Morgunblaðið - 02.06.1996, Blaðsíða 2

2 C SUNNUDAGUR 2. JÚNÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 2. JÚNÍ 1996 C 3
FERÐALÖG
FERÐALÖG
Lúxemborg er forn og ný með rólega íbúa
Morgunblaðið/Gunnar Hersveinn
SÉÐ úr Lúxemborgarkastala yfir gamla bæinn.
PÉTRUSSE áin sem rennur
um gömlu Lúxemborg.
G HÓF daginn í Lúxemborg á
hádegi með málsverði á Re-
staurant Um Plateau og fékk
kjúkling á diskinn minn og kalt hvít-
vín í glas en í eftirrétt fulla skál af
nýlega tíndum jarðarbeijum. Lúxem-
borgarar eru miklir matmenn og fara
oft út að borða, enda er maturinn
góður.
Það sem einkennir Lúxemborg eru
hæðir og dalir ólíkt löndunum sem
umlykja stórhertogadæmið; Þýska-
land, Frakkland og Belgíu. Gamli
bærinn í borginni er óvenjulegur.
Hátt tróna rústir kastala frá 11. öld-
inni kenndur við Lúxemborg. Þver-
hnípi er niður í dalinn og hafa sumir
hagsýnir byggt hús að því og sparað
sér að reisa fjórða vegginn.
í Lúx, borg og sveit, búa ekki
nema 400 þúsund manns og af þeim
270 þúsund með ríkisborgararétt,
hinir eru aðfluttir, flestir frá Portúg-
al, og eru í meirihluta í borginni
sjálfri. Það getur því vafist fyrir
gestum hvaða tungumál skuli nota;
frönsku, þýsku, lúxemborgísku,
spænsku, ensku eða jafnvel flæmsku.
Peningar streyma í söfn
Ég skoðaði kastalann gamla sem
kalla má kjama borgarinnar og rölti
um gamla bæinn. Inni í kastalanum
eru mörg göng og herbergi og einn-
ig safn um fomsögu Lúxemborgar,
sem hófst með vegi sem Rómverjar
lögðu gegnum landið. Sagan sem
safnið segir endar með eldi í Lúxem-
borg.
Við hlið kastalans er meðal annars
að finna gamalt kvennafangelsi sem
er verið að breyta í safn og í botni
dalsins eru fornleifafræðingar að
grafa eftir minjum.
Lúxemborgarar virðast hafa mik-
inn áhuga á sögu sinni og að búa
til söfn utan um hana. Til dæmis var
nýtt safn opnað í júní Musée d’Hi-
storie de la Ville de Luxemborg, að
14, rue du Saint-Esprit.
Safnið er hannað inni í gömlum
byggingum og í því er stærsta fólks-
lyfta í Evrópu, rúmar 64 menn. Safn-
ið spannar hinsvegar yfír 1.000 ára
sögu borgarinnar.
Gamla Lúxemborg er hljóðlát og
ekki er að sjá að íbúarnir séu mikið
að flýta sér. Það er því vissulega
ágætt að ganga á þessum slóðum.
Leiðsögumaður benti í gegnum
gler og sagði „Þama er gamla borg-
arhliðið og hérna á móti er listaverk
sem táknar rómverska veginn sem
hingað lá.“ Hann sagði líka að það
væri bannað að gera nákvæmar eftir-
líkingar af fomminjum, heldur ætti
að gera nýjar byggingar reistar með
tilvísun í þær gömlu. Það var sam-
þykkt í Evrópusambandinu sem Lúx-
emborg hefur ávallt verið hluti af.
Hér er því mikið um samræmdar
reglur.
Gott að eiga gildan sjóð í banka
í Lúxemborg
Eftir langa göngumæðu nam ég
staðar við Café am Haffchen, sem
er kaffikrá, byggð upp við hinn há-
vaxna Lúxemborgarklett, þannig að
klettasyllan stendur inn í hana. Ráð
til að spara vegg. Hugguleg krá en
hinsvegar fer sjarminn af henni sök-
um allra hvítu plaststólanna og borð-
anna í garðinum.
Eftir hressinguna gekk ég aðal-
Dagur í
Lúxemborg hefur oft hljómað í
eyrum íslendinga síðustu óratugi
vegna óætlunarflugs þangað.
Gunnor Hersveinn
lýsir hér degi í Lúx en innfædd-
ir vilja einmitt að ferðamenn
staldri við og njóti landsins.
VEITINGASTAÐURINN
í Bourglinster kastala.
Flug til Lúxemborgar
FJÖRUTÍU ár eru liðin frá þvi
fyrsta Loftleiðaflugvélin ienti í
Lúxemborg í áætlunarflugi milli
Bandaríkjanna og Lúxemborgar
með viðkomu á íslandi. Loftleiðir
voru þá eina flugfélagið með áætl-
unarflug til Lúxemborgar.
Núna í sumar fljúga Flugleiðir
sjö sinnum í viku til Lúxemborg-
ar. Félagið býður einnig gistingu
þar á hótelum, í sumarhúsum og
svo pakkann Flug og bill. ■
verslunargötuna Neuve Rue Philippe
II. Búðirnar eru í fínni kantinum og
verðið á vörunum ef til vill lægra en
á íslandi en samt ekki beinlínis lágt.
Á miðvikudags- og laugardags-
morgnum er víst haldinn grænmetis-
og blómamarkaður, stundum á Place
de la Consitiution.
Á leiðinni inn á Sheraton hótelið
í grennd við flugvöllinn uppgötvaði
ég að það eru peningar í Lúxem-
borg. Ástæðan er breytt bankalög
sem slá Sviss út og afleiðingin er
að heilt bankahverfí hefur risið með
öllum helstu peningastofnunum Evr-
ópu. Af tugum glæsilegra banka-
bygginga má nefna risaútibú þýska
bankans Den Deutschen Bank til að
meðhöndla alþjóðleg viðskipti, en
þeir sem leggja inn á bankareikning
í Lúxemborg þurfa ekki að greiða
skatt af innstæðunni.
Kvöldverður í kastala í
verðlaunuðum blómabæ
Ég bjó mig nú á hótelinu undir
kvöldverð í kastala. Bourglinster er
lítill bær í Mið-Lúxemborg og státar
af tignarlegum kastala. Bærinn fékk
verðlaun í fyrra fyrir
afburðafegurðarnæmi íbúanna, en
þeir eru þekktir fyrir að skreyta hús
sín blómum.
Saga Bourglinster er rakin til
1210 er Béatrix de Linster og eigin-
maður hennar eignuðust landsvæðið.
Núna er kastalinn sá eini í Lúxem-
borg sem breytt hefur verið í veit-
ingastað, hinsvegar er ekki óalgengt
að kastalar séu veitingastaðir í Ben-
elúx-löndunum. Bourglinsterkastali
er einnig notaður undir ráðstefnur
og fínar veislur Evrópusambandsins.
Veitingastaðurinn í kastalanum
heitir La Taverne, hann er ekki í
stórum salarkynnum en vinsæll af
Lúxemborgurum. Þjóðarrétturinn
var pantaður: Girnilegar skinku-
sneiðar. I forrétt var heilsubætandi
grænmetissúpa og í eftirrétt tvö stór
ofnhituð epli með kanilsósu. Notaleg
stemmning.
Hættulaust næturlíf
Fyrir svefninn var ákveðið að bera
næturlífíð augum, en það virtist ekki
fjölskrúðugra en nótt í Reykjavík.
Únglingarnir voru ósýnilegir og aðrir
voru prúðir á fámennum krám.
Eini vafasami maðurinn sem ég
rakst á stóð við tæki við banka sem
skiptir útlenskum peningum í Lúx-
emborgarfranka. Hann var með
krumpaðann þúsundlíraseðil sem
tækið át ekki og spurði hvort ég
væri ekki til í að bjarga honum með
því að skipta þeim í þúsund franka,
því tækið neitaði að taka peninginn
hans. Ég bað hann vel að lifa.
Á leiðinni í leigubíl á hótelið komst
ég að því að hið raunverulega nætur-
líf hefst ekki fyrr en undir morgunn
með sýningum á holdi í klóm nætur-
dýranna.
í flugvélinni heim velti ég því fyr-
ir mér hvort ekki væri rétt að segja
að Lúxemborg væri óvenju snyrtileg
borg með rólegum íbúum. Ágæt fyr-
ir fullorðna og fjölskyldufólk. Fallegt
Iand með sérstaka sögu, skipulagt
og öruggt með nútíma spunnum úr
samræmdum reglum. ■
KINSALE var aðeins dapur-
legur grár hafnarbær á suð-
urströnd írlands fyrir um
tuttugu árum. Landbúnaður
og sjávarútvegur höfðu runnið sitt
blómaskeið á enda með þeim afleið-
ingum að atvinnuleysi hafði farið upp
úr öllu valdi og mikill fólksflótti átt
sér stað til nágrannaborgarinnar
Cork og höfuðborgarinnar Dublin.
Lítill glæsibragur var yfir sjálfum
bænum og segir sína sögu að Kin-
sale hafnaði í neðsta sæti í sam-
keppni um snyrtilegasta bæ írlands
árið 1979. Aðeins 7 árum síðar fór
bærinn með sigur af hólmi í sömu
keppni — og það næstu 9 ár. Eftir
algjöra umbyltingu hlaut Kinsale svo
Evrópsk umhverfisverðlaun ferða-
þjónustunnar árið 1995. Ótalin eru
önnur verðlaun og viðurkenningar á
sviði umhverfisverndar og ferða-
mannaþjónustu síðustu ár.
Hvað olli stakkaskiptunum? Von
að spurt sé enda þykir undravert
hvílíku Grettistaki íbúunum tvö þús-
und og fimm hundruð hefur tekist
að lyfta á jafn stuttum tíma. Hvern-
ig til hefur tekist er eflaust fyrst og
fremst að þakka að í bænum ríkti á
sínum tíma almennur skilningur á
því að ekki varð við svo búið setið
öllu lengur. Grípa varð tii rótttækra
aðgerða til að bæta efnahagsástand-
ið og fegra bæinn. Niðurstaðan varð
sú að bæjarráð og ferðaþjónusturáð
Kinsale tóku höndum saman um að
hrinda af stokkunum áætlun þar sem
markmiðin voru að fjölga ferðamönn-
um, lengja ferðamannatímann og
stuðla að sjálfbærri ferðaþjónustu.
Að öðrum ólöstuðum gegndi arkitekt
bæjarins, William Houlihan, eða ein-
faldlega Billy eins og bæjarbúar kalla
hann, lykilhlutverki í því að gera
áætlunina að veruieika.
Stuölað að blandaðrl byggð
Billy ljómar af áhuga og stolti
þegar hann fetar sig aftur fyrstu
sporin. „Mér finnst mikilvægt að
fram komi hversu auðvelt er fyrir
litla byggðarkjarna, eins og Kinsale,
að gera eigin framkvæmdaáætlun.
Við höfum gert slíkar áætlanir til
fimm ára í senn og tekist ágætlega
að fylgja þeim eftir. Fyrsta skrefið
í átt til stefnumótunar var stigið
árið 1978. Okkur kom saman um
að eftirsóknarverðara væri að stuðla
að blandaðri byggð, þ.e. íbúðarbyggð
i bland við iðnaðar- og verslunarhús-
næði, fremur en að ýta undir hverfa-
skiptingu. Ýmsar leiðir voru kynntar
og skipuð sérstök verkefnisstjórn til
að fylgjast með árangrinum á þriggja
mánaða fresti.“
Billy segir að næsta skref hafi
falist í því að fá hollenska arkitekta-
nema til að spreyta sig á því að gera
nýjar götulýsingar á hverri einustu
götu í bænum. „Götulýsingarnar fólu
líka í sér góð ráð um betrumbætur
á hveiju húsi fyrir sig. Með þeim var
skapaður umræðugrundvöllur og í
framhaldi af því var ákveðið að opna
sérstaka ráðgjafarmiðstöð fyrir íbú-
ana. Við vorum einfaldlega íbúunum
til aðstoðar, milli kl. 9.30 og 13 á
hveijum miðvikudagsmorgni. Ég
held að ráðgjafarstöðin hafí ráðið
mestu um hversu vel hefur gengið
að virkja íbúana og koma þannig
áætluninni um nýjan bæjarbrag á
fót.“
Grundvöllurinn að góðum árangri
er ekki aðeins góð samvinna við íbú-
ana. Góð tengsl og samhæfing verð-
ur að ríkja milli aðskildra stjómsýslu-
hópa. „Við höfum ekki þurft að
kvarta yfir ónógum tengslum milli
stjórnsýsluhópa og vorum meira að
segja svo heppin að geta nýtt okkur
með árangursríkum hætti átak í at-
vinnumálum á vegum ríkisstjórnar-
innar. Með átakinu gafst okkur kost-
ur á að fá nokkra vinnuhópa með
sex verkamönnum og einum leiðbein-
anda til að laga til, vinna við garð-
rækt og gera við hús í eigu bæjar-
ins. Þannig lifnuðu við hús eins og
mjólkurmarkaðurinn og öðluðust nýj-
an tilgang," segir Billy og tekur fram
að margar bæjarstjómir hafi tekið
sér nýtingu átaksins í Kinsale til
fyrirmyndar heimafyrir.
Sðtt í gamlar hefðlr
Eigendur húsa í einkaeign sáu um
Iagfæringar á þeim, ýmist sjálfir eða
Morgunblaðið/Anna G. Ólafsdóttir
HOFNIN skipar stóran sess í bæjarlífinu í Kinsale.
Að bjarga
sjólfum sér
í smábænum Kinsale á suðurströnd írlands var ástandið
harla bágt fyrir um tuttuqu árum. Atvinnuleysi hrakti íbúana
til borqanna og bæiarbraqurinn var á hraðri niðurleið. En nú
er öldin önnur. Anna G. Ólafsdóttir var nýlega
í Kinsale í tilefni af því að bærinn hlaut Evrópsk umhverfis-
verðlaun ferðaþjónustunnar árið 1995. Hún trúði því varla
hverju íbúarnir höfðu komið I kring.
með hjálp sjálfboðaliða. „Við pössuð-
um okkur á því að stinga ekki upp
á of kostnaðarsömum viðgerðum
enda er ekkert gagn í því að stinga
upp á því að eigandi geri við hús
sitt fyrir 20.000 pund þegar hann á
aðeins 200 pund. Grunnhugsunin var
því fólgin í því að hressa upp á hús-
ið með lágmarks tilkostnaði og oftar
en ekki aðeins með því að endurlífga
gamla hefð með bjartri húsamáln-
ingu.“
Sú spurning vaknar hvernig farið
hafi verið að því að eiga við áhuga-
lausa húseigendur. „Umbreytingin
lét fáa ósnortna. Um leið og einhver
í götunni hafði tekið til hjá sér komu
hinir á eftir og vildu vera eins. Aldr-
ei var reynt að knýja fram breyting-
ar með valdi. Ef einhveijir áttu í
erfíðleikum með að kosta eða fram-
kvæma breytingar hljóp bærinn und-
ir bagga með efniskostnaðinn og
sjálfboðaliðar unnu að framkvæmd-
unum.“
Billy segir að í litavali hafi verið
sótt í gamlar hefðir. „Við reyndum
svo að stuðla að notkun náttúrulegra
efna í aðrar viðgerðir, t.d. að viður,
fremur en plast, væri notaður til
BÆRINN hefur einfaldlega tekið stakkaskiptum eins og sést á þessum
tveimur myndum sem eru teknar fyrir og eftir breytinguna.
skiltagerðar. Ekki má heldur gleyma
því að allar lagnir voru lagðar í jörðu,“
segir Billy.
„Ég get ekki lýst því hvað breyting-
in hefur haft mikil áhrif héma í bæn-
um,“ segir Billy. „Hér hefur ekki að-
eins verið skapaður fjöldi nýrra at-
vinnutækifæra, heldur er fólk miklu
ánægðara og ég leyfi mér að segja
hamingjusamara.
Að koma í Kinsale er eins og að
koma inn í lítið ævintýraþorp. Glað-
legt yfírbragð húsanna og brosleitir
íbúarnir sannfæra gestinn fljótt um
að hér sé gott að dvelja. Ekki er
heldur skortur á möguleikum til af-
þreyingar. í bænum eru t.a.m. golf-
vellir, tennisvellir, hestaleiga, sigl-
ingaklúbbur og fjölmörg athygíisverð
söfn. í nágrenni við bæinn er falleg
strandlengja og merkar fomminjar á
borð við Charles-virki. Sælkerar hafa
eftir ýmsu að slægjast í bænum enda
hefur hann ekki að ástæðulausu ver-
ið nefndur sælkerahöfuðborg írlands.
Glæsilegt úrval minjagripa er í fjöl-
breyttum minjagripaverslunum i
miðbænum.
Þróun ferðamannaþjónustunnar
verður greinilegust með tilvísun til
tölulegra upplýsinga. Samkvæmt
þeim var fjöldi ferðamanna í bænum
215.000 árið 1990, 370.000 árið
1993 og stefnir í að verða 500.000
á þessu ári. Fjöldi gistinótta var
72.022 árið 1990, 122.859 árið 1993
og 167.535 árið 1995. Hlutfall er-
lendra gesta hækkað úr 41% árið
1990 í 49% árið 1993 og verður
væntanlega 51% í ár. Nú lifa flestir
íbúar bæjarins á ferðamannaþjón-
ustu og atvinnuleysi er nánast ekk-
ert. Verð á fasteignum hefur að sama
skapi hækkað töluvert á svæðinu.
Skaftárhreppur tilnefndur
Evrópsk umhverfísverðlaun ferða-
þjónustunnar eiga svo án efa eftir
að hafa enn jákvæðari áhrif á þróun
ferðaþjónustu í Kinsale því í verð-
laununum felst trygging fram-
kvæmdastjórnar Evrópusambands-
ins fyrir umtalsverðri kynningu á
bænum. Sigurvegarinn og ferða-
mannastaðir, tilnefndir fyrir hönd
annarra Evrópusambandsríkja eða
ríkja innan evrópska efnahagssvæð-
isins, geta svo notfært sér merki
keppninnar sér til framdráttar.
Fyrir íslands hönd var Skaftár-
hreppur tilnefndur í keppnina. Góður
árangur í ferðamannaþjónustu í
Skaftárhreppi er ekki síst því að
þakka að unnið hefur verið eftir
ákveðinni stefnu frá árinu 1992.
Markvisst starf hefur nú þegar skilað
sér í aukinni afþreyingu, fleiri ferða-
möguleikum inn á hálendið, betri
tjaldsvæða- og hótelgistingu, aukinni
markaðsetningu, meiri áherslu á að
vinna að ferðaþjónustu af virðingu
fyrir náttúrunni og meiri umhverfis-
vernd.
Þó að Skaftárhreppur hafi ekki
komist í úrslit að þessu sinni er eng-
in ástæða til að örvænta því fram-
kvæmdastjórn Evrópusambandsins
þykir verkefnið hafa tekist svo vel
að lagt hefur verið til að áfram verði
haldið á sömu braut. Að sögn Arn-
ars Más Ólafssonar, ferðamálafræð-
ings og fulltrúa í íslensku stýrinefnd
verðlaunanna, voru Evrópsk um-
hverfísverðlaun ferðaþjónustunnar
hluti af aðgerðaráætlun til aðstoðar
ferðaþjónustunni á árunum 1993 til
1995. Vegna góðrar reynslu af að-
gerðaráætluninni og ekki síst af
áætlun í tengslum við verðlaunin
hafi verið gerð tillaga um aðra að-
gerðaráætlun undir heitinu Gestrisni
eða philoxenia á grísku, á árunum
1997 til 2000. ■
Islendingabarinn Sagg Bar ó Benidorm ó Spóni
Lambakjöl að
hætti mömmu á
sunnudögum
Morgunblaðið/vþj
HARPA Heimisdóttir, eigandi Saga Bar,
ásamt Kolbirni Arnljótssyni, barþjóni.
Á SAGA Bar á Benid-
orm er allt með íslensku
yfirbragði; eigandinn,
þjónamir og matreiðslu-
meistarinn em íslensk,
þar er leikin íslensk tón-
list, borinn fram íslensk-
ur matur og íslendingar
eru yfírgnæfandi meiri-
hluti gesta.
Harpa Heimisdóttir,
þjónn og, að eigin sögn,
ævintýramanneskja,
keypti staðinn fyrir
tæpum þremur árum,
af íslenskri konu, sem
gafst upp á rekstrinum
eftir skamma hríð.
Harpa er rúmlega þrít-
ug og hefur m.a. verið
þjónn á Hótel Loftleið-
um, Kaffi Reykjavík og
skemmtiferðaskipi í
Karíbahafinu. Hún seg-
ir að einskær ævintýra-
þrá hafí ráðið því að hún
réðst í að kaupa Saga
Bar. „Ég er ennþá að
borga skuldir en eftir
sumarið vonast ég til að vera komin
á slétt. Saga Bar er opinn 7 mánuði
á ári og yfirleitt kem ég hingað
tveimur vikum áður en fyrsti íslend-
ingahópurinn kemur. Ég geri í raun-
inni út á íslendinga. Þeir vilja halda
hópinn og sumir koma hingað á
hveiju kvöldi, en aðrir endrum og
sinnum meðan á dvöl þeirra stend-
ur,“ segir Harpa, sem fengið hefur
mikið lof fyrir að bjóða upp á lamba-
kjöt með brúnuðum kartöflum að
hætti mömmu á sunnudögum.
Stundum eins og fararstjórl
Auk þess að afgreiða á bamum
og þjóna til borðs, segir Harpa að
starf sitt felist að sumu leyti í ýmsu,
sem fararstjórar eru vanir að kljást
við. „Ég kynnist mörgu fólki, sem
stundum biður mig að greiða götu
sína, vegna þess að ég tala spænsku
og er orðin öllum hnútum kunnug
hér um slóðir. Mér er ljúft að geta
orðið löndum mínum að liði og finnst
starfið meira gefandi fyrir vikið.“
Hörpu fínnst áberandi hversu
íslendingar fyllast miklu þjóðar-
stolti þegar þeir eru saman komnir
á erlendri grund. „Annars fer
stemningin mikið eftir hópum. Hér
ríkir stundum sannkölluð Þórs-
merkurstemning. Allir sitja úti, ég
glamra á gítar og flestir syngja sig
hása. Eftir páskana kemur mikill
fjöldi eldri borgara til nokkurra
vikna dvalar á Benidorm. Þá er
spiluð félagsvist á hveiju borði og
á eftir eru gömlu dansarnir og
harmónikkutónlist í algleymingi."
Saga Bar er opinn frá kl. 17 alla
daga nema sunnudaga frá kl. 18.
Matur er framreiddur frá kl. 18 og
yfirleitt er barnum lokað kl. 3-4.
Harpa segist þó ekki vera hörð á
lokunartímanum, hann ráðist bara
af hversu mikið sé að gera.
40% drekka vodka í kók
Aðspurð hvað íslendingar
drykkju helst sagði Harpa að 40%
þeirra drykkju vodka í kók, en unga
fólkið pantaði þó oft alls kyns tísku-
drykki eins og Hot Shot, Starfs-
mannafund, Grænan frostpinna,
eða kokteila af ýmsu tagi. „Á Saga
Bar er Harpa skarpa vitaskuld vin-
sælasti kokteillinn,“ segir Harpa
hróðug og gefur blaðamanni upp-
skriftina og kokteilinn reyndar líka
með tilheyrandi stjörnuljósi og
skrauti. Harpa vill taka fram að
tiltekin sýróp fáist ef til vill ekki á
íslandi, en hún segir að þá geti
fólk þreifað sig áfram með aðrar
gerðir, eða bara búið kokteilinn til
næst þegar það kemur til Spánar.
Horpo skorpa
3 cl Romm
__________1 cl Contreau________
_________2 cl Peach líkjör_____
Skvetta af Grenandine, Kiwi sýrópi,
Maracuya sýrópi, Blue Tropin
sýrópi og lima sýrópi.
Allt hrist saman. ■
vþj
Bændur á f araldsf æti
BÆNDAFERÐIR efna til auka-
ferðar um Mið-Evrópu síðsumars,
24. ágúst. Flogið verður til Frank-
furt og ekið þaðan um Rínardal.
Gist verður í litlu þorpi við Mosel,
skammt frá Trier. Næsti áfanga-
staður verður bærinn Obernai,
skammt fyrir sunnan Strassborg í
Frakklandi. Síðan verður gist í tvær
nætur í þýsku Ölpunum, skammt
frá Obersdorf. Þá verður stefnan
tekin á Tyról í Austurríki og gist í
Kufstein næstu nætur. Síðustu
nætur ferðarinnar verður gist í St.
Englmar, sem er uppi í fjöllum í
Bæjaralandi. Þaðan verður m.a.
farið til Prag. Þekktir ferðamanna-
staðir verða skoðaðir í ferðinni og
bændur sóttir heim. Ferðinni lýkur
8. september.
Þá er gert ráð fyrir tveimur ferð-
um Bændaferða í haust. Fyrri ferð-
in verður til Þýskalands 25. októ-
ber. Gist verður á sama stað í Leiw-
en allan tímann, en stuttar skoðun-
arferðir verða í boði flesta daga.
Seinni haustferðin verður til ír-
lands, 12. nóvember. Gist verður
fyrstu 4 næturnar í Galway á vest-
urströnd írlands, en síðustu þijár
nætumar í Dublin. Farnar verða
skoðunarferðir á írlandi og bændur
heimsóttir.
Nánari upplýsingar fást hjá
Bændasamtökunum.