Morgunblaðið - 12.06.1996, Blaðsíða 42
42 MIÐVIKUDAGUR 12. JÚNÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
4
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
KRISTRÚN JÓHANNSDÓTTIR,
Espigerði 4,
lést í Landspítalanum 10. júní.
Sigrún C. Halldórsdóttir,
Jóhann Halldórsson, Guðrún Siguróladóttir,
Halldór Halldórsson, Margrét B. Sigurðardóttir,
Valgerður G. Halldórsdóttir
og barnabörn.
t
Elskulegur sonur okkar, bróðir, mágur,
frændi og dóttursonur,
GUNNLAUGUR SIGURBJÖRNSSON,
bifreiðasmiður,
Flúðaseli 89,
Reykjavík,
lést á heimili okkar, Borgarholtsbraut 76,
Kópavogi, sunnudaginn 9. júní.
Sigríður Gunnlaugsdóttir, Sigurbjörn Bjarnason,
Bjarni Sigurbjörnsson, Sóley Jakobsdóttir,
Ingvar Örn Sigurbjörnsson, Sigurbjörn Bjarnason,
Guðrún Finnbogadóttir.
t
Eiginmaður minn og faðir,
BOGI INGJALDUR
GUÐMUNDSSON
fyrrv. verkstjóri,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur 10. júní.
Fyrir hönd aðstandenda,
Petrína Margrét Magnúsdóttir,
Sigriður Bogadóttir.
t
Faðir okkar, afi, langafi og langalangafi,
GUÐMUNDUR JÓHANNESSON,
Ljósheimum 4,
fyrrum bóndi
íKróki, Grafningi,
sem andaðist á hjartadeild Landspítal-
ans 6. júní sl., verður jarðsunginn frá
Langholtskirkju fimmtudaginn 13. júní
kl. 15.00.
Jarðsett verður sama dag í Úlfljóts-
vatnskirkjugarði.
Börn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
DANÍEL KRISTINN DANÍELSSON,
Borgarholtsbraut 72,
Kópavogi,
sem lést í Landspítalanum 8. júní, verð-
ur jarðsunginn frá Kópavogskirkju
fimmtudaginn 13. júní kl. 15.00.
Margrét Þorsteinsdóttir,
Anna Björk Danielsdóttir, Hafsteinn Þórðarson,
Guðmundur Þorsteínn Ásgeirsson,
Pálína Margrét, Ása Marin og Danfel Þór.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
KRISTINN ERLENDUR KALDAL
MICHAELSSON
leigubifreiðarstjóri,
Suðurgötu 45,
Keflavík,
sem lést 6. júní sl., verður jarðsung-
inn frá Kálfatjarnarkirkju föstudaginn
14. júní kl. 13.30.
Bjarnheiður Björnsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
MIIMIMIIMGAR
HJÖRLEIFUR
FRIÐLEIFSSON
+ Hjörleifur Frið-
leifsson, fædd-
ist á Hóli á Sel-
Ijarnarnesi 8. nóv-
ember 1923. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur hinn 3.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Halldóra Kristín
Eyjólfsdóttir frá
Seyðisfirði, sem lif-
ir son sinn, og Frið-
leifur _ Friðriksson
frá Ólafsvík, d.
1969. Börn þeirra
eru auk Hjörleifs,
sem var næstelstur, Ingileif,
Friðrik, d. 1989, Margrét, Guð-
jón, Leifur, Dóra og Franklín.
Hinn 8. nóvember 1947
kvæntist Hjörleifur eftirlifandi
eiginkonu sinni, Sigríði Helgu
Arnadóttur. Foreldrar hennar
voru Ingibjörg Sveinsdóttir frá
Felli í Biskupstungum og Árni
Pálsson frá Reynifelli á Rang-
árvöllum. Börn Hjörleifs og
Sigriðar eru: 1) Arni, f. 1947,
var kvæntur Ingibjörgu Sigurð-
ardóttur, börn þeirra eru Sig-
urður Hlynur, f. 1967, kvæntur
Hildi Georgsdóttur og eiga þau
tvær dætur; Borgar Hjörleifur,
f. 1970 og á hann einn son; og
Árni Ingi, f. 1982. Sambýlis-
kona Árna er Ingibjörg Davíðs-
dóttir. 2) Stella, f. 1948, gift
Árna Jóhannessyni, börn þeirra
eru Jóhannes, f.
1966, kvæntur Sig-
ríði Ólsen Ár-
mannsdótur og eiga
þau eina dóttur;
Hjörleifur Einar, f.
1969, kvæntur
Önnu Guðrúnu
Maríasdóttur og
eiga þau eina dótt-
ur; Sigríður Helga,
f. 1982. 3) Sveinn
Erlendur, f. 1952,
var kvæntur
Kristljönu Geirs-
dóttur, börn þeirra
eru Geir Ólafur, f.
1978, og íris Hervör, f. 1987.
Sambýliskona Sveins er Silke
Köhler. 4) Hinrik Arnar, f.
1956, kvæntur Sigríði Ósk
Reynaldsdóttur, börn þeirra
eru Reynald, f. 1985 og Silja,
f. 1989. 5) Hjörleifur Einar, f.
1966, kvæntur Unni Guðfinnu
Guðmundsdóttur. Sonur þeirra
er Viktor Freyr, f. 1996.
Hjörleifur lærði hanskagerð
og vann við iðn sína í mörg ár,
en lengst af starfaði hann hjá
Strætisvögnum Reykjavíkur,
fyrst sem bifreiðasljóri en síðar
sem vaktstjóri. Auk ýmissa
aukastarfa vann Hjörleifur að
ýmsum trúnaðarstörfum fyrir
starfsstétt sína.
Útför Hjörleifs fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Mig langar að minnast tengda-
föður míns í örfáum orðum. Hjör-
leifur, eða Hjölli eins og hann var
kallaður lést eftir stutta sjúkra-
húslegu. Það var heldur dapurleg-
ur endir á afmælisdegi mínum.
Ég kynntist Hjölla fyrir 17 árum
þegar Hinrik sonur hans kynnti
mig fyrir fjölskyldu sinni. Mér féll
strax vel við þennan rólega, mynd-
arlega og ákveðna mann. Hann
hafði gaman af að ferðast bæði
innanlands og utanlands. Þegar
við Hinrik vorum með sumarbú-
staði á leigu á sumrin voru Hjölli
og Silla vön að heimsækja okkur
ef þau höfðu tök á og stundum
gistu þau. Þetta voru alltaf miklar
ánægjustundir fyrir okkur öll því
mikið var skrafað og hlegið á þess-
um stundum.
Pjölskyldan skipti Hjölla miklu
máli, hann lét sér annt um alla
meðlimi hennar, jafnt börn sem
fullorðna. Bömin okkar eiga eftir
að sakna afa síns mikið. En þau
eiga eftir minningu um góðan afa
sem lét allt eftir þeim þegar þau
komu í heimsókn eða gistu yfir
nótt.
Hjölli er farinn og við Hinrik
eigum eftir að sakna hans mikið.
Ég tel mig heppna að hafa fengið
að kynnast eins vönduðum og góð-
um manni og hann var.
Elsku Silla mín, megi góður guð
gefa þér styrk til að takast á við
það sem framundan er. Bömum,
tengdabörnum, barnabörnum og
öðrum ættingjum votta ég mína
dýpstu samúð.
Ósk Reynaldsdóttir.
í dag kveð ég tengdaföður minn
Hjörleif Einar Friðleifsson.
Það er margs að minnast og
þrátt fyrir sáran harm er þakk-
læti í huga. Þau fjölskyldu- og
vinartengsl sem mynduðust, þegar
ég kynntist Stellu einkadóttur
þeirra mætu hjóna Hjörleifs og
Sign'ðar Helgu Ámadóttur fyrir
rúmum þijátíu árum hafa staðið
óslitið síðan. Það var ekki síst
Hjölla að þakka. Hann var ákaf-
lega réttsýnn, ákveðinn en ljúfur
maður og voru þau hjónin mjög
samhent í umhugsun og uppeldi
barna sinna. Þau áttu eina dóttur
þannig að ég naut þeirra forrétt-
inda að vera þeirra eini tengdason-
ur. Ég man að meðan Stella var
enn í föðurhúsum ætlaði ég sem
sannur „Rómeó“ að heimsækja
Júlíu mína og klifraði upp á svalir
að herbergi hennar. Eitthvað var
tímasetningin ekki passandi og á
móti mér tók Hjörleifur rólegur
en fastur fyrir og sagði: Hafðu
þig niður sömu leið og þú komst,
piltur minn. Gerði ég það, hræddur
mjög um að hafa eyðilagt framtíð-
armöguleika mína í þessu húsi, en
það var nú ekki sem betur fer.
Stuttu seinna fékk ég dótturina.
sem ég á enn, og get ég sagt að
hjá Hjölla og Sillu hefur mér ætíð
verið tekið sem einum af sonum
þeirra og aldrei borið skugga þar
á. _
Ótal ferðir höfum við farið sam-
an, og eigum margar ógleyman-
legar samverustundir. Ég man
þegar við fórum upp að Skarði í
Lundarreykjardal árið 1966 þar
sem Hjölli hafði verið í sveit sem
strákur og fóru þau hjónin oft
þangað í heimsókn. Þar veiddi
hann oft í Grímsá. í þetta skipti
var hann að veiða og dró 16 punda
lax á flugu. Hann sýndi mér hvem-
ig ætti að fara að þessu, rétti mér
stöngina og sagði: Veiddu nú,
strákur, og viti menn, stuttu
seinna landaði ég níu punda laxi,
sem var minn Maríulax. Það var
aldeilis glatt á hjalla í litla rauða
veiðihúsinu þá um kvöldið og mik-
ið sungið sem þau höfðu svo gam-
an af.
Alla tíð var tengdapabbi mikill
fjölskyldumaður. Öllum sínum frí-
stundum eyddi hann með konu
sinni S að hlúa að heimili sínu og
börnum og síðar einnig barnabörn-
um. Þau hjónin voru miklir nátt-
úruunnendur og fóru oft saman í
lengri og styttri ferðir á bíl sínum
með tjaldið og prímusinn. Við eig-
um eftir að sakna hans mikið.
Tómlegt verður á aðfangadags-
kvöld og gamlárskvöld án hans.
Þeim kvöldum höfum við eytt sam-
an óslitið síðan ég kom í fjölskyld-
una.
Góður guð styrki tengda-
mömmu sem nú kveður mann sinn.
Hafðu þökk fyrir samfylgdina.
Árni Jóhannesson.
Elsku afi minn, ég á svo erfitt
með að skilja það að þú sért nú
farinn frá okkur og eigir ekki eft-
ir að vera meira með okkur þegar
fjölskyldan er öll saman.
Það er svo erfitt að hugsa um
það að þegar ég fer til ömmu þá
sért þú ekki þar með okkur, sitjir
hjá okkur við eldhúsborðið og les-
ir Morgunblaðið á morgnana eða
sitjir með okkur við sjónvarpið á
kvöldin.
Ég var svo mikið hjá ykkur og
fékk oft að gista þegar mamma
og pabbi fóru eitthvað og mér
fannst svo gott að vera hjá ykkur
og leið svo vel. Þú varst alltaf svo
góður við mig og mér þótti svo
ofboðslega vænt um þig. Ég er
Guði svo innilega þakklát fyrir að
hafa fengið að hafa þig sem afa
minn, en ég hefði óskað þess svo
heitt að þú hefðir fengið að vera
lengur hjá okkur.
En elsku afi minn, nú kveð ég
þig í hinsta sinn með mikinn sökn-
uð í hjarta og bið Guð að geyma
þig í örmum sínum. Minningu
mína um þig mun ég varðveita í
hjarta mínu á meðan ég lifi. Hvíl
í friði.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Þín dótturdóttir,
Sigríður Helga.
Sennilega líður einhver stund
áður en ég meðtek andlát Hjör-
leifs Einars Friðleifssonar. Hann
Hjölli, eins og hans nánustu köll-
uðu hann, var pabbi æskuvinkonu
minnar, Stellu. Kynni mín af þess-
ari fjölskyldu, sem er í mínum
huga einstök fyrir samheldni og
kærleik, eru orðin býsna löng. Þau
hófust árið 1953, en þá var Hjölli
að byggja einbýlishús í Smáíbúða-
hverfinu fyrir sig og sína eins og
margir ofurhugar í þá daga. Við
Stella vorum fimm ára og báðar
áttum við tvo bræður, einn eldri
og annan yngri. Ég held að ég
hafi þá þegar skynjað hversu góð-
ur maður Hjörleifur var.
Hann vann mjög mikið og húsið
sitt byggði hann allt í aukavinnu
án hjálpar annarra. Laghentur var
hann og óteljandi eru þær gerðir
af bílum sem hann snikkaði til
handa okkur krökkunum úr af-
gangsspýtum. Það voru jeppar,
strætóar, rútur og fínustu fólksbíl-
ar sem við máluðuni svo í öllum
regnbogans litum. Árin í Smá-
íbúðahverfinu liðu. Við Stella urð-
um unglingar og kannski ekki allt-
af pabba og mömmu bestu böm,
þótt ágætar værum. Það þurfti
ekki sálfræðing þar sem Hjörleifur
var. Hann virtist skynja hvernig
koma ætti fram við unglinga,
hvorki með boðum né bönnum, en
veitti föðurlegt tiltal þegar á þurfti
að halda og kærleik átti hann ríku-
legan, ekki síst þegar einkadóttir
hans átti í hlut. Það hefur verið
yndislegt að fylgjast með fjöl-
skyldunni í Mosgerðinu, og þakk-
lát er ég að hafa í öll þessi ár
fengið að vera með og gleðjast á
merkum tímamótum, við fæðingu
fyrsta barnabarnsins, skírnir,
fermingar, brúðkaup o.fl.
Nú er komið að kveðjustund.
Takk fyrir alla bílana, hitann í
kyndiklefanum þegar kalt var, til-
talið í stofunni forðum, komuna í
sumarbústaðinn og elskulegheitin
öll í rúm fjörutíu ár. Elsku Silla
og böm. Missir ykkar er mikill.
Guð varðveiti ykkur og minningu
um góðan mann.
Ingibjörg Ottesen.
i
d
«
I
4
«
i
i
i
<
<
(
j
i