Morgunblaðið - 07.05.1996, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 7. MAÍ1996 47
MINNIIMGAR
+ Svanhildur
Guðmundsdótt-
ir var fædd í
Reykjavík 4. apríl
1912. Hún lést í
Reykjavík 28. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Guðmundur Kjart-
an Jónsson frá Kot-
laugum í Hreppum,
síðar bóndi og verk-
stjóri og kenndur
við Múla, og Guð-
ríður Jónsdóttir frá
Breiðholti. Systkini
þrjú átti Svanhildur
og lifa þau öll. En þau eru: 1)
Jóna Björg, fyrrum bæjar-
hjúkrunarkona á Akranesi, var
gift Bergmundi Stígssyni,
byggingameistara, sem er lát-
inn. 2) Jón Valgeir, fyrrum
verkstjóri og birgðavörður hjá
Vita- og hafnarmálastofnun,
kvæntur Unni Rögnu Bene-
diktsdóttur; 3) Guðmundur
Kjartan, vörubifreiðastjóri og
verktaki, var kvæntur Hólm-
fríði Sighvatsdóttur, sem er
látin.
Svanhildur Guðmundsdóttir
giftist Gunnari Kristinssyni, f.
23.9. 1913, varðstjóra í Hegn-
ingarhúsinu í Reykjavík, Hún-
vetningur af Bólu-Hjálmars
ætt. Foreldar hans voru Kristín
Sölvadóttir og Kristinn Bjarna-
son frá Asi í Vatnsdal. Foreldar
Kristins voru Bjarni Jónsson í
Að leiðarlokum er mér bæði ljúft
og skylt að minnast móður minnar,
Svanhildar Guðmundsdóttur frá
Múla við Suðurlandsbraut. Öllum
sem kynntust Svanhildi má vera
ljóst, að ekki verður æviskeiði henn-
ar lýst í stuttri minningargrein held-
ur einungis brugðið upp fáum leift-
urmyndum.
Skaphöfn móður minnar var slík,
að hún gat staðið sem klettur í
hafinu, ef sannfæring bauð henni.
Hún var ákveðin og einörð í skoðun-
um en að jafnaði hélt hún þeim
fram af lipurð og sveigjanleika.
Hver sem átti vináttu hennar hafði
eignast óhvikulan bandamann. En
ekki var hún allra enda mannþekkj-
ari góður.
A vitsmunum byggðust þau eig-
indi móður minnar, sem fólust í
andlegum styrk og hugarró, raun-
sæi til að meta líðandi stund, fyrir-
hyggja í hvívetna, að standa styrk-
um fótum í tilverunni og láta ekki
koma sér í opna skjöldu að nauð-
synjalausu. Eigi óx henni í augum
að takast á hendur ný verkefni og
aldrei hvarflaði að henni að gefast
upp fyrir aðstæðum enda lífsviðhorf
hennar þau, að engin væru vanda-
mál heldur aðeins mismunandi úr-
lausnarefni.
Einlægur trúmaður var móðir
mín og ekki efi í hennar huga að
kærleiksrík verndarhendi Drottins
hvíldi yfir henni og taldi hún sig
merkja það í mörgu. Þessi trúar-
vissa veitti henni sálarró.
Sýruparti á Akra-
nesi og Sigríður
Hjálmarsdóttir,
Hjálmarssonar
Jónssonar á Bólu í
Blönduhlíð í Skaga-
firði. Gunnar and-
aðist 11. janúar
1982.
Börn Svanhildar
og Gunnars eru
fjögur. Þau eru: 1)
Auður, f. 20.11.
1934, gift Ólafi J.
Sigurðssyni, verk-
sljóra. Þau eiga sex
börn: Svanhildi,
Sigurð, Björgu, Láru, Esther
og Gunnar; 2) Bergljót, f. 23.2.
1938, ekkja eftir Harald Þor-
steinsson, framkvæmdastjóra.
Eignuðust þau tvær dætur:
Hugrúnu og Hrafnhildi. Aður
var Bergljót gift Hilmari Ey-
jólfssyni og áttu þau þijú böm:
Hrönn, Hinrik Gunnar og Hörð;
3) Hörður, f. 24.8. 1939, kvænt-
ur Margréti Þórisdóttur, yfir-
sjúkraþjálfara, og eiga þau tvö
börn: Þóri og Svanhildi; 4)
Hildigunnur, f. 24.12. 1941, gift
Richard Churchman, skipulags-
fræðingi, og eiga þau tvær
dætur: Onnu og Ingu. Þau eru
búsett í Kent í Englandi.
Utför Svanhildar Guðmunds-
dóttur frá Múla við Suðurlands-
braut fer fram frá Fríkirkjunni
í Reykjavík í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Ég naut þeirrar gæfu að eiga
dagleg samskipti við móður mína í
fjölda ára allt til loka og áttum við
sálufélag sem nánar varð er á leið.
Varð mér æ betur ljós sú stað-
reynd, að hún byggði skoðanir sínar
á vitrænni úrvinnslu raunveruleik-
ans og þó hún væri föst fyrir fór
hún aldrei út fyrir mörk þess mögu-
lega í afstöðu sinni til hlutanna.
Vafalaust hafa samvistir við konu
svo stóra í lund haft mótandi áhrif
á eigin viðhorf og er það vel.
Nánast samneyti af barnabörn-
um átti móðir mín við sonarbörnin,
Þóri og Svanhildi, enda búið undir
sama þaki um 17 ár af lífshlaupi
þeirra. Varanleg áhrif hafði hún á
mótun þeirra og hátterni og lífsvið-
horf. Þær nöfnur urðu einstaklega
nánar og hefur sú yngri mikils misst
við fráfall ömmu sinnar.
Móðir mín naut ekki langskóla-
göngu heldur var í farskóla 3 mán-
uði á ári í þijú ár. Hún aflaði sér
víðtækrar þekkingar með lestri og
var vel að sér um þjófélagsmál. Hún
fylgdist með fréttum af innlendum
og erlendum vettvangi allt til hins
síðasta og enginn kom að tómum
kofunum hjá henni.
Yndi af söng hafði móðir mín og
tók þátt í starfi sönghóps sem kall-
aðist Maríurnar undir stjórn Maríu
Markan óperusöngkonu. Hún fékk
tilsögn í organleik á unga aldri hjá
Þórði Kristleifssyni á Laugarvatni
og spilaði undir söng við ýmis tæki-
færi.
Svanhildar frá Múla verður efa-
laust minnst af flestum sem fá-
dæma dugnaðarkonu er aldrei féll
verk úr hendi meðan heilsan leyfði.
Hún var höfðingi heim að sækja
og voru það sjálfsagt þúsundir
manna, sem sóttu hana heim í
tímans rás og nutu allir gestrisni
. hennar, háir sem lágir. Hún var
meistari í að töfra fram góðgerðir
fyrir gesti og hvort heldur var einn
eða tíu eða fleiri sem komið höfðu,
jafnvel fyrirvaralaust, og dyr henn-
ar stóðu opnar langt að komnum
sem gistingar þurftu með. Aldrei
fýrirvarð hún sig að bera fram fýr-
ir gesti það sem best var í búri þá
stundina og gat það allt eins verið
hafragrautur og súrmatur, er
smakkaðist sem kræsingar í munni
vegmóðra.
Af sjálfu leiðir, að móðir mín dró
að matföng á haustmánuðum ár
hvert, bjó til býsn af slátri og öðrum
súrmat og naut og hross í heilum
skrokkum. Á mat var hún örlát og
vissi hún af þurfandi heimili í ná-
grenni Múla eða hjá vinum og ætt-
ingjum bar hún nauðsynjar þangað
án þess að hafa fleiri orð um eða
hreykja sér af.
Eitt hygg ég að niðjar móður
minnar minnist hennar fyrir öðru
fremur en það var að hún að jafn-
aði gaf á afmælum og við mörg
önnur tækifæri nytjahluti. Oftast
voru það sokkaplögg, vettlingar og
peysur, sem hún pijónaði sjálf, eða
búsáhöld því að henni þótti eðlilegt
að gjöf kæmi að nokkru gagni hjá
þiggjanda.
Andlegum styrk hélt móðir mín
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur hlýhug, vináttu
og samúð vegna andláts og útfarar elskulegrar eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður, systur, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR SIGURÐARDÓTTUR,
Snorrabraut 56,
Reykjavík.
Guð blessi ykkur öll.
Arinbjörn Sigurðsson,
Lára Jakobsdóttir, Grétar Grímsson,
Sigurður Örn Arinbjarnarson, Halldóra Ingjaldsdóttir,
Júlfus Roy Arinbjarnarson, Helga Stefánsdóttir,
Róbert Arinbjarnarson,
Arthúr Arninbjarnarson,
Svanur Arinbjarnarson,
Magnús Arinbjarnarson,
Elísabet Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Sigurbjörg Sigurbjarnadóttir,
Elísabet Sævarsdóttir,
Guðbjörg Erlingsdóttir,
SVANHILDUR
GUÐMUNDSDÓTTIR
APÓTEK
AUSTURBÆJAR
Háteigsvegi 1
BREIÐHOLTS
APÓTEK
Álfabakka 12
eru opin til kl. 22
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Apótek Austurbæjar
+
Hjartans þakkir til allra, er sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og útför
ÁSMUNDAR EINARS
SIGURÐSSONAR
sérleyfishafa,
Hrafnistu, Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á G-2,
Hrafnistu.
Guð blessi ykkur öll.
Elsa Björk Ásmundsdóttir,
Helgi Þorsteinsson,
Margrét Ása Þorsteinsdóttir,
Ingvar Þór Þorsteinsson,
Magnhildur Sigurðardóttir,
Sigurður Sigurðsson,
Björn Sigurðsson,
Magnús Sigurðsson,
Þorsteinn S. Ásmundsson,
Friðrik Larsen,
Guðrún Ottesen,
Ársól Margrét Árnadóttir,
Aðalheiður Georgsdóttir,
Guðlaug Þórarinsdóttir.
til hins síðasta, þó að líkamann
hafi þjáð alvarlegar meinsemdir á
síðari árum. Varð hún að gangast
undir nokkrar hættulegar aðgerðir
á sjúkrahúsum, þar sem hún dvaldi
langtímum saman. í mörg ár þurfti
hún á sex vikna fresti að fara í
erfiða lyfjameðferð á Landakots-
spítala til að reyna að halda í skefj-
um þeim illvíga sjúkdómi krabba-
meini. Á síðasta ári kom í ljós, að
hún var haldin annarri tegund
krabbameins einnig og varð að
gangast undir uppskurð skjótt.
Ekki náði hún sér að neinu gagni
og komst aðeins skamman tíma af
sjúkrahúsi eftir það. Segja má, að
það hálfa hefði verið nóg en að lok-
um veiktist hún af enn einum sjúk-
dómi, sem dró hana til bana á fáum
dögum. Þakka ber starfsfólki á
deildum A-6 og gjörgæsludeild
Borgarspítalans fyrir þá umönnun
og hjartahlýju sem henni var veitt
síðustu vikur lífsins.
Móðir mín sýndi fádæma æðru-
leysi á allri þessari sjúkdómsgöngu
og tókst á við hvert áfallið af kjarki
og lífsvilja en fullu raunsæi.
Ég kveð móður mína með sökn-
uði en jafnframt þökkum í huga
fyrir samfylgd sem ekki bar skugga
á og kærleik í garð fjölskyldu
minnar.
Hörður Gunnarsson.
Kveðja til ömmu
Elsku amma mín.
Nú þegar þú ert farin skilur þú
eftir stórt skarð í huga mér. Ég
held að ég hafi verið ein af þeim
sem þekktu þig best þar sem við
deildum saman herbergi í níu ár á
Sunnuveginum. Það voru ófáar
stundirnar sem við lágum hvor í
sínu rúminu á kvöldin og kjöftuðum
frá okkur allt vit. Þú vissir alltaf
allt um mín mál og þér fannst það
alveg einstakt þegar ég deildi með
þér öllum mínum leyndarmálum.
Alltaf varstu stoð mín og stytta,
sama hvað bjátaði á. Þú varst alltaf
þarna og tilbúin að gefa mér góð
ráð. Ég mat þessi ráð þín mjög
mikils' þó svo ég hafi ekki alltaf
tekið þeim vel þegar þú varst að
ráðleggja mér.
Þegar þú fluttir á Norðurbrúnina
fannst mér eins og þú værir í óra-
fjarlægð en auðvitað varst þú það
ekki því ég held að við höfum bara
orðið betri vinkonur fyrir vikið. Ég
reyndi að koma eins oft og ég gat
í heimsókn til þín, helst á hveijum
degi, en ef ég komst ekki hringdi
ég til þín og það sem við tvær gát-
um talað! Við gátum sko talað sam-
an um alit og ekkert og tókum
ekkert eftir hvað tímanum leið fyrr
en kannski að pabbi kom inn í her-
bergi til mín. Honum fannst þetta
ánægjulegt og auðvitað þótti hon-
um vænt um að við værum svona
góðar vinkonur.
Haustið 1994 hélt ég til Ítalíu,
til að búa þar í heilt ár. Allt þetta
ár saknaði ég þín mjög mikið og
þegar ég fékk þær fréttir í fyrra-
sumar að þú værir að fara í upp-
skurð var ég búin að pakka niður
og tilbúin að fara heim daginn eft-
ir. En auðvitað náðir þú þér fljótt
eins og þú gerðir alltaf. Það var
alveg ótrúlegt hvað þú þoldir mikið
en það bara sýnir hversu andlega
sterk þú varst.
Þú varst oft mjög höst í viðmóti
en það var bara á yfirborðinu því
undir niðri varstu ljúf sem lamb.
Þú varst kona með hrjúft yfirborð
en stórt hjarta og alltaf voru allir
okkar vinir velkomnir á heimili þitt,
sama hversu margir þeir vinir voru.
Þú varst mín besta vinkona og ég
mun aldrei gleyma þér. Ég sakna
þín mjög mikið en ég veit að það
verður tekið vel á móti þér hinum
megin. Þú varst mér mjög mikils
virði og ég vona að ég hafi látið það
í ljós en eins og máltækið segir,
enginn veit hvað átt hefur fýrr en
misst hefur. Að vísu vissi ég alltaf
hvað ég átti en kannski átti ég að
segja þér það oftar í berum orðum
hversu mjög mér þætti vænt um
þig. Ég kveð þig núna, elsku amma
mín, og vona að þér líði sem best
hinum megin hjá Gunnari afa og
ömmu Dýrleifu.
Að lokum vil ég senda þér hér
spakmæli sem mér finnst eiga mjög
vel við um samband okkar:
Af öllum þeim gæðum
sem okkur veitir
viturleg forsjá
til ánægjuauka
er
vináttan
dýrmætust.
(Epíkúros.)
Þín sonardóttir,
Svanhildur.
• Fleirí minning&rgreinar um
Svanhildi Guðmundsdóttur bíða
birtingar ogmunu birtast í blað-
inu næstu daga.
Hjartans þakkir til allra, er sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
PÁLÍNU G. ÞORSTEINSDÓTTUR,
Dvergabakka 8.
Sérstakar þakkir til allra er önnuðust
hana í veikindum hennar.
Árni G. Björnsson,
Júliana Árnadóttir, Guðmundur Árnason,
Ólöf G. Árnadóttir, Börkur Guðjónsson,
Ester Árnadóttir, Hallmundur Hafberg,
Björn Árnason, Laufey Guðmundsdóttir
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð, vináttu og hlýhug við
andlát og útför
GUÐJÓNS STEINGRÍMSSONAR
rafvirkjameistara.
Hilmar Guðjónsson, Jóhanna Thorsteinsson,
Magnús Guðjónsson,
Steingrímur Guðjónsson, Katrm Guðmannsdóttir,
Sigríður Guðjónsdóttir,
Ingólfur Guðjónsson, Jónina E. Hauksdóttir,
Kjartan Steingrímsson Wein,
barnabörn og barnabarnabörn.