Morgunblaðið - 24.03.1996, Blaðsíða 34

34 SUNNUDAGUR 24. MARZ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
T
MINNINGAR
t
Útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SVEINLAUGAR
SIGMUNDSDÓTTUR,
Lindargötu 57,
Reykjavfk,
fer fram frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
26. mars kl. 13.30.
Stefanía Baldursdóttir, Atli S. Sigurðsson,
Jens B. Baldursson, Þóra Grímsdóttir,
Herbert V. Baldursson, Margrét Reynisdóttir,
Sigmundur H. Baldursson, Arnfrfður Eysteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Dóttir mín, stjúpdóttir, systir okkar og mágkona,
ÞÓRUNN KVARAN BUMBERGER,
lést á heimili sínu í Hampton, Virginiu, 21. mars.
Axei Kvaran,
Brynjar Kvaran,
Svavar Kvaran,
Axel A. Kvaran,
Ágúst Kvaran,
Ósk Kvaran,
Ingibjörg Fjölnisdóttir,
Hildur Halla Jónsdóttir,
Sandra Baldvinsdóttir,
Edda Jónasdóttir.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
KRISTJANA STEINUNN
GUÐJÓNSDÓTTIR,
Sólheimum 27,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
mánudaginn 25. mars kl. 15.00. Þeim
sem vilja minnast hennar er bent á að
láta Slysavarnafólag íslands njóta þess.
Björn Aðalsteinsson,
Guðjón Aðalsteinsson, Gyða Agnarsdóttir,
Dagbjört Aðalsteinsdóttir, Hrafnkell Björnsson,
Stefán Aðalsteinsson, Guðbjörg Garðarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
JÓHANN SVEINBJÖRNSSON
frá Snorrastöðum,
Laugardal,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju
þriðjudaginn 26. mars kl. 13.30.
Jarðsett verður að Miðdal.
Fyrir hönd vandamanna,
t
Ástkær móðir okkar, fósturmóðir,
tengdamóðir, amma og langamma,
ANNA VALGERÐUR JÓNSDÓTTIR,
Kópavogsbraut 1 b,
Kópavogi,
er látin.
Útförin ferfram frá Kópavogskirkju mið-
vikudaginn 27. mars kl. 13.30.
Erla Ingólfsdóttir, Sveinn Gústavsson,
Ásbjörg Ingólfsdóttir, Magnús Gíslason,
Halldór Halldórsson, Ragnheiður Hóðinsdóttir,
Inga Þórunn Halldórsdóttir, Þorsteinn Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Maðurinn minn og faðir okkar,
GUÐMUNDUR FINNBOGASON
pípulagningameistari,
Sæviðarsundi 15, ^
Reykjavík,
sem lést 15. mars, verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju mánudaginn 25.
mars kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afbeðin.
Þeim, sem vildu minnast hans, er góð-
fúslega bent á Slysavarnadeild kvenna í Reykjavík, sími minningar-
korta 562 7000.
Sigrún Svala Eggertsdóttir,
Þórður Guðmundsson,
Finnbogi Guðmundsson.
KRISTJANA
STEINUNN
G UÐJÓNSDÓTTIR
+ Kristjana Stein-
unn Guðjóns-
dóttir var fædd á
Hellissandi 21. sept-
ember 1923. Hún
lést í St. Jósefsspít-
ala í Hafnarfirði 16.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Dagbjört Ólaf-
ía Þorsteinsdóttir,
f. 23. september
1898, d. 26. febrúar
1982, og Guðjón
Jónsson, f. 2. októ-
ber 1888, d. 15. jan-
úar 1924. Kristjana
átti einn albróður, Þorstein
Guðlaug, f. 12. júní 1920, d. 1.
janúar 1941. Hálfbróður eign-
aðist Kristjana, f. 16. ágúst
1930, en hann dó viku gamall.
Eiginmaður Kristjönu var Að-
alsteinn Stefánsson, leigubif-
reiðasljóri, f. 21. nóvember
1913 á Borgarlæk á Skaga, d.
2. september 1987. Þaii giftu
sig 20. nóvember 1943. Þau
eignuðust fjögur börn:
1) Björn Inga, f. 9. febrúar
1944. Börn Björns eru Margrét
Björk, Bára Rós,
Guðrún Rósa og
Siguijón Björn.
2) Guðjón Steinar,
f. 23. apríl 1948.
Kona hans er Gyða
Agnardóttir og
börn þeirra eru
Agnar, Steinunn og
Steinar. 3) Dag-
björt Rebekka, f. 4.
ágúst 1949. Maður
hennar er Hrafn-
kell Björnsson og
synir þeirra eru
Aðalsteinn, Björn
og Viðar. 4) Stefán
Laxdal, f. 23. október 1959.
Kona hans er Guðbjörg Garð-
arsdóttir og börn þeirra eru
Kristjana Björk, Garðar og
Aðalsteinn. Barnabarnabörn
Kristjönu, börn Margrétar
Bjarkar og Rúnars Gunnars-
sonar, eru Eiríkur Böðvar,
Símon Grétar og Dagbjört
Dúna.
Útför Kristjönu fer fram
mánudaginn 25. mars frá Foss-
vogskirkju og hefst athöfnin
klukkan 15.
Kristjana tengdamóðir mín lést
16. mars sl. í ,St. Jósefsspítala í
Hafnarfirði. Lauk þar með veikind-
um hennar sem stóðu nú yfir í
tæpt ár, en krabbamein var hennar
banamein. Eg vil sérstaklega þakka
starfsfólki á St. Jósefsspítala fyrir
þá umönnun sem Kristjana fékk þar
síðan í haust, en hún var lögð þar
inn nokkrum sinnum. Kristjönu leið
þama ákaflega vel og átti það sinn
þátt í því með hve miklu jafnaðar-
geði hún tók sínum veikindum.
Kristjana missti föður sinn þegar
hún var enn ungbam þannig að
móðir hennar Dagbjört varð að sjá
fyrir sér og henni. Dagbjört réð sig
í húsmennsku að Öndverðamesi, en
þaðan lá leiðin til Akraness og síðan
til Reykjavíkur. Þorstein varð Dag-
björt að láta frá Sér eftir fráfall
Guðjóns og síðar stóð til að sameina
fjölskylduna aftur en það gekk ekki
eftir því Þorsteinn lést af slysförum
langt fyrir aldur fram eða tvítugur
að aldri.
Skólaganga Kristjönu var lítil eins
og algengt var hjá efnalitlu fólki á
þeim ámm. Ákveðna hæfileika hafði
Kristjana varðandi tölur og númer,
þannig að ef aðstæður hefðu verið
aðrar og betri hygg ég að hún hefði
getað notað betur þessa náðargáfu
sem henni var gefin. Henni fannst
hún ekki þekkja fólk nema hún vissi
hver afmælisdagurinn var, öll síma-
númer kunni hún og þegar kom að
því að velja happdrættismiða þá var
henni ekki sama hvert númerið var
og oftar en ekki vann hún. Hér fyrr
á ámm þegar hún stundaði bingó
þá vom það ekki margir sem stóðu
henni á sporði þegar að því kom að
spila átti um stærsta vinninginn.
Alveg er ég viss um að hún hefði
ekki tekið í mál að flytjast á Lang-
holtsveg 73 ef henni hefði ekki líkað
númerið. Þar bjó Kristjana mestallan
sinn búskap ásamt Aðalsteini eða
íjömtíu og tvö ár. Bjó hún þar sér
og sínum notalegt heimili. Margir
áttu leið um Langholtsveginn og var
öllum þar vel tekið og vel fór um
mann í eldhúsinu þó það væri ekki
stórt. Þegar ég kom þangað fyrst
um 1970 vom allir á besta aldri og
við góða heilsu. Ekki vom góðgerð-
imar skomar við nögl þannig að
matmaðurinn varð að hafa sig allan
við, held ég reyndar að henni hafi
ekki þótt verra að maður með góða
matarlyst hafí bæst í fjölskylduna.
Á þessum ámm tókum við stundum
í spil og oft fómm við saman í sum-
arfrí. Var farið í sumarbústað í Bif-
röst og víðar, en sumarið 1979 fór-
um við öll saman á sólarströnd.
Þetta vora góðir dagar. Síðustu árin
bjó hún í Sólheimum 27.
Þau urðu þeirrar gæfu aðnjót-
andi að Dagbjört móðir Kristjönu
var á heimilinu á meðan Dagbjört
lifði. Samband þeirra var einstak-
lega gott. Engin spurning er að
böm Kristjönu nutu þess í ríkum
mæli að hafa ömmuna sína sér við
hlið á meðan þau vora að alast
upp. Dagbjört var einstakt ljós, blíð
og góð, sá ég hana aldrei skipta
skapi og öll böm sóttu í hana.
Kristjana vann lengstum úti
ásamt því að hugsa um heimilið.
Störfín sem hún vann vom ekki af
léttara taginu, en hún vann við
þrif o.fl. á hinum ýmsu stöðum, s.s.
í skipum og vélsmiðju svo eitthvað
sé nefnt. Enda má segja að vinnan
hafi tekið sinn toll og var hún orð-
in slitin manneskja síðustu árin.
Kristjana var félagslynd kona og
frændrækin. Starfaði t.d. bæði í
Kvennadeild Slysavarnafélagsins
og í Kvenfélagi Hreyfils á meðan
heilsan leyfði. Reyndi hún að sinna
þessum félögum sem best hún mátti
og naut þess að fara með þeim í
ferðir þegar svo bar undir. Passaði
hún upp á það öðmm fremur að
halda góðum tengslum við skyldfólk
sitt og lét sig ekki vanta þegar af-
mæli eða önnur mannamót vom
annars vegar og ekki skorti á örlæt-
ið. Ég held ég geti fullyrt að ég
hafi ekki kynnst örlátari manneskju
um mína daga enda sagði hún
gjaman að hún fengi allar sínar
gjafir margfaldar til baka.
Nú þegar Sjana mín er horfin
finna allir til söknuðar og þá sér-
staklega sjmáfólkið sem misst hefur
ömmuna sína eða langömmuna sem
ætíð kom færandi hendi.
Blessuð sé minning hennar.
Hrafnkell Björnsson.
Við bræðumir viljum hér í fáein-
um línum minnast elskulegrar
ömmu okkar, Kristjönu Steinunnar
Guðjónsdóttur, sem lést fyrir stuttu
eftir mjög erfið veikindi. Það var
síðastliðið haust að við fengum að
vita að amma okkar gengi með
banvænan sjúkdóm og því höfum
við í vetur reynt innst inni að búa
okkur undir hið óhjákvæmilega.
Þrátt fyrir það er ekki laust við
þegar stundin rennur upp að menn
tárist og hugsi með sér hvað daúð-
inn geti verið sár og dapur. Það er
síðan ekki síst á slíkum stundum
að menn gera sér grein fyrir hvað
lífið getur verið gott og fallegt, og
þar með fara minningar liðinna tíma
að bijótast fram í huganum.
Þrátt fyrir að vera komin á efri
árin þá fylgdist hún amma okkar
ákaflega vel með því sem efst var
á baugi, hvort sem það tilheyrði
þjóðfélagsumræðunni eða áhuga-
málum okkar bræðra. Hún var al-
veg stálminnug og nánast hægt að
fletta upp í henni eins og opinni
bók. Það var sérstaklega gaman
að ræða við hana um fólk sem af
einhveijum ástæðum var mikið í
sviðsljósinu, eins og t.d. poppara
og pólitíkusa. Hún hafði oftar en
ekki mjög staðfastar og stundum
spaugilegar skoðanir á slíkum fýr-
um, enda engin furða þar sem þess-
ir þjóðfélagshópar hafa lifíbrauð
sitt af því að selja sig og sú sölu-
mennska er oft umdeilanleg í huga
hins almenna borgara.
Einn er sá atburður sem stendur
okkur bræðmm ofar í huga en aðr-
ir í minningunni og það er fjöl-
skyldumótið, sem Margrét Björk
frænka okkar bauð til að fyrrver-
andi heimkynnum sínum, að Görð-
um í Staðarsveit, í tengslum við
sjötugsafmæli ömmu fyrir rúmlega
tveimur ámm. í fyrsta sinn voru
allir núverandi meðlimir fjölskyld-
unnar, og staddir vom á klakanum,
komnir saman og nutu samvistanna
yfir eina helgi í frábæru yfirlæti.
Ánægjan skein úr hveiju andliti,
en einn var sá aðili sem mátti gleðj-
ast meira en aðrir og það var sjálft
afmælisbarnið, hún amma okkar.
Að hafa öll barna- og bamabömin
í kringum sig í sömu andránni hef-
ur án efa verið ólýsanleg tilfinning-
in fyrir hana. Þetta voru stundir
sem allir viðstaddir, sem komnir
vom til vits og ára, munu geyma
með sér um aldur og ævi.
Að heimsækja ömmu á heimili
hennar, fyrst á Langholtsveginum
og síðar í Sólheimunum, var ávallt
upplifun út af fyrir sig. Ekki bara
til að fá svolítið góðgæti í gogginn
og undra sig yfir hvað allt var hreint
og fínt, heldur einnig til að skoða
alla þá fjölmörgu smáhluti og dót
sem þar var að finna. Hver hlutur
átti sinn ákveðna stað í íbúðinni
líkt og í leikmynd leikrits. Þegar
aðeins hafði verið draslað til var
ómögulegt að vita hvar hver hlutur
átti að vera, en þá kom amma til
hjálpar og kom öllu fyrir á sínum
vanastað og allt varð jafn fínt sem
fyrr. En allt á sinn enda og nú er
svo komið að slíkum heimsóknum
linni, því sviðstjórinn er fallinn frá.
Hann farinn til feðra sinna og heitt-
elskaðs eiginmanns.
Elsku arama, því þurftir þú að
fara nú? Við slíkri spurningu fáum
við víst fá svör, en á endanum hef-
ur þú líklega verið hvíldinni fegin.
Við viljum þakka þér fyrir ánægju-
legar og oft á tíðum uppörvandi
samvemstundir, og minning um þig
lifir. Guð geymi þig og varðveiti.
Aðalsteinn, Björn og Viðar.
Hann var bjartur og fagur dagur-
inn sem hún amma okkar kvaddi
þennan heim. Hún var kærkomin
hvfldin, því amma hafði þjáðst mik-
ið síðustu dagana. Það var í haust
sem hún fékk að vita að hún væri
með illkynja sjúkdóm. Hún tók
þessum tíðindum með miklu jafnað-
argeði, bjartsýn og dugleg til hinstu
stundar. Ef hún var með áhyggjur,
var það aðallega út af minniháttar
vandamálum annarra í fiölskyld-
unni.
Amma dvaldist mikið á St. Jós-
efsspítala síðastliðna mánuði. Hún
hrósaði mikið starfsfólkinu sem
reyndist henni mjög vel.
Amma var ákaflega gestrisin og
gjafmild. Jafnvel undir það síðasta
var hún að hugsa um afmælin okk-
ar og gjafir. Fyrir tæpum fjóram
árum flutti amma úr húsinu sínu á
Langholtsveginum. Þar bjó hún með
fjölskyldu sinni í 42 ár. Amma okk-
ar var mjög glöð þegar foreldrar
okkar keyptu húsið. Margar minn-
ingar tengjast húsinu, m.a. fæddist
pabbi okkar í því.
Við þökkum ömmu okkar fyrir
allt sem hún hefur gert fyrir okk-
ur. Við kveðjum hana með söknuði
en gleðjumst yfir því að nú er hún
heilbrigð og hress með afa og
langömmu hjá Guði.
Blessuð sé minning hennar.
Kristjana Björk,
Garðar og Áðalsteinn.
0
€
<
<
<
<
<
<
<
i
4
:
4
4
4
4
4
4
I
(
(
I
i
i