Morgunblaðið - 21.04.1996, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 21. APRÍL 1996 33
HJALTI
GUÐJÓNSSON
+ Hjalti Guðjóns-
son fæddist í
Vestrr.annaeyjum
11. desember
1974. Hann lést af
slysförum 31.
mars síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Bústaða-
kirkju 15. apríl.
Hjalti bróðir er dá-
inn, aðeins 21 árs
gamall. Fyrsta minn-
ing min um Hjalta
varð til áður en hann
fæddist. Ég spurði
mömmu og pabba hvort þau gætu
ekki komið með lítinn bróður svo við
gætum leikið okkur saman. Óskin
rættist og við þrír bræðurnir áttum
áhyggjulausa æsku saman.
Heimaey er besti staður til að
alast upp á. Það var svo margt að
gera, t.d. að klifra í klettum, leita
að lundapysjum, fara niður í tjörn
eða niður á Hamar og leika sér við
sjóinn. Einnig er mikið íþróttalíf í
Eyjum og Hjalti, sem var farinn að
sparka bolta áður en hann lærði að
ganga, fór að æfa með Tý og stóð
sig eins og hetja. Núna þegar þú
ert farinn að hitta ömmu Svölu,
Sjonna og alla sem eru á himninum
lifir minningin um góðan, duglegan
og síbrosandi strák sém Guð vill
hafa hjá sér og þar sem hann gegn-
ir mikilvægara hlutverki en hérna
hjá okkur.
Við sjáumst síðar, þinn stóri bróð-
ir,
Rúnar Ingi.
Á hendur fel þú honum,
sem himna stýrir borg,
það allt er áttu’ í vonum,
og allt er veldur sorg.
Hann bylgjur getur bundið
og bugað storma her
hann fótstig getur fundið,
sem fær sé handa þér.
Mín sál, því örugg sértu,
og set á Guð þitt traust.
Hann man þig, vís þess vertu,
og verndar efalaust.
Hann mun þig miskunn krýna.
Þú mæðist litla hrið.
Þér innan skamms mun skína
úr skýjum sólin blíð.
(Þýð. B. Halld.)
Við kveðjum í hinsta sinn okkar
ástkæra mág og frænda. Ég man
þegar ég sá þig í fyrsta sinn fyrir
þremur árum. Það fyrsta sem ég
hugsaði var hvílíka lífsorku þessi
drengur hafði. Þú varst alltaf svo
kátur og glaður strákur, lífið brosti
við þér. Við munum eftir stolta svipn-
um á þér þegar þú sást Guðjón Rafn-
ar í fyrsta sinn. Þegar okkur vantaði
pössun fyrir Thelmu og Guðjón
varstu ekki lengi að birtast með bros
á vör eins og alltaf. Það sýnir best
hvaða mann Hjalti geymdi að hann
var alltaf tilbúinn að aðstoða og
hjálpa öðrum þegar hann var beðinn
um það.
Okkur finnst lífið svo óréttlátt á
svona stundum, en svona eru æðri
máttarvöldin. Við vitum að þú ert
kominn á góðan stað, í arma ömmu
Svölu þaðan sem þú átt eftir að fylgj-
ast með okkur og aðstoða þegar við
þörfnumst þín. Þú skildir eftir yndis-
legar minningar sem eiga eftir að
ylja okkur um hjartaræturnar. Þú
munt lifa í hjarta okkar.
Guð blessi minningu þína.
María, Thelma Osk og
Guðjón Rafnar.
Elsku Hjalti minn, það er ótrúlegt
að hugsa til þess að þú sért farinn.
Ég stend mig að því að biða eftir
að þú komir askvaðandi inn um dyrn-
ar með þitt hlýja sólskinsbros sem
gat brætt hvem þann sem á vegi
þínum varð. Strax þegar þú varst
smábarn kom í ljós einstakur per-
sónuleiki, alltaf glettinn og kátur og
auk þess afar ljúfur. Við frændsystk-
inin Rúnar, Svala, ég og þú áttum
óteljandi góðar stundir
saman sem börn í Vest-
mannaeyjum, t.d. við
lundapysjuveiðar, kofa-
byggingar, sprang og
fjöruferðir. Svo má nú
ekki gleyma öllum fjár-
sjóðsferðunum á ösku-
haugana (sem foreldrar
okkar voru ekkert sér- ■
lega hrifnir af), en þú
hélst því stöðugt fram
að það væri fjársjóður
geymdur í kistu einhver
staðar á haugunum.
Það má segja að þið
strákamir hafið verið
okkur Svölu meiri bræð-
ur en frændur, enda samgangur mik-
ill á milli heimilanna. Þú varst jafn-
vígur í mömmuleik og fótbolta og
elskaðir að sippa og fara í teygjó.
Enda þótt árin hafi liðið og við öll
óhjákvæmilega fullorðnast hélst allt-
af traust og mikið samband á milli
okkar allra. Það eru aðeins nokkrár
vikur síðan þú komst í heimsókn til
okkar Þórdísar, rígmontinn yfir því
hvað þú værir nú „svakalega snögg-
ur“ að hjóla til okkar. Ekki datt mér
í hug að það yrði okkar síðasta stund
saman.
Ég kveð þig, ljúfi labbakútur, í
þeirri fullvissu að þér líði vel hjá
ömmu Svölu og að við munum hitt-
ast kát og hress aftur þegar þar að
kemur. Minningarnar um stundir
okkar saman munu ylja mér um
ókomna tíð. Guð geymi þig.
Iris frænka.
Hinsta kveðja til Hjalta, stóra-
frænda, sem ég þekkti alltof stutt.
Legg ég nú bæði líf og önd,
Ijúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Þín
Þórdís Alda.
Þá ert þú horfinn á braut og ég
býst við að við munum aldrei upp-
fylla það sem við lofuðum hvor öðr-
um, að við yrðum konu- og bamlaus-
ir 26 ára þegar aldamótin yrðu, svo
við gætum slett almennilega úr klauf-
unum. Ég eignaðist konu og barn,
en þú hvarfst á braut. Við erum varla
menn orða okkar.
Við kynntumst sjö ára gamlir, þú
í súpermannbol með kókómjólk og
samloku með osti í nesti en ég með
Nesquik í sódastreamflösku. Svo
fluttir þú í bæinn 12 ára gamall og
varst orðinn vinamargur þegar ég
fylgdi á eftir 15 ára. Þetta vora góð-
ir tímar, þú tókst Hafnarfjarðar-
strætó til mín vestur í bæ á föstudög-
um og fórst heim á sunnudagskvöld-
um.
Við kíktum í bæinn og áttum
margar góðar miðnæturgöngur í
gamla kirkjugarðinum niðri í bæ. Við
gengum um bryggjuna, skoðuðum
bátana og töluðum um lífið og tilver-
una. Við spiluðum körfu klukkan
fjögur á næturnar og tíminn skipti
engu máli.
Svo fór ég sem skiptinemi 16 ára
og þegar ég kom til baka varstu
búinn að kynnast Didda, Jóni og fé-
lögum.
Ég gleymi aldrei Danmerkurferð
okkar í fyrrasumar. Þú hjólaðir um
„Köben“ eins og brjálaður maður og
naust lífsins út í æsar. Við fóram á
Hróarskelduhátíðina og þar rættist
draumurinn að sjá Dylan og aðra
guði.
Já, minningarnar um þig era
margar og þyrfti sérútgáfu af Mogg-
anum ef þær ættu allar að vera tald-
ar upp hér.
Eftir lifir minningin um góðan
dreng og frábæran félaga. Þú varst
alltaf til staðar þegar maður var að
mála, flytja eða þurfti aðra hjálp.
Þú skilur eftir aragrúa vina og
kunningja og þín verður sárt saknað.
Megir þú hafa það gott, hvar sem
þú ert og láttu þér líða vel.
Þinn vinur að eilífu.
Siguijón Sigurðsson (Jonni).
Einn er sá er gengur um með sigð-
ina sína bitra og nemur á brott með
sér hvern þann sem eigi fær lengur
staðist hretviðri þessa jarðlífs. Tekur
hann með sér þangað sem útsýni
víkkar til allra átta og fegurð og
hamingja ræður ríkjum. Fyrrum
farnir félagar fagna návist hins ný-
komna og bjóða hann heilshugar vel-
kominn í sín nýju heimkynni, á fram-
lífshnettinum fagra. Vinarmissir
dregur þitt eigið sjálf eins nærri dauð-
anum og komist verður án þess að
fara sjálfur yfir mörkin. Allar hinar
hugljúfu minningar úr fortíðinni
streyma fram í hugann„ hvert einasta
lífsbrot samvista okkar, og mynda í
huganum heildstæða minningu.
Minningu um dreng góðan og vin í
raun.
Við Hjalti vorum bornir og barn-
fæddir sama ár. Þrátt fyrir það virð-
ist ég hafa farið á mis við þennan
fjöruga Eyjapeyja þar til leiðir okkar
lágu loks saman á einhvern undra-
verðan hátt fyrir rúmum fimm árum.
Hjalti naut hvívetna vinsælda og
eignaðist fljótt sérstakan stað í hug-
um og hjörtum þeirra sem vora þeirr-
ar gæfu aðnjótandi að kynnast hon-
um. Eftir situr ástrík fjöiskylda og
fjölmargir félagar sem syrgja ákaft
hinn síkáta unga mann sem gat
dimmu í dagsljós breytt með sínu
létta lundarfari. Nóttina afdrifaríku
áttum við kunningjamir ánægjulega
endurfundi í teiti nokkru. Hjalti var
kátur að vanda og lék við hvern sinn
fingur. Urðum við viðskila síðar sama
kvöld. Það var ekki fyrr en á miðviku-
degi sem mér varð ljóst að þessir
endurfundir voru þeir hinztu og er
mér bæði ljúft og skylt að þakka
æðri máttarvöldum þá ánægju að
hafa fengið að njóta ánægjulegra
samvista hans þá. Aðeins þeir góðu
deyja ungir, sagði skáldið eitt sinn
og margsannast það þegar slíkt gull
af manni fellur frá í lífsins blóma.
Megi honum farnast vel á ferð um
víddir hins órannsakanlega. Einnig
vil ég votta fjölskyldu hans sem og
öðram ættingjum og vinum mína
dýpstu samúð.
Ingi.
Hjalti Guðjónsson fluttist með for-
eldram sínum til Reykjavíkur 1986.
Fyrir um það bil fímm áram kynnt-
umst við Hjalti og má segja að við
félagamir höfum verið óaðskiljanleg-
ir síðan.
Hjalti hafði alla þá góðu eiginleika
sem prýtt g:eta góðan félaga, hress,
glaður og bjartsýnn á lífið og tilver-
una, tilbúinn til að aðstoða ef leitað
var til hans, alitaf reiðubúinn til hjálp-
ar ef við þurftum að gera eitthvað
heima, moka snjó úr innkeyrslunni
eða annað sem maður var ekki alltof
duglegur við. Ef Hjalti var með, urðu
verkin skemmtileg og unnust fljótt
og vel.
Hann eignaðist vini og félaga hvar
sem hann kom eða vann í smá tíma.
Honum var einkar lagið að fínna
umræðuefni við hæfi, vegna þess að
hann átti ótal áhugamál, svo sem
tónlist, íþróttir og margt fleira.
Það er með mikilli sorg og trega
að við vinir Hjalta kveðjum hann
eftir allt of stutta samvist hér á jörðu.
Við trúum því að hann sé kominn
meðal ástvina sinna á öðram og betri
stað tilverannar.
Við vottum foreldrum Hjalta,
bræðram og öðram ástvinum hans
okkar dýpstu samúð. Við vitum að
minningin um góðan dreng mun aldr-
ei fölna og veita okkur styrk og birtu
inn í framtíðina.
Þínir einlægir vinir.
Diðrik Valur Diðriksson og
Hans Eirik Dyrlie.
Okkur langar að minnast kærs
vinar okkar, Hjalta, í fáum orðum.
Við kynntumst honum sumarið ’93
og urðum við strax góðir vinir. Við
áttum margar góðar stundir saman
og þökkum við fyrir þær. Hjalti var
einstakur, hann vildi allt fyrir alla
gera og var með gullhjarta. Við skilj-
um ekki af hveiju góðir menn hverfa
frá okkur fyrst.
Hjalti okkar, megir þú hvíla í friði.
Við söknum þín innilega.
Við viljum votta ættingjum og vin-
um Hjalta samúð okkur, verið sterk
og guð blessi ykkur.
Súsanna Eva og Rakel.
+
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
INGUNN THORLACIUS,
Kvisthafa 21, Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bessastaðakirkju
þriðjudaginn 23. apríl kl. 13.30.
Jón Thorlacius,
Edda Th. Rectorovic, Matthew Rectorovic,
Ingunn Thorlacius,
Árni Ó. Thorlacius, Magnþóra Magnúsdóttir,
Anna G. Thorlacius, Guðmundur Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
LAUFEY ARNALDS
lést í Sjúkrahúsi Rvíkur 14. apríl sl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Þökkum sérstaklega heimahjúkrun
Krabbameinsfélagsins og starfsfólki
Sjúkrahúss Reykjavíkur, deild A6.
Einar Arnalds,
Kristín Arnalds, Jónas Finnbogason,
Matthildur Arnalds, Thulin Johansen,
barnabörn og aðrir aðstandendur.
+
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og
langafa
EINARS ÁSGEIRSSONAR
fyrrverandi verkstjóra hjá Vatnsveitu
Reykjavíkur.
Margrét Þórðardóttir,
Eysteinn Einarsson, Sigríður Sigurðardóttir,
Ásgeir Einarsson, Björg Sigurðardóttir,
Ingibjörg Einarsdóttir, Jóhann G. Guðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir faerum við öllum þeim
sem auðsýndu okkur hlýhug og samúð
við fráfall og útför,
GUÐLAUGS ÞORVALDSSONAR
fyrrv. háskólarektors
og ríkissáttasemjara.
Sérstakar þakkir sendum við öllu því
góða starfsfólki á Krabbameinslækn-
ingadeildum Landspítalans fyrir mjög
góða umönnun og alúð í garð hins látna
og fjölskyldu hans.
Kristín H. Kristinsdóttir
og fjöiskylda.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem
sýndu okkur samúð, vináttu og hlýhug
við andlát og útför,
SVEINS BJÖRNSSONAR
stórkaupmanns.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks
Sjúkrahúss Akraness.
Rannveig Böðvarsson,
Kristfn Sveinsdóttir, Stefán Isfeld,
Björn Sveinsson,
Guðbjörg Sveinsdóttir,
Ólafía Á. Sveinsdóttir,
Ingvar Sveinsson,
Helga I. Sturlaugsdóttir,
Sturlaugur Sturlaugsson,
Rannveig Sturlaugsdóttir,
Sveinn Sturlaugsson,
Haraldur Sturlaugsson,
Matthea K. Sturlaugsdóttir,
Ingunn H. Sturlaugsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Bergþóra M. Bergþórsdóttir,
Garðar E. Bárðarson,
Agnar Ármannsson,
Hanna Eliasdóttir,
Haraldur R. Jónsson,
Jóhanna H. Hallsdóttir,
Gunnar Ólafsson,
Halldóra Friðriksdóttir,
ingibjörg Pálmadóttir,
Benedikt Jónmundsson,
Haukur Þorgilsson,