Morgunblaðið - 03.05.1996, Blaðsíða 46

46 FÖSTUDAGUR 3. MAÍ 1996
FERMIIMGAR Á SUNIMUDAG
MIIMNIIMGAR
MORGUNBLAÐIÐ
FERMING í Blönduóskirkju kl.
11. Prestur sr. Arni Sigurðsson.
Fermd verða:
Árdís Ólöf Víkingsdóttir,
Heiðarbraut 3.
Erla Björgheim Pálsdóttir,
Hlíðarbraut 5.
Eyvindur Leó Nikulásson,
Blöndubyggð 8.
Finnur Karl Vignisson,
Skúlabraut 21.
Guðmundur Garðar Gíslason,
Skúlabraut 35.
Guðni Rúnar Skúlason,
Brekkubyggð 18.
Gunnhildur Erla Þórmundsd.
Hlíðarbraut 10.
Helga Gunnarsdóttir,
Mýrarbraut 6.
Hjalti Jóhannsson,
Hólabraut 15.
Hrafnkatla Valgeirsdóttir,
Skúlabraut 11.
Iðunn Elfa Bolladóttir,
Holtabraut 14.
Inda Hrönn Björnsdóttir,
Húnabraut 3.
íris Elma Jónsdóttir
Guðmann,
Skúlabraut 9.
Jóhann Darri Sigurðsson,
Aðalgötu 2.
Katrín Benediktsdóttir,
Húnabraut 2.
Lára Kristín Jónsdóttir,
Skúlabraut 4.
L'inda Hlín Þórðardóttir,
Melabraut 19.
Ósvald Hilmar Indriðason,
Hlíðarbraut 4.
Ragnar Albertsson,
Urðarbraut 15.
Þorgrímur Gunnar Eiríksson,
Urðarbraut 18.
Þórarinn Snæfeld Jóhannsson,
Garðabyggð 18.
FERMING í Breiðabólstaðar-
kirkju í Stykkishólmsprestakalli
kl. 14. Prestur sr. Gunnar Eirík-
ur Hauksson. Fermd verða:
Björk Júlíana Jóelsdóttir,
Bíldhóli, Skógarstr.hr.
Reynir Magnús Jóelsdóttir,
Bíldhóli, Skógarstr.hr.
Þorsteinn Oddur Hjaltason,
Vörðufelli, Skógarstr.hr.
FERMING í Leirárkirkju, Leir-
ársveit kl. 11. Prestur sr. Sigrið-
ur Guðmundsdóttir. Fermdar
verða:
Anna Gréta Ólafsdóttir,
Ný-Höfn, Melasveit.
Sólrún Ásta Haraldsdóttir,
Belgsholti, Melasveit.
Sólveig Jónsdóttir,
Galtaholti, Skilmannahr.
FERMING í Mosfellsprestakalli í
Árnesprófastsdæmi kl. 14. Prest-
ur sr. Rúnar Þór Egilsson. Fermd
verða:
Baldvin Jónsson,
Villingavatni, Grafningi.
Björn Kristinn Pálmarsson,
Borgarbraut 6, Grímsnesi.
Sölvi Ulfsson,
Sólheimum, Grímsnesi.
Katla Sif Þorleifsdóttir,
Sólheimum, Grímsnesi.
FERMING í Þingvallakirkju kl.
14. Prestur sr'. Hanna María Pét-
ursdóttir. Fermdur verður:
Trausti Jóhannsson,
Mjóanesi, Þingvallahr.
+ Matthías Jóns-
son kennari
fæddist í Kollafjarð-
arnesi í Stranda-
sýslu 23. apríl 1917.
Hann lést í Landspít-
alanum 24. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin sr.
Jón Brandsson og
Guðný Magnúsdótt-
ir.
24. ágúst 1957
kvæntist Matthías
eftirlifandi eigin-
konu sinni, Pernille
Bremnes, f. á Bú-
landsnesi í Suður-Múlasýslu 1.
. sept. 1930. Foreldrar hennar
voru Johan Bremnes og Svan-
borg Ingvarsdóttir. Matthías og
Pernille bjuggu á Akranesi.
Börn þeirra sem upp komust
eru: 1) Svanborg, myndlistar-
maður og myndlistarkennari, f.
1. mars 1958, sambýlismaður
Kjartan Orn Sigurðsson raf-
virkjameistari. Þau eru búsett í
Kópavogi og eiga einn son, en
Kjartap á þrjú börn af fyrra
hjónabandi. 2) Brandur, raf-
virki, f. 8. júlí 1959, sambýlis-
kona Sigríður L. Gunnarsdóttir
forstöðukona. Þau eru búsett í
Reykjavík. Sigríður á eina dótt-
ur og þau eiga son saman. 3)
Björn, fluguinferðarstjóri, f. 9.
okt. 1960, sambýliskona Þuríður
Jóhannsdóttir. Þau eru búsett í
Elsku Matti.
Nú hefur þú kvatt þessa jarðvist
og langar mig að minnast þín í
nokkrum fátæklegum orðum og
þakka þér margar góðar stundir sem
við áttum saman. Stundir sem aldrei
gleymast og eru mér mjög kærar.
Elskuleg umhyggja þín fyrir mér og
börnunum mínum verður seint full-
þökkuð. Alltaf varstu tilbúinn að
hjálpa okkur, passa börnin, Iesa fyr-
ir þau eða spila á spil. Þau syrgja
þig nú á sinn hátt og vita að þér líð-
ur nú svo vel hjá Guði. í huga minn
kemur nú sérstök minning um þig,
þegar þú komst öllum að óvörum í
bæinn til okkar, á Hagamelinn, til
að fá að sjá litla kút (Jóa) sem var
þitt fyrsta barnabarn og þér svo
kær. Önnur minning leitar á hugann,
en það var þegar við tvö ræddum
um móðurástina og allt tilheyrandi
samband móður og barns.
Þér var alltaf svo umhugað um
fjölskylduna þína og betri pabba vart
hægt að eiga. Samheldni fjölskyld-
unnar er einstök sem sýnir svo vel
hvað ykkur Nillu tókst vel upp í for-
eldrahlutverkinu, eins og börnin ykk-
ar bera best vitni um. Heimili þitt
og Nillu stóð alltaf öllum opið og þar
var alltaf tekið á móti öllum opnum
örmum og allir alltaf velkomnir.
Sömu sögu er að segja af húsinu
ykkar á Arnarstapa, þangað hefur
alltaf verið gott að koma.
Elsku vinur, ég kveð þig með virð-
ingu og söknuði og finnst ég vera
miklu ríkari manneskja eftir að hafa
kynnst þér.
Þú ljós, sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
í gegnum bárur, brim og voðasker.
Nú birtir senn.
Og ég finn aftur andans fógru dyr
og engla þá, sem barn ég þekkti fyrr.
(M. Joch.)
Þín tengdadóttir,
Þyrí.
Þegar maður er barn að aldri þá
er sumt sem manni finnst að eigi
aldrei að breytast. Það eru fyrst og
fremst foreldrarnir sem eru alltaf til
staðar og breytast ekki þó árin líði.
Maður ætlast til hins sama af foreldr-
um æskuvinanna. Þegar við systkinin
vorum að alast upp á Skaganum
fyrir rúmlega þrjátíu árum þá var
okkar fjölskylda aðflutt og áttum við
þar engin skyldmenni. Ommur og
afar og venslafólk voru búsett fjarri
heimahögum og því urðu þau bönd
sem tengdu okkur við heimili þeirra
Matthíasar Jónssonar, Pernillu
Bremnes og barna þeirra sterkari og
nánari en ella. Það var ekki eingöngu
gott samband okkar á milli heldur
kynntust foreldrar okkar vel og var
Reykjavík og eiga
tvö börn. 4) Ingvar,
nemi, f. 31. jan.
1962, sambýliskona
Helena Bergström
kennari. 5) Jón, nátt-
úru- og eðlisfræð-
ingur, f. 2. júlí 1964,
sambýliskona Heið-
dís Sigurðardóttir
sálfræðingur. Þau
eru búsett í Reykja-
vík og eiga einn son.
6) Lilja talsímavörð-
ur f. 19. sept. 1966,
sambýlismaður Víð-
ir Ragnarsson nemi.
Matthías stundaði nám í hér-
aðsskólanum á Reykjum 1938,
lauk íþróttakennaraprófi 1939,
sótti íþróttanámskeið í Svíþjóð
1946 og tók sama ár próf í söng-
stjórn í Reykjavík. Hann sat í
handiðadeild Kennaraskóla ís-
lands 1953-54^ var íþróttakenn-
ari hjá UMFI 1941-42, kenndi
söng og íþróttir í Héraðskólan-
um á Reykjum 1943-52, kenndi
handavinnu og söng við Gagn-
fræðaskóla Akraness 1954-75.
Eftir kennslu vann hann á tré-
smíðaverkstæðinu Akri og var
húsvörður á Dvalarheimilinu
Höfða.
Utför Matthíasar fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14. Jarðsett
verður í Gufuneskirkjugarði á
mánudag.
mikill samgangur á milli heimilanna.
Í okkar huga breyttist Matthías
ekki, hann var alltaf til staðar þegar
komið var í heimsókn á Jaðarsbraut-
ina og er óijúfanlega tengdur Ijúfum
æskuminningum af Skaganum.
Matthías lifir í minningunni sem ein-
staklega hlý persóna sem gaf sér
tíma til að setjast niður með börnum
og ræða málin. Hann var handlaginn
og hafði mikið yndi af að syngja en
í honum bjó rík tónlistargáfa. Hann
samdi einnig tónlist. Matthías var
mikill barnakarl og sinnti hann sínum
börnum vel í uppvexti þeirra og gáfu
barnabörnin honum mikið síðustu
árin sem hann lifði.
Það fylgir uppvextinum á litlum
stað úti á landi að margt fólk flytur
burt til mennta eða jafnvel búsetu.
Sum vinabönd haldast þó samgang-
urinn minnki eða falli niður um langt
skeið. Það er öllum góðum vinum
sameiginlegt að það skiptir engu
máli hversu langt um líður milli þess
að fólk hittist, þráðurinn er tekinn
upp eins og ekkert hafi í skorist og
er sem örskotsstund hafi liðið frá því
sest var niður síðast. Þegar komið
var aftur til heimaslóða og Matthías
hittur að máli þá var sem árin fykju
burt. Til staðar var sama hlýjan og
í taugaspenntu nútímasamfélaginu
hafði hann alltaf tíma fyrir bolla og
gott spjall um lífið og tilveruna.
Elsku Pernilla, og elsku systkini,
við höfum með þessum orðum reynt
að koma kynnum við góðan mann
fyrir í nokkrum línum. Við vonum
innilega að góður Guð styrki ykkur
á þessari stundu og að með tímanum
verði kær og dýrmæt minning sorg-
inni yfirsterkari.
Guðrún Bryndís Harðardóttir,
Sigurður Páll Harðarson.
Þegar líða tekur á ævidaginn, týna
samferðamennirnir óðfluga tölunni.
Klukka dauðans kallar, og þá „fæst
ei með fögru gjaldi frestur um augna-
blik“, eins og sáimaskáldið Hallgrím-
ur segir svo spaklega.
Þegar góður félagi og vinur hverf-
ur af jarðlífssviði, er við hæfi að rifja
upp kynnin með fáeinum orðum. Mér
finnst oft líkt og á mig sé kallað,
þegar þannig stendur á, að láta nokk-
ur orð falla um hinn látna. Og hér
á eftir mun ég minnast hans, sem
nýlega hefur kvatt jarðlífið, eftir að
hafa dvalið hér meðal okkar næstum
átta áratugi.
Matthías Jónsson hét hann. Ég '
mun ekki rekja æviatriði hans hér
að neinu ráði, enda munu þau birt-
ast annars staðar. Prestssonur var
hann, frá Kollafjarðarnesi í Stranda-
sýslu. Stundaði nám í Reykjaskóla
við HrútaQörð, eins og margir urigl-
ÞAU hafa borið hitann og þungann af stórmótum vetrarins
og gert það með miklum sóma. Talið frá vinstri: Sólveig
Krisljánsdóttir framkvæmdastjóri Bridssambandsins og
keppnisstjórarnir Sveinn R. Eiríksson og Jakob Kristinsson.
Litla aðstoðardaman, sem er með þeim á myndinni, heitir
Margrét Jakobsdóttir.
Ingibjörg Stefánsd. - Þorsteinn Davíðsson 261
Ásthildur Sigurgíslad. - Lárus Amórsson 258
Helgi Vilhjálmss. - Einar Einarsson 228
Meðalskor: 216
Bridsfélag Suðurnesja
Svala Pálsdóttir, Vignir Sigur-
sveinsson og Pétur Júllusson
hafa tekið forystuna í aðaltví-
menningi félagsins. 23 pör spila
og er staðan nú þessi þegar
keppnin er hálfnuð:
Svala - Pétur - 116
Jóhannes Sigurðsson - Gísli Torfason
- Heiðar Agnrarson 76
Einar Jónsson - Hjálmtýr Baldursson 68
AmórRagnarsson-KarlHermannsson 67
Bjami Kristjánsson - Gylfi Pálsson 58
Garðar Garðarsson - ÓIi Þór Kjartanss. 51
Hæsta skor síðasta spilakvöld:
Einar Jónsson - Hjálmtýr Baldursson 67
Karl G. Karlsson - Karl Einarsson 67
Svala Pálsdóttir - Pétur Júlíusson 57
Gunnar Siguijónsson Högni Oddsson 34
Garðar Garðarsson - Óli Þór Kjartanss. 34
Næsta spilakvöld er á mánu-
daginn. Spilamennskan hefst
stundvíslega kl. 19.45. Keppnis-
stjóri er ísleifur Gíslason.
BRIDS
li m s j ð n A r n 6 r (i.
Ragnarsson
Bridsklúbbur félags eldri
borgara í Kópavogi
Spilaður var Mitchell tvímenn-
ingur þriðjudag 23. apríl ’96. 26
pör mættu, úrslit urðu:
N-S:
Jón Stefánsson - Þorsteinn Laufdal 424
Jónína Halldórsd. - Hannes Ingibergsson 365
Jóhanna Gunnlaugsd. - Gunnar Páisson 353
EmstBackmann-EinarErnst. 335
A-V:
Gunnar Sigurbjömss. - Sigurður Gunnl.s. 387
Eysteinrt Einarss. - Sigurleifur Guðjónss. 348
Sigríður Pálsd. - Eyvindur Valdimarss. 348
ÁsthildurSigurgíslad.-LárusAmórss. 346
Meðalskor 312
Spilaður var Mitchell tvímenn-
ingur föstudag 26. apríl. 20 pör
mættu, úrslit urðu:
N-S:
SæmundurBjömss. - BöðvarGuðmundss. 251
Baldur Ásgeirss. - Magnús Halldórss. 247
■Júlíus Ingibergss. — Jósef Sigurðsson 242
Cyrus Hjartarson - Sigurjón H. Sigurjónss.233
Á-V:
Þórarinn Árnason - Þorleifur Þórarinss. 263
MATTHIAS JONSSON
ingar úr nágrannasýslum. Síðar tók
hann íþróttakennarapróf og handa-
vinnukennarapróf. Var menntasæk-
inn óg kappkostaði að auka starfs-
hæfni sína.
Haust 1943. Ég er kominn vestur
að Reykjum í Hrútafirði, til að leggja
grundvöll af framhaldsnámi. Þar
voru fáir en góðir kennarar, enda
nemendur ekki nema um sex tugir.
Skólinn hafði staðið auður af nem-
endum liðin þijú ár, en hýst hermenn
þess í stað. Nú var Reykjaskóli tek-
inn til starfa á ný, og var það að
sjálfsögðu mikið fagnaðarefni öllum
námfúsum unglingum, sem bjuggu
í Húnavatns- og Strandasýslu og
víðar. Nú glumdi byggingin á ný af
röddum og starfsemi glaðværs æsku-
fólks.
Yngstur meðal kennara skólans
var aðeins 26 ára og kenndi íþróttir.
Það var hann Matthías. Ekki mörg-
um árum eldri en elstu nemendurnir,
sem sumir voru komnir yfir tvítugt.
Okkur fannst hann næstum vera einn
úr okkar hópi. Og glaðvær og
skemmtilegur var Matti. Leikfimi-
tímarnir hjá honum voru svo sannar-
lega upplífgandi. Hann lék á slag-
hörpu fyrir staðæfingum og fleiri
æfingum. Var það einkar heillandi.
Matthías kenndi einnig sund, og
tókst það býsna vel í ekki stærri laug
en var á Reykjum.
Tónlistarmaður var Matthías góð-
ur, og lét mjög til sín taka í skemmt-
analífi skólans á þeim vettvangi.
Vakti það að sjálfsögðu mikla
ánægju og gleði á dansæfingum skól-
ans. Hann var hrókur alls fagnaðar
og kom öllum í gott, skap, einungis
með nærveru sinni. Honum var það
gefið í ríkum mæli. Létt skap og ljúf-
lyndi verður áreiðanlega efst í hugum
þeirra, sem minnast hans, og þeir
eru margir. Eftir að Matthías hætti
kennslu á Reykjum, gerðist hann
handmenntakennari á Akranesi. Mér
er ekki kunnugt um starf hans þar,
en ætla má að þar hafi hann verið
vel látinn.
„Hve allt sem í skóla skeði/skín í
heillandi ljóma“, yrkir Tómas í ljóði
sínu Skólabræður. Undir það geta
eflaust margir tekið. Jákvæð mann-
leg kyni eru þar öllu ofar.
Þegar kvaðst var á Reykjum vorið
1944, voru minningabækur enn í tísku
og skrifað í þær margt hjartnæmt,
og sem enn er skoðað við og við í
góðu tómi. Slíkt var auðvitað gert í
öðrum ungmennaskólum. í bókina
hans Matta krotaði ég tvö erindi, ort
í flýti, og sem einhver muna víst enn,
en þau eru á þessa leið:
Kveð ég „stjóra", kveð ég prestinn.
Kveð ég mína bestu vinu.
En illa komst ég yfir hestinn
og aldrei náði ég kollstökkinu.
Matthíasar mætu kynni
munu seint úr huga renna.
Þó lá’r ég yrði í leikfiminni,
líklega var það mér að kenna.
Horfinn er mætur maður, sem
margir minnast með virðingu og
þökk. Hann sé kært kvaddur af fyrr-
um nemanda. Kveðja mín er um leið
kveðja annarra nemenda hans, að
einhverju leyti að minnsta kosti.
Með samúðarkveðjum til ástvina
hans.
Auðunn Bragi Sveinsson.
Dýpsta sæla og sorgin þunga
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mál ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf frá Hlöðum.)
Þegar sólin hækkar á lofti og nátt-
úran öll vaknar til lífsins kveðjum
við kæran vin og vinnufélaga okkar
til margra ára. Það eru forréttindi
að fá að kynnast manni eins og
Matta, hann var hvers manns hug-
ljúfi og góðvild og glaðværð ein-
kenndu hann, listelskur var hann og
mikill tónlistarunnandi. Margs er að
minnast. Hann var einstaklega þægi-
legur í öllu samstarfi og gaman var
að taka lagið með honum á ferðalög-
um og kvöldvökum á Höfða.
Kæri vinur, fyrir allt þetta viljum
við að leiðarlokum þakka og þegar
við heyrum góðs manns getið, kemur
nafn þitt í hugann.
Við vottum eiginkonu og ástvinum
öllum okkar dýpstu samúð.
Blessuð sé minning þín.
Samstarfsfólk á Dvalar-
beimilinu Ilöfða, Akranesi.