Morgunblaðið - 12.05.1996, Blaðsíða 34
34 SUNNUDAGUR 12. MAÍ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær eiginmaður minn, faöir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
FRIÐRIK Þ. JÓNSSON
fyrrv. verkstjóri,
Sólvangsvegl 1,
Hafnarfirði,
lést í Landspítalanum að kvöldi 10. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðbjörg J. Guðmundsdóttir,
Marvin H. Friðriksson, Kolbrún Sigurbjörnsdóttir,
Hilmar Friðriksson, Ingibjörg Kristjánsdóttir,
Jón Örn Friðriksson,
Guðbjörg M. Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
BIRGIR STEINDÓRSSON,
lést í Sjúkrahúsi Siglufjarðar 9. maí.
Útförin fer fram frá Siglufjarðarkirkju
fimmtudaginn 16. maí kl. 14.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim,
sem vildu minnast hans, er bent á
björgunarsveitina Stráka.
Ásta Margrét Gunnarsdóttir,
Halldór Birgisson, Esther Ingólfsdóttir,
Jónas Birgisson, Ásta Björk Halldórsdóttir,
Steindór Birgisson,
Þórður Birgisson.
Elskuleg eiginkona mín,
ELÍSABET SVEINSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni
þriðjudaginn 14. maí kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast af-
þakkaöir, en þeim sem vildu minnast
hennar, er bent á Hjartavernd.
Fyrir hönd barna, tengdabarria og
barnabarna,
Davið S. Jónsson.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
HALLBERA PETRÍNA
HJÖRLEIFSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
íErluhrauni 11,
Hafnarfirði,
sem lést á Sólvangi 6. maí, verður jarð-
sungin frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
þriðjudaginn 14. maí kl. 13.30.
Guðbjörg Jónsdóttir,
Hjörleifur Jónsson, Erna Guðlín Helgadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÞORBJÖRG EINARSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
áðurtil heimilis
á Kleppsvegi 4,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
þriöjudaginn 14. maí kl. 13.30.
Inga G. Sumarliðadóttir, Svavar Jónsson,
Ragnheiður Sumarliðadóttir, Jón G. Valdimarsson,
Einar R. Sumarliðason, Ásdís M. Gfsladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
GUÐRÚN
JÓNSDÓTTIR
-4- Guðrún Jóns-
* dóttir frá Prest-
bakka var fædd á
Staðarhóli í Saurbæ
i Dalasýslu 18. júlí
árið 1916. Hún lést
á Landakotsspítala í
Reykjavík 5. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
séra Jón Guðnason
og Guðlaug Bjart-
marsdóttir. Guðrún
var elst sjö systkina
og eru þijú þeirra
enn á lífi.
Hinn 25. júlí 1954
giftist Guðrún Guðmundi Steini
Einarssyni, f. 28. mai 1917,
kennara við Heymleysingja-
skólann í Reykjavík, en hann
lést 1985. Þau eignuðust tvo
syni, Jón Armann, f. 1955 sem
kvæntur er Gunnhildi Hreins-
dóttur og eiga þau einn son, en
fyrir á Jón Armann annan son
með írenu Kojic, og Halldór, f.
1956, sem kvæntur er Maríu
Julisu Orongan og eiga þau eina
dóttur.
Guðrún lauk prófi frá Héraðs-
skólanum á Reykjum í Hrúta-
firði árið 1932 og var síðan við
kennaranám og fékkst við
kennslu uns hún fór til náms í
Danmörku vorið 1939. Hún var
við nám og störf erlendis með
hléum í á annan áratug, en kom
heim til íslands árið
1953 og starfaði við
kennslu og við rita-
rastörf hjá Trygg-
ingastofnun ríkis-
ins, á Náttúrufræði-
stofnun Islands og á
jarðvísindastofu
Raunvísindastofn-
unar Háskóla ís-
lands þar til hún
komst á eftirlaun
árið 1984.
Eftir að Guðrún
komst á eftirlaun
hóf hún nám í
mannfræði við Há-
skóla íslands og útskrifaðist
með BA-gráðu í greininni í mars
árið 1990. Árið eftir hélt hún til
framhaldsnáms í Bergen í Nor-
egi og lauk þar cand.mag.-prófi
í sömu grein í árslok 1992 og
vann að því að skrifa doktorsrit-
gerð um krabbameinslækningar
fyrir daga nútímalæknavisinda
er hún lést.
Guðrún fékkst ætíð mikið við
ritstörf. Meðal annars skrifaði
hún tvær skáldsögur á yngri
árum, auk þess. sem margar
smásögur hennar birtust í blöð-
um og tímaritum hér heima og
erlendis.
Útfðr Guðrúnar fer fram frá
Kristskirkju í Landakoti á morg-
un, mánudag, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Fráfall Guðrúnar Jónsdóttur frá
Prestbakka hefði ekki átt að koma
á óvart, svo veik sem hún var orð-
in. Samt var það svo, að ég trúði
því varla að hún gæfi sér tíma til
þess að deyja, svo full var hún af
fjörugu innra lífi, forvitni og visku.
Það er erfitt að hugsa sér að ekki
skuli lengur vera hægt að spjalla
við hana um hvaðeina sem marg-
breytileiki tilverunnar hefur upp á
að bjóða. Ekki eru nema rúmlega
tvær vikur síðan ég sat hjá henni
þar sem hún lá undir bunkum af
blöðum, tímaritum, bókum og ljós-
ritum og hún ræddi um nýja vitn-
eskju sem hún hafði rekist á, upp-
lýsingar sem henni höfðu borist frá
einhverjum þeirra mörgu karla og
kvenna sem hún skrifaðist á við
um heim allan, hugdettur sem hún
prófaði á mér og öðrum viðmælend-
um, og jafnframt lét hún í ljósi
álit sitt á dægurmálum og atvikum
daglegs lífs af einurð og skarp-
skyggni.
Fyrir um það bil áratug kom
Guðrún til mín og spurði mig ráða
um hvaða bækur hún ætti að lesa
á tilteknu námskeiði. Hafði hún
hug á að stunda fjamám við The
Open University á Englandi. Guð-
rún rakti þegar í stað ætt mína og
uppruna við Breiðafjörð og á Skóg-
arströnd, en ég gat hins vegar sagt
henni að séra Jón Guðnason faðir
hennar og Eiríkur bróðir hennar
hefðu kennt mér ungum fræði sín.
Umræður okkar snerust upp í
að ræða möguleika hennar á að
helja nám við Háskóla íslands.
Taldi hún þess engan kost þar eð
hún hefði ekki stúdentspróf, en ég
taldi að sökum menntunar og þekk-
ingar væru ekki margir stúdentar
jafnvel færir sem hún að hefja
háskólanám. Það varð úr að hún
hóf nám í mannfræði og þjóðfræði
við Félagsvísindadeild og lauk BA
prófí með glæsibrag. Þó að Guðrún
væri komin nokkuð á áttræðisaldur
er hún lauk þessu prófí lét hún
ekki þar við sitja heldur fór til
Bergen, lauk þar cand.mag. prófí
og vann síðan að doktorsritgerð
um þekkingu á sjúkdómum og
lækningum á fyrri tíð, einkum
krabbameini í samfélagslegu og
vistfræðilegu samhengi. Fram á
síðasta dag vann hún að því að
safna tiltækum upplýsingum um
þetta efni og vinna úr þeim með
aðferðum mannfræðinnar.
Guðrún Jónsdóttir var kona mik-
illa ævintýra. Ung fór hún til Dan-
merkur og dvaldist þar við kennslu
öll stríðsárin. Leið hennar lá til
Rómar enda hafði hún gerst kat-
ólsk og þekkti vel til guðfræði og
trúarsiða hinnar heilögu almennu
kirkju. Lengri og ævintýralegri
ferðir fór hún þó um svið þekking-
ar og menntunar. Sjötug hóf hún
háskólanám og nær áttræðu vann
hún að doktorsritgerð. Hún var
allá ævi að læra tungumál sem
opnuðu henni nýja heima menning-
ar og skilnings. Allt varð að spurn-
Lokað
frá hádegi þriðjudaginn 14. maí vegna útfarar
ELÍSABETAR SVEINSDÓTTUR.
Kápan hf.,
Laugavegi 66.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug vegna andláts
móður okkar,
BERGÞÓRU JÚLÍUSDÓTTUR
áður Hjarðarhaga 58.
Ingveldur Jóhannesdóttir,
Þorkell Jóhannesson.
Lokað
frá hádegi þriðjudaginn 14. maí vegna útfarar
ELÍSABETAR SVEINSDÓTTUR.
Davíð S. Jónsson & co hf.,
Þingholtsstræti 18.
ingum og svar leiddi af sér nýja
spumingu. En fyrst og síðast var
hugsun hennar þó helguð meðlíðan-
inni með manneskjunni, einkum
þeim sem vamarlausastir eru og
viðkvæmastir, bömum og ungling-
um. Skáldsögur hennar tvær,
Fyrstu árin og Ekki heiti ég Eirík-
ur segja frá kröppum kjömm bama
og hve mikilvæg ást og umhyggja
er fyrir uppeldi þeirra og þroska.
Það var gott að njóta vináttu og
velvildar Guðrúnar frá Prestbakka,
og ævintýri að fá að hlusta á hana
segja frá lífí sínu og áhugamálum.
Ég minnist hennar með söknuði og
mikilli virðingu.
Sonum hennar og ástvinum
sendi ég einlægar samúðarkveðjur.
Haraldur Ólafsson.
Guðrún Jónsdóttir kennslukona
er látin, en undir því nafni gekk
hún ávallt hjá okkur nágrönnum
hennar á Kópavogsbrautinni.
Guðrún var frænka mín, en hún
sagði mér eftir Jóni Guðnasyni
ættfræðingi föður sínum, að hann
ásamt móður minni, Sigurást Krist-
jánsdóttur, Steini Steinar, Jóni frá
Ljárskógum og Stefáni frá Hvíta-
dal væm fimmmenningar._
Við hjónin, ég og Karl Árnason,
ásamt bróður hans Valdimar og
Maríu, konu hans, bjuggum með
sex böm í tvíbýlishúsi við hliðina
á Guðrúnu og Guðmundi Steini
Einarssyni, kennara við Heyrnleys-
ingjaskólann í Reykjavík, og sonum
þeirra, Jóni Ármanni og Halldóri,
ásamt föðurafa þeirra, Einari, sem
farinn var að heilsu og kröftum en
vildi hvergi búa nema hjá þeim.
Við vorum nágrannar frá 1955
í 12 ár, það var gott að búa við
hliðina á þeim og bömin okkar léku
sér mikið saman. Einu sinni man
ég eftir því að ég fékk hænsnafjaðr-
ir á hænsnabúi Ingólfs Hannesson-
ar, þvoði þær vel og litaði og bjó
til indíánabönd handa krökkunum.
Þetta fannst Guðrúnu skemmtilegt
og krakkarnir voru alsælir.
Guðrún stofnaði smábarnaskóla
á heimili sínu meðan börnin hennar
voru ung en á þeim tíma var skóla-
skylda ekki fyrr en við sjö ára ald-
ur. Guðrún kenndi lestur, skrift og
reikning. Hún var með Gagn og
gaman og svo fjölritaði Guðmund-
ur, maður hennar, fyrir hana blöð
fyrir krakkana til að skrifa á og
reikna. Helmingurinn af blaðinu
var með myndum sem krakkarnir
gátu svo litað. Þetta þótti krökkun-
um gaman. Guðmundur var líka
vanur að búa til kennslubækur því
það gerði hann í Heyrnleysingja-
skólanum. Guðrún var með tvo
hópa fyrir hádegi og tvo eftir há-
degi, en krökkunum þótti svo gam-
an að þau sem voru fyrir hádegi
fóru of seint heim og þau sem voru
eftir hádegi komu of snemma,
þannig að Guðrún hafði oftast nær
ekki nema fimm mínútur til að
borða í hádeginu og það var oftast
hamborgari, því það tók stystan
tíma. Ég fékk eitt vor að vera próf-
dómari í forföllum hjá henni og þá
fyrst gerði ég mér ljóst hvílíkt
menningarafrek þetta var hjá Guð-
rúnu að kenna bömum. Það hafa
INGÓLFS
APÓTEK
Kringlunni 8-12
HRAUNBERGS
APÓTEK
Hraunbergi 4
eru opin til kl. 22
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Ingólfs Apótek