAÐIÐ
I-
LISTIR
Fjögur herbergi
og afturför
KVIKMYNPIR
Rcgnboginn
Fjögur herbergi (Four
Rooms) ★ ★
Leikstjóm og handrit: The Missing
higrcdient Allison Anders; The
Wrong Mnn Alexandre Rockwell.
The Misbehavers Robert Rodrigu-
ez. The Man From Hollywood
Quentin Tarantino. Tónlist. Aðal-
leikendur Tim Roth, Marisa
Tomei, Sammi Davis, Valeria Gol-
ino, Madonna, Ione Skye, Lili Tayl-
or, Jennifer Beals, Antonio Bande-
ras, Quentin Tarantino, Bmce
Willis. Bandarísk. Miramax 1995.
SAMSUÐA fjögurra, banda-
rískra kvikmyndagerðarmanna
sem vakið hafa mikla og verð-
skuldaða athygli á jaðri iðnaðar-
ins, virkar ekki. Við sjáum
hvemig hótelherbergi á nýárs-
kvöld, kemur þessu annars
ágæta fólki, fyrir augu. Hótel-
þjónninn Ted (Tim Roth) hnýtir
sögurnar fjórar saman.
Fyrsti hlutinn, Efnið sem
vantaði, er framlag leikstjórans
Allison Anders. Sá á aðeins þrjár
jnyndir að baki og hafa tvær
þeirra hlotið góða dóma; Gas
Food Lodging (’92), og komið
hefur út hérlendis á myndbandi,
og Mi Vida Loca (’94). Hér leiða
fimm nomir saman krafta sína
til að vekja upp kvenpersónu sem
lét lífið á hótelinu fyrir fjórum
áratugum. Magna þær seiðinn
og kemur í ljós að framlag einn-
ar nornarinnar, sæði úr bónda
hennar, vantar í mjöðinn. Er þá
komið að þætti kúsksins Teds.
Langskásti hluti myndarinn-
ar, prýddur fríðum hópi leik-
kvenna sem standa sig bærilega.
Gamansemin hittir í mark og
maður fer vongóður inn í kafla
II, The Wrong Man. Hann er
gerður af Alexandre Rockwell
sem hefur gert tvær, eftirtektar-
verðar myndir, In the Soup og
Somehody to Love. Sú fyrr-
nefnda hefur komið út á mynd-
bandi, gráglettin smámynd um
vonlitla kvikmyndagerðarmenn
þar sem Steve Buscemi, Seymo-
ur Cassell og fleiri góðir menn
fara á kostum. Því er ekki að
fagna hér að einhver bretti upp
ermárnar, heldur er þessi kapít-
uli um afskipti hótelþjónsins af
fordrukknum og rugluðum eigin-
manni sem reyrt hefur kerlu sína
niður í stól og setur upp leikrit
þar sem Ted garmurinn er borinn
þumgum sökum. Hljómar vel en
hefur tekist afleitlega í flesta
staði. Einkum vantar þó undir-
stöðuatriði gamanmyndarinnar -
fyndnina.
Þá er komið að mexíkósku
voninni þeirra í Hollywood, Ro-
bert Rodriguez, sem setti kvik-
myndaiðnaðinn úr jafnvægi með
velgengni smámyndarinnar E1
Maríachi. Columbia gaf honum
undir fótinn og Desperado,
fyrsta mynd hans norðan landa-
mæranna, varð til í fyrra og var
ekki nógu góð. Þáttur Rodriguez
á sín góðu augnablik, ekkert
meira. Antonio Banderas og
Tamlyn Tomita leika foreldri
sem skilja óþekktarangana sína
tvo eftir inná hótelinu meðan
þau fara út á lífið. Sjónvarpið
og vikapilturinn Ted eiga að
annast gæsluna. Sem öll fer úr
skorðum.
Kaflinn er ekki gjörsneyddur
þeim gálgahúmor sem einkennt
hefur myndimar hans tvær en
Rodriguez hlýtur að geta mikið
betur, einkum sem handritshöf-
undur. Smekkleysið er ríkjandi,
Roth og krakkamir eiga þó skil-
ið hrós fyrir tilburði til að
skemmta okkur.
Þá er komið að lokakaflanum
hans .Quentins Tarantino, sem
hvert mannsbarn þekkir (sem
veit hvað er kvikmynd) af mynd-
unum hans tveim, Reservoir
Dogs og Reyfara. Hér gerði
maður kröfur um að vera rifinn
upp frá meðalmennskunni sem
einkennt hafði fyrstu hlutana
þrjá, en þær vonir urðu að engu.
Hlutur Tarantinos nefnist Mað-
urínn frá Hollywood um kvik-
myndafólk á áramótafylleríi. Fer
Quentin í fararbroddi fyrir
brennivínsberserkjunum og þó
svo að honum takist að leikstýra
sjálfum sér, Roth, Willis, og fleiri
gestum þokkalega, er handrits-
höfundurinn Tarantino ekki í
gamalkunnu formi. Það sem
þessi mannskapur lætur sér um
munn fara er að mestu leyti
bölv og ragn, afgangurinn lítið
áhugaverðari.
Roth á að halda þessum
ósköpum saman og bregður fyr-
ir sig skrípalátum sem oftar
virka útí hött við persónuna og
umhverfið. Steve Buscemi átti
lengi vel að fara með hlutverk
þjónsins og hefði að öllum líkind-
um gert betur. Roth er magn-
aður leikari, hér er honum
annaðhvort mislagðar hendur
eða illa leikstýrt.
Það er frægðarljómi kringum
þessi nöfn og sannarlega von á
forvitnilegri og frumlegri
skemmtun. Því miður fylltist
maður einna helst vonbrigðum
yfir þessari sýningu og fékk á
tilfinninguna að þetta fólk sé
allt saman oflofað og ofmetið.
Maður rétt vonar að svo sé ekki.
Sæbjörn Valdimarsson
Morgunblaðið/Ásdís
Vel safnaðist á
barnaleikhúshátíð
BARNALEIKHÚSHÁTÍÐ var
haldin á vegum Barna- og
brúðuleikhússamtakanna á Is-
landi 17. og 18. febrúar. Hátíðin
var haldin til að safna fé til
styrktar eina barnaleikhúsinu
sem enn starfar í Sarajevo í
Bosníu-Hersegóvínu. Allir þeir
sem þátt tóku í hátíðinni gáfu
vinnu sína.
Hallveig Thorlacius hjá Sögu-
svuntunni, sem annast hefur
undirbúningin hér á landi, sagði
í samtali við Morgunblaðið að
aðsókn að hátíðinni hefði verið
mjög góð. „Þetta tókst í alla
staði mjög vel. Áhorfendur fjöl-
menntu á sýningarnar og mynd-
um við sem stóðum að þessu
vilja koma á framfæri þökkum
okkar og þeirra sem hljóta
ágóðan af hátíðinni.“
Hallveig segir að um 160.000
krónur hafi safnast á hátíðinni.
„Þessir peningar renna óskiptir
til leikhússins í Sarajevo og
þótt það virðist ekki há upphæð
í okkar augum, verður meira
úr þessum peningum þarna úti
en hér. Peningarnir verða not-
aðir til þess að kaupa ýmsan
tæknibúnað í leikhúsið sem er
af mjög skornum skammti þar.“
Álíka hátíð fór fram á hinum
Norðurlöndunum á sama tíma
og söfnuðust þar jafn miklir
peningar til samans og hér
heima.
Sönghópurinn
Sólarmegin
í Hallgríms-
kirkju
í Saurbæ
SÖNGHÓPURINN Sólarmegin frá
Akranesi heldur tónleika í Hall-
grímskirkju í Saurbæ í kvöld kl.
2L
Á efnisskránni eru lög úr ýms-
um áttum, innlend og erlend.
Sönghópurinn Sólarmegin er skip-
aður fimm konum og fímm körlum
sem sungið hafa í sex ár.
Hópurinn hefur komið víða
fram, bæði innanlands og utan.
Tónleikarnir eru þeir fyrstu í
tónleikaröð hópsins sem nú vinnur
að upptöku á geisladiski.
♦ » »-----
Þrír listamenn
sýna í Borgar-
leikhúsinu
«
UM þessar mundir stendur yfír sýn-
ing á verkum eftir þrjá myndlistar-
menn í Borgarleikhúsinu.
G.R. Lúðvíksson sýnir vinnu-
palla, Pétur Öm Friðriksson róbóta
og Guðlaugur Jón Bjarnason ljós-
myndaverk.
Sýnendur vom valdir af Nýlista-
safninu en Borgarleikhúsið hefur
verið í samstarfi við það um upp-
setningu á verkum í anddyri leik-
hússins.
Sýningin stendur til 17. mars.
Tónleikaferð Sinfómuhljómsveitar íslands um Bandaríkin gengur vel
Spilar í Carnegie Hall
New York, Morgunbladið.
HÁPUNKTUR tónleika Sinfóníu-
hljómsveitar Islands um Bandarík-
in verður í kvöld þegar hún kemur
fram á tónleikum í Carnegie Hall,
einu nafntogaðasta tónleikahúsi
heims. Miðasala hefur farið vel af
stað, samkvæmt upplýsingum frá
Camegie Hall, og er hugur í hljóm-
sveitarmeðlimum sem von er.
Það er skammt stórra högga á
milli hjá hljómsveitinni, en í nótt
að íslenskum tíma átti hún að spila
í Mitchel Hall í Newark Delavare,
sem er í nágrenni New York þar
sem bækistöðvar hljómsveitarinnar
em þessa dagana. Síðastliðinn
laugardag lék Sinfóníuhljómsveit
íslands í Tilles Center á Long Is-
land - höll sem rúmar ríflega 2.000
manns. Var bekkurinn þéttsetinn
og hljómsveitinni vel fagnað að leik
loknum. Sérstaklega féll píanóleik-
ur bandaríska einleikarans, Illjönu
Verede, áheyrendum vel í geð.
„Hún lék vel í kvöld, en ennþá
betur í Mechanics Hall í Wurcester
í gærkvöldi, föstudag, enda var
flygillinn og hljómburðurinn betri
þar,“ sagði Runólfur Birgir Leifs-
son, framkvæmdastjóri hljómsveit-
arinnar, í hita augnabliksins.
Helga Hauksdóttir tónlistar-
stjóri, sem leikur sjálf með hjóm-
sveitinni í ferðinni, tekur í sama
streng. „Mechanics Hall er án efa
skemmtilegasti salurinn sem við
höfum leikið í í ferðalaginu til
þessa. Ekki nóg með að hljómburð-
urinn sé frábær, heldur er um-
gjörðin öll afar glæsileg. Það kem-
ur því ekki á óvart að Mechanics
Hall sé vinsæll og virtur tónleika-
staðúr.“ Þess má geta að fjöldi
íslendinga búsettir í Boston sóttu
tónleikana í Wurcester.
Runólfur Birgir hjó eftir því að
tónleikagestir á Long Island hlust-
uðu mjög vel. Lítið var um klapp
á milli þátta og á Rósu Hrönn
Guðmundsdóttur fíðluleikara má
heyra að mikill munur var á áheyr-
endum á tónleikunum tveimur á
Flórída annars vegar og í Wurcest-
er og á Long Island hins vegar.
„Það er greinilegt að hlustendur
eru mjög vanir hérna upp frá.“
Viðtökurnar í Tillers Center
voru Sinfóníuhljómsveit íslands
kærkomnar enda erfíður dagur að
baki. Ekki nóg með að önnur rút-
an sem flutti hana frá Wurcester
til New York hefði gengið úr lagi
í miðjum klíðum, heldur hefti
umferðin á Manhattan för hljóm-
sveitarinnar til eyjunnar löngu.
Hún komst reyndar í tæka tíð á
vettvang, en lítill tími var til að
stilla strengi, beija bumbur og
þeyta lúðra.“ „Það er þægilegra
að geta vanist nýjum sal fyrir tón-
leika. Til þess gafst hins vegar
ekki tími að þessu sinni, þannig
að við urðum að venjast honum í
fyrsta verkinu," segir Rósa Hrönn.
Sunnudagurinn var hvíldardag-
ur, líkt og til forna, og nýtti hljóm-
sveitin tækifærið til að spóka sig
í sólinni og storminum sem leyst
hafa snjóinn af hólmi á Manhattan
- um stundarsakir að minnsta
kosti.
í góðra vina hópi
TÓNLIST
Fclla- og Hólakirkja
KÓRTÓNLEIKAR
Ýmis kór- og einsöngslög. Samkór-
inn Björk; Jóna Fanney Svavarsdótt-
ir, einsöngur; Thomas Higgerson,
píanó; Guðmundur Hagalín Guð-
mundsson, dragspil. Stjórnandi:
Peter Wheeler. Fella- og Hólakirlqu,
laugardaginn 24.2. kl. 16.
SAMKÓRINN Björk úr Austur-
Húnavatnssýslu heimsótti Reykjavík
á laugardaginn var, er hann efndi
til tónleika í Fella- og Hólakirkju.
Gegndarlaust norðanbálið aftraði
ekki liðlega hálfu hundraði manns
frá að sækja tónleikana, en að sögn
kynnis úr hópi söngfélaga var kórinn
ekki fullskipaður sakir veðurs.
Efnisskráin var frekar yfírlætis-
laus og bar að hætti sumra átthaga-
kóra fá merki um að mikið sé dekr-
að við sígildar heimskórmenntir
heima í héraði um þessar mundir,
hvað svo sem síðar kann að verða.
Að vísu geta mörkin milli „sí-
grænna" dægurlaga og léttra sí-
gildra kórperla stundum verið næsta
óljós, en í heild bar lagaval kórsins
samt öðru fremur keim af gleðskap
rétta, ungmennafélagsmóta, fjalla-
skála og þorrablóta. Virtist því
markið ekki sett hærra að sinni en
að skemmta sjálfum sér og Húnvetn-
ingum búsettum á mölinni, og er svo
sem ekkert við því að segja. Öllum
er vitanlega ftjálst. hvað þeir vilja
leggja mikla vinnu í tómstundir eins
og kórstarf, enda markmið og metn-
aður mismunandi eftir efnum og
aðstæðum.
Hvað varðar svokallaða létta tón-
list, er það hins vegar útbreiddur
misskilningur, að árangur náist þar
fyrr og með minni fyrirhöfn en þeg-
ar glímt er við „fagurtónlist". Það
gleymist, að tíminn sem kann að
sparast við auðlærðar raddir glatast
aftur við að fægja túlkunina, því
sakir útbreiðslu og auðfenginnar
viðmiðunar útheimtir létta tónlistin
ef nokkuð er meiri tæknilipurð en
verk meistaranna til að gera sig -
auðvitað að því tilskildu, að áheyr-
endur (utan við hóp nátengdra) þyki
skipta einhveiju máli.
Bæði efnisval kórsins og flutning-
ur urðu undirrituðum tilefni þessara
hugrenninga. Miðað við aðstæður
(þ. á m. skerta kórstærð) var margt
þokkalega sungið, einkum fyrir hlé,
eins og Við gengum tvö eftir Friðrik
Jónsson, þar sem komu fram
.skemmtilega markvissar styrkbreyt-
ingar, og sænska þjóðlagið Með gleði
lát rödd þína klingja, svo og ítalska
svifbrautarlagið Funiculi, funicula
undir tónleikalok, þar sem ferskleiki
áhugamennskunnar naut sín einna
bezt. Þrátt fyrir röggsama stjórn
varð þó brátt ljóst, að kórinn á margt
eftir ónumið, t.d. varðandi tónstöðu
og stuðning, og þrátt fyrir góðar
söngraddir innan um, einkum í sópr-
an, voru alt og bassi heldur dauf
og inntónun tenóra stundum í bág-
ara lagi.
Hæst á tónleikunum reis einsöng-
ur Jónu Fanneyjar Svavarsdóttur,
og efnisskráin um leið, því hér fóru
hinar alkunnu perlur Draumalandið,
Söngur bláu nunnanna, Jeg elsker
dig eftir Grieg og Þú eina hjartans
yndi mitt við prýðilegan píanóundir-
leik Thomasar Higgersons. Jóna
Fanney söng af öryggi og þokka og
skartaði fallega hljómandi mezzo-
sópranödd, sem vel gæti átt eftir
að gleðja marga í náinni framtíð.
Ríkarður Ö. Pálsson
I
I
I
\
\
\
\
í
\
i
\
\
\
\