Morgunblaðið - 20.03.1996, Blaðsíða 25

24 MIÐVIKUDAGUR 20. MARZ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 20. MARZ 1996 25
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Hallgrímur B. Geirsson.
RITSTJÓRAR: Mattlyas Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
TEKJUTENGING
OG TRYGGINGAR
UTGJOLD ríkissjóðs, umfram tekjur, hafa leitt til
hrikalegrar opinberrar skuldasöfnunar. Vaxta-
greiðslur ríkissjóðs í fyrra voru jafnháar og öll húsbréf-
aútgáfan. Raunar voru þær jafnmiklar og allir beinir
tekjuskattar landsmanna. Það var því ærin ástæða til
þess fyrir stjórnvöld að grípa til aðhalds- og sparnaðarað-
gerða. Sums staðar hafa þau þó gerzt offarar að þessu
leyti. Það gildir m.a. um tekju- og eignatengingu í al-
mannatryggingakerfinu, að mati þingmanna sem Morg-
unblaðið ræddi við sl. sunnudag.
Pétur Blöndal, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, kemst
m.a. svo að orði hér í blaðinu:
„Tekju- og eignatenging í almannatryggingakerfinu
er í reynd ekkert annað en viðbótarskattlagning. Órétt-
lætið felst í því, að þeir, sem sýnt hafa fyrirhyggju, sitja
ekki við sama boð í almannatryggingakerfinu og hinir.
Ég tel að við séum komin lagt út fyrir allt velsæmi í
þessu. Það þarf að fínkemba lögin frá grunni og hætta
að taka tillit til tekna og eigna að öðru leyti en með
beinum og sýnilegum tekju- og eignasköttum.“
Össur Skarphéðinsson, þingmaður Alþýðuflokks og
formaður heilbrigðis- og tryggingamálanefndar Alþing-
is, tekur í svipaðan streng:
„Okkur finnst tekjutengingin, þó við eigum talsverða
sök á henni sjálfir, sé orðin alltof rík almennt. Og ég
er pesónulega þeirrar skoðunar, að tekjutengingin hafi
gengið alltof langt í því bótakerfi, sem við nú búum
við...“ Össur varar við því að refsa fólki fjárhagslega
fyrir það eitt að sýna fyrirhyggju og spara.
Peningalegur sparaður er ekkert síður mikilvægur
fyrir samfélagið en þá einstaklinga, sem vilja hafa borð
fyrir báru í fjármálum sínum. Og „sparnaður myndast
yfirleitt ekki vegna hærri tekna heldur vegna minni
eyðslu,“ eins og Pétur Blöndal kemst að orði hér í blað-
inu. í þessu Ijósi er meir en varhugavert að draga úr
hvatningu til fjármálalegrar ábyrgðar og sparnaðar með
því að refsa fyrirhyggjufólki með tekjutengingu þjón-
ustugjalda í tryggingakerfinu.
BREYTT
JAFNRÉTTISBARÁTTA
FIMM konur, sem starfað hafa með Sjálfstæðum kon-
um, starfshópi ungra kvenna innan Sjálfstæðis-
flokksins, bentu í grein í Morgunblaðinu síðastliðinn
laugardag á að árangur í jafnréttismálum byggðist ekki
sízt á „viðhorfsbreytingu og skilningi á því að jafnréttis-
mál eru alvörumál, sem varða okkur öll“.
Sjálfstæðar konur hafa átt sinn þátt í þeirri viðhorfs-
breytingu, sem vissulega er að eiga sér stað í jafnréttis-
málum. Á undanförnum áratugum hefur jafnréttisbar-
áttan oftar en ekki orðið „kvennabarátta“, sem hefur
byggzt á kennisetningum um sérstöðu kvenna og áherzlu
á átök og andstæður milli kynjanna. Þótt sú barátta
hafi án efa skilað árangri, má spyrja hvort hann sé jafn-
mikill og hann hefði getað orðið, hefði öðrum aðferðum
verið beitt.
Raunverulegt jafnrétti kynjanna, ekki eingöngu í orði
heldur einnig á borði, stuðlar einfaldlega að því að skapa
samhent og skilvirkt samfélag, þar sem bæði kyn hafa
sömu tækifæri, bera sömu ábyrgð og hafa sömu skyld-
ur. Slíkt er til þess fallið að draga úr togstreitu og von-
brigðum, jafnt innan fjölskyldna sem á vinnustöðum.
Þess vegna eru jafnréttismál einmitt „alvörumál, sem
varða okkur öll“.
Breytingin, sem er að eiga sér stað, felst ekki sízt í
því að jafnréttisbaráttan er að breytast í baráttu beggja
kynja, þótt hinar nýju hugmyndir eigi margar upptök
sín meðal kvenna. Baráttan fyrir sjálfstæðum rétti karla
til að taka sér orlof á launum til að vera með börnum
sínum fyrstu mánuðina er lýsandi dæmi um þetta. Sigur
í þeirri baráttu mun verða báðum kynjum til hagsbóta.
Það er því löngu kominn tími til að karlar taki meiri
þátt í jafnréttisbaráttunni en verið hefur. Jafnréttismál-
in eru samvinnuverkefni beggja kynja.
SAMEINING KÁ OG KR
Lánardrottnar
réðu ferðinni
Bankar og lánasjóðir yf-
irtaka fasteignir og önn-
ur verðmæti samtals að
fjárhæð 120-130 milljón-
ir til að létta á skulda-
stöðu Kaupfélags
Rangæinga fyrir sam-
runa þess við Kaupfélag
Árnesinga. Heimamenn
höfðu í upphafi hug á
að reka áfram sjálfstætt
kaupfélag en svo virðist
sem lánardrottnarnir
hafi lagt áherslu á sam-
einingu. Helgi Bjarna-
son skrapp á Hvolsvöll
til að kynna sér málið.
Morgunblaðið/Ásdís
KÁ-MERKIÐ komið á verslunina á Hvolsvelli og Bjarni Jónsson stjórnarformaður KR, Þorsteinn Páls-
son framkvæmdastjóri KÁ og Garðar Halldórsson kaupfélagsstjóri KR brosa framan í sólina.
STUNDUM hefur komið upp
umræða um samruna
Kaupfélags Árnesinga
(KÁ) á Selfossi og Kaupfé-
lags Rangæinga (KR) á Hvolsvelli
án þess að til þess hafi komið. Sú
þróun sem leiddi til ákvörðunar
stjórnenda félaganna um að sam-
eina þau á vori komanda hófst með
því að stjórn KR fékk ráðgjafarfyr-
irtæki til að taka út rekstur og fjár-
hag félagsins og hófst sú vinna í
júnímánuði. KR hefur átt í rekstrar-
erfiðleikum undanfarin ár og tapað
um 60 milljónum kr. á síðustu fjór-
um árum, aðallega vegna þess að
það hefur setið uppi með dýrar fast-
eignir eftir að tvö mikilvæg iðnfyr-
irtæki í eigu kaupfélagsins, Hús-
gagnaiðjan sem var með húsgagna-
framleiðslu og sauma- og pijóna-
stofan Sunna, lognuðust út af. Fyr-
ir áratug var umfangsmikill rekstur
á vegum þessara fyrirtækja en eftir
að honum var hætt á árunum
1987-89 sat KR uppi með 3.000
fermetra húsnæði sem það gat ekki
nýtt nema að litlu leyti og enginn
vildi kaupa.
Þróaðist út í samruna
Bjarni Jónsson, bóndi á Selalæk
og formaður stjórnar Kaupfélags
Rangæinga, segir að í upphafi hafi
stjórnendur félagsins gert sér vonir
um að lánardrottnarnir vildu leysa
til sín fasteignir KR, á svipaðan
hátt og gert var á síðasta ári þegar
fram fór endurskipulagning hjá
Kaupfélagi Árnesinga. Viðræður
KR og lánardrottna þróuðust í þá
átt að skynsamlegt væri að sameina
kaupfélögin tvö sem eftir eru á
Suðurlandi og hófust viðræður við
KÁ í nóvembermánuði. Þeim lyktaði
með samkomulagi stjórna
félaganna um að stefna
að samruna í vor, að
fengnu samþykki aðal-
funda sem hugsanlega
verða báðir 11. apríl, og “"
að KA tæki allan rekstur KR á leigu
þangað til. Tók KÁ við um helgina
og byijaði á því að breyta aðalversl-
un félagsins á Hvolsvelli til sam-
ræmis við aðrar verslanir sínar.
Það er á mönnum að heyra að
lánardrottnarnir hafi gert það að
HÚSNÆÐI sem byggt var yfir
Kaupfélags
húsgagnaframleiðslu og sauma- og prjónastofu var að sliga rekstur
Rangæinga eftir að iðnreksturinn lognaðist útaf.
Onotað hús-
næði sligar
reksturinn
skilyrði fyrir aðstoð sinni við KR
að fram næðist sú hagræðing sem
sameining er talin hafa í för með
sér. Bjarni á Selalæk og Garðar
Halldórsson kaupfélagsstjóri vilja
________ ekki staðfesta það beint
að það hafi verið fyrir
þrýsting lánardrottna að
ákveðið var að sameina
kaupfélögin. Ágúst Ingi
Olafsson, sveitarstjóri á
Hvolsvelli og kaupfélagsstjóri þar
til í haust, segir að úr því bankar
og lánastofnanir hafi ekki viljað
fara þá leið að leysa til sín eignir
til að létta skuldastöðu KR, hafi það
verið rétt að sameinast KÁ.
„Við teljum betra og tryggara
fyrir íbúa héraðsins að fara þessa
leið en halda áfram sjálfstæðum
rekstri, til þess að halda svipaðri
þjónustu og atvinnu,“ segir Bjarni
á Selalæk. Bendir hann á að sam-
keppni í matvöruverslun fari sífellt
harðnandi og stærri aðilarnir kom-
ist betur af en þeir minni. Bjarni
og Garðar leggja áherslu á að ekkj
sé um yfirtöku KÁ á að ræða, þó
vissulega verði það stóri aðilinn í
sameiningunni, heldur séu tvö félög
að renna saman í eitt öflugra. Bjarni
segir að Rangæingar muni tryggja
áframhaldandi áhrif sín á rekstur-
inn með því að vera félagar í nýju
KÁ og væntanlega fá kjörna menn
í stjórn þess.
Yfirtaka fasteignir
Greinilegt er að viðskiptabanki
KR og helstu lánveitendur hafa
viljað leggja töluvert á sig til að
sameina fyrirtækin. Þeir leystu til
jsín þau hús sem félagið hefur ver-
lið í vandræðum með og höfuðstöðv-
ar félagsins á Hvolsvelli að auki.
'lðnþróunarsjóður kaupir Sunnu-
húsið, Samvinnulífeyrissjóðurinn
kaupir Húsgagnaiðjuna og Lands-
bankinn kaupir verslunar- og skrif-
stofuhús KR á Hvolsvelli. Að auki
kaupa þessir lánardrottnar tvö
íbúðarhús kaupfélagsins og B-
deildarbréf sem eru einskonar
hlutabréf í kaupfélögum. Garðar
Halldórsson telur að söluverð fast-
eigna og B-deildarbréfa sé 120-130
milljónir kr.
Nettó-skuldir KR voru liðlega
160 milljónir í árslok 1994 og hafa
aukist eitthvað síðan vegna halla-
reksturs á síðasta ári. Með ráðstöf-
unum banka og sjóða hefur verið
grynnkað mjög á skuldasúpunni.
Það sem eftir er fer inn í hið sam-
einaða kaupfélag ásamt eignum og
segja Bjarni og Garðar að KR fari
með meiri eignir en skuldir inn í
nýja félagið.
Stærðin gildir
„Þessi rekstur fellur ákaflega
vel að þeim rekstri sem KÁ var
með fyrir breytingar,"
segir Þorsteinn Páls-
son framkvæmdastjóri
Kaupfélags Árnesinga.
Bendir hann á að bæði
félögin hafi verið með
verslun og þjónustu en
hvorugt haft afurða-
sölu með höndum.
„Það er stærðin sem
gildir í viðskipum í
dag,“ segir Þorsteinn
þegar hann er spurður
að því hvaða hag KÁ
hafi af sameiningu.
Segir hann að margvís-
legt hagræði fáist með
stærri einingum.
Sameinaða kaupfé-
lagið verður rekið und-
ir nafni og merki
Kaupfélags Árnesinga.
„Við erum búnir að
leggja mikið í mark-
aðssetningu og munum
nota KÁ-heitið áfram,“
segir hann.
KR hefur rekið mat-
vöru- og vefnaðarvöru-
verslun á Hvolsvelli og
útibú á Rauðalæk, auk
lítillar kvöld- og helg-
arverslunar í veitinga-
skálanum Hlíðarenda á
Hvolsvelli. Það hefur
verið með bygginga-
vöruverslun og verslun
með rekstrarvörur fyr-
ir bændur, bæði á Hvolsvelli og
Rauðalæk. Einnig bílaverkstæði og
olíusölu á báðum stöðum. Þá hefur
verið rekin vélsmiðja og rafmagns-
verkstæði á Hvolsvelli.
Þegar KÁ tók við rekstrinum um
helgina var verslunin á Hvolsvelli
frískuð upp og henni gefið svipað
yfirbragð og aðrar verslanir KÁ.
Vöruverði var breytt til samræmis
við verð í KÁ-verslunum sem þýddi
verðlækkun á mörgum vöruteg-
undum. Jafnframt var ákveðið að
hafa verslunina opna fram á kvöld
og um helgar en loka litlu búðinni
í Hlíðarenda.
Þorsteinn segir að þetta hafi
verið fyrsti þátturinn í að laga
reksturinn í Rangárvallasýslu að
annarri starfsemi KÁ. Síðan yrði
farið yfir hveija rekstrareiningu
fyrir sig og teknar ákvarðanir um
framtíðina. KÁ hefur markað sér
ákveðna viðskiptastefnu og þrí-
skipt rekstrinum í samræmi við
hana. Félagið ætlar sér einkum að
starfa í dagvöruverslun, sölu
rekstrarvara fyrir landbúnaðinn og
ferðaþjónustu. Þorsteinn segir að
þessi sama stefna verði höfð að
leiðarljósi við rekstur sameinaða
kaupfélagsins.
Rekstri haldið áfram
Ljóst er að rekstur rafmagns-
verkstæðis, byggingavörudeildar,
vélaverkstæðis og bifreiðaverk-
stæða og varahlutaverslana á
Hvolsvelli og Rauðalæk fellur utan
við það svið sem KÁ leggur áherslu
á. Þorsteinn segir of
snemmt að segja til um
það hvernig þessum
rekstri verði_ háttað í
framtíðinni. Áhugi sé á
að halda honum áfram í
einhveiju formi, annaðhvort í sam-
vinnu við aðra eða selja hann í
hendur annarra aðila. „Við sjáum
að það er til lítils að taka við rekstri
verslunar á stað eins og Hvolsvelli
nema fólkið búi þar áfram. Því vilj-
um við efla atvinnulífið þar sem
við störfum, bæði til sjávar og
sveita, enda njótum við þess eins
og heimamenn,“ segir Þorsteinn.
Garðar Halldórsson segist ekki
eiga von á róttækum breytingum
á rekstrareiningum á næstunni,
þær muni gerast í áföngum. Ekki
er talið að KÁ muni losa sig út úr
þeim rekstri sem fellur utan starfs-
sviðs þess í fljótræði og í því sam-
bandi benda menn á að félagið sé
enn með rekstur á Selfossi sem það
hafi ekki getað selt fyrir viðunandi
verð. Samkvæmt heimildum Morg-
unblaðsins hafa nokkrir aðilar nú
þegar sýnt áhuga á að taka yfir
rekstrareiningar KR, meðal annars
fyrirtæki sem tekið hafa við sviguð-
um rekstri af KÁ á
Selfossi. í bréfi sem
KÁ sendi starfsfólki
KR vegna breyting-
anna kemur fram að
stefnt er að því að
áherslubreytingar í
rekstri dragi ekki úr
vinnu á svæðinu.
Verðum að vera
jákvæð
„Það eru viðbrigði
þegar breyting verður
á farsælu fyrirtæki
sem hér hefur verið í
áratugi. Það sem snýr
mest að hreppsfélaginu
er ef fólk missir vinnu.
Það er von okkar að svo
verði ekki og að góð
samvinna náist við
þessa nýju aðila,“ segir
Ágúst Ingi Olafsson
sveitarstjóri.
Um 60 heilsársstörf
eru hjá KR. Sólveig
Ottósdóttir, varafor-
maður Verslunar-
mannafélags Rang-
æinga og verslunar-
stjóri hjá KR/KÁ á
Hvolsvelli, segir að
breytingin hafi gerst
svo snöggt að lítið ráð-
rúm hafi gefist til að
ræða málið. Heilmiklar
breytingar hafi verið
gerðar á versluninni um helgina
og telur hún að verslunarfólkið á
Hvolsvelli búi við öryggi. Meiri
óvissa sé með útibúið á Rauðalæk
og skrifstofurnar. „Mér finnst
starfsfólkið hér vera jákvætt, enda
verður svo að vera,“ segir Sólveig.
3 milljarða kr. velta
Eftir yfirtöku á rekstri KR og
Fossnesti á Selfossi eykst velta
Kaupfélags Árnesinga úr 2,4 millj-
örðum í um 3 milljarða kr. á ári.
Allt Suðurland er viðskiptasvæði
félagsins, enda tók það yfir rekstur
Kaupfélags Vestur-Skaftfellinga í
Vík og Kaupfélags Vestmannaeyja
fyrir nokkrum árum. Það er nú
með verslanir í öllum stærstu þétt-
býliskjörnunum, nema Hellu, allt
frá Hveragerði og austur á Kirkju-
bæjarklaustur, einnig í Vest-
mannaeyjum. Starfsmenn eru lið-
lega 400 talsins.
Niðurstöður reikninga síðasta
árs liggja ekki fyrir. I áætlunum
KÁ hefur ekki verið gert ráð fyrir
hagnaði fyrr en í ár og ljóst er að
einnig varð tap hjá KR.
Fjallahringurinn óbreyttur
Eining er í stjórn Kaupfélags
Rangæinga um þær ákvarðanir
sem teknar hafa verið um framtíð
félagsins. Reynt var að vinna að
samningum í kyrrþey þannig að
tilkynningin á föstudag kom mörg-
um á óvart. Bjarni á Selalæk segir
að þó lítið tóm hafi gefist til að
ræða breytingarnar virðist sér fólk
sýna þeim skilning. Hann
segir því þó ekki að leyna
að margir hafi sterkar
taugar til kaupfélagsins
og eigi erfitt með að
sætta sig við að það skuli
hætta sjálfstæðum rekstri. „En allt
er breytingum háð. Ég segi eins
og mætur maður á Hvolsvelli: Það
hefur nánast allt breyst hér á
Hvolsvelli, nema fjallahringurinn.
Breytingarnar eru enn að gerast,“
segir Bjarni.
Sólveig
Ottósdóttir
Ágúst Ingi
Olafsson
Stærðin gildir
í öllum við-
skiptum í dag
Mælt fyrir frumvarpi um réttindi og skyld-
ur opinberra starfsmanna *
Aukíð svigrúm j
stofnana og
starfsmanna
Frumvarp um réttindi og skyldur opinberra
starfsmanna fékk frekar kaldar kveðjur frá
stjómarandstæðingum á Alþingi en fjármála-
ráðherra mælti fyrir fmmvarpinu í gær.
FRIÐRIK Sophusson fjármála-
ráðherra lagði í framsögu-
ræðu sinni áherslu á nauð-
syn umbóta í ríkisrekstri og
sagði að möguleikar til þess væru
ávallt mjög takmarkaðir nema tekið
yrði á starfsmannamálum ríkisins.
Ríkisstarfsmenn væru nú 25 þúsund.
Ríkið greiddi laun samkvæmt 140
kjarasamningum til einstaklinga í 175
stéttarfélögum og heildarlauna-
greiðslur ríkisins hefðu á síðasta ári
verið um 39,5 milljarðar króna.
Til að koma á nýskipan í ríkis-
rekstri yrði að veita stofnunum og
starfsmönnum þeirra aukið svigrúm
og sjálfræði. Að því væri stefnt með
frumvarpinu um réttindi og skyldur
opinberra starfsmanna.
Friðrik sagði að meginhugmyndirn-
ar í frumvarpinu hefðu legið fyrir í
nærri tvö ár en það var samið af
nefnd sem skipuð var sl. sumar. Mark-
mið frumvarpsins væru að jafna rétt-
arstöðu starfsmanna ríkisins og
starfsmanna á almennum markaði,
auka sjálfstæði og ábyrgð forstöðu-
manna ríkisstofnana, gefa starfsfólki
möguleika á að fá umbun fyrir ábyrgð
og hæfni í starfi og færa ýmis ákvæði
núgildandi laga, sem eru frá árinu
1954, í nútímalegra horf. Meðal ann-
ars er gert ráð fyrir að æviráðningar
embættismanna verði afnumdar.
Oskert áunnin réttindi
Friðrik sagði að í frumvarpinu
væru ekki skert réttindi sem samið
hefur verið um í kjarasamningum og
réttindi starfsmanna sem ráðnir hefðu
verið fyrir gildistöku laganna breytt-
ust ekki, nema að því leyti að réttur
þeirra til biðlauna yrði takmarkaður
frá því sem nú er.
Friðrik gagnrýndi ríkisstarfsmenn
fyrir að hefja opinbert áróðursstríð
gegn frumvarpinu meðan það var enn
í drögum og sagði að það hefði komið
I veg fyrir eðlilegt samráð aðila.
Steingrímur J. Sigfússon, Alþýðu-
bandalagi, spurði hvort það væri orð-
ið saknæmt að tala á fundum gegn
stefnu ríkisstjórnarinnar. Friðrik
sagði að þegar frumvarpsdrögin voru
afhent opinberum starfsmönnum til
að hægt væri að hefja efnislegar
umræður um þau, hafi þeir kosið að
setja þau upp með þeim hætti að um
meiriháttar árás var að ræða á ríkis-
stjórnina og einkum fjármálaráðherr-
ann. Hins vegar stæði það boð áfram
að ríkið vildi ræða við opinbera starfs-
menn um þetta frumvarp, enda hefði
það þegar tekið breytingum eftir
ábendingar frá fulltrúum opinberra
starfsmanna.
í böðulshlutverki
Ögmundur Jónasson, Alþýðu-
bandalagi og formaður BSRB, sagði
að fjármálaráðherra væri í böðulshlut-
verki. Hann sagðist vona að það ættu
eftir að verða miklar æsingar ef það
vekti raunverulega fyrir ríkisstjórn-
inni að keyra þetta réttindaskerðing-
arfrumvarp gegnum þingið.
Hann sagði vitað að ríkisstjórnin
ætlaði að hafa biðlaunaréttinn af fólki
svo hún geti verið fijálsari að einka-
vinavæða ríkisfyrirtæki. Þá væri
frumvarpið svo fullt af mannfyrirlitn-
ingu að ekki væri sæmandi að Al-
þingi samþykkti það. Þar benti Ög-
mundur á að í frumvarpinu væri talað
um minni háttar skrifstofustörf sem
ekki þyrfti að auglýsa. Einnig væru
heilar starfsstéttir, svo sem lögreglu-
menn, sviptar samningsrétti án sam-
ráðs eða samninga við þær. Þá gerði
frumvarpið ráð fyrir grundvallar-
breytingu frá félagslegum samning-
um í duttlungasamninga þar sem völd
forstjóranna væru aukin.
Taka upp kjarasamninga
Jón Baldvin Hannibalsson, þing-
maður Alþýðuflokks, sagði að ef ver-
ið væri með frumvarpinu að tak-
marka eða draga úr réttindum sem
væru hluti af samningskjörum opin-
berra starfsmanna, þá þyrfti að taka
upp kjarasamninga og bæta ríkis-
starfsmönnum þetta upp í formi betri
launa.
Jón Baldvin sagði það vera stað-
reynd að stofnað hefði verið til bið-
launaréttar með lögum og hann væri
ótvírætt partur af réttindum opinberra
starfsmanna. Þótt vafasamt væri að
tryggja opinberum starfsmönnum rétt
á að vera á tvöföldum launum um
ákveðinn tíma þá væri spurningin
hvort afnema ætti þennan rétt ein-
hliða, semja um það eða bæta upp
launaréttindi sem fólust í þessu.
Friðrik Sophusson sagði að aldrei
hefði verið blandað saman æviráðn-
ingu og biðlaunarétti annars vegar
og launum hins vegar. Þetta væri
arfur liðins tíma og því væri hægt
að afnema þessi réttindi með lögum
án þess að nokkrar bætur kæmu fyrir.
Á hinn bóginn væru áunnin lífeyris-
réttindi starfskjör og ef ætti að breyta
lífeyrisréttindum sem ekki væru áunn-
in yrðu að koma einhveijar bætur
fyrir.
Jón Baldvin sagði ýmislegt jákvætt
við frumvarpið, s.s. afnám æviráðn-
ingar. Einnig væri margt jákvætt við
ákvæði um að auka sjálfstæði forustu-
manna í ríkisrekstri.
Uppsagnir yfirmanna
Ágúst Einarsson, Þjóðvaka, sagði
að hagsmunir vinnuveitandans gengju
eins og rauður þráður gegnum frum-
varpið. Gengið væri á réttindi starfs-
manna og moguleika þeirra til að
hafa áhrif á umhverfi sitt. Það væri
í andstöðu við nútíma stjórnunarhætti
og það fyrirkomulag sem menn í ná-
grannalöndunum leituðust nú við að
láta opinberan rekstur og fyrirtækja-
rekstur þróast í; að leitast við að
tengja starfsmenn inn í lýðræðislegan
ákvörðunarferil ásamt stjórnendum.
Ágúst lýsti þeirri skoðun, að segja
ætti öllum yfirmönnum ríkisins upp
störfum verði frumvarpið að lögum,
og auglýsa stöður þeirra lausar til
umsóknar._
Krisín Ástgeirsdóttir, Kvennalista, |
sagði frumvarpið snúa að því hvernig ’ j
kjör og réttindi yrðu hjá ríkisstarfs- |
mönnum framtiðarinnar. Ýmislegt |
jákvætt væri í frumvarpinu. Þar
nefndi hún m.a. ákvæði um að for- J
stöðumönnum ríkisstofnana sé heimilt (
að umbuna starfsmönnum til viðbótar *
grunnlaunum og að starfsmenn ættu |
rétt á sveigjanlegum vinnutíma. En |
einnig væri þarna um að ræða grund- *
vallaratriði í samskiptum aðila, og *
miklu máli skipti að vera réttlátur og í
virða réttindi og skyldur þeirra sem |
ynnu hjá ríkinu og koma á eðlilegu
samráði.