Alþýðublaðið - 04.11.1933, Blaðsíða 2

LAUGARDAGINN 4. NÓV. 1933.
SLYSKÐ I ÞING~
VALLAHRAUNI
Nánari (rásðgn,
Vlðtal vlð Mnrkús Jónsson
bónda að Svavtaglli.
Um slysið í Pingyallahuumi, cr
Þorvaldur Hammer varð fyrir
byssuskoti >og beið bana af, eins
ag skýrt var frá hér í blað-
inu í fyrra dag, hefir Markús
Jónissom bóndi a'ó Svartagili skýrt
blaðinu þannig frá:
Við fórum fjórir í smölun á
f) ri ð j u dagsmorg u n kl. 10, ég,
tveir synir minir og Þorvaldur
Hammér, sem haíði ráðist til mín
fyrir nokkru. Hann bar byssiu: á
bakinu, og í henni voru tvö skot.
Við skiftum okkur í smöluninni,
en þó fylgdi sonur minin Þor-
valdi fyrst í stað. Var talað um
að hittast við svonefndar „Tjarn-
ir“, og þangað komu allir, að
vísu nokkru seinna ien áætiað var,
nema Þorvaldur.
Kl. liðliega 3 um daginn heyrðu
synir mánir skot austur í hrauni,
en það var ekki gott að átta sig
á því hvar það var. Skotið heyrð-
ist einnág að Vatnskoti og Hraiun-
túni á sama tíma. Við vorum ajls
ekki vissár um að skotið væri
úr byssu Þorvaldar, en er hann
kom ekki um kvöldið og enginn
hafði orðið hans var, var farið
að leita. Var þá kl. um 9.
Var nú leitað fram eftir nóttu,
en hætt vegna myrkurs, en byrj-
að var aftur undir eins og rat-
ljóst var orðið um morguninn.
Tóku þá mikJu fleiri þátt í leit-
inni, því menn voru fengnir af
öllum bæjum. Þorvaldur fanst þó
ekki fyr en kl. 3. Var hann í sívof
ruefndri „Mosalág" austur af
Hrauntúni, og lá á bakið. Hafði
hann tekið vettlinginn af vinstri
hendinni og hélt á honuml í hiægfi
hendinni. Blóð var á tveim fiingr-
itn vinstri handar, og var auð-
séð að ,hann hafði gripið í sárið.
Slysið mun hafa viljað til á
þann hátt, að ólin, sem byssan
hékk í, hefir slitnað, og um Leið
og byssan datt, mun skotið hafa
hlaupið úr henni í bak honum
og gegnum lungun hægra megin
við hrygginn.
Þorvaldur heitinn var 21 árs að
aldri, ókvæntur, en átti eitt barn.
AFVOPNUNARRAÐSTEFNAN.
Paris, 3. nóv. UP. FB.
Norman Davis er nú á förum
til Bandarikjanna. i viðtaid við
Paúl Bonoour lét hann þess get-
ið, að þannig væri nú komið á
afv’-opnunarráðstefnunini, að ekki
væri von mikiLs árangurs, fyrr
en samkomulagslíkurnar bötnuðu
meðal Evrópuþjóða. Hins vegar
kvaðst Davis vera fús til þasis að
hverfa aftur til Genf, ef von væri
um veruiegan árangur.
t la. d i e lendtim b öðum.
t „The Sunday Oregonian“,
sem gefið (er út í Portland, Ore-
gon, U. S. A„ hefir birst grein
um ísland, eftir Normu Ryland
Graves. GreiniUni fylgir góð
mynd af Reykjavík og ungri
stúlku héðan úr bænum, sem Leið-
beindi greinarhöfundi og gaf hon-
um margar upplýsingar um La,nd
og þjóð, eins og greinin ber nneð
sér. (FB.)
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
£
HANS FALLADA:
Hvað nú —
ungi maður?
Islenzk pýðing eftir Magnús Ásgeirsson.
Ágrlp al fivf, sem á undan er komlOt
Pinneberg, ungur verzlunarmaður í smábæ í Þýzkalandi, fer ásamt Pússer
vinstúlku sinni til læknis, til pess að vita, hversu högum hennar sé komið og
fá komið í veg fyrir afleiðingar af samvistunum ef með purfi. Þau fá pær
leiðinlegu t pplýsingar, að pau hafi komið of seint. Þau verða samferða út
frá lækninum og ræða málið.
Við eldavélma stóð kona og bogrlaði yfir einhverju, sem sauð
og snarkaði á pömnu. Piininieberg sá brúnan kjól og stóra bláa
svuntu. Konaln sá ekki meitt, því að húinj Leit ekki upp.
„HLauptu niður í Jtjallarainin, Emma, og sæktu mér mokkur kola-
blöð. Ég er búin að biðja Kari um þetta huindrað siininum — —“
„Mamma," sagði Emmia, „þetta er unnust'i'nn minn, Jóhajines
Pinneberg, frá Ducherov. Við ætlum að gifta okkur.“
Konan leit á þau. Andllitið var brúnt mleð stórum, sterklegum
rnUnni, bitrum, hættiulegum munni. Hún hafði margar hrukkur og
ákafiega ljós og hvöss a,ugu. Gömul verkamannskona. Hún !eit á
Pinneberg. Eitt augnabLik. Hú|n var reiðileg á svipinn, Svo snéni
hún sér aftur að lummiunuim sínum: „Stelpugægsni, ætiar þú nú
að fara að draga þessia kóna þína hingað heim? Flýttu þér o;g
sæktu þessi ,ko;Lablöð, annars drepst í vélinni."
„Mamma," sagði Pússer og reyndi að hlæjá, „það er olvara',
að hann ætlar iað giftast mér.“ !
„Sæktu kolablöðin, stelpa, segi ég!“ hrópaði konan og paltaði
með gafflinum.
„Mamma!"
K'Onan virti hana fyriir sér frá hvixfli til ilja. Svo sagði hún hægit
og seint: „Ertu ekki kornlin af sitað enin þá? Kannske þú viljir fá
einn utan undir?"
Pússer þrýsti hendi Piiruniebergs hvatLega; síðan tók hún koiia-
laup og kai'aði með U'ppgei’ðarglaðværð í rómnum: „Ég kem
undir eiins aftur!" Og forstofuhurðin skall á hæla henihi.
Pinneberg stóð við eldhúsdyrnar rog vissi ekki sitt rjúkaindi
ráð. Hann gaut augunum variega til frú Mörschel, dauðhrædduir
um að hleypa benni upp, ef hanin svo mikiið sem liti til hennai'.
Ot um gluggann sást blár sumarhiminiinin og ruokkrir gráir reyk-
háfar. Frú Mörscbel tók pönnuna ofan og setti hrmginia á eld-
holið. Hún gerði beilmiikinin háva'ða og muldraði eitthvað í báirm
sér. Pinneberg beirti upp huganin og sagði mieð ýtrustu kurteisi:
„Hvað se;gið þér, mieð Leyfi?"
Þetta voru hans fyrstu o:rð í Mörschel-fjöLskyldunni. En þau
skyldi hann aldrei sa,gt hafa. Frú Mörschel sveif' á hann eins og
FánfugiL. f aninari hieindi hélt hún á skörungnum, en í hinni á
gafflinum, ,sem hún hafði snúið lummiuinum með; en það var nú
ekki það versta, þótt hún handléki þessi vopn reyndar al'l-v'jga-
Lega. Það versta v,ar andlitið á henini, þar sem aliar hrukkujr
voru á hreyfinigu, og svo augun köld og reiðileg. „Þér skuluð
bara reyna að troða hana Emmu imína niður I skarnið!" æpti húni.
P,inneberg vék undan, unz hann fann að hurðarhúnminin rakst í
bakið á honum. „Já, en við ætlum að gifta okkur, frú Mörschel,“
stamaði hann út úr sér.
„Þið haldið kannske, að ég viti ekki, hvernig alt er í poiftinn!
bújð,“ hélt konan áfranx. „Ég hefi nú bíðið eftir þ:\ií í fúl'lar tvæir
vikur, að hún ,segði mér það. Ætli hún komi efcki bráðum mieð!
kónann isjáMan, hugsiaði ég með mér. Já, ég hefi biðið eftir þv!íí,“
enduirtók hún og dró andanin djúpt. „Ég skal láta yður vita það,
þér þarna, að Emima ,rdín er lágleg stúlka og góð stúlka. Eða
geðprýðjn hennar! Aldrei hefiir hún Látið faila eitt ónotaorð við
mig. Og hana ætilið þér nú ,að draga miðaif í skarnið?"
„Nei, nei!“ hvíslaði Piinmieberg angistarlega,
„Segið mér nú ekkert um það,“ sagði frú Mörschel, „Ég hefi
nú biðið eftir pvf í tvæfr vikur, a'ð hún fengii mér bindin sín til að
þvo þau, en hún hiefir ekkert haft til að láta þvo. Ekki svo mikið
sem á fingurgóm! Hvernig hafið þér farið að þessu, ma;nnkind?“
Pinmebierg fiinst þesisa istulndiiina, að hamin viti þ,að ekki sjálfuh
„Við erum nú ung bæði,“ segir hanin hógværlega.
„Ung bæði!" hermir móðsrin eftir honuim. „Ég skil ekki nvern-
ig þér hafið fengið Emimu mjina út í þtetta."
„Já, en við giftum okkur strax og öil’ okkar plögg eru í lagi,“
segir Pinmeberg.
Frú Mörschel stendur aftur við eldavéliina. Svo spyr hún:
„Hvað gerið þér? Getiið þér yfiirleitt séð. fyrir hen-ni ?“
„É,g er bókari í verzlíun mleð korn- og fóðuf-vörur."
„Nú já — einmlitt, þér eKuð þá einn af þessium fl'ibbaör'eigum!
Ég hefði nú héldiur vifjað, að það hefði verjð vemjullegur verka!-
miað'ur. — Hvað hafið þér svoi í kau,p?“
„Hundrað ög áttatílu mörk."
„Frádráttarlaust ?“
„Nei, lögboðin gjöld dragast frá.“
„Það ilikar mér,“ sagði konain, „Það er ekld of miiikið. Elrama1
verður þá álíka siett og við hi,n og þarf ekfci a,ð skammasit sín,
fyrír fo'rieldma sina.“ A|'t í eiinu rýkur hún;' aftur upp með 'offorsi:
„Þér iskuluð ekki gainga í þieirri dul'unni, að húin fái neitt meÖ
sér héðan. Við erum öreiga'r og látum engain heimainmund. Alt,
sem bún á, eru þessar tuefcúir, sem hún hefir keypt sér sjálf.“
F* U. J« F« U. J«
Árshátiö Félags
ingra jafnaðarmanna
*-
verður haldin í alþýöuhúsimu Iðnó í kvöid, 4. nóvembor 1933,
o,g hefst kl. 8V2 e. h. Til skemtunar verður:
1. SKEMTUNIN SETT: Pétur Halldórssion.
2. HLJÓMSVEIT LEIKUR INTERNATIONALE.
3. RÆÐA: Guðjón B. Baldvinsson,
4. HLJÓMSVEIT Leikur Socialista-marsinn.
5. EINSÖNGUR: Erling .ÓLafsson.
6. DANZSÝNING: HeLene Jónsson og JEigild CarLsien.
7. ERINDI: Haraldur Guðmundsson.
8. NOKKRAR GAMLAR GAMANVÍSUR: Óskar Guðnason.
9. DANZ til.kl. 4.
HLJÓMSVEIT AAGE LORANGE Leifcur undir danzin-
um. Aðgöngumiðar vierða seldiir fná klukkan 4 í da'g i Iðnó.
Húsinu lokað kl. lU/a.
Ársháfíð F. U. J. er bezta sfcemtun ársins. ÖII í Iðnó í kvöid.
daginn!
Skemtmefndin.
Beztu luktir
á reiðhjól
kosta kr. 3*50.
Fást í
R&ftækjuveraslnn
Eiríks Hjartarsoaar..
Laugavegi 20.
Sfmi 4690.
Hætta. - Siysahætta. - Lífshætta.
Fjöldi slysa, atvinnuslys og önnur, þar á tneðal líftjón og örkum),
orsakast af athyglisskorti, varúðarskorti eða hirðuleysi, eigin eða ann-
ara-, og af ótryggum vinnutaekjum eða hirðulausum utbúnaði á vinnu-
stöðvum.
Forðist að vera valdir að slysum, beint og óbeint, eigin slysum
og annara. Skörp og vakandi athygli og eftirtekt er eitt af einkennum
sannrar og hagnýirar mentunar.
Verkamenn, sjómenn, verkstjórar og forráðamenn! Verið athug-
ulir og gætnir við vinnu og vinnustjórn um vinnutæki og útbúnað á
vinnustöðvum I Áföilin og slysin fást aldrei að fullu bætt.
Carl Ólafsson,
Ljósmynda-
stofa,
Aðalstræti 8.
Sími 2152.
Ódýrar mynda-
tökur við ailra
hæfi, — óclýr
póstkort.
Húsmæður og
matsölnkoimi!
Hafið þér reynt okkar af-
bragðs-^óða fiskfars og kjöt-
fars? Við gefuin 10% af-
slatt til allra, sem borga við
móttöku og sýna þeasa aug-
lýsingu,
Veiz!unln
Kjöt & Grænmeti,
Laugavegi 58. Sími 3464,
Danzleik
heldur Bakamsveinjafélag Hafnar-
íjarðar í Good-Tiemplarahúsinu í
Hafnarfirði sunnudagiinin 5. nóv.
kl. 91/2 síðd.
Þesisi danzLeikur verðuir bezti
danzleikur, sem Hafnarfjörð-
ur hefir haft upp á að bjóða.
Hljómisveit Aage Lorange spilar.
Harmoniku-hvíld.
STJÓRNIN.
Aðgönguimiðar vexða sieldir frá
kl. 7.