Morgunblaðið - 22.03.1996, Blaðsíða 5

4 B FÖSTUDAGUR 22. MARZ 19%
MORGUNBLAÐIÐ
DAGLEGT LÍF
á heimasíðu
ÞEIM hafði aldrei orðið kalt fyrr
en á flugvellinum í Keflavík fyr-
ir sex árum. I stuttbuxum og
ermalausum bolum komu bræð-
urnir Jens Hung og Einar Dung
ásamt móður sinni, stjúpa og
tveimur systkinum til Islands eft-
ir dvöl í flóttamannabúðum í
Hong Kong. „Okkur var bara
sagt að hér væru tré og grænt
gras, annað vissum við ekki,“
segja bræðurnir, sem innan
skamms halda í sumarfrí með
fjölskyldu sinni til N-Víetnams,
gamla heimalandsins.
Þeir erum orðnir stórum fróð-
ari um ættlandið, enda hafa
kennarar þeirra hjálpað þeim að
finna upplýsingar um land og
þjóð á heimasíðunni. Þar eru
upplýsingarnar orðnar tveggja
ára og því ætla Jens og Einar
að halda dagbók í fríinu sinu og
lýsa hvernig landið kemur þeim
fyrir sjónir, enda margt breyst
frá því landið fékk sjálfstæði.
Síðan ætla kennararnir að vinna
úr upplýsingum þeirra bræðra
og skrá á heimasíðuna „Nýbú-
inn“.
Jens og Einar telja sig Islend-
inga. Þeim finnst gott að búa
hér, en segja að hér vanti tilfinn-
anlega fleiri körfuboltavelli.
Báðir tala íslensku með hreim
og skortir endrum og sinnum
orð. Sín á milli tala þeir til skipt-
is íslensku og víetnömsku, en
hugsa á íslensku í skólanum og
víetnömsku heima. Mamma
þeirra og stjúpi tala smávegis
íslensku en þeir þurfa oft að
túlka fyrir þau. Jens Hung segist
túlka miklu meira en Einar
Dung, því Einar nenni því ekki
og hlaupi alltaf út.
Jens Hung er í tölvusambandi
við víetnamska stúlku í Austur-
bæjarskóla og finnst mjög gaman
að læra íslenskuna með þeim
hætti. „Við skrifumst á um nám-
ið, vini okkar og bara hitt og
þetta sem okkur dettur í hug,“
segir Jens Hung. Bróðir hans
Einar Dung segist hins vegar
ekki hafa sérstakan áhuga á að
eignast pennavini.
Þeir bræður segja íslenskuna
afar erfiða og í skólanum þar
sem þeir voru áður hafi þeim oft
verið strítt. „Krakkarnir voru
alltaf að segja að við værum Kín-
verjar og eitthvað svoleiðis."
■ Heimasíðan
„Nýbúinn" er upp-
lýsingalind kenn-
ara barna af er-
lendum uppruna.
■ Tölvusamskipti
við nemendur í
öðrum skólum lið-
ur í íslenskunámi.
BRÆÐURNIR Jens Hung og Einar Dung.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Samskiptatækni
til stuðnings nýjum íslendingum
£| „ÍSLENDINGAR búa í eigin
■ landi og deila því ekki með öðr-
J um þjóðum. Allir ísiendingar
tala sama tungumálið," segir í
S kaflanum Eitt land, ein þjóð, ein
f tunga í íslenskukennslubókinni
Máiyrkju I, sem kennd er í 8.,
9. og 10. bekkjum grunnskóla. Samt
eiga rúmlega þijú hundruð grunn-
skólanemendur annað móðurmál en
íslenskuna, alls 52. Sumum er móður-
málið tamara en íslenskan, aðrir eru
jafnvígir á bæði og enn aðrir eiga í
mesta basli með hvort tveggja.
„Aðfluttum börnum, frá ólíkum
menningarheimum með ólíkan bak-
grunn og annað tungumál sem móð-
urmál, var raðað í bekkjardeildir og
ætlast til að þar stæðu þau sig eins
og innfæddir; ánægð og þakklát fyr-
ir að fá að vera meðal vor,“ segir
Ingibjörg Hafstað, kennari og starfs-
maður menntamálaráðuneytisins.
Hún er verkefnisstjóri nýbúafræðsl-
unnar, sem er þróunarverkefni á veg-
um ráðuneytisins og unnið hefur ver-
ið að síðastliðin þijú ár.
Heimasíðan „Nýbúinn"
á alnetinu
Undanfarin misseri hafa verið
ræddar ýmsar leiðir til að bæta náms-
legan og félagslegan hag þeirra nem-
enda, sem ekki hafa náð tökum á
íslensku. Ingibjörg segir að fljótlega
hafi komið í ljós að erfitt var að
skipuleggja og samhæfa kennslu í
Reykjanesumdæmi þar sem þessir
nemendur voru mjög dreifðir. „Þar
sem skólarnir eru vel tölvuvæddir og
flestir tengdir alnetinu datt okkur í
hug að sækja um styrk til að nýta
margmiðlun í þágu nemenda og
kennara í umdæminu. Styrkurinn var
veittur og þá var næsta skrefið að
fá nokkra kennara til samstarfs."
Skólastjórnendur Hjallaskóla í
Kópavogi tóku vel í málaleitan Ingi-
bjargar um að skólinn yrði miðstöð
tölvusamskipta aðfluttra nemenda
og kennara þeirra í umdæminu. Tveir
kennarar skólans, Sigurður Davíðs-
son og Guðlaug Snorradóttir, sér-
kennari, ásamt Olöfu Guðmundsdótt-
ur, sérkennara í Kárssnesskóla í
Kópavogi, tóku að sér umsjón með
verkefninu og hófu undirbúnings-
’Vinnu síðastliðið haust. Sigurður, sem
Ihgibjörg segir tölvusnilling hópsins,
tók að sér að skipuleggja heimasíð-
una „Nýbúann", sem nú má finna á
Morgunblaðið/Árni Sæberg
FRÁ vinstri: Guðlaug Snorradóttir, Ingibjörg Hafstað og Sigurður Davíðsson.
íslenska menntanetinu „ísmennt“ og
póstlista, en að öðru leyti sjá umsjón-
armenn verkefnisins í sameiningu um
efni sem fer inn á heimasíður.
Slóð heimasíðunnar er
http://rvik.ismennt.is/ * sigda.
Megintilgangur verkefnisins er að
auka upplýsingastreymi og efla
tengsl kennara, auðvelda dreifingu á
ýmsu fræðslu- og kennsluefni, koma
á sambandi milli aðfluttra nemenda
og auðvelda þeim og kennurum
þeirra að nálgast upplýsingar um
ættlandið. Allt þetta beinist mark-
visst að því að efla íslenskukunnátt-
una, en aðstandendur verkefnisins
telja að takist að ráða bug á tungu-
málaörðugleikum nemenda eigi þeir
auðveldara með að samlagast land-
anum og öfugt.
Upplýsingalind kennara
Undirbúningsvinna hófst með því
að kynna kennurum í umdæminu
markmið verkefnisins á námskeiði
þar sem þeim var jafnframt kennt
að nýta sér möguleika alnetsins til
að bera saman bækur sínar og sem
kennslumiðils. Sigurður ___________
segir heimasíðuna „Nýbú-
ann“, sem opnuð var í
janúar, fyrst og fremst
vera upplýsingalind fyrir
kennara nemenda af er-
lendum uppruna, en þeir
hafi ekki áður átt kost á að afla sér
sambærilegra upplýsinga á einum
stað á einfaldan máta. „Kennarar
gátu lent í þeirri aðstöðu að vera
með nokkra slíka nemendur í bekk
og vera í senn einu tengiliðir þeirra
við umhverfið og ráðgjafar þeirra í
einu og öllu án þess að hafa nokkra
sérþekkingu að þessu leyti eða neinn
til að ráðfæra sig við. Á heimasíðum
er leitast við að veita svör við helstu
spurningum sem kunna að vakna hjá
kennurum, sem sinna þessum börn-
um. Fjallað er um hvernig æskilegt
er að skólarnir taki á móti þeim, um
samstarf við foreldra þeirra, hvaða
aðferðir hafi nýst vel til að kenna
þeim íslensku og hvernig málnotkun
og .málskilningur þeirra getur verið
frábrugðin málþroska barna sem al-
ast upp við eitt mál.“
Sigurður segir að síðar sé í ráði
að gefa nemendum tækifæri til að
taka þátt í gerð heimasíðna. Fyrsta
hugmyndin sé að þeir skrái hátíðis-
Eykur upplýs-
ingastreymi
og eflir tengsl
kennara
daga ættlands síns á sérstaka heima-
síðu, útlisti hvað gert sé til hátíða-
brigða og ýmislegt fleira. Möguleik-
ana segir Sigurður óþrjótandi því
smám saman verði hægt að safna
saman alls konar fróðleik um lönd
og þjóðir, sem komi jafnt nemendum
sem kennurum til góða og auki víð-
sýni allra þeirra sem aðgang hafi að
síðunum."
I Barnasáttmála Sameinuðu þjóð-
anna segir að menntun allra barna
skuli miða að því að móta virðingu
fyrir foreldrum barnsins, menningar-
arfleið þess, tungu og gildismati,
þjóðernislegum gildum þess lands
sem það býr í og þess er það kann
að vera upprunnið frá og fyrir öðrum
menningarþáttum sem eru frá-
brugðnir menningu barnsins sjálfs.
Tungumálið er
mesta vandamálið
Aðspurð hvernig til hafi tekist að
framfylgja sáttmálanum með tilliti
til aðfluttra barna á íslandi segir
Ingibjörg, að þrátt fyrir góðan vilja
hafi íslendingar ekki verið að öllu
_________ leyti í stakk búnir til að
taka við hópum flóttafólks
frá ijarlægum löndum og
öðrum, sem hingað hafa
komið frá árinu 1979.
„Við gerðum okkur ekki
nægilega grein fyrir erfið-
leikum aðfluttra til að aðlagast okkur
og sú hugmynd að nauðsynlegt væri
að við aðlöguðumst þeim var okkui'
víðs fjarri. Við tókum einkennilega
lítið mið af reynslu annarra þjóða.
Tungumálaerfiðleikar eru mesta
vandamálið og verður æ erfiðara við-
fangs ef skólayfirvöld bregðast ekki
rétt við. Borið hefur við að nemendur
með annað móðurmál útskrifist ólæs-
ir á íslensku úr grunnskóla. Slíkt er
ekki góður vitnisburður um skóla-
kerfið og eykur enn frekar á einangr-
un þessa fólks til frambúðar."
Ingibjörg nefnir dæmi um asíska
stúlku, sem fluttist hingað tíu ára
með foreldrum sínum. Sú fékk ekki
nægilega aðstoð við námið í skólan-
um, heima við var móðurmálið alls
ráðandi og uppeldið eins og tíðkaðist
í heimalandinu. Stúlkan gerði upp-
reisn gegn foreldrum sínum, hætti í
skóla, hóf sambúð með íslendingi og
eignaðist barn. Núna, þrettán árum
síðar, er hún einstæð móðir, ólæs á
JENS HUNG, 15 ÁRA, OG
EINAR DUNG, 13 ÁRA, ÍNUSYNIR
FRÁ N-VÍETNAM
Fengu ýmsar
upplýsingar
um ættlandið
■ Rúmlega þrjú-
hundruð grunn-
skólanemendur
eiga annað móð-
urmál en íslensk-
una, alls fimmtíu
og tvö.
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 22. MARZ 1996 B
TÓMAS Lupinski
TÓMAS LUPINSKI, 12 ÁRA, FRÁ PÓLLANDI
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Búinn að senda mörg bréf
TÓMAS Lupinski var átta ára
þegar hann fluttist til Islands frá
Bialystok í Póllandi. Þar til fyrir
rúmlega ári bjó hann með móður
sinni í Súðavík, en eftir hörm-
ungar snjóflóðanna, sem Tómas
fór ekki varhluta af, fluttust
mæðginin í Kópavog og Tómas
hóf nám í Hjallaskóla. Hann talar
ágæta íslensku, en þarf á auka-
timum að halda til að þjálfa rit-
málið og auka orðaforðann.
Pólska og íslenska er töluð til
jafns á heimili hans, en hann
segir að mamma sín kunni svolít-
ið í íslensku og læri áreiðanlega
heilmikið af honum.
„Þótt krakkarnir væru góðir
og reyndu að hjálpa var ég ein-
mana fyrst eftir að ég kom til
íslands. Eftir að ég fór að tala
og skilja meira leið mér betur
og núna hugsa ég á íslensku. Mér
finnst bara gott að búa hér. Is-
lendingar eru svo sem ekkert
öðru vísi en Pólveijar," segir
Tómas.
Tómas er áhugasamur um
tölvur og á sjálfur eina slíka,
sem hann fékk í afmælisgjöf í
fyrra. Hann og kennarar hans
eru búnir að senda mörg bréf í
tölvupósti, en hafa enn ekki
fengið svör. Tómas vonast til að
úr þvi rætist fljótlega, því hann
langar til að komast í tölvusam-
band við jafnaldra sína í öðrum
skólum.
íslensku, sem hún talar rangt og bjag-
að, og jafn ófær og foreldrar hennar
voru til að bijóta barni sínu leið út
úr félagslegri einangrun. Ingibjörg
segir að sagan sé ekki einsdæmi og
sé ekkert að gert geti þróunin orðið
með þessum hætti kynslóð eftir kyn-
slóð.
Tímabil erfiðleika
og ósigra
Ingibjörg og umsjónarmenn tölvu-
verkefnisins í grunnskólum á Reykja-
nesi eru þó bjartsýn á að þær leiðir
sem nú eru reyndar í skólakerfinu
stemmi senn stigu við slíkri þróun.
Þau vonast til að fólk af erlendum
uppruna fái tækifæri til að aðlagast
íslensku þjóðfélagi í stað þess að
mynda lítil, einangruð samfélög.
„Hér eru margir nemendur af er-
lendum uppruna félagslega einangr-
aðir og utangátta í verkefnum, sem
bekkjarfélagar þeirra fást við. Fyrstu
skólaárin eru oft tímabil erfiðleika
og ósigra og fátt virðist til þess fall-
ið að bæta sjálfsímyndina. Undanfar-
in ár hafa skólayfirvöld í auknum
mæli reynt að koma til
móts við þessa nemendur.
Til dæmis gæti nemanda
frá Póllandi verið falið að
skrifa um pólskt ljóðskáld
þegar hinir í bekknum
eiga að skrifa um Jónas
Hallgrímsson. Heimasíðan „Nýbú-
inn“ er einnig dæmi um viðleitni skól-
anna til að glæða áhuga nemenda á
ættlandi þeirra og gera þá stolta af
uppruna sínum. Þeim finnst foi-vitni-
legt að geta nálgast upplýsingar um
gamla heimaþorpið og ýmsan fróðleik
um þjóðhætti og siði sem foreldrar
þeirra eða forfeður ólust upp við.“
Ingibjörg segist oft hafa komið að
tómum kofunum þegar hún leitaði
gagna um lönd og þjóðir á skólabóka-
söfnum. „Eftir mikla leit fann ég bók
þar sem getið var um Filipseyjar. í
henni var hins vegar eingöngu fjallað
um afar frumstæðan þjóðflokk á af-
mörkuðu svæði á eyjunum og ekkert
annað. I huga barns, sem les bókina,
situr vitaskuld eftir að á Filipseyjum
búi bara frumstætt fólk, sem leggi
sér lirfur og þess háttar til munns,“
segir Ingibjörg og bætir við að ekki
sé örgrannt um að fáfræði af þessu
tagi verði tilefni stríðni og áreitis.
Með heimasíðunni á alnetinu segir
Ingibjörg að skapist kærkomið tæki-
færi til að miðla réttum, nýjum og
hagnýtum upplýsingum um flest lönd
í heiminum í stað þess að þurfa að
styðjast við gamlar og oft úreltar
kennslubækur.
Einkabréf nemenda
á póstlista
Þeir sem hafa sameiginlegt
áhugamál eða vinna að svipuðum
verkefnum stofna oft póstlista.
Áskrifendur listans skiptast þá á
skoðunum um hugðarefni sín og fá
allir sama póstinn. Auk heimasíð-
unnar „Nýbúans“ hafa umsjónar-
menn tölvuverkefnisins sett á lag-
girnar póstlistann „Nýbúar“ sem
ætlaður er kennurum nemenda af
erlendum uppruna á Reykjanesi og
öðru áhugafólki um málefni aðflutts
fólks. Til að gerast áskrifandi skal
senda bréf til listproc@ismennt.is
með textanum subscribe nybuar
nafn sendanda.
Póstlistinn var tekinn í notkun í
síðasta mánuði og er þegar orðinn
vettvangur skoðanaskipta og hug-
mynda auk þess sem
kennarar geta komið
hugðarefnum sínum á
framfæri, leitað ráðgjafar
og samhæft störfin. Nem-
endur með annað tungu-
mál en íslensku að móður-
máli geta, undir handleiðslu kennara,
komist í samband við nemendur af
sama uppruna í öðrum skólum eða
hvern þann sem fær tilsögn í íslensku
með hjálp tölvusamskipta. Sigurður
og Guðlaug segja viðbrögð nemenda
lofa góðu, þeir séu mjög áhugasamir
og spenntir fyrir að eignast „penna-.
vini“. „Þótt póstlistinn sé opinn
áskfifendum eru bréf barnanna
einkabréf, sem enginn nema þau og
kennari þeirra hafa aðgang að.“
Ingibjörg Hafstað vonast til að
innan skamms verði allir grunnskólar
landsins „tengdir" og nemendur af
erlendum uppruna og kennarar þeirra
alls staðar á landinu fái notið tölvus-
amskipta með sama hætti og nú er
í grunnskólum á Reykjanesi. „Verk-
efnið, sem hafið er í Hjallaskóla og
tengist öðrum skólum í umdæminu,
á efalítið eftir að gefa góða raun,
vinda upp á sig og búa í haginn fyr-
ir framtíð íslendinga." ■
Valgerður Þ. Jónsdóttir
Auðveldar
dreifingu á
fræðslu- og
kennsluefni
DAGLEGT LIF
Blindir eiga fá
einkamál en með nýrri og
byltingarkenndri tækni stendur það til bóta
ÞAÐ HLÝTUR að vera farið að vora. Snjóinn tekur hratt
upp og auðvelt fyrir flesta að fara um, gangandi, ak-
andi eða á hjóli, og viðra sig í góða veðrinu. Og það er
einmitt það sem Ágústa Gunnarsdóttir, 28 ára gömul
kona úr Reykjavík, gerði einn morguninn í vikunni; hún
fór í langan göngutúr með einkakennaranum sínum í
sænsku og ensku og sá þá akkeri í fyrsta skipti. Já,
þannig orðar hún það, en þó er hún alveg blind fyrir
utap að sjá mun á degi og nóttu.
Ágústa fæddist blind. Fjolskylda hennar bjó á Selfossi
þannig að hún var ekki nema fimm ára gömul þegar hún
fór fyrst að heiman í biindradeild Laugarnesskóla í Reykja-
vík. „Eg var svo óþæg að ég skipti ótal oft um heimili.
Spurningin er samt hvenær böm em óþæg og hvenær
ekki, aðstæður þeirra eru svo mismunandi,“ segir hún en
hún var ekki á heimavist heldur dvaldist hjá ijölskyldum.
„Ég veit ekki hjá hve mörgum fjölskyldum ég var milli
fimm og átta ára aldurs, en þá kom ég loksins til fólks
sem kunni á mér tökin.“ Og Ágústa bætir við að fæst
börn bíði þess nokkurn tíma bætur að þurfa að fara svona
snemma að heiman. Margir eigi þess ekki kost að flytja
úr heimabyggð sinni
þegar blint barn
fæðist inn í ijöl-
skylduna, en svo var
einmitt í hennar til-
felli, og að þjónustan
við þessar flölskyld-
ur sé allt of lítil.
Flestir vegir
færir
En það er dugur
í Ágústu. „Blindir
geta gert flest það
sem þeir vilja,“ seg-
ir hún og leitar í
huga sér að ein-
hveiju sem þeir
geta ekki gert. „Ég
myndi ekki grilla,“
segir hún svo eftir
dálitla stund.
Þó flestir vegir
séu henni færir seg-
ir hún að heims-
mynd þeirra sem
fæðist blindir sé og
verði alltaf allt önn-
ur en þeirra sem sjá
eða hafa séð. Blint
fólk geti til dæmis
ekki komið við eldgos, stjörnur, tungl og
aðra þá hluti sem eru óáþreifanlegir í
náttúrunni og fái þess vegna óljósa mynd'
af þessum fyrirbærum.
Þrátt fyrir það er náttúran Ágústu hug-
leikin. Mestan áhuga hefur hún á stjörnu-
fræði, en hún telur að hún eigi varla tök
á að læra hana. Meðan hún stundaði nám
í Menntaskólanum við Hamrahlíð sótti hún
námskeið í eðlisfræði þar sem komið var
inn á stjörnufræðina. Námsefnið var hins
vegar mest á formi myndabókar svo það _________________
hentaði Ágústu illa. „Síðan fann ég bók
sem útskýrði þetta mun betur fyrir mér.“ Það var bókin
Ferð án enda eftir Ara Trausta Guðmundsson, en í bók-
inni er farið i ferðalag frá jörðinni og komið við á hverri
plánetu vetrarbrautarinnar auk þess sem aðeins er litið
út fyrir sólkerfið okkar. „Bókin er svo skemmtilega upp-
sett og Ari Trausti er sá sjónvarpsmaður sem best er
að skilja,“ segir hún og bætir hlæjandi við: „Hann ætti
bara að vera á kaupi við að_ útskýra fyrir blinda. Ég
sakna hans úr sjónvarpinu. Ómar Ragnarsson er líka
laginn við að lýsa hlutum svo blindir skilji.“
Mjúkur feldur eða grófur
Fyrir skömmu var sagt frá því á Stöð 2 að verið væri
að stoppa upp ísbjörn hér í Réykjayík. Ágústu hafði lengi
langað að fá að snerta þessi villtu dýr sem ekki er hægt
að nálgast meðan þau eru á fæti svo hún sló á þráðinn
til mannsins sem stoppar björninn upp og spurði hvort
hún mætti koma í heimsókn. Það var auðsótt mál. Hún
dreif sig strax næsta dag og fékk að þreifa á ísbirnin-
um, selum, refum og fuglum og nú spyr jafnvel sjáandi
fólk hana hvernig feldurinn á dýrunum sé viðkomu.
„Refurinn er mjúkur og það er selurinn líka þó hárin á
honum séu sneggri. Grænlandsselurinn er dálítið grófari
og það er ísbjarnarfeldurinn líka,“ segir Ágústa. „Ég
fékk að gera það sem mér datt í hug, skríða undir ís-
björninn og hvaðeina. Hann hefur enga smáhramma, og
fæturnir eru eins og símastaurar. Þetta var alveg stór-
kostlegt.“
„Það verður alger bylting"
Þess er ekki langt að bíða að blindir geti lesið allar
venjulegar bækur og ritmál með aðstoð tölvu, en enn
sem komið er er það svo dýrt að koma sér upp þeim
búnaði sem til þarf, skanna og sérstöku tölvuforriti, a
það er ekki á allra færi að verða sér úti um hann. „Þa
, verður algjör bylting fyrir blinda þegar við getum fari.
að lesa venjulegt letur. Þá getur maður fárið að les
póstinn sinn, íslenskuráðleggingarnar utan á mjólkui'
fernunum, á pappírinn utan af dósamatnum og nýút
komnar bækur,“ segir Ágústa og bætir við að sem stand
eigi blindir fá einkamál þar sem þeir þurfi iðulega a>
fá aðra til að lesa fyrir sig. „Mikið rosalega hlakka éj
til. Þá má ég bara ekki vera að því að vinna því ég þar
að lesa svo mikið. Ég fór til dæmis þrisvar á bókamarkað
inn í Perlunni um daginn og keypti mér fjórar bæku
því ég veit að það er stutt í að ég geti lesið þær. Okku
finnst þróunin vera hæg, en þeir eru til sem segja ai
við séum óþolinmóð. Þeir gera sér bara ekki grein fyri
hvað þetta skiptir okkur miklu máli.“
Þröngva ekki áhugamálunum upp á aðra
Ágústa segir að nú hafi blindir getað lesið Morgunblað
ið í rúmt ár með aðstoð tölvutækninnar. Blaðið komi ti
hennar snemma á morgnana rétt eins og til annárr:
áskrifenda og það s<
mikill munur frá þv
sem áður var, því ni
sé auðveldara ac
fylgjast með því sen
er að gerast, end;
getur það tekið hans
um eina og hálf;
klukkustund að les;
blaðið á morgnana.
Engu að síðu;
finnst henni hút
vera frekar einangr
uð, því hún hafi önn
ur áhugamál ei
flestir þeirra sen
hún umgangist mest
„Um daginn langað
mig svo að sjá sýn
ingu á grænlenskun
munum í Norræn;
húsinu en það gai
enginn _ farið mei
mér. Ég get ekk
þröngvað mínun
áhugamálum upp ;
neinn. Ef maður ei
háður einhverjun
getur svo farið að sá
hinn sami ráði hvert
er farið, hve lengi ei
stansað og hvenær. Við verðum að vera vel
á verði svo við einangrumst ekki um of, en
líf þeirra sem bæði búa og vinna hér U
Hamrahlíðinni einskorðast gjaman við hús-
ið.“
Á Njáluslóðum
Ágústa hefur sett stefnuna á háskólanán
í sagnfræði næsta haust. „Ég hef aldre
vitað hvað ég hef viljað, fyrir utan stjörnu
fræðina, en svo fór ég í ferð á Njáluslóðis
__________ með Jóni Böðvarssyni í haust. Ef ég bar;
vissi allt sem hann veit; við lögðum af stai
klukkan 10 að morgni og komum heim klukkan 6 síðdeg
is og hann talaði svo til allan tímann.“
Eins og stendur starfar Ágústa að félagsmálum aldr
aðra innan Blindrafélagsins auk þess sem hún á sæti
tómstundanefnd félagsins, en þar eru námskeið og
skemmtanir ýmiskonar skipulagðar. í haust var til dæm-
is haldið leiklistarnámskeið þar sem Edda Björgvinsdótt-
ir og Gísli Rúnar Jónsson kenndu. „Það var meiri hátt-
ar,“ segir Ág-
ústa. „Ég er í
rauninni ekki 28
ára. Ég fer út
að róla á kvöldin
og sleppi fram
af mér beislinu
reglulega. Af
hveiju skyldi
maður ekki
mega bulla og
leika sér annað
slagið? Ég held
að það hafi
hreinlega bjarg-
að mér,“ segir
hún glöð í
bragði og víst
er að hún geislar
af lífsgleði en
um leið einkenn-
ist fas hennar
af ákveðni og
festu. ■
mhg
Morgunblaðið/Kristinn
ÁGUSTU finnst gott að hafa Pekinghund vinkonu sinnar,
Heródes, með sér þegar hún fer út að ganga.
Ég fékk að gera það
sem mér datt í hug,
skríða undir ísbjörn-
inn og hvaðeina.
Hann hefur enga
smóhramma, og
f æturnir eru eins og
símastaurar.
GRÆNA VORNIN
Steinefnaríkar jurtir
sem örva efna-
skipti likamans.
Styrkja mótstööuaflið.
BIO-SILICA
fyrir háriö, neglurnai
og beinin.
SKALLIN PLUS
vinur magans.
% Jl hreinsandi íin nrpnnRníii
uy yi uiinunui.
BÍÓ-SELEN UMB. í >ÍMI 557 6610