Morgunblaðið - 02.03.1996, Blaðsíða 24
24 LAUGARDAGUR 23. MARZ 1996
ÞÚ MATT ekki búa til einhverja hetju-
ímynd úr mér í þessari grein,“ segir
Benóný þegar við göngum út í
björgunarþyrluna, TF LÍF, þar sem hún sten-
dur tilbúin til flugtaks á athafnasvæði Land-
helgisgæslunnar í Nauthólsvík. „Ég er bara
einn hlekkurinn í þessari keðju og síst
mikilvægari en hinir,“ segir hann til áréttingar
og setur á sig hjálminn. Ég hafði beðið hann
um viðtal, en hann lagði meiri áherslu á að ég
skrifaði um æfingaflugið og hvernig þeir félag-
ar vinna saman um borð.
„Þetta er tiltölulega fámennur hópur, vel
samstilltur og það mikilvægasta er að við erum
allir góðir félagar og þekkjum vel hver annan.
Það hefur mikið að segja í þessu starfi,“ segir
Benóný, en með honum í þessu æfingaflugi eru
Pétur Steinþórsson flugmaður, Halldór Nellet
siglingafræðingur, Hjáhnar Jónsson siglinga-
fræðingur, Hilmar Þórarinsson flugvirki og
Sigurður Gíslason flugvirki. Allir hafa þeir sitt
skýrt afmarkaða hlutverk um borð: Halldór og
Hilmar eru spilmenn, Sigurður er sigmaður og
Hjálmar fylgist með þar til gerðu tæki með
skjá, sem sýnir allar áðstæður umhverfís þyrl-
una og getur meðal annars greint líkamshita og
andardrátt manna fyrir utan, en slíkt kemur
sér vel þegar leita þarf fólks í myrkri. Ekki
höfðu menn íslenskt orð yfir hlutverk
Hjálmars, en eftir nokkrar umræður var
samþykkt að „hitarýnir" næði því einna best.
Lafthræddur sjámaður
Benóný Ásgrímsson hefur
ahð allan sinn starfsaldur
Landhelgisgæslunni.
byrjaði 15 ára sem messagutti á
varðskipum, síðan var hann háseti,
bátsmaður og stýrimaður og tók meðal
annars þátt í þorskastríðunum sen.
slíkur.
„Ég er fyrst og fremst sjómaður," segir
hann, „en fór í flugið 1976, kannski vegna þess
að ég vildi hvíla mig á sjónum. Ég tók fyrst
venjulegt flugpróf og 1977 fékk ég atvinnuflug-
mannsréttindi á þyrluna og hef verið í þessu
starfi síðan.“
MORGUNBLAÐIÐ
I ÞYRLHPLUGI MEÐ BENONY ASGRIMSSYNI
OG ÁHÖFNINNI Á TF LÍF
Ég spyr Benóný h vort hannsé í eðli sínuæv-
intýramaður, að velja sér svona starf.
„Nei, það held ég alls ekki. Ég tel mig vera
frekar vai’káran og hræddan að eðlisfari. Og ég
held að það sé nauðsynlegt í þessu starfí, svo að
maður fari ekki fram úr sjálfum sér. Og þar að
auki er ég lofthræddur...“
Ertu ekki aðgera aðgamniþínu?
„Nei, þetta er satt. Ég bý á fjórðu hæð í fjöl-
býlishúsi og fer ekki ótilneyddur úr á svalir.
Reyndar gildir það ekki þegar ég er í flugvél,
enda telur maður sig þá hafa stjórn á hlut-
unum. Hins vegar held ég að mátuleg hræðsla
og varkámi sé nauðsynleg í þessu starfi, því
eins og ég sagði þá stendur maður oft frammi
fyrir erfiðum ákvörðunum varðandi það hversu
mikið maður geti lagt á vélina og áhöfnina og í
þeim efnum getur fífldirfska beinlínis verið lífs-
hættuleg."
smnmB LIF
Það blés hressilega þegar Sveinn
Guðjónsson fór í æfingaflug með þyrlu
Landhelgisgæslunnar, TF LÍF. Það
var þó bamaleikur í samanburði við það
sem Benóný Asgrímsson og félagar
úr áhöfninni hafa mátt reyna
í starfi sínu.
A ystu nuf
BENONÝ við stjómvölin
Manstu eftir einhverju sérstöku flugi þar
sem þér fannst þú kominn útáystu nöf?
„Mér finnst oft að erfiðustu flugin hafi
verið þau sem ég varð að hætta við að
fara. Það er erfið ákvörðun að hætta við flug
vegna aðstæðna, vitandi kannski að fólk er í
lífsháska og þarf á manni að halda. En ég man
eftir einu flugi, sem skýrir þetta kannski, það
er þegar maður þarf að meta aðstæður og játa
að maður hvorki treystir sjálfum sér, áhöfninni
né vélinni til að halda áfram.
Þetta var í Vöðlavík þar sem bátur hafði
strandað. Við fengum mjög slæmt veður á
leiðinni austur og jafnvel talið að það væri
óflugfært. En eftir að hafa farið yfir stöðuna
ákváðum við að reyna að komast eins langt og
mögulegt var. Þetta var löng ferð, mjög hvasst
allan tímann og það var að skella á myrkur. Við
höfðum þær upplýsingar að það væri lítil von til
að bjarga þessum mönnum öðruvísi en með
þyrlu þannig að aðstæður allar voru á þann veg
að það þrýsti mjög á að reyna til hins ítrasta að
komast á staðinn.
Þegar við komum í Vöðlavík var skollið á
myrkur og él, en fyrir utan voru bátar sem
reyndu að lýsa upp fyrir okkur. Vindur stóð af
STÓRSVEITIR áranna eftir stríð
voru legíó og nöfn stjómendanna
eru nefnd í hálfum hljóðum, Jimmy
Lunceford, Duke Ellington, Paul
Whiteman, Count Basie, og á ís-
landi segja menn ef til viíl Sæbjörn
Jónsson, sem stýrt hefur
styrkri hendi Stórsveit
Reykjavíkur undanfarin
fjögur ár.
Stórsveit Reykjavíkur
er skipuð átján manns,
sautján hljóðfæraleiku-
og stjómanda, á
þá er þetta samstarf frekar en ég sé
að stjórna," segir Sæbjöm og segist
ekki stjómandi upp á gamla mát-
ann, eins og tíðkaðist í Harlem á
áranum íyrir stríð þar sem stjórn-
andinn var með byssu í rass-
Stórsveitir fimmta áratugarins eru
goðsagnakenndar, en þær lifa enn; að
minnsta kosti getum við Islendingar stát-
að okkur af Stórsveit Reykjavíkur,
vasanum albúinn að halda sínum
mannskap í skefjum.
Sæbjöm hefur nokkuð forfallast
undanfarið vegna veikinda, er
reyndar ekki kominn á fulla ferð
enn þó hann hafi tekið þátt í tón-
leikum Stórsveitar-
innar í Borgar-
leikhúsinu 13. febrúar
sl., en hann hefur haft
góðan stýrimann að
eigin sögn, því Stefán
Stefánsson hefur setið
við stjórnvölinn þegar
SÆnSSS'S stjómandi sveitarinnar, Sæbjðrn Jónsson,
Bands upp á bandaríska
vlsu, en Sæbjöm segir
að í raun séu liðsmenn
sveitarinnar tuttugu, til
að tryggja að alltaf eigi
nægilega margir heimangengt.
„Þessi hljómsveit byrjaði sem
hugdetta mín,“ segir Sæbjöm, en
áður höfðu ýmsar tilraunir verið
gerðar til að halda úti stórsveit.
Sæbjöm segir að hann hafi hringt í
þá menn sem hann helst vildi fá til
leiks og þeir allir tekið því vel.
sagði Árna Matthíassyni að það væri vit-
anlega léttgeggjað að halda út slíkri sveit.
Sæbjöm vill ekki taka undir það
að það að stjóma stórsveit sé eins
og að stýra skipi; það sé miklu er-
fiðara og ekki sé nóg að sveifla
sprota; stjómandinn verður að
þekkja hvert einasta hljóðfæri út og
inn, þekkja verkið fram og aftur og
vera vel heima í útsetningunni. „Ef
ég geri allt rétt og allir treysta mér
Bestu
hljúðfasrah
landsins
'iharar
Þeir Sæbjörn og Stefán fagna á sviði Borgarleikhússins.
frá. „Allt frá því ég
kynntist Stefáni, þá
nýkomnum úr námi,
hefur okkur gengið vel
að vinna saman,“ segir
Sæbjörn, og bætir við
að samstarf þeirra sé ekki ósvipað
Strayhoms og Ellingtons, „en
Stefán er svo miklu klárari en ég“.
Sæbjörn segist ekki feiminn við
að segja að hljómsveitin sé skipuð
bestu hljóðfæraleikurum landsins
og innan hennar séu engar príma-
donnur. Það fá allir að spila sóló,“
segir Sæbjöm og bætir við að iðule-
ga velji hann menn á staðnum, svo
að segja; hvert verði að vera
tilbúinn því að á hann sé bent á
Frá æfingn stórsveitarinnar.
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
sviðinu og hann verði að gera svo vel
að spila. „Það hefur ekki verið hægt
að halda út hljómsveit sem þessari
áður, en í dag er svo mikið til af
færum tónlistarmönnum," segir
Sæbjörn og tekst allur á loft í lofi
um ungu mennina. „Ég get laf1
hvaða útsetningar sem er fyi^
þessa ungu menn og þeir spila þacf'
segir hann með áherslu og bætir við
að ekki sé minna um vert að í dag s®
hægðarleikur að komast yfir nót-