Morgunblaðið - 09.03.1996, Side 39
MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
LAUGARDAGUR 9. MARZ 1996 39
JOHANNA
GUÐBJÖRG
ALBERTSDÓTTIR
+ Jóhanna Guð-
björg Alberts-
dóttir fæddist á
Vindheimum í
Skagafirði 11.
mars 1897. Hún
andaðist á Héraðs-
sjúkrahúsinu á
Blönduósi 3. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Hólmfríður
Margrét Guðjóns-
dóttir og Gottskálk
Albert Björnsson,
bæði ættuð úr
Skagafirði. Systk-
ini Jóhönnu voru: Sveinbjörn,
d. 1924, Guðrún Margrét, d.
1970, Indíana, býr í Kópavogi,
Auðbjörg, d. 1994..
Hinn 12. júní 1917 giftist
Jóhanna Magnúsi Björnssyni,
bónda og fræðimanni, á Syðra-
Hóli í Vindhælishreppi, f. 30.7.
1889, d. 20. júlí 1963. Magnús
var sonur hjónanna á Syðra-
Hóli, Björns Magnússonar og
Maríu Ögmundsdóttur. Jó-
hanna og Magnús bjuggu allan
sinn búskap á Syðra Hóli eða
í 46 ár. Þau eignuðust sex
börn. Þau eru: 1) Hólmfríður,
f. 1. apríl 1918. Býr á Akur-
eyri. Hún giftist Rósberg G.
Snædal. Þau áttu
sex börn. 2) María,
f. 1. maí 1919, býr
á Skagaströnd.
Hennar maður var
Jón Jónsson.
Þeirra börn eru
fjögur. 3) Björn, f.
26. júní 1921, bóndi
á Syðra-Hóli. Hans
kons er Ingveldur
Hjaltadóttir. Þau
eiga þrjú börn. 4)
Sveinbjörn Albert,
f. 1. október 1923,
bjó á Blönduósi.
Kona hans var As-
gerður Gísladóttir. Þau eru
bæði látin. 5) Guðrún Ragn-
heiður, f. 17. maí 1925, d. 2.
júní 1938. 6) Guðlaug Ásdís,
f. 7.8. 1931, býr á Akranesi.
Hennar maður er Gunnlaugur
Bragason. Þau eiga fjögur
börn. Er Magnús andaðist tók
Björn sonur þeirra við búi á
Syðra-Hóli. Nokkrum árum
síðar flutti Jóhanna til Skaga-
strandar. Er kraftar þrutu fór
hún á Héraðshælið á Blönduósi
þar sem hún naut góðrar að-
hlynningar þar til yfir lauk.
Útför Jóhönnu fer fram frá
Höskuldsstaðakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Lát akker falla! Ég er í höfn.
Ég er með frelsara mínum.
Far vel, þú æðandi dimma dröfn,
vor Drottinn bregst eigi sínum.
Á meðan akker í ægi falla
ég alla vinina heyri kalla,
sem fyrri urðu hingað heim.
(H.T.)
Nú hefur hún Jóhanna móður-
systir mín lagt upp í þá ferð er
okkar allra bíður. Lífið var ekki
orðið henni til neinnar gleði og
lausunin því langþráð. Eitt sinn
sagði hún við mig að hún óskaði
sér ekki að lifa langa ellidaga. Þó
varð það hennar hlutskipti því hún
hefði orðið 99 ára eftir fáa daga.
Jóhanna var fædd á Vindheimum
í Skagafirði, elsta barn foreldra
sinna en þau eignuðust 8 böm og
komust 5 þeirra til fullorðinsára,
einn sonur og fjórar dætur. Er nú
aðeins ein systirin eftir á lífi, Indí-
ana, sem býr í Kópavogi.
Er Jóhann var fjögurra ára
fluttu foreldrar hennar að
Neðstabæ í Norðurárdal og þar
ólst hún upp. Heimilið á Neðstabæ
var annálað fyrir myndarskap.
Hólmfríður móðir Jóhönnu var
mikil hannyrðakona og um margt
á undan sinni samtíð, t.d. með
ræktun grænmetis. Hún var fróð
kona og hagmælt vel. Albert faðir
Jóhönnu vár vel látinn dugnaðar-
maður, sem aldrei féll verk úr
hendi. Þeim hjónum búnaðist vel,
stækkuðu túnin og höfðu byggt
sér fallegt steinhús um 1920.
Ung að árum kynntist Jóhanna
myndarlegum gáfumanni, Magn-
úsi Björnssyni frá Syðra Hóli.
Hann var um skeið barnakennari
í sveitinni og meðal annarra kenndi
hann systkinunum á Neðstabæ.
Mun þá hafa kviknað sá neisti er
leiddi til þess að þau giftu sig vor-
ið 1917 og hófu þá búskap á hálfri
jörðinni á Syðra Hóli.
Magnús Björnsson var mikill
fræðimaður. Hann skrifaði bækur
og fjölda greina í blöð og tímarit.
Hann var stálminnugur á allt er
hann sá og heyrði og skrifaði af
miklu innsæi meitlað og fagurt
mál sem fáir hafa gert betur. Auk
ritstarfanna starfaði Magnús mikið
að opinberum málum, þeim störf-
um fylgja oft ýmis ferðalög og fjar-
vera frá bústörfum og mikill gesta-
gangur. En Jóhanna studdi mann
sinn og gerði sem hún gat til að
hann hefði meira tíma til að sinna
sínum áhugamálum. Þau hjón voru
mjög samhuga og mátu hvort ann-
að mikils.
Fjölskyldan stækkaði fljótt,
börnin urðu sex, tveir drengir og
fjórar stúlkur. Næstyngstu dóttur
sína, Guðrúnu Ragnheiði, misstu
þau aðeins 13 ára gamla, var hún
sárt treguð af foreldrum og systk-
inum.
Ótrúlegt var hve miklu Jóhanna
kom í verk með sitt stóra heimili,
áhugamálin voru mörg. Meðal ann-
ars hafi hún mikið yndi af garð-
rækt og kom upp fallegum skrúð-
garði sunnan við bæinn. Vakti sá
garður athygli allra er um veginn
fóru, enda einhver sá fegursti í
allri sýslunni. Einnig ræktaði hún
stóran tijálund í hlíðinni fyrir ofan.
Oft sendi frænka mér fræ og
einu sinni fullan skókassa af fjö-
lærum blómum úr garðinum sín-
um. Mikið gladdist ég yfir þessum
sendingum og með hjálp mömmu
varð líka til lítil garður hjá okkur
þar sem blóminn hennar Jóhönnu
döfnuðu vel.
Þær systur, mamma og Jó-
hanna, skrifuðust mikið á og
hlökkuðum við krakkarnir alltaf
til þess að bréf kæmi að norðan.
Jóhanna var vel fróð og hagmælt,
þó hún flíkaði því ekki, og bréfin
frá henni löng og skemmtileg. Oft
komu einnig bréf til okkar krakk-
anna og er ég var átta eða níu ára
ákvað ég að gera hana að penna-
vinkonu minni. Var hún ólöt að
svara bréfum mínum og gaf mér
mörg góð heilræði. Vinátta hennar
var mér mikils virði. Við hittumst
fyrst er ég var 23 ára. Það var
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word-^og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar
um má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
ógleymanleg stund. Magnús var
þá heima og miðlaði okkur af fróð-
leik sínum og Jóhanna sýndi mér
handavinnuna sina, bæði útsaum
og pijón. Allt slíkt lék í höndum
hennar svo listræn sem hún var.
Frænka mín hefur nú lagt í sína
hinstu ferð. Henni verður vel fagn-
að og bið ég henni guðs blessunar.
Börnum hennar og öðrum ást-
vinum færi ég samúðarkveðjur.
Laufey S. Valdimarsdóttir.
Elsku amma.
Það er margt sem kemur upp í
hugann þegar þú ert ekki lengur
á meðal okkar. Ég man þegar þú
dvaldir hjá okkur á Akranesi til
að hjálpa fóreldrum mínum þegar
tvíburarnir, bræður mínir, voru
nýfæddir. Ég held að mér sjö ára
guttanum hafi þótt það ansi gott
að hafa þig til að hugsa um okkur
eldri systkinin og veita okkur at-
hygli þegar móðir mín hafði nóg
að gera.
Þegar ég var sendur í sveit á
Syðra-Hóli til Ingu og Bjössa
frænda varst það þú sem hugsaðir
mest um mig fyrsta sumarið enda
fékk ég að sofa inni í þínu her-
bergi. Ég var ófá sumur á Hóli og
það var alltaf jafn gott að koma
norður. Var mjög gaman að fá að
vera með þér úti í garði eða úti í
trjálundunum sem þú ræktaðir og
lagðir mikla alúð við.
Eftir að heilsu þinni fór að hraka
og þú varst komin á Heilsuhælið
á Blönduósi var samt alltaf jafn-
notalegt að sitja hjá þér, halda í
höndina á þér og segja þér fréttir.
Reyndar man ég að þú varst
ekkert ýkja hrifín af því þegar ég
ákvað að flytja til útlanda um tíma
þótt þú segðir kannski ekki mikið.
Maja frænka sagði mér að þú hefð-
ir verið mjög ánægð þegar þú frétt-
ir að ég væri að koma heim aftur.
Þá vissi ég auðvitað að þú, amma,
gleymdir engum jafnvel þótt þeir
væru víðsfjarri.
Magnús Bragi.
SIGURÐUR
ÁSGEŒSSON
+ Sigurður Ás-
geirsson fædd-
ist á Eiði í Hestfirði
28. október 1915.
Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
tsafirði 17. febrúar
síðastliðinn. Móðir
hans var Sigríður
Kristin, f.
1875, d. 4.
1932, Jónsdóttir á
Sandeyri, f. 13. maí
1852, Guðmunds-
sonar. Móðir Sigríð-
ar Kristínar var
Guðrún, f. 27. júní
1856, Guðmundsdóttir, bónda á
Eyri í Seyðisfirði, f. 30. júlí
1821, Bárðarsonar. Faðir Sig-
urðar var Ásgeir, bóndi og sjó-
maður á Eiði, f. 28. sept. 1866,
d. 30. nóv. 1939, Jónsson, f. 27.
febr. 1832, Jóhannessonar, b. á
Fæti, Jónssonar á Þórustöðum
í Önundarfirði, Jónssonar, en
móðir Ásgeirs var Gróa, f. 10.
júní 1828, Benediktsdóttir
skutlara í Vatnsfirði, Björns-
sonar. Systkini Sigurðar voru
13. Hálfbróðir hans var Finnur
Veturliði, f. 15. febr. 1887, son-
ur Ásgeirs og Þóru Rósinkr-
Hann
í sjó-
róðri frá níu börn-
um 1923. Alsystk-
ini Sigurðar voru
Rannveig, f. 4. júlí
1893, látin; Guðrún
Jóna, f. 31. okt.
1896, dáin sama ár;
Ingibjörg Bárðlina,
f. 24. apr. 1898, lát-
in; Guðmunda, f.
6. maí 1900, látin; •
Magnús, f. 9. apr.
1902, látinn; Valdi-
mar, f. 27. maí
1903, drukknaði
1926; Jóna, f. 19. apr. 1905,
látin; Karitas, f. 19. sept. 1906,
látin; Guðmundur, f. 2. nóv.
1908, látinn; Jón, f. 2. nóv.
1910, látinn; Guðrún, f. 4. nóv.
1912; og Agnes, f. 14. sept.
1914, dó 1915.
Ungur fór Sigurður sem
vinnumaður að Holti í Önund-
arfirði til séra Stefáns. Eftir
eitt ár þar veiktist hann og fór
þá til Sveinbjamar á Uppsölum
og dvaldist þar í tvö ár, að hann
fór á stofnun sökum veikinda.
Utför Sigurðar fór fram frá
ísafjarðarkirkju 24. febrúar sl.
Mig langar í nokkrum orðum að
minnast ömmubróður míns Sigurðar
Ásgeirssonar eða Sigga eins og
hann var alltaf kallaður. Siggi var
mjög söngelskur eins og öll systkin-
in frá Eiði. Sem ungur maður var
hann mikið fyrir að setja saman
vísur og einnig las hann mikið þó
að skólaganga hans væri ekki löng.
Við frændfólkið, sem kynntumst
þér, minnumst þín þegar við heyrum
sungið.
Eg veit að Siggi vildi þakka föður
mínum Högna Sturlusyni og Jó-
hönnu konu hans alla þá umhyggju
sem þau sýndu honum í gegnum
árin. Einnig vil ég þakka starfsfólki
Sjúkrahúss Akureyrar og Fjórðungs-
sjúkrahúss ísafjarðar alla þá um-
hyggju sem honum var sýnd þar.
Elsku Siggi minn, ég veit að nú líður
þér vel. Þakka þér samveruna og
allan sönginn. Ég veit að vel verður
tekið á móti þér. Guð geymi þig.
Þín frænka,
Lóa Högnadóttir.
GUÐJON
SIG URJÓNSSON
+ Guðjón Sigur-
jónsson fæddist
25. september 1915
í Reykjavík. Hann
lést á St. Jósefsspít-
ala í Hafnarfirði 4.
febrúar síðastlið-
inn.. Guðjón var
sonur Sigurjóns
Jónssonar skip-
stjóra, Jónssonar
hafnsögumanns á
Eyrarbakka, Sig-
urðssonar, og konu
hans Ingibjargar
Magnúsdóttur frá
Kolholtshelli í Flóa,
Þorsteinssonar. Guðjón var
elstur sex barna þeirra hjóna.
Látnir eru Eiríkur og Ingi-
mundur en eftir lifa Svanhild-
ur, Haraldur og Sigurður.
Guðjón kvæntist 16. maí 1942
Steinunni I. Jónsdóttur, f. 24.9.
1916, Gests Vigfússonar og
konu hans Sesselju Magnús-
dóttur í Hafnárfirði. Sonur
þeirra er Sverrir Berg, f. 20.4.
1945, en auk hans eignuðust
þau dóttur 9.12. 1946, en hún
lést fárra daga gömul. Sverrir
er kvæntur Guðríði Valtýsdótt-
ur úr Reykjavík, þeirra börn
eru: Guðjón Steinar og Ágústa
Valdís. Guðjón
Steinar er kvæntur
Sigríði Jennýju
Halldórsdóttur og
eiga þau tvö börn,
Halldór og Stein-
unni.
Guðjón stundaði
nám í Kenna-
raskóla íslands og
lauk þaðan kenn-
araprófi 1943, var
við nám í Tónlistar-
skólanum árin
1938-41 og útskrif-
aðist sem tónlistar-
kennari. Þá stund-
aði hann einnig nám í íþrótta-
kennaraskólanum á Laugar-
vatni og útskrifaðist sem íþrót-
takennari árið 1944.
Árin 1959-61 stundaði Guð-
jón nám í sjúkraþjálfun við
Oslo Ortopedisk Institut. Að
námi loknu starfaði hann við
sjúkraþjálfun um tima hjá
styrktarfélagi lamaðra og fatl-
aðra, síðan í Keflavík en opnaði
nuddstofu í Hafnarfirði og
vann jafnframt á St. Jósefsspít-
ala í Hafnarfirði og síðast á
Sólvangi.
Útför Guðjóns fór fram 9.
febrúar sl. í kyrrþey.
Góður vinur er öllum mikils virði.
Vinur sem glaðst er með á góðri
stund og styður í erfíðleikum, hann
er gott að heimsækja. Þannig vinur
var Guðjón mágur og svili okkar.
Lengst af var vík á milli vina, hann
og Steinunn bjuggu á Suðurlandi
en við fyrir vestan. Margar voru
ferðirnar suður og alltaf vorum við
boðin til þeirra. Góðar veitingar
voru jafnan í boði og að þeim lokn-
um settist Guðjón gjarnan við píanó-
ið og var sungið og spjallað fram
eftir kvöldi. Nokkrum sinnum vorum
við þar allar systurnar og makar
okkar, þær stundir eru okkur sem
eftir lifum dýrmætar minningar.
Guðjón var mikill gæfumaður.
Hann var heilsuhraustur fram á
síðustu ár, hafði ánægju af starfi
sínu, fyrst sem barna- og íþrótta-
kennari, eftir það starfandi sjúkra-
þjálfari í mörg ár. Hann var íþrótta-
maður góður, spilaði í handbolta
með FH, var einn af stofnendum
félagsins, keppti í fijálsum íþrótt-
um, starfaði með skátum og var
fyrsti formaður Hjálparsveitar
skáta í Hafnarfirði.
Áhugamál hans voru fjölmörg og
ekki má gleyma tónlistinni en hann
var lærður tónlistarkennari, æfði
kóra og var meðal annars organisti
Fríkirkju Hafnarfjarðar og Kálfa-
tjamarkirkju. Hann annaðist einnig
undirleik hjá félögum sínum í KFUSÍ*"
sem hann starfaði með um árabil.
Mörg sumur hafði Guðjón umsjón
með barnaheimilum í sveit, á vegum
Rauða krossins og Hafnarfjarðar-
bæjar.
Guðjón og Steinunn kynntust
ung, bæði Hafnfirðingar. Þau
bjuggu öll sín hjúskaparár í Hafnar-
fírði, lengst af á Þúfubarði 4. Heim-
ili þeirra er fallegt og hlýtt, garður-
inn öllum augnayndi enda marg-
verðlaunaður. Þannig verður enginn
garður nema honum sé sinnt af
natni og væntumþykju. Garðinn
tengdu þau við húsið með garðskála
og margar stundirnar höfum við átt
í hlýjunni innan um blómin, komið
langt fram á haust en útigarðurinff^
í vetrardvala.
Samstarf þeirra hjóna var mikið
og gott. Hún vann með honum við
þjálfunina, saman voru þau í garðin-
um og í öllu sem þau tóku sér fyrir
hendur. Steinunn annaðist mann
sinn í veikindunum af undraverðu
þreki, sem sýnir að þar sem kærleik-
urinn er með í för sigrast miklir
erfiðleikar.
Sverrir einkasonur þeirra og fjöl-
skylda hans hafa reynst þeim stoð
og styrkur og miklir gleðigjafar.
Kom það best í ljós á undanförnua-'.
árum en þau voru Guðjóni erfið
vegna heilsubrests. Hann andaðist
aðfaranótt 4. febrúar síðastliðins.
Dauðinn var honum líkn. Við kveðj-
um vin okkar með virðingu og þökk-
um samfylgdina. Steinunni og fjöl-
skyldunni allri biðjum við Guðs
blessunar.
Sigrún og Yngvi.