Morgunblaðið - 14.03.1996, Blaðsíða 38

38 FIMMTUDAGUR 14. MARZ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Ástkær móðir mín og tengdamóðir,
MARÍA JÓNSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu 12. mars. Fyrir hönd aðstandenda, Sverrir Georgsson, Unnur Georgsson.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGVI GUÐMUNDSSON,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
áður til heimilis i Álftamýri 40,
Reykjavik,
lést þriðjudaginn 12. mars.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, bróðir og afi,
GRETTIR LÁRUSSON
bifvélavirki,
Súlunesi 20,
Garðabæ,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 12. mars.
Ólafía Þórðardóttir,
Kristín Grettisdóttir,
Þórður Grettisson,
Lára Grettisdóttir,
Áslaug H. Grettisdóttir Hansen,
Jenný K. Grettisdóttir,
tengdabörn, barnabörn og systkini.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
BJARNVEIG JÓNA GUNNLAUGSDÓTTIR,
lést 6. mars.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Börn hinnar látnu.
t
GUÐRÚN S. JÓNASDÓTTIR
frá Hornstöðum,
verður jarðsungin frá Hjarðarholtskirkju laugardaginn 16. mars
kl. 14.00.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast
hennar, er bent á björgunarsveitina Ósk í Dalabyggð.
Sætaferðir frá BSÍ kl. 9.00.
Ása Gísladóttir og börn.
+
Bróðir, minn, fósturbróðir og frændi
okkar,
HALLGRÍMUR PÁLSSON,
Kirkjuhvoli,
Hvolsvelli,
sem lést 6. mars, verður jarðsunginn
frá Breiðabólstaðarkirkju, Fljótshlíð,
laugardaginn 16. mars kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á Breiðabólstaðarkirkju.
Ingibjörg Pálsdóttir og fjölskylda,
Kolbrún Valdimarsdóttir og fjölskylda.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
FANNEY G. MAGNÚSDÓTTIR,
Fossheiði 48,
Selfossi,
sem lést í Sjúkrahúsi Suðurlands
10. mars sl., verður jarðsungin frá Sel-
fosskirkju föstudaginn 15. mars
kl. 16.30.
Jóhanna Guðjónsdóttir, Bjarni Olesen,
Guðlaug Guðjónsdóttir, Þór Valdimarsson,
Magnús I. Guðjónsson, Ásdís Styrmisdóttir,
Birgitta Guðjónsdóttir, Hafsteinn Jakobsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
HANS SIGURBERG
DANELÍUSSON
+ Hans Sigxir-
berg Danelíus-
son var fæddur á
Hellissandi 19. ág-
úst 1918. Hann lést
á heimili sínu,
Sunnubraut 12,
Keflavík, 5. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Danelíus Sigurðs-
son, f. 14.6. 1895,
d. 24.10. 1961, og
kona hans, Svein-
dís Ingigerður
Hansdóttir, f. 28.2.
1897, d. 13.9. 1982.
Kona Hans Sigurbergs er Sól-
veig Björndís Guðmundsdótt-
ir, f. 29.7. 1923. Böm Hans og
Sólveigar vom ellefu: Stúlku-
bam, f. 5.4. 1941, d. 5.4. 1941,
Sveindís Hansdóttir, f. 18.3.
1942, unnusti
Ómar Sigtryggs-
son, Brynjar, f.
12.6. 1943, giftur
Rut Lámsdóttur,
Sumarrós, f. 27.10.
1947, Einar, f.
17.2. 1949, d. 30.5.
1949, Vigdís, f.
11.9. 1950, Sigur-
hans, f. 26.8. 1952,
d. 11.11. 1952,
Bára, f. 12.10.
1954, gift Guð-
mundi Péturssyni,
Ingveldur, f. 1.7.
1961, d. 29.8. 1962,
Danelíus, f. 5.7. 1964, Sævar,
f. 11.7. 1966, d. 30.5. 1967.
Útför Hans Sigurbergs fer
fram frá Keflavíkurkirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan
14.
Vertu sæll vinur, góður Guð þig geymi.
Lokið er starfi þínu í þessum heimi.
Allir sem kynntust þér nú þakka hljóðir
þín verður minnst - og saknað kæri bróðir.
(Vilhj. Siguijónss.)
Nú þegar kær bróðir okkar hef-
ur kvatt þetta líf langar okkur
systkinin að minnast hans með
fáeinum kveðjuorðum. Hansi
fæddist á Hellissandi 19. ágúst
1918. Annar í röðinni af átta böm-
um hjónanna Sveindísar Hansdótt-
ur og Danelíusar Sigurðssonar, og
það þriðja sem kveður þetta jarð-
líf. Eins og tíðkaðist á þeim tím-
um, fór hann mjög snemma að
vinna og létta undir með heimil-
inu. Fyrst í sveit á sumrin fram
að fermingu og síðan til sjós. Var
hann þá ætíð í skiprúmi hjá föður
okkar og lengi sem vélstjóri. Hansi
bróðir okkar var einstakur maður,
fullur af gleði, hlýju, og æðruleysi
og kom það kannski best fram hjá
honum og þeim hjónum báðum því
þau urðu oft fyrir þungri reynslu
og sorg á lífsleiðinni. Af ellefu
bömum misstu þau fimm. Og einn-
ig misstu þau eitt bamabarn sitt.
Við eigum margar góðar minn-
ingar, bæði fyrr og síðar. Þegar
komið var saman á góðri stund,
og bræðumir tóku lagið á munn-
hörpurnar sínar. Þá var oft glatt
á hjalla, okkur fannst eins og heil
hljómsveit væri að verki.
Hansi var ungur að árum þegar
hann kynntist Veigu, sinni góðu
og traustu konu. Þau byijuðu bú-
skap á Hellissandi og áttu þar
heima um árabil. En í kringum
1950 fiuttu þau suður til Keflavík-
ur og áttu þar heima síðan. Þar
hélt hann áfram að stunda sjóinn,
enn um stund. En eftir að hann
kom í land, fór hann að vinna hjá
ísl. aðalverktökum á Keflavíkur-
fiugvelli, og vann þar, uns hann
lét af störfum fyrir aldurs sakir.
Hann þótti mjög duglegur og sam-
viskusamur hvar sem hann starf-
aði. Hansi bar mikla ást og tryggð
til æskustöðvanna. Fjallahringur-
inn með djásnið okkar Snæfells-
jökul trónandi yfír litlu byggðinni
okkar á Sandi og hafið þar sem
sést út á opinn Breiðafjörðinn. Og
sjórinn, stundum úfinn og ægileg-
ur. En stundum sléttur og lygn.
Þetta þótti honum með því feg-
ursta, sem mannlegt auga sér á
jörðu hér. Hann naut þess að fara
vestur þegar hann gat því við kom-
ið. Það var alltaf jafnánægjulegt
að koma til Veigu og Hansa á
þeirra fallega heimili. Gestrisni og
hlýja var þar í fyrirrúmi. Hansi
ERFIDRYKKJUR
P E R L A N sími 562 0200
var alla tíð heilsuhraustur og kom
því andlát hans mjög á óvart. En
hann varð bráðkvaddur þann 5.
mars sl.
Það ríkir mikill söknuður hjá
hans góðu konu, og stóru og sam-
hentu fjölskyldu, sem honum þótti
svo vænt um.
Við vottum þeim okkar dýpstu
samúð og biðjum Guð að blessa
þeim minninguna um góðan dreng.
Við kveðjum okkar kæra bróð-
ur, með bæninni sem við systkinin
lærðum öll í æsku, hjá foreldrum
okkar.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(SJ.)
Systkinin.
í dag er borinn til grafar elsku-
legur tengdafaðir minn, Hans S.
Danelíusson. Hann var mikill
sómamaður og mátti hvergi vamm
sitt vita. Reglusemin var honum í
blóð borin og allir hlutir höfðu sinn
ákveðna stað. Hann stundaði sjó-
mennsku frá unga aldri, fyrstu
árin með föður sínum. Um sextugt
hóf hann störf hjá íslenskum aðal-
verktökum og vann þar til 72 ára
aldurs. Hann vann öll sin störf af
dugnaði og ósérhlífni, hvort sem
það var til sjós eða lands. Hann
var mikið hraustmenni og hafði
góða heilsu allt til síðasta dags.
Að lokinni starfsævi tóku við
áhugamálin. Hann stundaði göng-
ur daglega og var virkur félagi í
Púttklúbbi Suðumesja og vann þar
mörg verðlaun. Honum þótti mjög
gaman að ferðast og sérstaklega
vestur á Snæfellsnes á æskustöðv-
arnar. Þar var haldið ættarmót
síðastliðið sumar í 100 ára minn-
ingu Danelíusar föður hans. Þar
brugðu þeir á leik hann og Cýrus
bróðir hans og spiluðu saman á
munnhörpur við mikinn fögnuð
ættmenna.
Minningarnar leita á hugann,
Hansi og Veiga við eldhúsborðið
hlaðið kökum, umkringd bömum,
tengdabörnum, barnabörnum og
barnabarnabörnum. Heimili þeirra
er samastaður fjölskyldunnar allr-
ar.
Nú er skarð fyrir skildi og hans
er sárt saknað. En við eigum öll
svo góðar minningar til að hugga
okkur við. Elsku tengdamamma,
megi guð vera með þér og okkur
öllum á þessari sorgarstundu.
Rut Lárusdóttir.
Látinn er faðir unnustu minnar
Hans Sigurberg. Að mínu áliti er
andlát hans ótímabært miðað við
líkamlegt og andlegt þrek hans.
Mín stuttu kynni af Hans og
eiginkonu hans, Sólveigu, voru
með afbrigðum góð og notaleg á
allan hátt.
Ekki er stætt á öðru en minn-
ast gestrisni þeirra hjóna sem var
sambærileg við það sem best gerð-
ist á góðum íslenskum sveitaheim-
ilum.
Fjórtán ára gamall hóf Hans
sjómennsku rneð föður sínum á
iitlum bát, Ármanni, en síðar á
Hadda og voru báðir gerðir út frá
Krossavík á Hellissandi.
Hans og Sólveig hófu búskap á
Hellissandi 1941 og bjuggu þar
til ársins 1950 er þau fluttu til
Kefiavíkur og hafa búið þar síðan.
Hans stundaði sjómennsku allt
þar til hann hóf störf hjá íslensk-
um aðalverktökum.
Að starfslokum hóf hann lík-
amsrækt með gönguferðum og
pútti og hélt því reglulega við, var
hann einmitt að koma úr einni
slíkri er kallið kom.
Hans og Sólveig eignuðust ell-
efu börn en fímm þeirra misstu
þau á unga aldri. Barnabörnin eru
orðin 18 en eitt þeirra misstu þau.
Barnabamabörnin eru 11. En
þrátt fyrir missinn stóðu þau af
sér alla lífsins storma.
Síðastliðið sumar var haldið
ættarmót en þá hefði faðir hans
orðið eitthundrað ára. Mótið var
haldið á Hellissandi og sýndi hann
mér staðhætti þar og sagði mér
lítillega frá sínum sjómannsferli.
Mér er í fersku minni frásögn
hans af björgun skipbrotsmanna
af ensku skipi er þýskur kafbátur
hafði grandað. Björgun af þessu
tagi er talin mjög áhættusöm en
tókst eigi að síður giftusamlega.
Síðustu jól eru mér minnisstæð
er við tókum okkur ferð á hendur
til Reykjavíkur, þess erindis að
færa barnabömum hans og mínum
jólagjafír. Mér var þá ljóst hvílíkan
hlýhug hann bar til mín og þá
ekki síður til barnabama sinna.
Ég vil að síðustu votta aðstand-
endum samúð mína og jafnframt
dást að kjarki og æðruleysi þínu,
Sólveig mín.
Ómar Sigtryggsson
og fjölskylda.
í dag kveðjum við elsku afa
okkar, Hans Sigurberg Danelíus-
son. Heimili afa og ömmu á
Sunnubrautinni er samastaður
fjölskyldunnar og emm við ávallt
velkomin og tekið hlýlega á móti
okkur. Þangað komum við oft á
sunnudögum í kaffí eins og aðra
daga og sátum við eldhúsborðið
með afa og ömmu að spjalla sam-
an um heima og geima. Alltaf var
stutt í glens og grín hjá afa, sér-
staklega þegar yngstu afa- og
langafabömin brugðu á leik. Afi
var ljúfur maður og vildi alltaf
öllum vel. Hann var heilsuhraustur
allt sitt líf, allt til síðasta dags.
Afi fékk mikið út úr hreyfíngu og
gekk alltaf á hveijum morgni
ásamt því að hann fór allar sínar
ferðir gangandi. Afí hafði mikinn
áhuga á íþróttum og fylgdist vel
með þeim í sjónvarpinu um helg-
ar, þá sérstaklega enska fótboltan-
um á laugardögum.
Á sumrin fórum við og afi oft
á fótboltaleiki en ef við náðum
ekki að vera samferða honum þá
gátum við alltaf fundið hann á
sama stað með húfuna sína með
dúsknum. Elsku afi okkar, við
þökkum þér fyrir allar stundimar
sem þú veittir okkur og við munum
ávallt geyma þær í hjarta okkar.
Elsku amma okkar, við vitum
að þú munt sakna afa sárt en
minningarnar lifa í hugum okkar
allra.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(S. Kr. Pétursson.)
Barnabörnin.