Morgunblaðið - 07.03.1996, Page 40

40 FIMMTUDAGUR 7. MARZ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Ljóska
I CAN't UELP ^OU UJITH VOUR H0MEUI0RK..I DON'T KNOW ANYTHIN6 MY5ELF.. ÖET S0MEB0D4' WHO KN0UJ5 MORE THAN I PO.. - 0 I •n 1 œ fi 2-23 /'6X2"?HMM.A 1 THI5 COULP \ TAKE ALL J
V -
Ég get ekki hjálpað þér við Fáðu einhvern sem veit meira „6x2“. Humm ... þetta gæti tekið
heimaverkefnið ... ég veit ekkert en ég ... allt kvöldið...
sjálf...
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík # Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
• Netfang:lauga@mbl.is
Opið bréf til
Guðbrands Gíslasonar
Frá nemendafélagi FB:
TILEFNI þessa bréfs er grein sem
birtist hér á síðum blaðsins fimmtu-
daginn 22. febrúar þar sem sýning
Fjölbrautaskólans í Breiðholti, Sum-
ar á Sýrlandi, var til umfjöllunar.
En það er eindregin skoðun mín að
þar hafi verið tekið á hlutunum á
mjög svo ósmekklegan og ófagmann-
legan hátt. Þar skrifaði Guðbrandur
Gíslason einhvers konar drög að ein-
hver konar gagnrýni þar sem hann
fór á ófagmannlegan hátt yfír fram-
setningu FB-inga á verkinu. Hann
skrifaði ekki um það hvernig honum
hefði líkað sýningin í heild sinni og
ekki var hann að draga fram helstu
kosti og galla á rökfastan hátt sem
fagmaður svo aðstandendur gætu
séð hvaða hlutir hefðu betur mátt
fara og hvaða hlutir fóru vel. Heldur
dró Guðbrandur fram alls kyns hluti
óskylda uppsetingunni og reyndi ein-
hvern veginn að setja þá í samhengi
við sýninguna. Hluti sem voru svo
gjörsamlega út í hött að ekki var á
færi nokkurs manns að skilja upp
eða niður því hveiju maðurinn var
að reyna að koma á framfæri.
Hann hóf grein sína eitthvað á þá
leið að tónlist Stuðmanna hefði verið
„þægilegur hluti af endurminningum
alira sem hefðu rakað sig oftar en
tvisvar, viðhorfstónlist sem á sinn
hátt væri sönn og ekkert ýkja stirð“.
Svo skrifaði hann: „Það dettur engum
í hug að hlaupa út og Iauma upp í
sig Eiturtöflunni (hví ekki kalla hlut-
ina sínum réttu nöfnum? E fyrir eit-
ur!) eftir að heyra þennan tóna-
glaum.“ Hans skoðun á tónverkum
Stuðmanna er svo, sem smekksatriði
en það að hann skuli draga fram ein-
hvert atkvæðaflóð um E-pillu og ein-
hvem vegin að reyna að tengja hana
saman _ við sýninguna er hrein fá-
sinna. Á hvaða sýningu var maðurinn
eiginlega. Á fólk að vilja lauma upp
í sig eiturtöflum eftir leikhússýningar
og er það miður fyrir nemendur FB
að sýningin skuli á sinn hátt letja
fólk til dópneyslu? Það er ótrúlegt að
maðurinn skuli reyna að draga þjóðfé-
lagsumræðu síðustu mánaða inn í
umfjöllun á sýningu sem þessari á
þennan hátt, sérstaklega þar sem
Guðbrandur virðist ekki hafa nóg
vald á íslensku máli og orðalagi til
að koma skoðun sinni (hver sem hún
er) á framfæri á skilmerkilegan hátt.
Stór orÁ
En er þó nóg eftir af skrítnum
skrifum Guðbrandar. í beinu fram-
haldi skrifaði hann: „Hvar em Stuð-
menn dagsins í dag? Hvers vegna
skríða þeir ekki út úr skápnum, skap-
andi tónlistarfíklar í efri byggðum og
búa þetta einfaldlega til sjálfir? Alveg
er ég viss um að í FB er ungt fólk
sem þarf ekki að semja tilbrigði við
æskustef feðranna en getur slegið
sinn eigin tón.“ Þetta þykja mér stór
og skringileg orð. Allt í einu er það
orðið löstur að fólk velji sér tónverk
eftir aðra listamenn til að nota í sýn-
ingum sínum. Ef svo er af hveiju var
ekki samin ný tónlist við „Súperstar"
sem sett var upp í Borgarleikhúsinu
í sumar eða þá við „Rocky Horror"
sem sett var upp í Lofkastalanum.
Svarið er þó einkar einfalt í þessu
tilfelli. Sýningin heitir „Sumar á Sýr-
landi“ eftir plötu Stuðmanna „Sumar
á Sýrlandi". Það var einmitt þess
vegna sem ákveðið var að notast við
þá tónlist, fólk sem kom á sýninguna
vissi það í flestum tilfellum og var
ekkert að láta það koma sér á óvart.
Nema þá kannski Guðbrandur! Er það
líka mín skoðun sem og annarra að
þegar tónlist er fiutt af nemendum
skólans og spiluð undir sýningu þess
sama skóla að þá sé fólk að slá sína
eigin tóna og er þá hægt í þessu til-
felli t.d. að horfa til nýrra útsetninga
sem og gæði spilamennsku.
En áfram hélt Guðbrandur og
ákvað hann að tala um það sem nem-
endur FB höfðu gert í stað þess sem
(að hans mati) þeir hefðu átt að gera.
Hann skók pennann og afgreiddi þann
hluta á snaggaralegan mátta í íjórum
setningum. I grein hans stóð: „Sem
sagt: Tónlistin gömul og góð og
stundum alveg þokkalega sungin og
dönsuð. Sú hugmynd leikstjórans að
spinna söguþráð um tónlistina á
hljómplötu Stuðmanna er í sjálfum
sér góð og gild. Þó hefði mátt gera
mun meiri kröfur um persónusköpun,
stílgerð og búninga. FB á betra skilið
í sýningarstarfsemi sinni en nokkra
aulabrandara sem eiga að tengja sam-
an gamla hatta.“ Þetta er gagnrýni
sem ber þess merki að vera unnin í
flýti, sker hún það grunnt á viðfangs-
efninu að í ljós skin kunnáttuleysi
höfundar og skammarleg vinnubrögð
á vettvangi lista. Þarna eru notaðar
tilvisanir í sýninguna á marklausan
hátt og án neins rökstuðnings og er
ómögulegt fyrir fólk að mynda sér
skoðun á verkinu út frá flórum for-
kastalegum setningum sem þessum.
Sómasamleg umfjöllun er
lágmarkskrafa
Óþarfi þykir mér að vitna neitt
meira í grein Guðbrandar að þessu
sinni því í niðurlagi hrósaði hann
sýningu Menntaskólans við Sund,
sem sett var upp fyrir ári, í hástert
og ráðlagði FB-ingum frekar að setja
stefnuna í þá átt og taka Menntaskól-
ann við Sund sér þar til fyrirmynd-
ar. Það er ekkert að því að taka
Menntaskólann við Sund sér til fyrir-
myndar enda hinn ágætasti skóli, en
hvað kemur það málinu við. Hvernig
væri að bera FB í dag saman við FB
í fyrra og bera þannig saman aldur
og fyrri störf?
Það er lámarks krafa þegar fólk
er búið að eyða miklu púðri sem og
gríðarlegri vinnu að fjallað sé um
afraksturinn á sómasamlegan hátt.
Að í umijöllun af þessu tagi sé lögð
örlítil vinna og að frásagnarstíll og
íslenskt málfar sé notað af kunnáttu
svo lesendur blaðsins geti skilið skrif-
in og komist þannig að niðurstöðu
eftir lesturinn. Ef ekki er staðið sóma-
samlega að þessum hlutum og á rétt-
an hátt þá er betra að sóa ekki blaði
og bleki í svona kraðak. Með svona
skrifum er aðeins gert lítið úr fólki,
var það gert í þessu tilfelli með því
að skrifa í kringum hlutina og án
allrar tilvísunar í verkið sem og rök-
festuleysis í framsetningu. Það eina
sem ég fer frám á er að gagnrýni sé
unnin af kunnáttufólki sem sýnt get-
ur listafólki virðingu með því að Qalla
um vinnu þess af fagmennsku og
skrifa hnitmiðaða og skýra umfjöllum
um verk líðandi stundar.
Fyrir hönd Nemendafélags Fjöl-
brautaskólans í Breiðholti,
BÓAS VALDÓRSSON.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teijast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.