Morgunblaðið - 02.03.1996, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 2. MARZ 1996 D 3
ÍÞRÓTTIR
HANDBOLTAHEFÐ er ekki löng í Montpellier. Einungis fjórtán
ár eru liðin frá því að Montpellier Handball var stofnað. Á þess-
um tíma hefur verið mikUl uppgangur í frönskum handknattleik
sem sést best á því að Frakkland hefur skotist upp úr þvi að
vera C-þjóð í það að verða heimsmeistari. Árangur Frakka er
glæsilegur, brons á Ólympíuleikunum 1992, silfur á heimsmeist-
aramótinu 1993 og gull á heimsmeistaramótinu í fyrra. Það er
að mati Geirs umhugsunarefni hvortíslenska handknattleiks-
hreyfingin geti lært af þessu; „HSÍ þarf að setja skýr takmörk
um árangur landsliðsins eins og gert var hér í Frakklandi. Allt
of mikið af tíma HSÍ fer í gagnslausar innanhússdeilur og fárán-
legt tikaliahark, til dæmis við Sjónvarpið um sjónvarpsrétt sem
skilar sambandinu og Iiðunum hlægilegum upphæðum. Hvers
vegna er þetta vinsæla sjónvarpsefni ekki einfaldlega selt hæst-
bjóðanda?" spurði landsliðsfyrirliðinn.
Morgunblaðið/Karl Pétur Jónsson
að við héldum keppnina. Ég fór í
mína fyrstu heimsmeistarakeppni
1986, spilaði tvo leiki en var uppi
á pöllum megnið af keppninni. Þetta
gaf mér hins vegar alveg helling,
ég kynntist því hvernig svona
keppni gengur fyrir sig. Svo fór ég
á OL 1988 og þá var engin spurn-
ing að þetta hafði hjálpað mér.
Landsliðsþjálfarinn hefði átt að
taka með sér einhvetja tvo til þrjá
unga leikmenn á HM 93 sem aug-
ljóst var að myndu vera í eldlínunni
á HM 95 og gefa þeim þessa
reynslu, sem hefði byggt upp sjálfs-
traust þeirra.“
Atvinnumönnum
fjölgar
Er ekki Þorbjörn [Jensson,
landsliðsþjálfari] búinn að læra
þessa lexíu?
„Jú, og gott dæmi er Lotto-
keppnin í Noregi, þar er hann ein-
göngu með unga stráka. Hann not-
ar ekki marga reyndari menn, held-
ur prófar nýja og sér hvort hann
getur notað þá þegar út í stærri
hluti verður kornið."
Fylgist þú vel með handboltanum
heima?
„Ég sé náttúrulega ekki neina
leiki, allar mínar upplýsingar koma
úr Mogganum. Ég hef dálitlar
áhyggjur af því að við séum að ein-
angrast í handboltanum heima. Við
erum með mörg ágætis lið sem jafn-
vel myndu sóma sér ágætlega í
deildinni hérna. í rauninni er
franska deildin ekkert mikið sterk-
ari en sú íslenska, að vísu stærri,
hér eru 14 lið. En liðin heima hafa
varla orðið efni á að fara út í keppn-
isferðir og Evrópukeppnin gengur
út á að komast eins ódýrt frá henni
og hægt er og jafnvel að taka ekki
þátt. Fjöldi íslenskra leikmanna í
íandsliðsklassa sem spila erlendis
er engan veginn nægur. í vetur
höfum við til dæmis ekki verið nema
tveir fastir landsliðsmenn í atvinnu-
mennsku, ég og Júlíus Jónasson.
Þegar ég var á Spáni vorum við
sjö. Það sem ég vil fyrst og fremst
sjá er íslenskur markvörður sem
leikur með erlendu liði. Markvörður
sem á góðan dag getur verið helm-
ingurinn af liðinu. Heima þykir
gott ef menn veija 12 til 15 skot
í leik, en það er meðalframmistaða
hér í landi. Það hefur verið vanda-
mál hjá landsliðinu að allt of sjaldan
veija markmennirnir 18 til 20 skot
í leik. Heima eru markverðirnir að
spila við- sömu leikmennina aftur
og aftur og læra á þá, en ekkert
umfram það og þetta háir landslið-
inu mjög. Þetta gæti hins vegar
verið að breytast, eins og samning-
ur Patreks Jóhannessonar við Essen
er vísbending um. Fyrir nokkrum
dögum breyttust reglur um íslenska
leikmenn sem verða framvegis tald-
ir með ESB-þegnum og eru því
ekki útlendingar í félagsliðum ESB-
landanna. Víðast hvar eru reglur
um tvo útlendinga í liði hveiju svo
það hefur verið erfitt að komast
að. Nú verður það auðveldara og
ég býst við að fljótlega eignumst
við fleiri íslenska atvinnumenn í
Evrópulöndunum. Þetta gæti skað-
að deildina heima til skamms tlma
litið en það skilar sér síðar í ár-
angri landsliðsins og uppbyggingu
handboltans í heild,“ sagði Geir.
„Annars finnst mér að HSÍ og
félögin þurfí að fara að gera það
upp við sig hvort ísland eigi að
vera.miðlungs- eða toppþjóð í hand-
bolta. Við vorum á meðal þeirra
átta bestu fyrir fáum árum, en erum
nú klassa neðar. Einstaklingarnir
þurfa að gera meiri kröfur til sín,
og liðin ti þeirra. Hálfatvinnu-
mennska er orðin staðreynd, leik-
menn og þjálfarar þiggja beinar og
óbeinar greiðslur sem mér finnst
menn oft og tíðum ekki vera að
vinna nægilega vel fyrir. Þjálfararn-
ir eru allir á prýðilegum launum,
en vinna samt allir fulla vinnu með
og leggja sig því ekki alla fram.
Það er engin pressa á þjálfarana,
það gerist örsaldan að þjálfari sé
rekinn vegna slakrar frammistöðu.
Leikmennirnir komast upp með að
æfa minna en þeir ættu að gera
og afleiðingin er að deildin er full
af miðlungsleikmönnum. Landslið
íslands er nánst sjálfskipað eins og
er, það eru ekki nema 6 til 8 leik-
menn sem eiga virkilegt erindi í
atvinnumennsku og það er óviðun-
andi hjá þjóð sem telur sig meðal
fremstu handknattleiksþjóða
heims,“ sagði landsliðsfyrirliðinn
Geir Sveinsson.
aoiKÆifWEnsm
A AÐVÖRUN A
ÞAÐ ÞARF 5TERKAR TAUGAR TIL
AÐ GETA SETIÐ ÚT SÝNINGU Á
EOKASTUNDINNI! ÞORIR ÞÚ1?
MIÐNÆTURFORSÝNINGAR UM
HEEGINAÍ HÁSKÓEABÍÓI
Morgunblaðið/Karl Pétur Jónsson
STÆRSTA máltíð dagsins að hefjast. Það er erfitt að ímynda
sér að þessi mynd sé tekin í byrjun febrúar!
HSÍ getur lært
af Frökkum
MÆÐGIIMIN Guðrún Helga og Arnar
Sveinsson mæta á alla heimalefki
Montpellier og fylgjast með af mlklum
áhuga. Hér eru þau ásamt Geir eftir
stóran sigur á Dunkirque þar sem
Geir var burðarás liðsins í vörn og
sókn og því full ástæða til að brosa
breitt. „Ég hef sjaldan eða aldrei æft
jafn mikið og hérna, en samt er ágæt-
ur tími til að vera með fjölskyldunni
heima við og það er ákaflega dýr-
mætt,“ segir Geir í viðtalinu.
„Getur þú
gert arm-
beygjur á
einari?“
BLAÐ AM AÐUR hitti Arnar Svein
Geirsson á áhorfendapöllum íþrótta-
hallarinnar í Montpellier og átti við
hann stutt viðtal sem hófst á því að
yngissveinninn var spurður að aldri
og sagðist vera fjögurra ára. Sneri
viðtalsefnið þá blaðinu við og spurði
blaðamanninn: „Getur þú gert arm-
beygjur á einari?“ Blaðainaður varð
að játa að það gæti hann ekki. „Ég
get það. En getur þú gert spíkat-
hopp?“ Enn varð blaðamaður að játa
vanhæfni sína og sneri við taflinu á
ný og spurði Arnar Svein hvort pabbi
hans væri ekki inni á vellinum, þar
sem nú var hafinn spennandi leikur.
„ Jú, hann lieitir Geir Sveinsson og
er besti línumaður í heiminum. Ég
heiti Arnar Sveinn Geirsson og ég
ætla að verða blakmaður,“ — síðan
hugsaði hann sig um í stutta stund
og bætti við: „ ... og besti línumað-
urinn í heiminum.“
HM 95 og ef til vill mögulegt að
meta hlutina í stærra samhengi,
hvað telur þú að hafi brugðist í
undirbúningi íslenska liðsins?
„Einn stór þáttur var í ólagi og
það var sjálfstraust. leikmanna.
Sumir leikmenn hafa kvartað yfir
að hafa ekki fundið það traust frá
þjálfara sem nauðsynlegt er. Ekki
var klárt hvaða menn ættu að skipa
byijunarliðið í hvert sinn. í undir-
búningnum notaði Þorbergur Dag
[Sigurðsson] og Patrek [Jóhannes-
son] mjög mikið en skipti öðrum
mönnum inn á í þeirra stað í keppn-
inni sjálfri. Umhverfið gerði líka
sitt til að setja menn úr jafnvægi.
Gífurleg fjölmiðlaathygli og öll læt-
in í kringum keppnina voru ekki til
að auka sjálfstraustið. Það getur
gengið að einn eða tveir leikmenn
í liði séu ekki með sjálfstraustið í
lagi og það lagast þegar þeir fínna
traustið frá hinum leikmönnunum,
en í HM voru of margir leikmenn
með sjálfstraustið í ólagi. Liðið
hafði mikla burði til að gera góða
hluti og ég held að ef sjálfstraustið
hefði verið i lagi hefðum við sigrað
Sviss og Kóreu. Við ætluðum okkur
alltaf að spila um þriðja sætið, það
var innra markmið leikmanna, þótt
út á við hafi markið verið sett á
átta efstu sætin. Þegar í leikina kom
vantaði vissuna um eigin getu og
því fór sem fór.“
Telur þú að betur hefði gengið
ef yngri leikmenn hefðu komið á
HM 95 með meiri leikreynslu?
„Ég tel að gerð hafi verið mistök
á HM 93 í Svíþjóð. Auðvitað átti
að taka fleiri unga leikmenn með í
þá ferð. Sú keppni hefði átt að vera
meiri undirbúningur fyrir stóru
keppnina heima. Þorbergur var hins
vegar í þeirri vondu stöðu að vita
ekki fyllilega hvort keppnin yrði
haldin heima. Hann varð að ná ár-
angri sem nægði til að koma okkur
í þá keppni, hvar sem hún yrði
haldin. Það var ekki fyrr en í jan-
úar 1994 sem það komst á hreint