Morgunblaðið - 12.06.1996, Blaðsíða 2

2 E MIÐVIKUDAGUR 12. JÚNÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 12. JÚNÍ 1996 E 3
ÞETTA er fjölskyldan mín. Almar Daði Jónsson,
3 ára eftir tvo daga.
MAMMA mín. Mamma er ein heima, pabbi er að vinna í bræðsl-
unni og þar eru gular sturtur. Sindri Már Smárason, 3 ára.
SJÁLFSMYND. Ríkey Jónsdóttir, alveg að verða 6 ára.
KÆRIBÆR
Á FÁSKRÚÐSFIRÐI heitir leikskólinn Kæribær. Á uppstigning-
ardag var haldin sýning á afrakstri nýliðins vetrar, myndir og
fleira góðra muna. í samvinnu við foreldrafélag leikskólans var
haldin sölusýning, m.a. seldir bolir, og ágóðinn notaður til að
kaupa leikföng og tæki fyrir Kærabæ. Við skulum virða fyrir
okkur hluta þess sem börnin á Fáskrúðsfirði bjuggu til þegar
vetur réð ríkjum síðast.
BÝFLUGA - býflugan er ég sjálfur. Jóhann Helgi Jóhannsson,
fimm ára.
FJÖLSKYLDAN mín. Mamma, pabbi, Fannar Bjarki, ég og Hildur systir mín.
Björgvin Stefán Pétursson, bráðum 4 ára.
GLAÐIR krakkar í Kærabæ. Morgunbiaðið/Aibert KemP
STÓRBORGIN DÚIMDUR
HÆ, hæ!
Ég heiti Agla Friðjónsdótt-
ir, Einibergi 19, 220 Hafnar-
fjörður, og ég ætla að skrifa
hérna smásögu:
Gullvík
Einu sinni var stór borg sem
hét Dúndur. Mörgum fannst
það stórskrítið nafn. Fyrir ut-
an borgina var stórt tún, sem
börnin í borginni höfðu yndi
af. Þau fóru þangað oft í leiki,
t.d. kýló, brennó, fótbolta og
fleira. Ein stelpan í borginni
hét Lena og hún kom oft með
kökur og djús niður á tún, því
mamma hennar var mjög flink
að baka.
Einn laugardag vaknaði
Lena við vélarhljóð og læti.
Hún stökk fram úr og þaut
að glugganum. Fyrir utan var
hópur af fólki, og það var ver-
ið að ... ja, hún sá það ekki
alveg, svo hún klæddi sig og
fór út. Hún ruddist fram fyrir
alla og kom loks út á tún. Þar
voru gröfur, traktorar og
vörubílar. Þarna kom valtari.
Öll þessi hræðilegu tæki
gleyptu í sig túnið.
Nú komu menn og sögðu
fólkinu að hypja sig burt. Lena
hljóp heim. Hún hljóp inn í
herbergi og skellti hurðinni
fast. Mamma hennar sagði
henni að opna strax. Lena
opnaði og horfði niður á gólfið.
- Það á að bæta við borg-
ina, Lena mín.
Lenu fannst nú einum of,
að vera að bæta við þessa
stóru borg. Þessi borg var al-
veg nógu stór. Daginn eftir
vakti mamma hennar hana
brosandi. Hún sagði Lenu að
ið einbýlishús og lítinn skóla.
í miðjunni var bæjarstjórinn
og sagði að þetta yrði leik-
svæði fyrir krakkana.
Lena heyrði rétt! Þau áttu
þennan litla bæ! Bæinn Gull-
vík. Og samt var nóg af túni
eftir.
ENDIR.
keppni? Agla.
Skrifaðu sem oftast, Agla
mín, bestu þakkir fýrir vel
skrifaða sögu og skemmtilega.
Sögukeppni er athugandi í
framtíðinni.
5/V1Á RI6NIWG
GEŒ-IR 'iKKOR
bkkertmeihL
AUMINGMZl
HEFUR LBIKÚRim ENGA ÞVÐINGU
F/fZiR 'íkkdR- hvaz er. mú
TR.Y6ÖLYM£>IE> ?•'
n-
FÁUM OKKUR NÚ,
GÓOAM GÖNGUTDR
í DÝRAGARÐ/MU/V1.
' AA3ÓG SPENMAMDl' VIÐ
EIQUM VON 'A þvl AO
TlGRlSUMGI FÆOISTÁ
. HVETRRI STUNDU' >

V ©1996 Trlbune Media Services, Inc.
I All Rlghts Reserved.
Vala 'A kisuna þúnu.
PÖNUþy*0*2 gaman aovakta
Sl'MANN. ,
PÚNA FÆR SeeGJARNAN BiUND
VIO HU&INA 'A SÍ/MANUA4. OG £F
SÍMINN HIZINQlR SteNGIR HpN
lÖPP/NMI l'SÍ/MTÖI-lDSVDAD ívvð
PETTUR AF. 'OÞARFTADSeGJA AÐ
VALA V/ERPURAF'/VIÖRGU SiM-