Morgunblaðið - 02.06.1996, Blaðsíða 14

14 B SUNNUDAGUR 2. JÚNÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
DÆGURTÓNLIST
Frægur
furdufugl
ÞAÐ FINNST sumum erfitt að skilja hvemig Robert
Smith tókst að leiða sveit sína, Cure, í efstu hæðir frægð-
arinnar. Ekki var nóg með að allir textar hans virtust
snúast um hann og hans ömurlega líf, heldur var útlitið
afkáralegt, hvítsminkaður og málaður með ókræsilegan
flókann beint upp í loftið. Þrátt fyrr það, eða kannsi vegna
þess, hefur Cure selt á þriðja tug milljóna hljómplatna
síðan fyrsta smáskífan kom út fyrir átján árum, og sér-
kennilegt andlit Roberts Smiths er með þekktustu kenni-
mörkum rokksögunnar.
Fyrir skemmstu kom út
tíunda breiðskífa
Cure, Wild Mood Swings,
og hefur almennt verið vel
tekið; gagnrýnendur skipa
henni að vísu ekki í flokk
með bestu Cure-skífum
sögunnar, en setja hana þó
ofarlega á blað. Kannski
hefur þar eitthvað að segja
að meira ber á kímni Rob-
erts Smiths en forðum;
jafnvel örlar á kátínu á
plötunni, enda ekki seinna
vænna að maður sem nálg-
ast fertugt sé kominn yfir
unglingaangist.
Síðasta Cure-plata kom
út fyrir fjórum árum og um
tíma virtist sem Smith væri
búinn að ákveða að leggja
sveitinni endanlega og
leggja þess í stað fyrir sig
myndlist, stjamfræði og
fjölskyldustúss. Á endanum
fannst honum tími til kom-
inn að taka upp aðra plötu
þegar hann var kominn með
bunka af nýjum lögum.
Sveitin tók þau upp utan
hljóðvers, svona rétt til að
halda í spilagleðina, og fyrir
vikið má víða heyra að liðs-
menn skemmtu sér hið
besta við upptökur. Smith
segist sjálfur líta á Cure sem
poppsveit; hann kæri sig
ekki um að að vera talinn
alvarlegur listamaður sem
enginn nenni að hlusta á -
það komi kannski með
hækkandi aldri.
Popparl Robert Smith.
Drepnir
í Hafnarfirði
BÍLSKÚRAR Hafnarfjarðar
hafa löngum þótt góðir æf-
ingastaðir, enda hafa þeir
verið margri hljómsveitinni
athvarf til tónlistariðkunar.
Ýmsir gallar fylgja þó þessu
athvarfi, sá stærsti fæð
áhorfenda og hlustenda.
Því hafa hafnfirskar
sveitir brotist fram á
hljómvöllinn. Ritstjórn
Draupnis, skólablaðs Flens-
borgarskóla þar í bæ, hefur
gefið út geislaplötuna
Drepnir. Á henni eru 10
hafnfirskar sveitir sem fæst-
ar eiga langa útgáfusögu að
baki. Það eru sveitirnar
Botnleðja, Dallas, Ham, Jet
Black, Moskvítsj, PPPönk,
Skoffín, Stolía og Súrefni,
auk þess sem Gullý syngur
tvö lög. Flestar eru þær skip-
aðar ungu tónlistarfólki úr
Hafnarfjarðarbæ.
Björn Viktorsson í
PPPönk og Skoffíni og Flóki
Árnason í Dallas segja enga
tónlistarstefnu vera allsráð-
andi á plötunni, á henni sé
dans-, popp-, pönk- og rokk-
tónlist. „Það má eiginlega
segja að þetta séu hálfgerð-
ar demóupptökur, enda var
fullkomnunarárátta sjaldn-
ast fyrir hendi við upptök-
urnar. Það er þó misjafnt
eftir sveitum,“ segja þeir.
Upphafs- og lokalag plöt-
unnar bera undarlega titla,
Dararabbdíríbarei og Bíb-
bíllíbabbabúbú og eru nokk-
uð sérstök. Þar er á ferðinni
Gullý, sem hefur ekki áður
látið til sín taka í tónlistar-
heiminum. „Við mættum
bara heim til hennar með
DAT-tæki og hún tók upp
þessi tvö óborganlegu lög.
Hún er mikill persónuieiki,
enda er hún þekkt víðar en
í Hafnarfirði," segja Flóki
og Björn. Að lokum vilja
þeir taka fram að Drepnir
sé í raun framtak eins
manns, Orra Þórðarsonar,
ritstjóra Draupnis, en hann
hafi séð um útgáfuna.
ÍPJ
SuAurríkjamenn Good-
ie Mob.
Suður-
ríkja-
rapp
í RAPPINU ber helst á
hljómsveitum frá austur- og
vesturströndum Bandaríkj-
anna og síðustu misseri
hafa tónlistarmenn þaðan
eldað saman grátt silfur.
Rappið er blómlegt víðar,
til dæmis í Suðurríkjunum,
eins og Goodie Mob sannar
eftirminnilega á sinni fyrstu
breiðskífu.
Bófarappið er í algleym-
ingi á vesturströndinni
og á austurlandi eru allir á
kafí í dópi. Eftir því sem
marka má Goodie Mob eru
Suðurríkjamenn á allt öðr-
um og heilbrigðari nótum;
rappa helst um ást og skiln-
ing, þó ekki sé þar á ferð
væmið hippavæl. Fyrsta
smáskífa sveitarinnar, Cell
Therapy, var beiskjuskotið
ákall til litra Bandaríkja-
manna að taka höndum
saman og sigrast á fáfræði
og fordómum, en önnur
smáskífan, Soul Food, er
hylling til matarmenningar
Suðurríkjasvertingja og
eggjun til borgarbúa að
taka upp heilbrigðara lí-
ferni. Til að tryggja réttan
undirleik fékk Goodie Mob
til liðs við sig Organized
Noize, sem m.a. ber ábyrgð
á TLC-flokknum væmna, en
tónlistargrunnur Goodie
Mob er beittari og skarpari.
Útsending frá
framtíðinni
Byltingarmaður LTJ Bukem í ein-
kennisklæðnaði sínum.
MERKILEGASTA tónlistarstefna seinni tíma er vafa-
laust jungle, sem sumir vilja kalla drum ’n bass; geysi
hröð danstónlist þar sem öllu mögulegu er hrært sam-
an. Algengt var í árdaga jungle, en takturinn er um
160 slög á mínútu, að flétta saman við reggíi, sem er
með um 80 slaga á mínútu takt, og sum hver junglelög-
in voru einfaldlega að stórum hluta reggílög spiluð á
tvöföldum hraða, þannig að raddir urðu að helíumtísti.
I kringum jungle skapaðist líka mikil dópstemning sem
var við það að gera út af við tónlistina. Þá komu fram
nýir spámenn, sem sáu að úr jungle mátti gera margt
gott; menn eins og Goldie, Fabio, Doc Scott og LTJ
Bukem.
vinnu í að miða útgáfunni
áfram, aukinheldur sem
hann hyggst dunda sér í
hljóðveri eftir því sem tæki-
færi gefst; enn eigi hann
eftir að koma ýmis- ggf '
legu byltingar- "
kenndu á plast.
Jungle greinist í ótal
strauma, þar á meðal
jazzcore, sem varð til þegar
menn leituðu að leið útúr
áðurnefndri helíumradda-
mmmmmmmmmí steypu og
dópflækju.
Þar fór
fremstur í
flokki LTJ
Bukem,
sem hrinti
eftir Árna jazzcore
Matthíosson úr vör með
laginu
Demons Theme 1992. Lag-
ið gaf hann út sjálfur á
merki sínu Good Looking,
en fram að því hafði Bukem
verið í fremstu röð breskra
plötusnúða alllengi. Næst á
eftir kom annað merkilegt
lag, Music, sem átti eftir
að hafa enn meiri áhrif á
jungleheiminn. Eftir þetta
hægðist nokkuð um hjá
Bukem, hann var upptek-
inn við endurhljóðblöndun
fyrir aðra og að reka út-
gáfu sína, og því var það
ekki fyrr en í síðasta mán-
uði að hann sendi frá sér
fyrstu breiðskífuna, tvö-
falda reyndar, Logical
Progression, þar sem hann
fer á kostum, ýmist í eigin
lögum eða lögum sem hann
hefur unnið upp fyrir aðra.
Jazzcore er áberandi á
plötunni sem vonlegt er, en
þar má einnig finna aðra
strauma, ambient, techno
og jafnvel housekeim af
sumu, en grunnurinn er
alltaf bass ’n drum.
Flest lög á plötunum eru
úr smiðju Bukems, en einn-
ig er að finna sitthvað eftir
aðra, þar á meðal PFM,
Peshay og Aquorious og
Photee, sem sannar að
Bukem er eins naskur á
aðra listamenn og hann er
á það sem hann sendir sjálf-
ur frá sér. Logical Progr-
ession er eins og útsending
frá framtíðinni; sýnishom
af þeirri tónlist sem á
eftir að tröliríða dans-
heiminum næstu miss-
eri. Bukem er og upp-
fullur af sjálfstrausti
þegar hann talar um
tónlist sína, segist
vera kominn þangað
sem hann ætlaði
sér og framundan
sé að leggja meiri