Morgunblaðið - 02.03.1996, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 2. MARZ 1996 43
MINNINGAR
SVAVA
JÓNSDÓTTIR
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Guðrún Erna Narfadóttir.
+ Svava Jónsdótt-
ir fæddist á
Vatnshömrum
Borgarfirði 1.
1908. Hún lést í
Sunnuhlíð í Kópa-
vogl 16. febrúar síð-
astliðinn. Minning-
arathöfn um Svövu
fór fram . í Kópa-
vogskirkju í gær,
föstudag, en jarð-
sett verður frá
Óspakseyrarkirkju í
dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
AÐEINS örfá kveðju- og þakkarorð
til Svövu tengdamóður minnar. Við
fráfall hennar rifjast upp hugljúfar
minningar eftir rúmlega 35 ára
kynni. Mér er í fersku minni, þegar
ég kom í fyrsta sinn norður í Snart-
artungu, nýgift Sturlu, einum af
fimm sonum Snartartunguhjón-
anna, að sjálfsögðu lítið eitt kvíðin
að koma á æskuheimili eiginmanns
míns. Sá kvíði var alveg ástæðu-
laus. Þegar í hlaðvarpann kom voru
þau hjón bæði komin út úr bæ sín-
um. Komu þau þá til mín með bros
á vör, svo hlý og mild á svip, og
opnuðu faðm sinn á móti mér. Var
þá sem allur kvíði væri á bak og
burt. Var okkur boðið að ganga inn
í bæinn. Fljótlega var boðið til
matar. Kynntist ég þá þessari róm-
uðu íslensku gestrisni. Stuttu
seinna fórum við öll út að skoða
umhverfið. Þetta var fyrri hluta
júlímánaðar þegar íslenska sumarið
skartar sínu fegusta. Hafði ég þá
orð á því að þarna væri fallegt.
„Já,“ sagði Svava tengdamóðir mín,
„en Borgarfjörðurinn er líka falleg-
ur,“ en þar var hún fædd og uppalin.
Svava taldi það sípa mestu gæfu
í lífinu er hún gekk að eiga Ás-
mund Sturlaugsson frá Snartar-
tungu, hinn 28. febrúar 1930. Varð
þeim átta barna auðið, misstu ung-
an son er fékk nafnið Snorri. Barna-
börnin eru 25, og barnabarnabömin
30.
Sumarið 1963 dvaldi ég í nokkr-
ar vikur ásamt dætrum mínum í
Snartartungu. Kynntist ég þá vel
störfum húsfreyjunnar. í mörg horn
var að líta og margt þurfti að gera
á stóru h'eimili. Svava vann þessi
störf af alúð og samviskusemi, svo
skipulögð sem hún var. Hún var
mjög handlagin, hafði lært karl-
mannafatasaum sem ung stúlka í
Reykjavík, pijónaði og vann öll þau
verk sem húsmóðir þurfti að gera,
þannig að vinnudagurinn var oft
langur og strangur á mannmörgu
heimili.
Sumarið 1966 fórum við hjónin
með tengdaforeldrum mínum í
ferðalag vestur til ísafjarðar, nánar
til tekið viku fyrir 70 ára afmæli
Ásmundar. Erindið var að hitta
Hjört bróður Ásmundar og hans
fjölskyldu. Fegurð vestfirsku fjall-
anna heillaði, allt útsýni óvenju fag-
urt, en að sama skapi mjög háir
fjallvegir sem voru ógnvekjandi.
Við tengdamæðgur, sem sátum hlið
við hlið, vorum hálfhræddar við að
horfa niður, en reyndum samt að
bera okkur vel. Við vorum sammála
um hve það var notalegt að vera
aftur komin niður á sléttlendið.
Mikill fagnaðarfundur varð, þeg-
ar þeir bræður hittust ásamt Guð-
rúnu eiginkonu Hjartar. Vorum við
þarna í góðu yfirlæti hjá þeim hjón-
um, hittum frændfólkið, hver stund
var vel notuð. Hjörtur var duglegur
við að sýna okkur allt sem mark-
vert var og frásagnargleði hans
fylgdi með. Þetta var í eina skiptið
sem þau komu vestur.
Er til baka var komið var stutt
í 70 ára afmælið og var það sérlega
eftirminnilegt. Fjölskyldan mætti
öll, vinir og sveitungar, ungir menn,
sem höfðu notið sumardvalar hjá
þeim hjónum, komu til að heilsa og
samgleðjast þeim.
Kom að því að Snartartunguhjón-
in brugðu búi, fluttust suður til
Reykjavíkur. Sigur-
karl, elsti sonurinn, tók
við búinu. Þótti þeim
hjónum mjög vænt um
það. Þau festu fljótlega
kaup á íbúð í Álfta-
mýri 8 og eignuðust
góða nágranna, Sig-
rúnu og Pál, sem héldu
tryggð sinni og vináttu
við þau og Svövu fram
á síðasta dag.
Snartartunguhjón-
unum leið mjög vel í
Álftamýrinni. Svava og
Ásmundur nutu sam-
vista í rúm 50 ár, áttu
gullbrúðkaup hinn 28. febrúar
1980, og var haldið upp á það í
dýrlegum fagnaði á heimili þeirra,
þar sem gestrisni og elskulegt við-
mót þeirra naut sín til fulls. Nokkr-
um mánuðum seinna, nánar til tek-
ið 1. september 1980, andaðist
Ásmundur. Það dró ský fyrir sólu
hjá vinum og vandamönnum, en
sárastur var harmur Svövu. Hún
bjó áfram í íbúðinni, en átta árum
seinna urðu þáttaskil í hennar lífi.
Keypti hún þá íbúð af Sunnuhlíðar-
samtökunum á Kópavogsbraut la.
Var hún ánægð með_ íbúðina, en
saknaði veru sinnar í Álftamýrinni.
Eftir vissa aðlögun fann hún sig,
og stundaði sína handavinnu, enda
bar heimili hennar þess fagurt vitni
hversu fallega hún vann. Góða ná-
granna eignaðist hún, sem litu inn
til hennar. Fékk hún einnig hjúkr-
unar- og aðstoðarfólk til sín, sem
létti undir með henni, er fór að síga
á ævikvöldið. Er því sérlega vel
þakkað, einnig Aðalsteini húsverði
og frú. Börnin hennar og fjölskyld-
an öll fylgdust með henni, komu í
heimsókn, spjölluðu eða lásu fyrir
hana.
Svava var mikil ljóðaunnandi,
kunni mjög mikið af ljóðum, og var
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi
mikið uppáhald. Ef byijað var að
lesa eitthvert af kvæðum hans, tók
hún oftast við og lauk við kvæðið.
Var spurning hvor okkar hafði
meira gaman af. Síðastliðin rúm-
lega tvö ár dvaldi hún á hjúkrunar-
deild Sunnuhlíðar.
Það er komið að kveðjustund.
Ég og fjölskylda mín vottum Svövu
tengdamóður minni virðingu okkar,
og þakklæti fyrir hugljúfar sam-
verustundir í lífi okkar. Fjölskylda
hennar þakkar öllu starfsfólki fyrir
frábæra umönnun, á hjúkrunardeild
Sunnuhlíðar.
Að lokum bið ég algóðan Guð
að blessa minningu Svövu tengda-
móður minnar.
■4- Tómas Emil Magnússon var
' fæddur á ísafirði 31. maí
1911. Hann lést á Elli- og hjúkr-
unarheimilinu Grund í Reykja-
vík 21. janúar síðastliðinn og
fór útförin fram frá ísafjarðar-
kirkju 2. febrúar.
ÉG ER of langt í burtu til að kveðja
á hefðbundinn átt, Tommi minn. Svo
ég kveð þig hér með nokkrum orðum
handan Atlantshafsins.
Ég þekkti þig aldrei mjög vel og
vissi lítið um þína fortíð. Það eina
sem ég man er hvað þú varst alltaf
ljúfur og örlátur við mig. Hvar í
heiminum sem ég var stödd varst
þú alltaf að gefa mér eitthvað. Ég
gerði lítið til að eiga þessa góð-
mennsku skilið nema að koma í ein-
staka heimsókn með eitthvert góð-
gæti og senda smákveðjur viðsvegar
frá.
Nú þegar ég skrifa þessar línur
sefur Kristín, litla dóttir mín, værum
svefni með bangsann sem þú pijón-
aðir handa henni í fanginu og Tómas-
ína, sem þú pijónaðir líka, situr hjá
og fylgist með.
Amma, afi, sveitin, hundar, hest-
ar, kýr og kindur að ógleymdum
hænunum. Ein óijúfanleg heild.
Við systur vorum svo lánsamar að
fá að njóta samvista við ömmu og
afa í sveitinni. Kynnast liðnum
búskaparháttum, þegar hey var
sett í galta, kýrnar handmjólkaðar
og mjókin skilin í skilvindu o.fl.
Það var hlýtt í eldhúsinu hjá ömmu,
þar sem alltaf lifði á koksvélinni,
vélinni sem rúgbrauðið var bakað í.
Amma svaf aldrei, var alltaf
vöknuð þegar við komum fram á
morgnana og enn á fótum þegar
við sofnuðum.
Ömmu féll aldrei verk úr hendi,
hún vann öll sín verk mjög hljóð-
lega og barst ekki mikið á. Aðra
stundina var hún kannski í eldhús-
inu og þá næstu komin út í fjós
að mjólka. Amma pijónaði mikið
og öll barnabömin nutu þess. Einn-
ig hafði hún gaman af annars kon-
ar hannyrðum. Hún var barngóð
og fylgdi henni oft hópur af börn-
um, bæði í eldhúsinu, í Ijósinu eða
við önnur störf. Alltaf vorum við
velkomin að vera með henni í hinum
daglegu störfum, þó að við þyrftum
stundum að hafa okkur öll við að
fylgjast með því sem hún var að
gera.
Eftir að amma og afi fluttu í
Álftamýrina vorum við alveg jafn
velkomin þangað og í sveitina áður.
Alltaf átti amma kökur eða annað
góðgæti í hinum ýmsu kirnum, og
endalaust var hægt að bæta stólum
við hringborðið í eldhúsinu.
Við systur komum stundum ein-
ar í Álftamýrina til að bíða eftir
pabba og vera honum samferða
heim og áttum þá góðar stundir í
rólegheitum hjá ömmu og afa. Einn
fataskápinn í Álftamýrinni var
hægt að opna úr tveimur herbergj-
um og var hann mjög vinsæll og
passaði amma upp á að hann væri
nógu tómur í botninn svo að við
næðum að hlaupa þarna í gegn á
miklum hraða. Einnig fengum við
að hamast á fótstignu saumavélinni
hennar ömmu, gramsa og skoða
allt sem henni og saumavélarborð-
inu fylgdi. Oft var kátt á hjalla í
Álftamýrinni þegar barnabörnin
voru mörg á sama tíma í heimsókn
og ef lætin urðu of mikil lokaði
amma yfirleitt inn í eldhús frekar
en að sussa mikið á okkur.
Við kveðjum ömmu með mörgum
hlýjum minningum sem munu
fylgja okkur um ókomin ár.
Ég hugsa oft til þín, Tommi minn,
og veit að þú hefur öðlast meiri frið
og hamingju en þú hafðir hér í þess-
um heimi.
Góða ferð.
Lára Magnúsdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru
einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess
Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasíðum. Það eru
vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínu-
bil og hæfilega línuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Erfidrykkjur
Klwanishúsið,
Engjateigi 11
s. 5884460
Sigurlaug, Svava
og Erna Björk.
TOMAS EMIL
MAGNÚSSON
t
Móðir okkar,
ANNA ÁRNADÓTTIR
frá Stóra-Hrauni,
Mánagötu 16,
Reykjavík,
andaðist í Sjúkrahúsi Reykjavíkur, Fossvogi, 29. febrúar.
Árni Pálsson,
Bjarni Pálsson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar
og afi,
GUÐMUNDUR SIGURÐSSON
verkstjóri
hjá Jarðborunum hf.,
Víghólastíg 9,
Kópavogi,
lést í St. Jósefsspítala, Hafnarfirði,
28. febrúar.
Hulda Daníelsdóttir,
Sigurður A. Guðmundsson,
Anna H. Guðmundsdóttir,
Hans Erik Dyrlie.
t Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR ODDSSON,
Hrafnistu,
(áður Nesi við Seltjörn)
andaðist í Landspítalanum að morgni 29. febrúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðný Guðmundsdóttir, Víðir Guðmundsson,
Herborg Guðmundsdóttir,
Helga Guðmundsdóttir, Guðni Sigþórsson,
Finnbjörg Guðmundsdóttir, Benedikt Davíðsson,
Oddný Guðmundsdóttir,
MargrétÁ. Guðmundsdóttir, Tómas Walter Mariuson,
Sveinbjörn Guðmundsson, Ólöf Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar og tengda-
faðir,
HARALDURSÖLVASON,
Borgarheiði 7v,
Hveragerði,
andaðist í Sjúkrahúsi Suðurlands
20. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Guðrún Brynjólfsdóttir,
Halla Haraldsdóttir, Hjálmar Stefánsson,
Marteinn Haraldsson, Álfhildur Stefánsdóttir,
Sigurlaug Haraldsdóttir, Marteinn Jóhannesson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓHANN HÓLM JÓNSSON,
Réttarholtsvegi 35,
Reykjavík,
sem lést þann 26. febrúar sl., verður
jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánu-
daginn 4. mars kl. 15.00.
Elfn Bjarnadóttir,
Kristinn B. Jóhannsson, Sigrún Einarsdóttir,
Hrönn Guðrún Jóhannsdóttir, Gunnar Jóhannsson,
Jón Aðalsteinn Jóhannsson, Ólöf Stefánsdóttir,
Pétur Jakob Jóhannsson, Sigurborg I. Sigurðardóttii
og barnabörn.