Morgunblaðið - 11.05.1996, Blaðsíða 5

4 C LAUGARDAGUR 11. MAÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 11. MAÍ 1996 C 5
„Hrjóstrugt
og óraunveru-
legt góðgæti“
MYND Friðriks Þórs Frið-
rikssonar, „Á köldum
klaka“, sem sýnd hefur
verið í nokkrum banda-
rískum borgum, hefur hlotið frábæra
dóma kvikmyndagagnrýnenda, sem
segja myndina óvenjulega og fyndna,
tekna í htjóstrugri en heillandi nátt-
úru, sem leiki eitt stærsta hlutverkið
í myndinni. Lof er borið á Friðrik
og leikara myndarinnar, ekki síst
Japanann Masatoshi Nagase, sem
fer með aðalhlutverkið. í The Village
Voice fær Gísli Halldórsson ennfrem-
ur mikið lof, gagnrýnandi þess segir
frammistöðu hans lyfta myndinni á
annað plan.
„Ætlunin með þessari mynd er
ekki að skemmta með sérviskunni
einni. Þegar landslagið, fullt af
óvæntum atriðum, tekur yfir, gerum
við okkur grein fyrir því að myndin
er ótrúlega lífleg hugleiðing um
dauðann - og snertir mann. Eg man
ekki hvenær ég sá gamanleik bland-
aðan friðsæld og ís á sama hátt og
þarna er gert,“ segir kvikmynda-
gagnrýnandi The Boston Globe í
umsögn sinni.
Kollegi hans hjá The Boston Pho-
en/xtekur í sama streng. „Undarleg-
ir og undursamlegir hlutir berast frá
stað sem er fyrir handan heimskauts-
baug,“ segir í upphafi lofsamlegs
dóms um mynd Friðriks Þórs, sem
hann segir minna um margt á verk
Jim Jarmusch, Jim Starks, annars
handritshöfunda myndarinnar, og
fínnska kvikmyndagerðarmanninn
Aki Kaurismaki. Hann segir að
myndin sé hrjóstrugt og óraunveru-
legt góðgæti, einstæð og yfirnáttúru-
leg eins og frosið landslagið sem hún
gerist í. Segist gagnrýnandinn telja
Island vera land „ómannlegrar feg-
urðar og allt of mannlegra dular-
fullra atburða og óhapp og heimili
eins af hæfileikaríkustu mönnum í
heimskvikmyndum."
„Grimmileg fegurð“
Bandaríska stórblaðið New York
Times mælist til þess að menn taki
með sér vetrarfrakkann ef þeir ætli
að sjá myndina. Hún sé „sjónrænt
hrífandi" og að íslensk náttúra búi
yfir „óraunverulegri fegurð undra-
lands vísindaskáldsögunnar." Mynd-
in sé gamansöm ferð til lands sem
sé sýnt sem kynleg eftiröpun villta
vestursins og að hún sé heillandi á
sama yfirborðslega háttinn og
bandarískar vegamyndir.
íslensk náttúra hrífur flesta gagn-
rýnendurna, t.d. segir í Newsday sem
kemur út í New York, að draugaleg
og grimmileg fegurð landsins hafi
heillað áhorfandann löngu áður en
aðalpersóna myndarinnar láti hríf-
ast. Segir gagnrýnandi blaðsins að
umhverfið sé stjarna „Á köldum
klaka“.
„Ferðamálastjóri íslands"
„Ef Friðrik Þór Friðrikssyni fellur
ekki að leikstýra kvikmyndum, á
hann vísan sess sem ferðamálastjóri
íslands. Nýjasta mynd hans. „Á köld-
um klaka“, sem gerist á þessari af-
skekktu skandinavísku eyju, ætti að
verða til þess að kvikmyndahúsa-
gestir panti sér far með næstu vél
til Reykjavíkur," segir í New York
Post. Segir gagnrýnandi blaðsins að
furðulegustu augnablikin í myndinni
höfði til utangarðsmannsins í hverj-
um og einum. Ber hann lof á leikar-
ana en segir þó Friðrik Þór vera
stjörnu myndarinnar, einstæður stíll
hans geri myndina að „ferskum kvik-
myndaandvara".
í 34th Street Magazine segir að
þrátt fyrir að margt í efni myndar-
innar geti vart talist frumlegt, geri
umhverfi hennar það að verkum að
hún komi á óvart. „Allt í þessu hijós-
truga landslagi virðist rísa upp yfir
einfaldleikann . . . Að horfa á „Á
köldum klaka" er eins og að horfa
á mynd eftir Jim Jarmusch; fátt
gerist og enginn segir neitt sem
virðist skipta máli, en heildaráhrifin
eru upplífgandi og andlega hreins-
andi,“ segir gagnrýnandinn. Hann
sér ennfremur ástæðu til að hrósa
kvikmyndatökunni og nefnir sér-
staklega þátt Ara Kristinssonar og
ber hana saman við þær bandarísku
myndir sem teknar hafa verið á ís-
landi. Segir hann þær skorta þá list-
rænu hlið sem sé á verki Ara í
myndinni.

Sýning á lokaverkefnum nemenda í Myndlista- og handíðaskólanum
Morgunblaðið/Þorkell
ÚTSKRIFTARNEMARNIR Linda Heide, Elín G. Jóhannsdóttir,
Áslaug Davíðsdóttir og Ómar Smári Kristinsson.
Frjálsar hendur
VORSÝNING Myndlista- og hand-
íðaskóla Islands verður opnuð í
húsakynnum skólans í Laugarnesi
(gamla Sláturfélagshúsinu) í dag
kl. 14. Þar sýna útskriftarnemar
lokaverkefni sín en á þessu vori
verða 42 nemendur brautskráðir
eftir þriggja ára nám við ein-
hverja af sérdeildum skólans; fjöl-
tækni, grafík, grafíska hönnun,
leirlist, málun, skúlptúr eða textíl.
Tíu nemendur ljúka nú námi í
málun, þeirra á meðal Elín G.
Jóhannsdóttir. Segir hún nemend-
ur i deildinni koma úr ólíkum átt-
um og meðalaldurinn sé frekar
hár um þessar mundir; óvenjú
margt fullorðið fólk hafi ákveðið
að venda sínu kvæði í kross —
snúa sér að listinni. Sjálf hafi hún
til að mynda starfað sem grunn-
skólakennari.
Elín segir að í lokaverkefninu
í málaradeild sé sköpunin leidd
til öndvegis; hendur nemenda séu
fijálsar — líkt og hjá fullgildum
listamönnum. Einn kennaranna,
Bragi Ásgeirsson, hafi þó leið-
beint eftir þörfum. „Markmiðið
er að við finnum okkur sjálf í list-
inni.“
Elín kveðst horfa björtum aug-
um til framtíðar enda hefur hún
komið sér upp vinnustofu, þar sem
hún mun sinna kalli listarinnar á
næstu misserum. Hyggst hún þó
ekki gefa kennsluna upp á bátinn
— ekki um sinn að minnsta kosti.
Frelsi og sjálfstæði
Linda Heide er ein sex kvenna
sem brautskrást frá skúlptúrdeild
á þessu vori. Segir hún ferlið þar
á bæ áþekkt því sem þekkist í
málaradeild; í lokaverkefni sé
lögð höfuðáhersla á frelsi og sjálf-
stæði nemenda, þótt þeir geti vita-
skuld leitað á náðir kennaranna
eftir leiðsögn. „Við tókumst allar
mjög ólík verkefni á hendur og
fyrir vikið getum við státað af
fjölbreyttri sýningu."
Að sögn Lindu sóttu fjölmargir
listamenn skólann heim í vetur
og veittu nemendum innsýn í störf
sín og viðhorf til listarinnar.
„Komu þær heimsóknir í góðar
þarfir.“
Þegar framtíðaráformin ber á
góma kveðst Linda vera að leita
sér að vinnuaðstöðu. Listin sé
henni vissulega ofarlega í huga
en þó sé hún undir það búin að
draga fram lífið á öðrum vett-
vangi. Þá væri gaman að fara i
framhaldsnám á erlendri grundu.
Áslaug Davíðsdóttir er í hópi
fimm kvenna sem ljúka námi frá
textíldeild. Er hún nýkomin heim
eftir að hafa dvalist undanfarið
ár sem skiptinemi í Helsinki. Seg-
ir hún umtalsverð brögð að því
að nemendur í MHÍ fari utan sem
skiptinemar á vegum Erasmus og
Nordplus í eitt ár eða skemur.
„Myndlista- og handíðanemar
hafa að mínu mati mjög gott af
því að skipta um umhverfi, þar
sem sjóndeildarhringurinn er svo
lítill á Islandi. Það er reyndar
frekar sjaldgæft að fólk velji loka-
árið en þessi tími í Finnlandi var
alveg frábær og ég lærði heilmik-
ið — hefði ekki fyrir nokkurn mun
viljað missa af þessari lífs-
reynslu."
Áslaug er staðráðin í að vinna
við sitt fag í framtíðinni enda at-

Nemendur undirbúa
sýninguna.
vinnuhorfur í textilnum sennilega
betri en í öðrum greinum sem
kenndar eru við skólann, þar sem
hann er svo tengdur iðnaði. „ Ann-
að hvort reyni ég að komast að
hjá fyrirtæki erlendis eða setja á
fót eigið fyrirtæki hér heima —
verst hvað það er dýrt.“
Afbrigðilegi bekkurinn
Omar Smári Kristinsson kveðst
vera í afbrigðilega bekknum, fjöl-
tæknideild, og vísar þar til kynja-
skiptingar; fimm nemendur, þar
af fjórir karlmenn, útskrifist það-
an í vor. Annars sé fjöltæknideild-
in eins og umferðarmistöð; fjöldi
nemenda úr öðrum deildum,
skiptinemar og erlendir kennarar
hafi þar viðdvöl í lengri eða
skemmri tíma.
Að sögn Omars Smára eru
tæknileg námskeið miðlæg í fjöl-
tæknideild. Má þar nefna bóka-
gerð, tölvuvinnslu, ljósmyndun,
myndbanda- og hljóðvinnslu.
Engu minni áhersla sé þó lögð á
skapandi og sjálfstæð vinnubrögð
en í öðrum deildum skólans.
Omar Smári reri líkt og Áslaug
á önnur mið um tíma — dvalist
sem skiptinemi í Hannover í
Þýskalandi í eitt ár. „í þeim skóla
var engin sérstök fjöltæknideild,
sem kom þó ekki að sök þar sem
ég gat flakkað á milli deilda. Þá
leggja Þjóðvetjar mikla áherslu á
að nemendur standi á eigin fótum
og þótt ég sé kannski tæknilegur
klunni, þar sem ég missti af svo
mörgum tæknilegum námskeiðum
hér heima, lærði ég margt annað
í staðinn."
Fjöltæknideild býður upp á, líkt
og nafnið gefur til kynna, veru-
lega fjölbreytni í sköpun og þótt
tæknileg verk séu að vanda fyrir-
ferðarmikil á sýningu útskriftar-
nema að þessu sinni munu mál-
verk skipa óvenju veglegan sess.
„Samt er óhætt að fullyrða að
okkur líði ekki eins og einhveijum
Endurreisnarmönnum," segir
Ómar Smári.
Elín, fulltrúi málaradeildar,
tekur kipp við þessi ummæli:
„Heyr á endemi. Málverkið er
ekkert afturhvarf — og verður
aldrei." Skoðanaskiptin eru þó
kæfð í fæðingu þar sem fjórmenn-
ingarnir eru á einu máli um að
skilin á milli deilda í MHÍ sé sí-
fellt að verða þokukenndari. Sé
það af hinu góða.
Bók með efni eftir útskriftar-
nemana verður til sölu á vorsýn-
ingunni sem stendur til 19. maí
og er opin frá 13-18 alla sýningar-
dagana.
Kvartettinn sem spilar
Beethoven og Björk
und tónlistar og ekkert annað, en
Paul hlær og segir að spurningin
til þeirra sé samt af hveiju þau fá-
ist við svona margt. „Kannski bara
af heppni“, segir hann. „Við getum
ekki hugsað okkur að fást aðeins
við eina tegund tónlistar, þó hún
sé gefandi. Það er þreytandi fyrir
málara að mála bara kúbisma, ekki
satt... Við höfum bara náttúrulegan
áhuga á alls kyns tónlist, sem er
ekkert nýtt, heldur er sérhæfing
tónlistarmanna nýtt fyrirbæri.“
En ákvörðunin að taka upp aðra
tónlist en þá klassísku var hvorki
einföld né auðveld, segir Paul. „Við
viljum ekki hætta að spila þá Schu-
bert, Beethoven og félaga, svo við
verðum að vera viss um að við séum
á skynsamlegri leið, en ekki bara á
höttunum eftir auðfengnum gróða.
Við ætlum ekki bara að spila Co-
stello, Björk eða Sex Pistols, heldur
Af hverju ekki að spila bæði háklassík, sam-
tímatónlist og hita upp fyrír Björk? Já, af
hverju ekki spurðu meðlimir Brodsky kvart-
ettsins og ákváðu að láta reyna á hvort það
væri hægt. Sigrún Davíðsdóttir hitti tvo
meðlimi þessa kvartetts í Kaupmannahöfn.
MICHAEL Thomas fiðlu-
leikari, systir hans
Jacqueline sellóleikari,
Ian Belton fiðluleikari og
Paul Cassidy lágfiðluleikari eru ung
að árum, en samt heldur kvartettinn
þeirra, Brodsky kvartettinn, upp á
25 ára afmæli á næsta ári. Þau byij-
uðu nefnilega að spila saman þegar
þau voru 11 og 12 ára í tónlistar-
skóla í Norðuraustur-Englandi. „Þar
er líka gott tónlistaruppeldi fyrir
krakka, alveg eins og á íslandi“,
segir Michael, sem þekkir til á ís-
landi eftir að hafa spilað með Sinfó-
níuhljómsveit æskunnar undir stjóm
Paul Zukovskys á sínum tíma og
kynnst íslenskum tónlistamemum á
námsárum sínum í Manchester.
Kvartettinn spilar út um allar
trissur og gefur út diska í löngum
bunum. Framan af var fyrst og
fremst klassísk tónlist og samtíma-
tónlist á dagskrá, líka tónsmíðar
Michaels, en undanfarin ár hefur
ýmsu öðru skotið upp. Þau hafa
meðal annars unnið með Elvis Co-
stello og Björk, en þau hafa opnað
tónleika Bjarkar. Þau hafa lagt af
þann sið að koma fram í kjól og
hvítt. „Af hveiju ættum við að spila
í fötum, sem okkur finnst óþægi-
leg“, segir Michael. Undanfarin ár
hafa þau spilaða standandi til að
geta hreyft sig betur og Michael
kynnir gjaman efnisskrána, svo tón-
leikar þeirra eru með öðrum brag
en tíðkast í klassíkinni.
Þegar verkefnaskrá þeirra er
skoðuð liggur eiginlega beinna við
að spyija alla hina tónlistarmennina
af hveiju þeir spili aðeins eina teg-
um í nokkur ár, þegar
þau fréttu af því af til-
viljun og hringdu í hann
til að segja að næst
skildi hann heilsa upp
á þau á eftir. „Ég kem
á morgun“, sagði hann
að bragði og það varð
úr. Áður höfðu þau
rætt að forvitnilegt
gæti verið að vinna með
honum, en hann var
varla kominn inn úr
dyrunum, þegar hann
stakk upp á því sama.
Það sem átti að vera
Björk Ludwig von eitt lag varð að heilum
Guðmundsdóttir Beethoven diski, „The Juliet Lett-
ers“, hljómleikaferð
með Costello og frekara
samstarfi. I kjölfarið unnu þau líka
með Paul McCartney.
Eftir þetta voru margir úr popp-
heiminum, sem höfðu samband við
kvartettinn, „en við vorum á verði“,
segir Paul, „því við ætluðum ekki á
kaf í poppið og eins vegna þess að
við vildum halda sambandinu við
Costello. En við höfðum auga á
Björk, því okkur fannst hún sérstök
og að hún gæti verið áhugaverður
samstarfsaðili, þegar tækifæri gæf-
ist.“ Costello hitti síðan Björk, sem
lýsti aðdáun sinni á Juliet bréfunum,
því hún væri einlægur aðdáandi
Brodsky kvartettsins... Og tækifær-
ið gafst síðan þegar Björk gaf út
Post og bað kvartettinn að útsetja
taka það besta af öllu.“
Michael segir að eftir skrefið inn
í poppið hafi þau orðið illa séð á
nokkrum stöðum, þar sem þau hafi
spilað við góðan orðstír áður, „en
við höfum líka fengið ný tækifæri,
sem ella hefðu ekki opnast. Okkur
er það meðvituð ákvörðun að spila
þannig að ekki sé hægt að setja
okkur á einn eða annan bás og við
kunnum því öll mæta vel að spila
alls konar tónlist. Það kostar meiri
fyrirhöfn, en tilbreytingin og fyrir-
höfnin gefur líka lífinu lit.“
Samstarfið við Björk
Elvis Costello var búinn að koma
á tónleika hjá Brodsky kvartettin-
eitt af lögunum og koma fram á
tónleikum með sér í kjölfar útgáf-
unnar.
„Það var smá áfall að eiga allt í
einu að spila á fótboltaleikvangi",
segir Michael, „líka af því fólk kom
til að hlusta á hana en ekki okkur,
en þegar fólkið klappaði á eftir Stra-
vinsky þá vorum við ánægð.“ Svo
kom Björk fram og söng með þeim
þrjú lög og tók síðan við. „Hún er
mjög óvenjuleg manneskja", segja
þeir, „sterk manngerð og full af
góðum hugmyndum".
Paul og Michael eru sammála um
að samvinnan við Björk sé mjög
ánægjuleg. Heyrst hefur að Björk
sé að semja strengjakvartetta, en
hvernig sem samstarfið verður hafa
Brodsky menn áhuga á meiru. Nú
liggur hins vegar fyrir heildarflutn-
ingur strengjakvartetta Schuberts á
næstunni. „Kannski við gerum svo
fimm ára áætlun og spilum bara
barokk-tónlist,“ bætir Michael
sposkur á svip „og bætum svo
trommum við og gerumst alvöru
rokkband þar á eftir...“ En bæði
Paul og Michael er hins vegar fúl-
asta alvara, þegar þeir _ segjast
gjarnan vilja spila á íslandi...
kannski með Björk og þeir vita líka
að á íslandi er fullt af góðum tónlist-
armönnum og tónskáldum. „Ég
kann vel að meta Jón Ásgeirsson"
bætir Michael við. Við kveðjumst í
von um að íslandsferðin rætist fyrr
en síðar...
Ásvart-
hvítum nótum
Píanóleikarínn Henri Sigfrídsson fékk góða
dóma fyrír frammistöðu sína með Sinfóníu-
iljómsveit íslands nýveríð. Orri Páll Ormars-
son ræddi við þennan fingrafima Finna, sem
er afar eftirsóttur um þessar mundir, og komst
meðal annars að því að hann var liðtækur
skákmaður á yngrí árum.
landamóti grunnskólanema, sem
haldið var á íslandi 1989. „Segja
má að skákferli mínum hafi lokið
hér á íslandi enda innritaðist ég í
Sibeliusar-akademíuna um líkt leyti.
Síðan hefur mér eiginlega ekki gef-
ist tími til að sinna skákinni nema
í hjáverkum. Ég tefli þó enn mér
til gamans, einkum við tölvu, og
fylgist vel með í gegnum skáktíma-
rit.“
Sigfridsson kveðst ekki iðrast
þess að hafa lagt taflmennina á
hilluna enda sé tónlistin líf hans og
Morgunblaðið/Árni Sæberg
„KEPPNIN var stórkostleg upplifun og ég öðlaðist dýrmæta
reynslu sem ég kem vitaskuld til með að búa að í framtíðinni,"
segir Henri Sigffridsson sem sigraði í NordSol, keppni ungra nor-
rænna einleikara, í Reykjavík á liðnu hausti.
HINN heimskunni píanó-
leikari Grígoríj Sokolov
átti á dögunum að flytja
Annan píanókonsert
Rakhmaninovs með_ Sin-
fóníuhljómsveitinni í Turku. Á ell-
eftu stundu forfallaðist hann og var
Henri nokkur Sigfridsson, 22 ára
gamall heimamaður, beðinn um að
hlaupa í skarðið. Fékk hann mikið
lof fyrir, ekki einungis fyrir að
bregðast svo skjótt við, heldur jafn-
framt frammistöðuna á tónleikun-
um. Þarf frekari vitnanna við —
stjarna er fædd.
Henri Sigfridsson er tónlistin í
blóð borin — móðir hans er tónlistar-
kennari og faðir hans mikill áhuga-
maður um tónlist. Snemma beygðist
iví krókurinn. Upphaflega kvaddi
hann sér hljóðs með drengjakór
nokkrum í Turku, meðal annars sem
einsöngvari, en árið 1985 fór hann
í sinn fýrsta píanótíma, þá ellefu
ára gamall. Fjórum árum síðar lá
leið piltsins í Sibeliusar-akademíuna
í Helsinki, þar sem Erik T. Taw-
aststjerna tók hann upp á sína arma.
„Síðan má segja að píanóið hafi átt
hug minn allan.“
Á liðnu ári færði Sigfridsson sig
um set til Þýskalands, þar sem hann
er nú undir handleiðslu Lasars Dar-
mans í Weimar og Pavels Gililovs í
Köln. Er hann búsettur á síðar-
nefnda staðnum ásamt unnustu
sinni sem jafnframt hefur helgað líf
sitt tónlistinni — leikur á fiðlu. „Si-
beliusar-akademían er í mjög háum
gæðaflokki og kennarinn minn þar
er frábær. Ég hef engu að síður
haft gott af því að skipta um um-
hverfi og takast á við nýjar áskoran-
ir. Tónlistarlífíð á meginlandi Evr-
ópu er ótrúlega fjölskrúðugt og
möguleikarnir mun meiri en á
heimaslóð. Það er mikil tónlistar-
hefð í Finnlandi en landið geldur
fyrir landfræðilega legu sína, líkt
og ísland.“
Sigraði í NordSol
Finninn ungi hefur látið að sér
kveða í fjölmörgum tónlistarkeppn-
um. Sigur hans í NordSol, keppni
ungra norrænna einleikara, í
Reykjavík síðastliðið haust ætti að
vera íslendingum í fersku minni en
auk þess varð hann hlutskarpastur
í fyrstu Franz Liszt-píanókeppninni
í Weimar 1994 og í öðru sæti í Maj
Lind-keppninni í Finnlandi 1992 og
norrænni píanókeppni í Danmörku
sama ár.
Píanóleikarinn viðurkennir að tón-
leikamir á íslandi séu einu tónleik-
amir sem honum hafi boðist að koma
fram á í kjölfar sigursins í NordSol.
„Keppnin var hins vegar stórkostleg
upplifun og ég öðlaðist dýrmæta
reynslu sem ég kem vitaskuld til
með að búa að í framtíðinni. Nord-
Sol hefur því með óbeinum hætti
styrkt stöðu mína í tónlistarheimin-
um.“
Sigfridsson hefur haft í mörg
horn að líta á liðnum misserum
enda er hann eftirsóttur listamaður.
Hefur hann komið fram sem einleik-
ari með öllum helstu sinfóníuhljóm-
sveitum Finnlands, auk þess sem
hann tekur virkan þátt í flutningi
kammer- og ljóðatónlistar. Nýverið
var Sigfridsson valinn efnilegasti
listamaður ársins 1996 í Finnlandi
og í kjölfarið fylgir tónleikaferð um
Finnland.
Þá er Sigfridsson hægt og síg-
andi að hasla sér völl á meginlandi
Evrópu. Velheppnuð frumraun í
Bayreuth er að baki og fyrir dyrum
standa tónleikar í Vín, Berlín og á
píanóhátíðinni í Ruhr og tónlistar-
hátíðinni í Umeá.
„Ég þarf ekki að kvarta yfir
skorti á verkefnum og í
hönd fer ákaflega spenn-
andi tími. Sá böggull fýlg-
ir þó skammrifi að ég hef
mun minni tíma en ég
hefði kosið til að sækja
tíma hjá kennurunum mínum. Þeir
hafa jafnan mörg járn í eldinum
sjálfir og það getur því verið erfitt
að samræma tímann.“
Krefjandi starfsvettvangur
Sigfridsson kveðst engu að síður
vonast til að geta haldið áfram á
sömu braut — líf einleikarans eigi
ágætlega við hann. „Þetta er krefj-
andi starfsvettvangur enda er sam-
keppnin gífurleg; það eru margir
frábærir píanóleikarar á Norður-
löndum, svo ekki sé minnst á megin-
land Evrópu. Maður verður því stöð-
ugt að halda sér við efnið; vera eins
virkur og unnt er og þiggja helst
öll tilboð um að spila á tónleikum
— hvar sem er, hvenær sem er.
Annað gæti komið manni í koll.“
Henri Sigfridsson er fleira til lista
lagt en að leika á píanó; hefur til
að mynda unnið til verðlauna í skák.
Hreppti hann þriðja sætið á Norður-
yndi. „Tónlistin er tímafrek og þetta
var fórn sem ég varð að færa. Síðan
er skákin ekki eins hátt skrifuð í
Finnlandi og hér á Islandi. Þeir eru
ekki margir sem hafa viðurværi sitt
af skák þar um slóðir.“
Alþjóðlegt tungumál
Að sögn Sigfridssons er margt
líkt með skák og píanóleik — ekki
einungis svart/hvítt borðið. „Píanó-
leikarinn er, eins og skákmaðurinn,
stöðugt að leita nýrra leiða, beita
hugmyndafluginu og brjóta hluti
til mergjar. Báðir tala
þeir alþjóðlegt tungumál
og eru stöðugt að þróa
list sína og móta. Líf
þeirra einkennist af nýj-
um áskorunum og stöð-
ugum lærdómi,“ segir hann og við-
urkennir að skákkunnáttan hljóti
því að koma honum að gagni í tón-
listinni.
Sigfridsson notaði tækifærið
meðan hann dvaldist á íslandi til
að sækja heim gamla vini — fjöl-
skyldu Helga Áss Grétarssonar
stórmeistara í skák en þar bjó hann
meðan á skákmótinu stóð um árið.
„Þau eru afar viðkunnanlegt fólk
eins og flestir íslendingar sem ég
hef hitt. Það er til að mynda afar
þægilegt að vinna með Sinfóníu-
hljómsveit íslands, þessari frábæru
hljómsveit," segir Sigfridsson.
Lýkur hann jafnframt lofsorði á
ísland, sem hann lýsir sem fallegu
og friðsælu landi. „Tónlistarmenn
þurfa á friði og ró að halda og í
því tilliti get ég varla hugsað mér
betri stað á jarðriki. Vonandi á ég
eftir að koma oft til íslands í fram-
tíðinni.“
Tónlistar-
menn þurfa
frið og ró
I